மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 37 அத்தியாயம் ஸூரா புஸ்ஸிலத் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 37

وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلَّيۡلُ وَٱلنَّهَارُ وَٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُۚ لَا تَسۡجُدُواْ لِلشَّمۡسِ وَلَا لِلۡقَمَرِ وَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ ٱلَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ

Di antara ayat-ayat Allah yang menunjukkan keagungan dan keesaan-Nya adalah malam dan siang yang datang silih berganti, serta matahari dan rembulan. Janganlah bersujud -wahai manusia- kepada matahari dan jangan bersujud kepada rembulan, akan tetapi sujudlah kalian kepada Allah semata yang telah menciptakan mereka semuanya jika kalian benar-benar menyembah-Nya.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• منزلة الاستقامة عند الله عظيمة.

· Kedudukan istikamah sangat agung di sisi Allah.

• كرامة الله لعباده المؤمنين وتولِّيه شؤونهم وشؤون مَن خلفهم.

· Pemuliaan Allah terhadap hamba-hamba-Nya yang beriman dan pengurusan-Nya terhadap urusan-urusan mereka dan urusan orang yang menjadi tanggungan mereka.

• مكانة الدعوة إلى الله، وأنها أفضل الأعمال.

· Kedudukan dakwah kepada Allah, yaitu bahwa ia adalah amal terbaik.

• الصبر على الإيذاء والدفع بالتي هي أحسن خُلُقان لا غنى للداعي إلى الله عنهما.

· Sabar dalam menghadapi gangguan dan membalas dengan cara yang lebih baik adalah dua akhlak yang sangat dibutuhkan seorang dai.