மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 113 அத்தியாயம் ஸூரா அத்தவ்பா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான இந்தோனிசிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 113

مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن يَسۡتَغۡفِرُواْ لِلۡمُشۡرِكِينَ وَلَوۡ كَانُوٓاْ أُوْلِي قُرۡبَىٰ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ

Tidak sepatutnya bagi seorang nabi dan orang-orang mukmin memohonkan ampunan kepada Allah untuk orang-orang musyrik, walaupun mereka adalah kerabat dekatnya, setelah mereka mengetahui dengan jelas bahwa orang-orang musyrik itu adalah penghuni neraka karena mereka meninggal dunia dalam kemusyrikan.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• بطلان الاحتجاج على جواز الاستغفار للمشركين بفعل إبراهيم عليه السلام.

· Kesalahan pendapat orang yang membolehkan permohonan ampunan untuk orang-orang musyrik dengan dalih mengikuti apa yang dilakukan oleh Ibrahim -'alaihissalām-.

• أن الذنوب والمعاصي هي سبب المصائب والخذلان وعدم التوفيق.

· Perbuatan dosa dan maksiat adalah penyebab terjadinya musibah, kehinaan, dan ketiadaan taufik dari Allah.

• أن الله هو مالك الملك، وهو ولينا، ولا ولي ولا نصير لنا من دونه.

· Allah adalah pemilik semua kerajaan. Dialah pemelihara dan pelindung kita. Tidak ada pengurus dan pelindung bagi kita selain Allah.

• بيان فضل أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم على سائر الناس.

· Penjelasan tentang keutamaan sahabat-sahabat Nabi -ṣallallāhu 'alaihi wa sallam- dibanding golongan manusia lainnya.