மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 19 அத்தியாயம் ஸூரா அல்இஸ்ரா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 19

وَمَنۡ أَرَادَ ٱلۡأٓخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعۡيَهَا وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَأُوْلَٰٓئِكَ كَانَ سَعۡيُهُم مَّشۡكُورٗا

Sebaliknya, barang siapa yang mengerjakan amal kebajikan dengan menghendaki pahala akhirat, berusaha meraihnya secara sungguh-sungguh tanpa disertai sifat ria dan sumah, dan ia beriman kepada perkara-perkara yang diwajibkan Allah untuk diimani maka mereka yang memiliki sifat-sifat seperti ini, usaha dan kesungguhan mereka akan diterima di sisi Allah dan Dia akan memberikan mereka ganjaran atasnya.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• ينبغي للإنسان أن يفعل ما يقدر عليه من الخير وينوي فعل ما لم يقدر عليه؛ ليُثاب على ذلك.

· Seorang manusia hendaknya senantiasa mengerjakan kebaikan yang sanggup untuk dilakukannya, serta selalu berniat untuk mengerjakan amalan-amalan yang belum ia sanggupi agar ia tetap diberikan pahala atasnya karena niat tersebut.

• أن النعم في الدنيا لا ينبغي أن يُسْتَدل بها على رضا الله تعالى؛ لأنها قد تحصل لغير المؤمن، وتكون عاقبته المصير إلى عذاب الله.

· Kenikmatan dunia tidak dapat dijadikan sebagai bukti keridaan Allah kepada seorang hamba karena kenikmatan dunia juga didapatkan oleh orang kafir padahal ujung-ujungnya ia hanya mendapatkan azab Allah.

• الإحسان إلى الوالدين فرض لازم واجب، وقد قرن الله شكرهما بشكره لعظيم فضلهما.

· Berbakti kepada kedua orang tua merupakan kewajiban yang harus dilakukan. Allah telah menyandingkan antara perintah bersyukur kepada mereka berdua dengan perintah bersyukur kepada-Nya lantaran besarnya keutamaan mereka.

• يحرّم الإسلام التبذير، والتبذير إنفاق المال في غير حقه.

· Islam mengharamkan sikap boros, yaitu menggunakan harta bukan pada tempatnya.