மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 11 அத்தியாயம் ஸூரா அல்இஸ்ரா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 11

وَيَدۡعُ ٱلۡإِنسَٰنُ بِٱلشَّرِّ دُعَآءَهُۥ بِٱلۡخَيۡرِۖ وَكَانَ ٱلۡإِنسَٰنُ عَجُولٗا

Sering kali manusia mendoakan keburukan untuk diri, anak, dan hartanya tatkala marah terhadap keburukan yang menimpanya -lantaran kejahilannya-, sama seperti halnya ia mendoakan kebaikan untuk dirinya. Seandainya Kami mengabulkan doa keburukannya tersebut, niscaya diri, anak, dan hartanya akan binasa. Sungguh manusia memang memiliki fitrah suka tergesa-gesa, sehingga sering kali ia tergesa-gesa mengerjakan sesuatu yang bisa mendatangkan mudarat baginya.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• من اهتدى بهدي القرآن كان أكمل الناس وأقومهم وأهداهم في جميع أموره.

· Barang siapa yang mengikuti hidayah Al-Qur`ān maka ia adalah orang yang paling sempurna, kuat, dan paling mendapatkan petunjuk dalam semua urusannya.

• التحذير من الدعوة على النفس والأولاد بالشر.

· Ayat-ayat ini memperingatkan kita agar tidak mendoakan keburukan untuk diri dan anak-anak kita.

• اختلاف الليل والنهار بالزيادة والنقص وتعاقبهما، وضوء النهار وظلمة الليل، كل ذلك دليل على وحدانية الله ووجوده وكمال علمه وقدرته.

· Pergantian dan perbedaan siang dan malam dari segi panjang pendek waktu keduanya, atau dari segi perbedaan cahaya siang dan kegelapan malam, semua ini menunjukkan keesaan Allah dan keberadaan-Nya, serta kesempurnaan ilmu dan kekuasaan-Nya.

• تقرر الآيات مبدأ المسؤولية الشخصية، عدلًا من الله ورحمة بعباده.

· Ayat-ayat ini menetapkan adanya prinsip tanggung jawab pribadi atas semua amal perbuatan yang dilakukan, sebagai bentuk keadilan Allah dan rahmat-Nya atas hamba-hamba-Nya.