மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 17 அத்தியாயம் ஸூரா அல்புர்கான் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 17

وَيَوۡمَ يَحۡشُرُهُمۡ وَمَا يَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَيَقُولُ ءَأَنتُمۡ أَضۡلَلۡتُمۡ عِبَادِي هَٰٓؤُلَآءِ أَمۡ هُمۡ ضَلُّواْ ٱلسَّبِيلَ

Ingatlah hari ketika Allah menghimpun orang-orang musyrik yang mendustakan-Nya beserta apa yang mereka sembah selain Allah, lalu Allah berfirman kepada yang disembah sebagai cibiran untuk para penyembah mereka, "Apakah kalian yang menyesatkan hamba-hamba-Ku itu dengan memerintahkan mereka agar menyembah kalian atau apakah mereka sendiri yang sesat dari jalan yang benar?"

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الجمع بين الترهيب من عذاب الله والترغيب في ثوابه.

· Menggabungkan antara tarhīb (ancaman) dari azab Allah dan targīb (motivasi) akan pahala-Nya.

• متع الدنيا مُنْسِية لذكر الله.

· Kenikmatan dunia melenakan dari mengingat Allah.

• بشرية الرسل نعمة من الله للناس لسهولة التعامل معهم.

· Para rasul yang berasal dari bangsa manusia merupakan karunia Allah terhadap mereka, yaitu agar mereka bisa dengan mudah bergaul dengannya.

• تفاوت الناس في النعم والنقم اختبار إلهي لعباده.

· Perbedaan manusia dalam ukuran kenikmatan dan kesengsaraan merupakan ujian Allah atas hamba-hamba-Nya.