மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 117 அத்தியாயம் ஸூரா அல்அஃராப் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 117

۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَلۡقِ عَصَاكَۖ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

Lalu Allah mewahyukan kepada nabi sekaligus orang yang diajak-Nya berbicara, yaitu Musa -‘alaihissalām-, “Lemparkanlah tongkatmu, wahai Musa!” Lalu Musa pun melemparkan tongkatnya. Kemudian tongkat itu berubah menjadi ular dan langsung menelan tali-tali dan tongkat-tongkat yang digunakan oleh para penyihir untuk mengubah kenyataan dan mengelabui manusia bahwa tali-tali dan tongkat-tongkat itu adalah ular-ular yang bergerak.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• من حكمة الله ورحمته أن جعل آية كل نبي مما يدركه قومه، وقد تكون من جنس ما برعوا فيه.

· Salah satu wujud kebijaksanaan dan kasih sayang Allah ialah membekali setiap nabi-Nya dengan jenis mukjizat yang dikenal masyhur oleh kaumnya, bahkan bisa jadi sejenis dengan keterampilan hebat mereka.

• أنّ فرعون كان عبدًا ذليلًا مهينًا عاجزًا، وإلا لما احتاج إلى الاستعانة بالسحرة في دفع موسى عليه السلام.

· Sesungguhnya Firaun adalah orang yang rendah, hina, dan tidak berdaya. Buktinya dia membutuhkan bantuan para penyihir untuk menghadapi Musa -'alaihissalām-.

• يدل على ضعف السحرة - مع اتصالهم بالشياطين التي تلبي مطالبهم - طلبهم الأجر والجاه عند فرعون.

· Yang menunjukkan bahwa para penyihir itu lemah -meski mereka berhubungan dengan setan-setan yang senantiasa mengabulkan keinginan-keinginan mereka- adalah bahwa mereka minta upah dan kedudukan di sisi Firaun.