மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 120 அத்தியாயம் ஸூரா அந்நஹ்ல் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 120

إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ كَانَ أُمَّةٗ قَانِتٗا لِّلَّهِ حَنِيفٗا وَلَمۡ يَكُ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

Sesungguhnya Ibrahim adalah orang yang menyatukan sifat-sifat kebaikan, senantiasa taat kepada Tuhannya, menyimpang dari semua agama batil dan menuju agama Islam, dan dia tak pernah termasuk golongan kaum musyrikin.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• اقتضت رحمة الله أن يقبل توبة عباده الذين يعملون السوء من الكفر والمعاصي، ثم يتوبون ويصلحون أعمالهم، فيغفر الله لهم.

· Di antara bentuk rahmat Allah kepada hamba-hamba-Nya adalah mengampuni mereka yang melakukan keburukan berupa kekufuran dan kemaksiatan kemudian mereka bertobat kepada Allah dan memperbaiki amal perbuatan mereka. Allah pasti mengampuni mereka.

• يحسن بالمسلم أن يتخذ إبراهيم عليه السلام قدوة له.

· Seorang muslim sebaiknya menjadikan Nabi Ibrahim -'alaihissalām- sebagai teladannya.

• على الدعاة إلى دين الله اتباع هذه الطرق الثلاث: الحكمة، والموعظة الحسنة، والمجادلة بالتي هي أحسن.

· Hendaknya para dai yang berdakwah kepada Allah mengikuti tiga metode ini, yaitu: hikmah, nasihat yang baik, dan berdebat dengan cara yang terbaik.

• العقاب يكون بالمِثْل دون زيادة، فالمظلوم منهي عن الزيادة في عقوبة الظالم.

· Hukuman ditimpakan sepadan tidak lebih, orang yang dizalimi dilarang membalas orang yang menzaliminya lebih dari perbuatannya.