மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 117 அத்தியாயம் ஸூரா அத்தவ்பா - الترجمة الفلبينية الإيرانيونية - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 117

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

117. Sabunsabunar a Piyakatao­bat o Allah so Nabi, go so manga Muhajirin, go so manga Ansar,- a siran so Miyamangonoton ko oras a Marugun (ko Kiyaphurang sa Ta­buk), ko oriyan o Masa a maito bo na Khapaling so manga poso o Salompok kiran; oriyan niyan na Piyakataobat Iyan siran: Mata-an! A Sukaniyan i Mala kiran i Gagao, a Makalimo-on.