மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 69 அத்தியாயம் ஸூரா ஆலஇம்ரான் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 69

وَدَّت طَّآئِفَةٞ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَوۡ يُضِلُّونَكُمۡ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ

Para ulama dari kalangan Ahli Kitab, baik Yahudi maupun Nasrani ingin sekali menyesatkan kalian -wahai orang-orang mukmin- dari kebenaran yang Allah tunjukkan kepada kalian. Namun, mereka tidak menyesatkan siapa pun selain diri mereka sendiri karena usaha mereka untuk menyesatkan orang-orang mukmin itu justru menambah kesesatan mereka sendiri, dan mereka tidak mengetahui akibat dari perbuatan mereka tersebut.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• أن الرسالات الإلهية كلها اتفقت على كلمة عدل واحدة، وهي: توحيد الله تعالى والنهي عن الشرك.

· Seluruh risalah ilahiah (agama samawi) memiliki kesamaan pada satu kata keadilan yang sama, yaitu mengajarkan kalimat Tauhid (mengesakan Allah -Ta'ālā-) dan melarang perbuatan syirik.

• أهمية العلم بالتاريخ؛ لأنه قد يكون من الحجج القوية التي تُرَدُّ بها دعوى المبطلين.

· Pentingnya mengetahui sejarah karena sejarah bisa menjadi salah satu bukti kuat yang dapat digunakan untuk membantah anggapan orang-orang yang sesat.

• أحق الناس بإبراهيم عليه السلام من كان على ملته وعقيدته، وأما مجرد دعوى الانتساب إليه مع مخالفته فلا تنفع.

· Orang yang paling berhak menisbahkan dirinya kepada Ibrahim -'alaihissalām- ialah orang yang mengikuti agamanya dan meyakini akidahnya. Adapun sekadar mengklaim bernisbah kepada Ibrahim, tetapi menyelisihi agamanya maka itu tidak ada gunanya.

• دَلَّتِ الآيات على حرص كفرة أهل الكتاب على إضلال المؤمنين من هذه الأمة حسدًا من عند أنفسهم.

· Ayat-ayat tersebut menunjukkan kuatnya keinginan orang-orang kafir dari kalangan Ahli Kitab untuk menyesatkan orang-orang mukmin dari umat ini karena dorongan rasa dengki dari dalam diri mereka.