மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 117 அத்தியாயம் ஸூரா அஸ்ஸாபாத் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 117

وَءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

Kami memberi Musa dan saudaranya, Harun, Taurat yang merupakan sebuah kitab dari sisi Allah sekaligus kitab yang jelas, yang tidak ada kesamaran padanya.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• قوله: ﴿فَلَمَّآ أَسْلَمَا﴾ دليل على أن إبراهيم وإسماعيل عليهما السلام كانا في غاية التسليم لأمر الله تعالى.

· Firman Allah: “Ketika keduanya berserah diri”, menunjukkan bahwa Ibrahim dan Ismail -'alaihimassalām- berserah diri secara total kepada perintah Allah -Ta'ālā-.

• من مقاصد الشرع تحرير العباد من عبودية البشر.

· Di antara tujuan syariat adalah membebaskan manusia dari penghambaan kepada manusia.

• الثناء الحسن والذكر الطيب من النعيم المعجل في الدنيا.

· Pujian yang baik dan kenangan yang indah merupakan kenikmatan yang didahulukan di dunia.