மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 66 அத்தியாயம் ஸூரா ஆஃபிர் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 66

۞ قُلۡ إِنِّي نُهِيتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَمَّا جَآءَنِيَ ٱلۡبَيِّنَٰتُ مِن رَّبِّي وَأُمِرۡتُ أَنۡ أُسۡلِمَ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Katakanlah -wahai Rasul-, “Sesungguhnya Allah melarangku untuk menyembah apa-apa yang kalian sembah selain Allah berupa berhala-berhala yang tidak mendatangkan manfaat dan mudarat manakala bukti-bukti dan argumentasi-argumentasi yang nyata atas kebatilan penyembahannya telah datang kepadaku. Allah memerintahkanku agar tunduk kepada-Nya semata dengan beribadah hanya kepada-Nya. Dia adalah Tuhan seluruh makhluk, tidak ada tuhan mereka yang hak selain-Nya.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• دخول الدعاء في مفهوم العبادة التي لا تصرف إلا إلى الله؛ لأن الدعاء هو عين العبادة.

· Doa termasuk ibadah yang tidak boleh diberikan kecuali kepada Allah karena doa adalah inti dari ibadah itu sendiri.

• نعم الله تقتضي من العباد الشكر.

· Nikmat Allah mengharuskan hamba-hamba untuk mensyukurinya.

• ثبوت صفة الحياة لله.

· Penetapan sifat hayat (hidup) bagi Allah.

• أهمية الإخلاص في العمل.

· Pentingnya ikhlas dalam amal ibadah.