மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 67 அத்தியாயம் ஸூரா ஆலஇம்ரான் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 67

مَا كَانَ إِبۡرَٰهِيمُ يَهُودِيّٗا وَلَا نَصۡرَانِيّٗا وَلَٰكِن كَانَ حَنِيفٗا مُّسۡلِمٗا وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

Ibrahim -'alaihissalām- tidak pernah menganut agama Yahudi maupun Nasrani, tetapi dia cenderung menjauhi agama-agama yang batil dan memilih berserah diri kepada Allah -Ta'ālā- seraya mengesakan-Nya. Dia juga tidak termasuk orang-orang yang menyekutukan Allah dengan sesuatu sebagaimana anggapan orang-orang musyrik Arab yang mengklaim bahwa mereka adalah penganut agama Ibrahim.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• أن الرسالات الإلهية كلها اتفقت على كلمة عدل واحدة، وهي: توحيد الله تعالى والنهي عن الشرك.

· Seluruh risalah ilahiah (agama samawi) memiliki kesamaan pada satu kata keadilan yang sama, yaitu mengajarkan kalimat Tauhid (mengesakan Allah -Ta'ālā-) dan melarang perbuatan syirik.

• أهمية العلم بالتاريخ؛ لأنه قد يكون من الحجج القوية التي تُرَدُّ بها دعوى المبطلين.

· Pentingnya mengetahui sejarah karena sejarah bisa menjadi salah satu bukti kuat yang dapat digunakan untuk membantah anggapan orang-orang yang sesat.

• أحق الناس بإبراهيم عليه السلام من كان على ملته وعقيدته، وأما مجرد دعوى الانتساب إليه مع مخالفته فلا تنفع.

· Orang yang paling berhak menisbahkan dirinya kepada Ibrahim -'alaihissalām- ialah orang yang mengikuti agamanya dan meyakini akidahnya. Adapun sekadar mengklaim bernisbah kepada Ibrahim, tetapi menyelisihi agamanya maka itu tidak ada gunanya.

• دَلَّتِ الآيات على حرص كفرة أهل الكتاب على إضلال المؤمنين من هذه الأمة حسدًا من عند أنفسهم.

· Ayat-ayat tersebut menunjukkan kuatnya keinginan orang-orang kafir dari kalangan Ahli Kitab untuk menyesatkan orang-orang mukmin dari umat ini karena dorongan rasa dengki dari dalam diri mereka.