மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 122 அத்தியாயம் ஸூரா அல்பகரா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 122

يَٰبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتِيَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ وَأَنِّي فَضَّلۡتُكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

Wahai Bani Israil! Ingatlah nikmat-Ku -baik yang berkenaan dengan masalah agama maupun duniawi- yang telah Aku berikan kepada kalian dan ingatlah bahwa Aku telah memberikan kelebihan kepada kalian atas orang lain yang hidup di zaman kalian dalam bentuk kenabian dan kerajaan.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• أن المسلمين مهما فعلوا من خير لليهود والنصارى؛ فلن يرضوا حتى يُخرجوهم من دينهم، ويتابعوهم على ضلالهم.

· Betapapun banyaknya kebaikan yang dilakukan oleh orang-orang Islam untuk orang-orang Yahudi dan Nasrani, niscaya mereka tidak akan puas sebelum berhasil membuat orang-orang Islam keluar dari agama mereka dan mengikuti jejak mereka dalam kesesatan.

• الإمامة في الدين لا تُنَال إلا بصحة اليقين والصبر على القيام بأمر الله تعالى.

· Kepemimpinan dalam agama tidak dapat diraih kecuali dengan keyakinan yang benar dan kesabaran yang kuat dalam menjalankan perintah Allah -Ta'ālā-.

• بركة دعوة إبراهيم عليه السلام للبلد الحرام، حيث جعله الله مكانًا آمنًا للناس، وتفضّل على أهله بأنواع الأرزاق.

· Keberkahan doa Nabi Ibrahim -'alaihissalām- untuk tanah suci karena Allah menjadikannya sebagai tempat yang aman bagi manusia dan menganugerahi penduduknya dengan aneka macam rezeki.