மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அத்தூர் - பாரசீக தாரி மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

سورۀ طور

வசனம்: 1

وَٱلطُّورِ

قسم به کوه طور.

வசனம்: 2

وَكِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ

و به کتاب نوشته شده.

வசனம்: 3

فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ

در ورق گشوده.

வசனம்: 4

وَٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ

و قسم به خانۀ معمور و آباد (در آسمان که به عبادت همیشگی ملایکه،‌ آباد است).

வசனம்: 5

وَٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ

و قسم به سقف بلند (آسمان).

வசனம்: 6

وَٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ

و قسم به بحر شعله ور و افروخته شده!

வசனம்: 7

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ

که عذاب پروردگارت حتما واقع شدنی است.

வசனம்: 8

مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ

و برای آن هیچ دفع کننده‌ای نیست.

வசனம்: 9

يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا

روزی که آسمان به شدت پیچیده شود و بچرخد.

வசனம்: 10

وَتَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا

کوه‌ها به شتاب روان شوند.

வசனம்: 11

فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

پس در آن روز، وای بر تکذیب کنندگان.

வசனம்: 12

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ

کسانی که در کفر و بیهوده گویی سرگرمند.

வசனம்: 13

يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزی که به سختی به‌سوی آتش دوزخ رانده شوند.

வசனம்: 14

هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ

(گفته می‌شود) این همان دوزخی است که آن را دروغ می‌شمردید.

வசனம்: 15

أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ

آیا این جادو است یا این که شما نمی‌بینید؟.

வசனம்: 16

ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡۖ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

به آن وارد شوید، چه صبر کنید یا صبر نکنید بر شما برابر است، جز این نیست که در برابر آنچه می‌کردید جزا داده می‌شوید.

வசனம்: 17

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَنَعِيمٖ

البته پرهیزگاران در باغها و ناز و نعمت خواهند بود.

வசனம்: 18

فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَوَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

به آنچه که پروردگارشان به آنان داده است شاد و مسرور‌اند، و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ محفوظ و مصئون داشته است.

வசனம்: 19

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

(گفته شود) به پاداش کارهایی که کرده‌اید، گوارا بخورید و بنوشید.

வசனம்: 20

مُتَّكِـِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖۖ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

بر تختهای که کنار هم چیده شده تکیه کرده‌اند و زنان زیبا و سیاه چشم را همسران‌شان می‌گردانیم.

வசனம்: 21

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَمَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖۚ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۭ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ

و آنان که ایمان آوردند و فرزندانشان نیز در ایمان آوردن از آنان پیروی کرده‌اند، فرزندانشان را به آنان ملحق می‌کنیم و از عملشان چیزی نمی‌کاهیم. هر شخص در گرو کاری است که کسب کرده است.

வசனம்: 22

وَأَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَلَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و آن‌ها را با میوه و گوشت از هر نوع که بخواهند، مدد می‌کنیم.

வசனம்: 23

يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَلَا تَأۡثِيمٞ

در آنجا جامی را از دست هم دیگر می‌گیرند که در (نوشیدن) آن هیچ بیهودگی و گناهی نیست.

வசனம்: 24

۞ وَيَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ

و نوجوانانی همچون مروارید در صدف، برای (خدمت آنان) بر گردشان می‌گردند.

வசனம்: 25

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و رو به یکدیگر نموده و از همدیگر می‌پرسند (که سبب کامیابی ما چیست؟).

வசனம்: 26

قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ

گویند: البته ما پیش از این در میان اهل خویش، تنها از الله می‌ترسیدیم.

வசனம்: 27

فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَوَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ

پس الله بر ما منت گذاشت و ما را از عذاب سوزان نگه داشت.

வசனம்: 28

إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ

چون ما بودیم پیش از این که الله را (در مشکلات خود) می‌خواندیم واقعا که او (بر بندگان مؤمن خود) احسان کننده و مهربان است.

வசனம்: 29

فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَلَا مَجۡنُونٍ

پس (به مردم) پند بده که تو به فضل پروردگارت کاهن و دیوانه نیستی.

வசனம்: 30

أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ

یا می‌گویند: (محمد) شاعری است و ما منتظر رسیدن مرگ ناخوش او هستیم؟

வசனம்: 31

قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ

بگو: انتظار بکشید که من هم با شما از منتظرانم.

வசனம்: 32

أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآۚ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آیا عقل‌هایشان آنها را به این )سخنان( دستور می‌دهد یا آنها قوم سرکش‌اند؟!

வசனம்: 33

أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥۚ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ

یا می‌گویند: قرآن را خود (محمد) ساخته (و به الله نسبت داده است)؟ نه، بلکه آنها ایمان نمی‌آورند.

வசனம்: 34

فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

اگر راست می‌گویند پس سخنی مانند آن را بیاورند.

வசனம்: 35

أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

آیا بدون هیچ خالقی آفریده شده‌اند یا خود آفریننده خود ‌اند؟

வசனம்: 36

أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَۚ بَل لَّا يُوقِنُونَ

یا آسمان‌ها و زمین را آفریده‌اند؟ نه، بلکه (حق این است که) يقين نمی‌کنند.

வசனம்: 37

أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ

آیا نزد آنها خزانه‌های پروردگار توست؟ یا اینکه (بر عالم) سیطره دارند؟

வசனம்: 38

أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِۖ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

آیا زینه‌ای دارند که به وسیلۀ آن (اسرار آسمان‌ها را) می‌شنوند؟ (اگر چنین است) پس باید شنوندۀ آنان دلیل آشکار بیاورد.

வசனம்: 39

أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَلَكُمُ ٱلۡبَنُونَ

آیا دختران سهم الله است و پسران سهم شما؟

வசனம்: 40

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

یا از آنها مزد می‌طلبی که پرداخت آن بر آنها دشوار است؟

வசனம்: 41

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

یا علم غیب نزد آنهاست که (هر چه بخواهند) می‌نویسند؟

வசனம்: 42

أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗاۖ فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ

یا می‌خواهند حیله و مکری را (به خلاف پیغمبر) بکار برند؟ پس (بدانند که) کافران خود گرفتار حیله و مکر خواهند شد.

வசனம்: 43

أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

آیا برای آنها معبودی غیر از الله هست؟ الله پاک و منزه است از آنچه برای او شریک قرار می‌دهند.

வசனம்: 44

وَإِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ

اگر بینند که قطعه‌ای از آسمان می‌افتد (باز هم ایمان نمی‌آورند)، می‌گویند: ابری متراکم است (نه غضب الهی).

வசனம்: 45

فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ

پس آنها را (به حال خود‌شان) بگذار، تا آن روزشان را ببینند که در آن گرفتار صاعقه (عذاب الهی) شوند.

வசனம்: 46

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ

روزی که حیلۀ‌شان چیزی (از عذاب الله) را از آنان دفع نمی‌کند و مدد و یاری نمی‌شوند.

வசனம்: 47

وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

و البته برای آنان که ظلم کرده‌اند عذابی است غیر از این عذاب (دنیا و برزخ)، ولی بیشترشان نمی‌دانند. ­

வசனம்: 48

وَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَاۖ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

و بر (رساندن) حکم پروردگارت صبر کن که تو زیر نظر ما هستی. و هنگامی که (از خواب) برخواستی، با ستایش پروردگارت را تسبیح گوی.

வசனம்: 49

وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَإِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ

و در بخشی از شب و (نیز) بعد از پنهان شدن ستارگان، او را به پاکی یاد کن.