மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்கஸஸ் - கெமர் மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

សូរ៉ោះអាល់កសស

வசனம்: 1

طسٓمٓ

ត ស៊ីន មីម ។

வசனம்: 2

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

ទាំងនេះគឺជាអាយ៉ាត់ៗរបស់គម្ពីរ(គួរអាន)ដ៏ច្បាស់លាស់។

வசனம்: 3

نَتۡلُواْ عَلَيۡكَ مِن نَّبَإِ مُوسَىٰ وَفِرۡعَوۡنَ بِٱلۡحَقِّ لِقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

យើងនឹងនិទានឱ្យអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ស្ដាប់នូវដំណើររឿង មួយចំនួនរបស់មូសា និងហ្វៀរអោនយ៉ាងពិតប្រាកដសម្រាប់ ក្រុមដែលមានជំនឿ។

வசனம்: 4

إِنَّ فِرۡعَوۡنَ عَلَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَجَعَلَ أَهۡلَهَا شِيَعٗا يَسۡتَضۡعِفُ طَآئِفَةٗ مِّنۡهُمۡ يُذَبِّحُ أَبۡنَآءَهُمۡ وَيَسۡتَحۡيِۦ نِسَآءَهُمۡۚ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

ពិតប្រាកដណាស់ ហ្វៀរអោនគឺជាអ្នកដែលបានប្រអឺតក្រទម នៅលើទឹកដី(អេហ្ស៊ីប)នេះ។ ហើយគេបានធ្វើឱ្យអ្នកដែលរស់នៅ ទីនោះបែកបាក់ជាក្រុមៗដោយគេជិះជាន់ធ្វើបាបក្រុមមួយក្នុង ចំណោមពួកគេ(អំបូរអ៊ីស្រាអែល)យ៉ាងខ្លាំង ដោយគេសម្លាប់កូន ប្រុសរបស់ពួកគេ ហើយទុកកូនស្រីរបស់ពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ គេ(ហ្វៀរអោន)ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមពួកដែលបង្កវិនាសកម្ម។

வசனம்: 5

وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى ٱلَّذِينَ ٱسۡتُضۡعِفُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَنَجۡعَلَهُمۡ أَئِمَّةٗ وَنَجۡعَلَهُمُ ٱلۡوَٰرِثِينَ

ហើយយើងចង់ប្រទាននូវនៀកម៉ាត់ដល់បណ្ដាអ្នក(អំបូរ អ៊ីស្រាអែល)ដែលត្រូវគេជិះជាន់នៅលើទឹកដីនេះ។ ហើយយើង ធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជាមេដឹកនាំ និងធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជាអ្នកដែល ទទួលមរតក(បន្ទាប់ពីហ្វៀរអោន)។

வசனம்: 6

وَنُمَكِّنَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَنُرِيَ فِرۡعَوۡنَ وَهَٰمَٰنَ وَجُنُودَهُمَا مِنۡهُم مَّا كَانُواْ يَحۡذَرُونَ

ហើយយើងនឹងផ្ដល់អំណាចឱ្យពួកគេគ្រប់គ្រងនៅលើទឹកដី (អេហ្ស៊ីប និងស្ហាម)ហើយយើងនឹងធ្វើឱ្យហ្វៀរអោន និងហ៊ើម៉ាន ព្រមទាំងពលទាហានរបស់គេទាំងពីរឃើញនូវអ្វី(គ្រោះថ្នាក់)ដែល ពួកគេតែងតែប្រុងប្រយ័ត្នពីអំបូរអ៊ីស្រាអែល។

வசனம்: 7

وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ أُمِّ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَرۡضِعِيهِۖ فَإِذَا خِفۡتِ عَلَيۡهِ فَأَلۡقِيهِ فِي ٱلۡيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحۡزَنِيٓۖ إِنَّا رَآدُّوهُ إِلَيۡكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

ហើយយើងបានផ្ដល់ប្រផ្នូលទៅកាន់ម្ដាយមូសាថាៈ ចូរអ្នក បំបៅគេចុះ។ តែប្រសិនបើអ្នកព្រួយបារម្ភចំពោះគេ(មូសា) ចូរអ្នក ដាក់បណ្ដែតគេតាមទនេ្ល(នីល)ចុះ ហើយចូរអ្នកកុំភ័យខ្លាច និងកុំ ព្រួយបារម្ភឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ យើងនឹងត្រឡប់គេឱ្យអ្នក វិញ ហើយយើងនឹងតែងតាំងគេជាអ្នកនាំសារមួយរូបក្នុងចំណោម អ្នកនាំសារទាំងឡាយរបស់យើង។

வசனம்: 8

فَٱلۡتَقَطَهُۥٓ ءَالُ فِرۡعَوۡنَ لِيَكُونَ لَهُمۡ عَدُوّٗا وَحَزَنًاۗ إِنَّ فِرۡعَوۡنَ وَهَٰمَٰنَ وَجُنُودَهُمَا كَانُواْ خَٰطِـِٔينَ

ពេលនោះបរិវារបស់ហ្វៀរអោនបានរើសមូសាដែលគេនឹង អាចជាសត្រូវនិងជាកង្វល់របស់ពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ ហ្វៀរអោន និងហ៊ើម៉ាន និងពលទាហានរបស់គេទាំងពីរគឺជាពួកដែល ធ្លាប់បានសាងអំពើបាប។

வசனம்: 9

وَقَالَتِ ٱمۡرَأَتُ فِرۡعَوۡنَ قُرَّتُ عَيۡنٖ لِّي وَلَكَۖ لَا تَقۡتُلُوهُ عَسَىٰٓ أَن يَنفَعَنَآ أَوۡ نَتَّخِذَهُۥ وَلَدٗا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

ហើយភរិយារបស់ហ្វៀរអោនបាននិយាយថាៈ (កេ្មងនេះ) គួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់សម្រាប់ខ្ញុំនិងអ្នក។ ចូរពួកអ្នកកុំសម្លាប់គេ អី្វ សង្ឃឹមថាគេអាចនឹងមានប្រយោជន៍ចំពោះពួកយើង ឬក៏យក គេធ្វើជាកូន។ ហើយពួកគេពុំបានដឹង(ពីលទ្ឋផលនេះ)ឡើយ។

வசனம்: 10

وَأَصۡبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَىٰ فَٰرِغًاۖ إِن كَادَتۡ لَتُبۡدِي بِهِۦ لَوۡلَآ أَن رَّبَطۡنَا عَلَىٰ قَلۡبِهَا لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

ហើយដួងចិត្ដម្ដាយរបស់មូសាវិញក្លាយទៅជាទទេស្អាត (មិនខ្វល់អ្វីក្រៅពីមូសាឡើយ)។ ពិតប្រាកដណាស់ នាងស្ទើរតែ បង្ហាញប្រាប់(អ្នកឯទៀត) អំពីរឿងមូសា(ថាជាកូនរបស់នាង) ទៅហើយ ប្រសិនបើយើង(អល់ឡោះ)មិនបានទប់អារម្មណ៍របស់ នាង ដើម្បីឱ្យនាងស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានជំនឿទេនោះ។

வசனம்: 11

وَقَالَتۡ لِأُخۡتِهِۦ قُصِّيهِۖ فَبَصُرَتۡ بِهِۦ عَن جُنُبٖ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

ហើយនាង(ម្ដាយរបស់មូសា)បាននិយាយប្រាប់បងស្រី របស់គេថាៈ ឯងត្រូវតាមឃ្លាំមើលគេផង។ ហើយនាងបានឃើញគេ ពីចម្ងាយ ខណៈដែលពួកគេមិនដឹង(ថានាងជាបងស្រីរបស់មូសា)។

வசனம்: 12

۞ وَحَرَّمۡنَا عَلَيۡهِ ٱلۡمَرَاضِعَ مِن قَبۡلُ فَقَالَتۡ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰٓ أَهۡلِ بَيۡتٖ يَكۡفُلُونَهُۥ لَكُمۡ وَهُمۡ لَهُۥ نَٰصِحُونَ

ហើយយើងបានធ្វើឱ្យមូសាបដិសេធរាល់ម៉ែដោះតាំងពីមុនមក។ ដូចេ្នះនាង(បងរបស់មូសា)បាននិយាយថាៈ តើចង់ឱ្យខ្ញុំចង្អុល ប្រាប់ពួកអ្នកអំពីគ្រួសារមួយដែលអាចមើលថែបំបៅគេសម្រាប់ពួក អ្នក ដោយពួកគេចេះថ្នាក់ថ្នមគេបានល្អដែរឬទេ?

வசனம்: 13

فَرَدَدۡنَٰهُ إِلَىٰٓ أُمِّهِۦ كَيۡ تَقَرَّ عَيۡنُهَا وَلَا تَحۡزَنَ وَلِتَعۡلَمَ أَنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

ពេលនោះយើង(អល់ឡោះ)បានប្រគល់គេឱ្យទៅម្ដាយ របស់គេវិញ ដើម្បីឱ្យនាងរំភើបរីករាយ និងឈប់ព្រួយបារម្ភ ហើយ និងដើម្បីឱ្យនាងដឹងថា ពិតប្រាកដណាស់ ការសន្យារបស់អល់់ឡោះ គឺជាការពិត ប៉ុន្ដែពួកគេភាគច្រើនមិនដឹងឡើយ។

வசனம்: 14

وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُۥ وَٱسۡتَوَىٰٓ ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ហើយនៅពេលដែលគេបានធំពេញវ័យ មានកំលាំងមាំមួន យើងបានប្រទានឱ្យគេនូវភាពឈ្លាសវៃ និងចំណេះដឹងខ្ពស់។ ហើយ ដូចេ្នះដែរ យើងនឹងតបស្នងឱ្យបណ្ដាអ្នកដែលសាងអំពើល្អ។

வசனம்: 15

وَدَخَلَ ٱلۡمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفۡلَةٖ مِّنۡ أَهۡلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيۡنِ يَقۡتَتِلَانِ هَٰذَا مِن شِيعَتِهِۦ وَهَٰذَا مِنۡ عَدُوِّهِۦۖ فَٱسۡتَغَٰثَهُ ٱلَّذِي مِن شِيعَتِهِۦ عَلَى ٱلَّذِي مِنۡ عَدُوِّهِۦ فَوَكَزَهُۥ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيۡهِۖ قَالَ هَٰذَا مِنۡ عَمَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِۖ إِنَّهُۥ عَدُوّٞ مُّضِلّٞ مُّبِينٞ

ហើយគេ(មូសា)បានចូលទៅក្នុងទីក្រុង ខណៈដែលមនុស្ស ម្នានៅទីនោះមិនបានដឹង ហើយគេក៏បានប្រទះឃើញបុរសពីរនាក់ កំពុងវាយតប់គ្នា ដោយម្នាក់ជាក្រុមរបស់មូសា ហើយម្នាក់ទៀត ជា(ក្រុមរបស់ហ្វៀរអោន)សត្រូវរបស់គេ។ ពេលនោះបុរសដែល ជាក្រុមរបស់មូសាសុំឱ្យមូសាជួយគេតទល់នឹងអ្នកដែលជាសត្រូវ របស់គេ។ ហើយមូសាក៏បានដាល់គេមួយដៃ ពេលនោះគេក៏បាន ស្លាប់។ ហើយមូសាបានពោលថាៈ នេះជាទង្វើរបស់ស្ហៃតន។ ពិតប្រាកដណាស់ វា(ស្ហៃតន)គឺជាសត្រូវដែលជាអ្នកធ្វើឱ្យមនុស្ស លោកវងេ្វងយ៉ាងច្បាស់លាស់។

வசனம்: 16

قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمۡتُ نَفۡسِي فَٱغۡفِرۡ لِي فَغَفَرَ لَهُۥٓۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ

គាត់(មូសា)បានបួងសួងសុំថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. ខ្ញុំពិតជា បានធ្វើខុសដោយខ្លួនឯង ដូចេ្នះសូមទ្រង់មេត្ដាអភ័យទោសឱ្យខ្ញុំ ផង។ ហើយទ្រង់ក៏បានអភ័យទោសដល់គាត់។ ពិតប្រាកដណាស់ ទ្រង់មហាអភ័យទោស មហាអាណិតស្រឡាញ់ ។

வசனம்: 17

قَالَ رَبِّ بِمَآ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ فَلَنۡ أَكُونَ ظَهِيرٗا لِّلۡمُجۡرِمِينَ

គាត់បានស្បថថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. អ្វីដែលទ្រង់បានប្រទាន នៀកម៉ាត់ឱ្យខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនជួយពួកដែលប្រព្រឹត្ដអំពើបាបទៀតជាដាច់ ខាត។

வசனம்: 18

فَأَصۡبَحَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ خَآئِفٗا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا ٱلَّذِي ٱسۡتَنصَرَهُۥ بِٱلۡأَمۡسِ يَسۡتَصۡرِخُهُۥۚ قَالَ لَهُۥ مُوسَىٰٓ إِنَّكَ لَغَوِيّٞ مُّبِينٞ

ហើយគាត់ស្ថិតនៅក្នុងទីក្រុង ដោយមានការភ័យខ្លាច ចាំតាមដានមើល(ពត៌មានអំពីឃាតកម្មរបស់គាត់) ពេលនោះស្រាប់ តែអ្នកដែលសុំឱ្យគាត់ជួយកាលពីម្សិលមិញបានស្រែកសុំឱ្យគាត់ជួយម្ដងទៀត។ គាត់បានពោលថាៈ ពិតប្រាដកណាស់ អ្នកគឺជាអ្នក ដែលវងេ្វងយ៉ាងច្បាស់លាស់។

வசனம்: 19

فَلَمَّآ أَنۡ أَرَادَ أَن يَبۡطِشَ بِٱلَّذِي هُوَ عَدُوّٞ لَّهُمَا قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ أَتُرِيدُ أَن تَقۡتُلَنِي كَمَا قَتَلۡتَ نَفۡسَۢا بِٱلۡأَمۡسِۖ إِن تُرِيدُ إِلَّآ أَن تَكُونَ جَبَّارٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا تُرِيدُ أَن تَكُونَ مِنَ ٱلۡمُصۡلِحِينَ

ហើយនៅពេលដែលគាត់ចង់ចាប់អ្នកដែលជាសត្រូវរបស់ គេទាំងពីរ(មូសា និងបុរសអំបូរអ៊ីស្រាអែល) គេ(សត្រូវ)បាន និយាយថាៈ ឱមូសា. តើអ្នកចង់សម្លាប់ខ្ញុំដូចដែលអ្នកបានសម្លាប់ មនុស្សម្នាក់ពីម្សិលឬ? បំណងរបស់អ្នកគ្មានអ្វីក្រៅពីចង់ធ្វើជាអ្នក ដែលអួតកេ្អងក្អាងនៅលើផែនដីនេះឡើយ ហើយអ្នកក៏មិនចង់ធ្វើ ជាអ្នកសម្រុះសម្រួលដែរ។

வசனம்: 20

وَجَآءَ رَجُلٞ مِّنۡ أَقۡصَا ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡعَىٰ قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّ ٱلۡمَلَأَ يَأۡتَمِرُونَ بِكَ لِيَقۡتُلُوكَ فَٱخۡرُجۡ إِنِّي لَكَ مِنَ ٱلنَّٰصِحِينَ

ហើយមានបុរសម្នាក់ធ្វើដំណើរយ៉ាងប្រញាប់ពីជាយក្រុងមកប្រាប់ថាៈ ឱមូសា. ពិតប្រាកដណាស់ ក្រុមមន្ដ្រី(របស់ហ្វៀរអោន)កំពុងពិគ្រោះយោបល់គ្នាអំពីរឿងអ្នក ដើម្បីសម្លាប់អ្នក។ ដូចេ្នះចូរអ្នកចាកចេញ(ពីទីក្រុងនេះ)ចុះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំគឺ ជាអ្នកដែលណែនាំល្អម្នាក់ដល់អ្នក។

வசனம்: 21

فَخَرَجَ مِنۡهَا خَآئِفٗا يَتَرَقَّبُۖ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

ហើយគាត់ក៏បានចាកចេញពីទីក្រុងនោះទាំងភ័យខ្លាចនិង ប្រុងប្រយ័ត្នបំផុត(ខ្លាចក្រែងគេចាប់)។ គាត់បានបួងសួងសុំថាៈ ឱ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. សូមទ្រង់មេត្ដាសង្គ្រោះខ្ញុំពីក្រុមដែលបំពានផង។

வசனம்: 22

وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلۡقَآءَ مَدۡيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّيٓ أَن يَهۡدِيَنِي سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ

ហើយនៅពេលដែលគាត់ធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់ទឹកដី ម៉ាទយ៉ាន់ គាត់បានពោលថាៈ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ម្ចាស់របស់ខ្ញុំនឹងចង្អុល បង្ហាញខ្ញុំនូវមាគ៌ាមួយដ៏ត្រឹមត្រូវ(ទៅកាន់ម៉ាទយ៉ាន់)។

வசனம்: 23

وَلَمَّا وَرَدَ مَآءَ مَدۡيَنَ وَجَدَ عَلَيۡهِ أُمَّةٗ مِّنَ ٱلنَّاسِ يَسۡقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ ٱمۡرَأَتَيۡنِ تَذُودَانِۖ قَالَ مَا خَطۡبُكُمَاۖ قَالَتَا لَا نَسۡقِي حَتَّىٰ يُصۡدِرَ ٱلرِّعَآءُۖ وَأَبُونَا شَيۡخٞ كَبِيرٞ

ហើយនៅពេលដែលគាត់បានទៅដល់កន្លែង(អណ្ដូង)ទឹក នៅទឹកដីម៉ាទយ៉ាន់ គាត់បានជួបមនុស្សមួយក្រុមកំពុងដងទឹកឱ្យ សត្វចៀមរបស់ពួកគេផឹក ហើយគាត់បានជួបស្ដ្រីពីរនាក់ទៀតក្រៅ ពីពួកគេ ដែលកំពុងដឹកសត្វចៀមថយចេញពីទីនោះ។ មូសាក៏បាន សួរថាៈ តើអ្នកទាំងពីរមានបញ្ហា អ្វី? នាងទាំងពីរបានឆ្លើយថាៈ ពួកខ្ញុំមិនអាច ដងទឹកឱ្យសត្វចៀមរបស់ពួកខ្ញុំផឹកបានទេ ទាល់តែពួក គង្វាលទាំងនោះចេញទៅសិន។ ហើយឪពុករបស់ពួកខ្ញុំ គាត់ជា មនុស្សចាស់ជរា(មិនអាចជួយពួកខ្ញុំបានឡើយ)។

வசனம்: 24

فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰٓ إِلَى ٱلظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَآ أَنزَلۡتَ إِلَيَّ مِنۡ خَيۡرٖ فَقِيرٞ

ពេលនោះ គាត់ក៏បានដងទឹកឱ្យសត្វចៀមរបស់នាងទាំង ពីរផឹក។ បន្ទាប់មកគាត់បានត្រឡប់ទៅរកម្លប់វិញ ហើយបានបួង សួងសុំថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំត្រូវការនូវអ្វីដែល ល្អដែលទ្រង់ប្រទានឱ្យខ្ញុំ។

வசனம்: 25

فَجَآءَتۡهُ إِحۡدَىٰهُمَا تَمۡشِي عَلَى ٱسۡتِحۡيَآءٖ قَالَتۡ إِنَّ أَبِي يَدۡعُوكَ لِيَجۡزِيَكَ أَجۡرَ مَا سَقَيۡتَ لَنَاۚ فَلَمَّا جَآءَهُۥ وَقَصَّ عَلَيۡهِ ٱلۡقَصَصَ قَالَ لَا تَخَفۡۖ نَجَوۡتَ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

ហើយនារីម្នាក់ក្នុងចំណោមគេទាំងពីរបានមកជួបគាត់ ដោយដើរយ៉ាងអៀនខ្មាស់ នាងក៏បាននិយាយថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ឪពុករបស់ខ្ញុំអញ្ជើញអ្នកទៅដើម្បីគាត់នឹងឱ្យថ្លៃឈ្នួលដល់អ្នកដែល អ្នកបានដងទឹកឱ្យសត្វចៀមរបស់ពួកខ្ញុំផឹកនោះ។ នៅពេលដែល មូសាបានទៅជួបគាត់ ហើយមូសាបាននិយាយរឿង(ការតាមចាប់ ខ្លួនរបស់ហ្វៀរអោន)ប្រាប់គាត់ គាត់ក៏បាននិយាយថាៈ សូមអ្នក កុំខ្លាច អ្នកបានរួចផុតពីក្រុមដែលបំពានហើយ។

வசனம்: 26

قَالَتۡ إِحۡدَىٰهُمَا يَٰٓأَبَتِ ٱسۡتَـٔۡجِرۡهُۖ إِنَّ خَيۡرَ مَنِ ٱسۡتَـٔۡجَرۡتَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡأَمِينُ

នារីម្នាក់ក្នុងចំណោមគេទាំងពីរបាននិយាយថាៈ ឱលោក ឪពុកជាទីស្រឡាញ់. សូមលោកឪពុកជួលគាត់(ធ្វើជាអ្នកគង្វាល សត្វចៀមរបស់យើង)ទៅ ពិតប្រាកដណាស់ មនុស្សល្អដែលលោក ឪពុកត្រូវជួលនោះ គឺមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា និងស្មោះត្រង់។

வசனம்: 27

قَالَ إِنِّيٓ أُرِيدُ أَنۡ أُنكِحَكَ إِحۡدَى ٱبۡنَتَيَّ هَٰتَيۡنِ عَلَىٰٓ أَن تَأۡجُرَنِي ثَمَٰنِيَ حِجَجٖۖ فَإِنۡ أَتۡمَمۡتَ عَشۡرٗا فَمِنۡ عِندِكَۖ وَمَآ أُرِيدُ أَنۡ أَشُقَّ عَلَيۡكَۚ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

គាត់បានពោល(ទៅកាន់មូសា)ថាៈ ខ្ញុំមានបំណងរៀប អាពាហ៍ពិពាហ៍កូនស្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមកូនស្រីរបស់ខ្ញុំទាំងពីរនេះ ឱ្យអ្នក ដោយអ្នកនៅបម្រើខ្ញុំ(គង្វាលសត្វចៀម)ក្នុងរយៈពេល ប្រាំបីឆ្នាំ។ តែបើអ្នកចង់បង្គ្រប់វាឱ្យពេញរយៈពេលដប់ឆ្នាំវាគឺជាការ ស្ម័គ្រចិត្ដរបស់អ្នក។ ខ្ញុំគ្មានបំណងចង់ឱ្យអ្នកលំបាកឡើយ។ អ្នកនឹង ដឹងថា ខ្ញុំគឺជាមនុស្សល្អត្រឹមត្រូវ ប្រសិនបើអល់ឡោះមានចេតនា។

வசனம்: 28

قَالَ ذَٰلِكَ بَيۡنِي وَبَيۡنَكَۖ أَيَّمَا ٱلۡأَجَلَيۡنِ قَضَيۡتُ فَلَا عُدۡوَٰنَ عَلَيَّۖ وَٱللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَكِيلٞ

គាត់(មូសា)បានតបថាៈ នោះគឺ(ជាការព្រមព្រៀង)រវាង ខ្ញុំនិងអ្នក។ អំឡុងពេលណាមួយក៏ដោយក្នុងអំឡុងពេលទាំងពីរ (ប្រាំបីឆ្នាំឬដប់ឆ្នាំ)ដែលខ្ញុំបានបំពេញគឺគ្មានការបំពាន(សុំបន្ថែម) មកលើខ្ញុំឡើយ។ ហើយអល់ឡោះជាសាក្សីចំពោះអ្វីដែលពួកយើង និយាយ(ព្រមព្រៀង)។

வசனம்: 29

۞ فَلَمَّا قَضَىٰ مُوسَى ٱلۡأَجَلَ وَسَارَ بِأَهۡلِهِۦٓ ءَانَسَ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ نَارٗاۖ قَالَ لِأَهۡلِهِ ٱمۡكُثُوٓاْ إِنِّيٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا لَّعَلِّيٓ ءَاتِيكُم مِّنۡهَا بِخَبَرٍ أَوۡ جَذۡوَةٖ مِّنَ ٱلنَّارِ لَعَلَّكُمۡ تَصۡطَلُونَ

ក្រោយមកនៅពេលដែលមូសាបានបំពេញតាមពេលកំណត់ រួច(រយៈពេលដប់ឆ្នាំ) ហើយគាត់បានធ្វើដំណើរជាមួយនឹងគ្រួសារ របស់គាត់(ទៅកាន់ទឹកដីអេហ្ស៊ីប) គាត់ក៏បានឃើញពន្លឺភ្លើងមួយ នៅក្បែរជើងភ្នំតួរ។ គាត់បានពោលទៅកាន់គ្រួសាររបស់គាត់ថាៈ សូមពួកអ្នកនៅទីនេះសិនចុះ ពិតប្រាកដណាស់ខ្ញុំបានឃើញពន្លឺភ្លើង មួយ សង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងនាំដំណឹងខ្លះៗពីវា ឬក៏យកដុំភ្លើងមកបង្កាត់ ឱ្យពួកអ្នក ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកកំដៅខ្លួន។

வசனம்: 30

فَلَمَّآ أَتَىٰهَا نُودِيَ مِن شَٰطِيِٕ ٱلۡوَادِ ٱلۡأَيۡمَنِ فِي ٱلۡبُقۡعَةِ ٱلۡمُبَٰرَكَةِ مِنَ ٱلشَّجَرَةِ أَن يَٰمُوسَىٰٓ إِنِّيٓ أَنَا ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

ហើយនៅពេលដែលគាត់បានទៅដល់ពន្លឺភ្លើងនោះគេ (អល់ឡោះ)បានហៅគាត់ចេញពីដើមឈើមួយដើមនៅក្បែរជ្រលង ភ្នំខាងស្ដាំនៅទីកន្លែងដ៏មានពរជ័យថាៈ ឱមូសា. ពិតប្រាកដណាស់ យើងគឺអល់ឡោះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងពិភពទាំងអស់។

வசனம்: 31

وَأَنۡ أَلۡقِ عَصَاكَۚ فَلَمَّا رَءَاهَا تَهۡتَزُّ كَأَنَّهَا جَآنّٞ وَلَّىٰ مُدۡبِرٗا وَلَمۡ يُعَقِّبۡۚ يَٰمُوسَىٰٓ أَقۡبِلۡ وَلَا تَخَفۡۖ إِنَّكَ مِنَ ٱلۡأٓمِنِينَ

ហើយចូរអ្នកបោះដំបងរបស់អ្នកចុះ។ ហើយនៅពេលដែល គាត់បានឃើញវាធ្វើចលនាដូចជាពស់នោះ គាត់ក៏រត់ត្រឡប់ទៅវិញ ដោយមិនងាកក្រោយ។ (ពេលនោះទ្រង់មានបន្ទូលថា) ឱមូសា. ចូរ អ្នកដើរចូលមក ហើយកុំភ័យខ្លាចឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អ្នក គឺស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានសុវត្ថិភាព។

வசனம்: 32

ٱسۡلُكۡ يَدَكَ فِي جَيۡبِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوٓءٖ وَٱضۡمُمۡ إِلَيۡكَ جَنَاحَكَ مِنَ ٱلرَّهۡبِۖ فَذَٰنِكَ بُرۡهَٰنَانِ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

ហើយចូរអ្នកដាក់ដៃរបស់អ្នកចូលទៅក្នុងហោប៉ៅរបស់ អ្នក នោះវានឹងចេញពន្លឺសចែងចាំងដោយមិនមែនជាប្រការអាក្រក់ ឡើយ។ ហើយចូរអ្នកយកដៃ(ស្ដាំ)របស់អ្នកដាក់ចូលទៅចំហៀង ខ្លួន(ខាងឆេ្វង)របស់អ្នកដើម្បីចៀសវាងពីការភ័យខ្លាច។ ដូចេ្នះ ទាំងពីរនេះគឺជាភស្ដុតាងពីម្ចាស់់របស់អ្នកទៅកាន់ហ្វៀរអោន និង ពួកមន្ដ្រីរបស់គេ។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេគឺជាក្រុមដែលប្រាស់ ចាកពីការប្រតិបត្ដិមកចំពោះយើង។

வசனம்: 33

قَالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلۡتُ مِنۡهُمۡ نَفۡسٗا فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

គាត់(មូសា)បានពោលថាៈ ឪម្ចាស់របស់ខ្ញុំ. ពិតប្រាកដ ណាស់ ខ្ញុំបានសម្លាប់ពួកគេម្នាក់ ហើយខ្ញុំខ្លាចពួកគេនឹងសម្លាប់ខ្ញុំ វិញ។

வசனம்: 34

وَأَخِي هَٰرُونُ هُوَ أَفۡصَحُ مِنِّي لِسَانٗا فَأَرۡسِلۡهُ مَعِيَ رِدۡءٗا يُصَدِّقُنِيٓۖ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

ហើយបងរបស់ខ្ញុំហារូន គាត់និយាយច្បាស់ជាងខ្ញុំ។ ដូចេ្នះ សូមទ្រង់មេត្ដាបញ្ជូនគាត់ទៅជាមួយខ្ញុំ ដើម្បីគាត់ធ្វើជាអ្នកជួយ បញ្ជាក់ពីភាពសច្ចៈរបស់ខ្ញុំ។ ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំខ្លាចពួកគេបដិសេធ នឹងខ្ញុំ។

வசனம்: 35

قَالَ سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَنَجۡعَلُ لَكُمَا سُلۡطَٰنٗا فَلَا يَصِلُونَ إِلَيۡكُمَا بِـَٔايَٰتِنَآۚ أَنتُمَا وَمَنِ ٱتَّبَعَكُمَا ٱلۡغَٰلِبُونَ

ទ្រង់បានមានបន្ទូលថាៈ យើងនឹងពង្រឹងកិច្ចការរបស់អ្នក ដោយបងប្រុសរបស់អ្នក ហើយយើងនឹងប្រទានអំណាចដល់អ្នក ទាំងពីរ។ ហើយពួកគេមិនអាចធ្វើទុក្ខទោសដល់អ្នកទាំងពីរបាន ឡើយ។ ដោយសារភស្ដុតាងរបស់យើង អ្នកទាំងពីរនិងអ្នកដែល បានតាមអ្នកទាំងពីរគឺជាអ្នកដែលមានជ័យជំនះ។

வசனம்: 36

فَلَمَّا جَآءَهُم مُّوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا بَيِّنَٰتٖ قَالُواْ مَا هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّفۡتَرٗى وَمَا سَمِعۡنَا بِهَٰذَا فِيٓ ءَابَآئِنَا ٱلۡأَوَّلِينَ

ហើយនៅពេលដែលមូសាបាននាំមកបង្ហាញពួកគេនូវ ភស្ដុតាងរបស់យើងយ៉ាងជាក់ច្បាស់នោះ ពួកគេនិយាយថាៈ នេះ គ្មានអ្វីក្រៅពីជាមន្ដអាគមដែលគេបានប្រឌិតឡើយ។ ហើយពួក យើងមិនដែលបានឮរឿងបែបនេះទេតាំងពីជីដូនជីតារបស់ពួក យើងមុនមកម្លេះ។

வசனம்: 37

وَقَالَ مُوسَىٰ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَن جَآءَ بِٱلۡهُدَىٰ مِنۡ عِندِهِۦ وَمَن تَكُونُ لَهُۥ عَٰقِبَةُ ٱلدَّارِۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّٰلِمُونَ

ហើយមូសាបានឆ្លើយថាៈ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំដឹងបំផុតចំពោះ អ្នកណាដែលបាននាំមកនូវការចង្អុលបង្ហាញពីទ្រង់ និងអ្នកណាដែល ទទួលបានលទ្ធផលល្អនៅថ្ងៃបរលោក។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែល បំពានគឺមិនទទួលជោគជ័យឡើយ។

வசனம்: 38

وَقَالَ فِرۡعَوۡنُ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَأُ مَا عَلِمۡتُ لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرِي فَأَوۡقِدۡ لِي يَٰهَٰمَٰنُ عَلَى ٱلطِّينِ فَٱجۡعَل لِّي صَرۡحٗا لَّعَلِّيٓ أَطَّلِعُ إِلَىٰٓ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُۥ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

ហើយហ្វៀរអោនបាននិយាយថាៈ ឱពួកមន្ដ្រី. យើងមិន ដែលដឹងសោះថា ពួកអ្នកមានម្ចាស់ផេ្សងក្រៅពីយើង។ ហើយចូរ អ្នកដុតដីធ្វើជាដុំឥដ្ឋឱ្យយើង ឱហើម៉ាន. រួចសាងសង់វិមានមួយ យ៉ាងខ្ពស់ឱ្យយើង ដើម្បីយើងនឹងឡើងទៅមើលម្ចាស់របស់មូសា។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ យើងគិតថា គេជាអ្នកដែលស្ថិតក្នុង ចំណោមពួកដែលភូតកុហក។

வசனம்: 39

وَٱسۡتَكۡبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُۥ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ إِلَيۡنَا لَا يُرۡجَعُونَ

ហើយហ្វៀរអោននិងពលទាហានរបស់គេបានក្រអឺត ក្រទមនៅលើទឹកដីនេះ(អេហ្ស៊ីប)ដោយគ្មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ ឡើយ។ ហើយពួកគេបានគិតថា ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេនឹងមិន ត្រូវគេឱ្យវិលត្រឡប់មកជួបយើងវិញឡើយ(នៅថ្ងៃបរលោក)។

வசனம்: 40

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلظَّٰلِمِينَ

ក្រោយមក យើងបានក្របួចគេនិងពលទាហានរបស់គេ រួចយើងក៏បោះពួកគេចូលទៅក្នុងសមុទ្រ។ ដូចេ្នះ ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)មើលចុះថា តើលទ្ធផលចុងក្រោយរបស់ពួកដែលបំពាននោះ យ៉ាងដូចម្តេច?

வசனம்: 41

وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا يُنصَرُونَ

ហើយយើង(អល់ឡោះ)បានធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជាមេដឹក នាំដែលអំពាវនាវ(មនុស្សលោក)ទៅកាន់នរក។ ហើយនៅថ្ងៃ បរលោកពួកគេគ្មានអ្នកណាជួយឡើយ។

வசனம்: 42

وَأَتۡبَعۡنَٰهُمۡ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا لَعۡنَةٗۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ هُم مِّنَ ٱلۡمَقۡبُوحِينَ

ហើយយើងបានដាក់បណ្ដាសាឱ្យតាមចងពៀរពួកគេនៅ ក្នុងលោកិយនេះ។ ហើយនៅថ្ងៃបរលោកវិញ ពួកគេស្ថិតក្នុង ចំណោមពួកដែលឃ្លាតឆ្ងាយ(ពីក្ដីមេត្ដាករុណារបស់អល់ឡោះ)។

வசனம்: 43

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ مِنۢ بَعۡدِ مَآ أَهۡلَكۡنَا ٱلۡقُرُونَ ٱلۡأُولَىٰ بَصَآئِرَ لِلنَّاسِ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لَّعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានប្រទានគម្ពីរ(តាវរ៉ត) ឱ្យមូសាបន្ទាប់ពីយើងបានបំផ្លាញពួកជំនាន់មុនឱ្យវិនាស ដើម្បីជា ការបំភ្លឺ និងជាការចង្អុលបង្ហាញ ហើយនិងជាក្ដីមេត្ដាករុណាចំពោះ មនុស្សលោក។ សង្ឃឹមថា ពួកគេនឹកឃើញ។

வசனம்: 44

وَمَا كُنتَ بِجَانِبِ ٱلۡغَرۡبِيِّ إِذۡ قَضَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَى ٱلۡأَمۡرَ وَمَا كُنتَ مِنَ ٱلشَّٰهِدِينَ

ហើយអ្នក(មូហាំម៉ាត់)មិនបាននៅក្បែរភ្នំខាងលិចនោះទេ នៅពេលដែលយើងបានដាក់បញ្ញត្ដិ(តែងតាំងធ្វើជាអ្នកនាំសារ)ដល់ មូសា។ ហើយអ្នកក៏មិនបានស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលបានឃើញ ហេតុការណ៍នោះដែរ។

வசனம்: 45

وَلَٰكِنَّآ أَنشَأۡنَا قُرُونٗا فَتَطَاوَلَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۚ وَمَا كُنتَ ثَاوِيٗا فِيٓ أَهۡلِ مَدۡيَنَ تَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِنَا وَلَٰكِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ

ប៉ុន្ដែយើងបានបង្កើតមនុស្សជាច្រើនជំនាន់(បន្ទាប់ពី មូសា)។ ហើយពួកគេបានរស់នៅក្នុងរយៈពេលដ៏យូរអង្វែង(រហូត ភេ្លចគិតពីការសន្យារបស់អល់ឡោះ និងបោះបង់ការប្រតិបត្ដិទៅ ចំពោះទ្រង់)។ ហើយអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ក៏ពុំបានរស់នៅជាមួយអ្នក ស្រុកម៉ាទយ៉ាន់ ដោយអ្នកសូត្រអាយ៉ាត់ៗរបស់យើងឱ្យពួកគេ ស្ដាប់ដែរ។ ប៉ុន្ដែយើងទេគឺជាអ្នកផ្ដល់ដណឹង(រឿងរ៉ាវរបស់មូសា) ឱ្យអ្នកដឹងនោះ។

வசனம்: 46

وَمَا كُنتَ بِجَانِبِ ٱلطُّورِ إِذۡ نَادَيۡنَا وَلَٰكِن رَّحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوۡمٗا مَّآ أَتَىٰهُم مِّن نَّذِيرٖ مِّن قَبۡلِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

ហើយអ្នក(មូហាំម៉ាត់)មិនបាននៅក្បែរភ្នំតួរនោះទេនៅ ពេលដែលយើងបានស្រែកហៅ(មូសា)នោះ។ ប៉ុន្ដែដោយក្ដីមេត្ដា ករុណាពីម្ចាស់របស់អ្នក (ទ្រង់បានតែងតាំងអ្នកជាអ្នកនាំសារ) ដើម្បីដាស់តឿនព្រមានដល់ក្រុមដែលគ្មានអ្នកដាស់តឿនណាម្នាក់ ទៅដល់ពួកគេកាលពីមុនអ្នក។ សង្ឃឹមថា ពួកគេនឹកឃើញ។

வசனம்: 47

وَلَوۡلَآ أَن تُصِيبَهُم مُّصِيبَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ فَيَقُولُواْ رَبَّنَا لَوۡلَآ أَرۡسَلۡتَ إِلَيۡنَا رَسُولٗا فَنَتَّبِعَ ءَايَٰتِكَ وَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

ប្រសិនបើគ្មានគ្រោះមហន្ដរាយធ្លាក់មកលើពួកគេដោយ សារតែទង្វើរបស់ពួកគេបានសាងកន្លងមក ហើយពួកគេនិយាយថាៈ ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មិនបានបញ្ជូនអ្នកនាំសារ ម្នាក់មកឱ្យពួកយើង ដើម្បីឱ្យពួកយើងអនុវត្ដតាមអាយ៉ាត់ៗរបស់ ទ្រង់ និងដើម្បីឱ្យពួកយើងក្លាយជាអ្នកដែលមានជំនឿទេនោះ (យើងពិតជាមិនតែងតាំងអ្នកជាអ្នកនាំសារឡើយ)។

வசனம்: 48

فَلَمَّا جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ مِنۡ عِندِنَا قَالُواْ لَوۡلَآ أُوتِيَ مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ مُوسَىٰٓۚ أَوَلَمۡ يَكۡفُرُواْ بِمَآ أُوتِيَ مُوسَىٰ مِن قَبۡلُۖ قَالُواْ سِحۡرَانِ تَظَٰهَرَا وَقَالُوٓاْ إِنَّا بِكُلّٖ كَٰفِرُونَ

តែនៅពេលដែលការពិត(មូហាំម៉ាត់)របស់យើងបានមក ដល់ពួកគេ ពួកគេបែរជានិយាយថាៈ ហេតុអ្វីបានជាអល់ឡោះមិន ប្រទានឱ្យគេ(មូហាំម៉ាត់)ដូចអ្វីដែលគេបានប្រទានឱ្យមូសា? (ឱ មូហាំម៉ាត់. ចូរអ្នកពោលទៅកាន់ពួកមូស្ហរីគីនថា) តើពួកគេ(ពួកយ៉ាហ៊ូទី)មិនបានបដិសេធនឹងអ្វីដែលគេបានប្រទានឱ្យមូសាពីមុន ទេឬ? ពួកគេ(ពួកមូស្ហរីគីន)បានតបថាៈ ទាំងពីរនេះ(គម្ពីរតាវរ៉ត និងគម្ពីរគួរអាន)គឺជាមន្ដអាគមដែលបានជួយជ្រោមជ្រែងគ្នាទៅ វិញទៅមក។ ហើយពួកគេនិយាយទៀតថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ពួក យើងគឺជាអ្នកបដិសេធរាល់អ្វី(ដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរទាំងពីរនេះ)។

வசனம்: 49

قُلۡ فَأۡتُواْ بِكِتَٰبٖ مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِ هُوَ أَهۡدَىٰ مِنۡهُمَآ أَتَّبِعۡهُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ដូចេ្នះ ចូរពួកអ្នកនាំគម្ពីរ ណាមួយពីអល់ឡោះដែលវាមានការចង្អុលបង្ហាញប្រសើរជាងវា ទាំងពីរ(គម្ពីរតាវរ៉ត និងគម្ពីរគួរអាន)មកចុះ ខ្ញុំនឹងប្រតិបត្ដិតាមវា ប្រសិនបើពួកអ្នកជាអ្នកដែលនិយាយត្រឹមត្រូវមែននោះ។

வசனம்: 50

فَإِن لَّمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَكَ فَٱعۡلَمۡ أَنَّمَا يَتَّبِعُونَ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَمَنۡ أَضَلُّ مِمَّنِ ٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ بِغَيۡرِ هُدٗى مِّنَ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

តែប្រសិនបើពួកគេមិនអាចឆ្លើយតបចំពោះអ្នកបានទេនោះ ចូរអ្នកដឹងថាៈ តាមពិតពួកគេគ្រាន់តែធ្វើតាមចំណង់ចិត្ដរបស់ពួកគេ ប៉ុណ្ណោះ។ ហើយគ្មានអ្នកណាដែលវងេ្វងជាងអ្នកដែលធ្វើតាម ចំណង់ចិត្ដរបស់គេដោយគ្មានការចង្អុលបង្ហាញពីអល់ឡោះនោះ ឡើយ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនចង្អុលបង្ហាញចំពោះក្រុម ដែលបំពានឡើយ។

வசனம்: 51

۞ وَلَقَدۡ وَصَّلۡنَا لَهُمُ ٱلۡقَوۡلَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានបញ្ជាក់ក្នុងគម្ពីរគួរអាន ជារឿយៗ(នូវហេតុការណ៍មហន្ដរាយរបស់ពួកជំនាន់មុន)សម្រាប់ ពួកគេ សង្ឃឹមថាពួកគេនឹងនឹកឃើញ។

வசனம்: 52

ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِهِۦ هُم بِهِۦ يُؤۡمِنُونَ

ពួកដែលយើងបានប្រទានគម្ពីរ(តាវរ៉ត និងអ៊ីញជីល)ឱ្យ ពួកគេមុនវា(គម្ពីរគួរអាន)គឺពួកគេមានជំនឿនឹងវា។

வசனம்: 53

وَإِذَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِهِۦٓ إِنَّهُ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّنَآ إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلِهِۦ مُسۡلِمِينَ

ហើយនៅពេលដែលគេសូត្រ(គម្ពីរគួរអាន)ឱ្យពួកគេស្ដាប់ ពួកគេនិយាយថាៈ ពួកយើងបានជឿនឹងវាហើយ។ ពិតប្រាកដណាស់ វាគឺជាការពិតមកពីម្ចាស់របស់ពួកយើង។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួក យើងជាអ្នកដែលព្រមទទួលយកសាសនាអ៊ីស្លាមមុននឹងការបញ្ចុះវាទៅទៀត។

வசனம்: 54

أُوْلَٰٓئِكَ يُؤۡتَوۡنَ أَجۡرَهُم مَّرَّتَيۡنِ بِمَا صَبَرُواْ وَيَدۡرَءُونَ بِٱلۡحَسَنَةِ ٱلسَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ

ពួកទាំងនោះហើយជាពួកដែលគេផ្ដល់ផលបុណ្យឱ្យពួកគេ ទេ្វដងដោយសារតែអ្វីដែលពួកគេបានអត់ធ្មត់(ព្រមជឿនឹងគម្ពីរ តាវរ៉ត និងគម្ពីរគួរអាន)និងច្រានចោលប្រការអាក្រក់ដោយប្រការ ល្អ ហើយនិងបរិច្ចាគអំពីអ្វីដែលយើងប្រទានលាភសក្ការៈឱ្យពួកគេ។

வசனம்: 55

وَإِذَا سَمِعُواْ ٱللَّغۡوَ أَعۡرَضُواْ عَنۡهُ وَقَالُواْ لَنَآ أَعۡمَٰلُنَا وَلَكُمۡ أَعۡمَٰلُكُمۡ سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡ لَا نَبۡتَغِي ٱلۡجَٰهِلِينَ

ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានស្ដាប់ឮរឿងគ្មានផល ប្រយោជន៍ ពួកគេងាកចេញពីវា ហើយបានពោលថាៈ ការប្រព្រឹត្ដ របស់ពួកយើងគឺវាសម្រាប់ពួកយើង ហើយការប្រព្រឹត្ដរបស់ពួកអ្នក គឺសម្រាប់ពួកអ្នក។ សូមឱ្យមានសុខសន្ដិភាពចំពោះពួកអ្នក។ ពួកយើងមិនត្រូវការនិយាយជាមួយអ្នកដែលល្ងង់ខ្លៅទេ។

வசனம்: 56

إِنَّكَ لَا تَهۡدِي مَنۡ أَحۡبَبۡتَ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ

ពិតប្រាកដណាស់ អ្នក(មូហាំម៉ាត់)មិនអាចចង្អុលបង្ហាញ ចំពោះអ្នកណាដែលអ្នកស្រឡាញ់បានឡើយ ក៏ប៉ុន្ដែអល់ឡោះអាច ចង្អុលបង្ហាញចំពោះអ្នកណាដែលទ្រង់មានចេតនា។ ហើយទ្រង់ ដឹងបំផុតចំពោះបណ្ដាអ្នកដែលបានទទួលការចង្អុលបង្ហាញ។

வசனம்: 57

وَقَالُوٓاْ إِن نَّتَّبِعِ ٱلۡهُدَىٰ مَعَكَ نُتَخَطَّفۡ مِنۡ أَرۡضِنَآۚ أَوَلَمۡ نُمَكِّن لَّهُمۡ حَرَمًا ءَامِنٗا يُجۡبَىٰٓ إِلَيۡهِ ثَمَرَٰتُ كُلِّ شَيۡءٖ رِّزۡقٗا مِّن لَّدُنَّا وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

ហើយពួកគេ(ពួកមូស្ហរីគីនម៉ាក្កះ)បាននិយាយថាៈ ប្រសិន បើពួកយើងព្រមតាមការចង្អុលបង្ហាញជាមួយនឹងអ្នក ពួកយើងពិត ជាត្រូវគេបណេ្ដញចេញពីទឹកដីរបស់ពួកយើងជាមិនខាន។ តើយើង មិនបានផ្ដល់ឱ្យពួកគេនូវទឹកដីហារ៉ម(ម៉ាក្កះ) ដែលប្រកបដោយ សុវត្ថិភាពដែលគេនាំទៅទីនោះនូវដំណាំផ្លែឈើគ្រប់ប្រភេទជាលាភ សក្ការៈពីយើងទេឬ? ប៉ុន្ដែពួកគេភាគច្រើនមិនដឹងឡើយ។

வசனம்: 58

وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةِۭ بَطِرَتۡ مَعِيشَتَهَاۖ فَتِلۡكَ مَسَٰكِنُهُمۡ لَمۡ تُسۡكَن مِّنۢ بَعۡدِهِمۡ إِلَّا قَلِيلٗاۖ وَكُنَّا نَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثِينَ

ហើយយើងបានបំផ្លាញភូមិស្រុកអស់ជាច្រើនមកហើយ ដែលមិនបានដឹងគុណដល់ការរស់នៅរបស់គេ។ ហើយលំនៅដ្ឋាន របស់ពួកគេគ្មានអ្នកណារស់នៅបន្ទាប់ពីពួកគេឡើយ លើកលែង តែបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះ។ ហើយយើងគឺជាអ្នកដែលទទួលមរតក។

வசனம்: 59

وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ حَتَّىٰ يَبۡعَثَ فِيٓ أُمِّهَا رَسُولٗا يَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِنَاۚ وَمَا كُنَّا مُهۡلِكِي ٱلۡقُرَىٰٓ إِلَّا وَأَهۡلُهَا ظَٰلِمُونَ

ម្ចាស់របស់អ្នកមិនមែនជាអ្នកដែលបំផ្លាញភូមិស្រុកណា មួយឡើយ លុះត្រាតែទ្រង់ចាត់តាំងក្នុងភូមិស្រុកនោះនូវអ្នកនាំសារ ម្នាក់ ដើម្បីសូត្រអាយ៉ាត់ៗរបស់យើងឱ្យពួកគេស្ដាប់សិន។ ហើយ យើងមិនមែនជាអ្នកបំផ្លាញភូមិស្រុកណាមួយឡើយ លើកលែងតែ អ្នកភូមិស្រុកនោះជាពួកដែលបំពានប៉ុណ្ណោះ។

வசனம்: 60

وَمَآ أُوتِيتُم مِّن شَيۡءٖ فَمَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَزِينَتُهَاۚ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

ហើយអ្វីក៏ដោយដែលគេបានប្រទានឱ្យពួកអ្នកគ្រាន់តែជា ការសប្បាយនៃជីវិតលោកិយនិងជាការលំអរបស់វាប៉ុណ្ណោះ។ តែ អ្វីដែលនៅជាមួយអល់ឡោះគឺវាល្អប្រសើរជាង ហើយគង់វង្សជា អមតៈទៀតផង។ ដូចេ្នះ តើពួកអ្នកមិនពិចារណាទេឬ?

வசனம்: 61

أَفَمَن وَعَدۡنَٰهُ وَعۡدًا حَسَنٗا فَهُوَ لَٰقِيهِ كَمَن مَّتَّعۡنَٰهُ مَتَٰعَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا ثُمَّ هُوَ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

តើអ្នកដែលយើងបានសន្យាឱ្យគេនូវការសន្យាមួយដ៏ប្រពៃ (ឋានសួគ៌) រួចគេពិតជាទទួលបានវាមែននោះ(នៅថ្ងៃបរលោក) ដូចអ្នកដែលយើងបានផ្ដល់ឱ្យគេនូវភាពសប្បាយរីករាយនៃការរស់ នៅក្នុងលោកិយ ក្រោយមកនៅថ្ងៃបរលោកគេស្ថិតក្នុងចំណោមពួក ដែលត្រូវគេនាំទៅកាន់នរកដែរឬទេ?

வசனம்: 62

وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ فَيَقُولُ أَيۡنَ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ

ហើយនៅថ្ងៃនោះអល់ឡោះនឹងហៅពួកគេ រួចទ្រង់មាន បន្ទូលថាៈ តើគូកនរបស់យើង(ព្រះនានា)ដែលពួកអ្នកធ្លាប់បាន អះអាងនោះនៅឯណា?

வசனம்: 63

قَالَ ٱلَّذِينَ حَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلُ رَبَّنَا هَٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَغۡوَيۡنَآ أَغۡوَيۡنَٰهُمۡ كَمَا غَوَيۡنَاۖ تَبَرَّأۡنَآ إِلَيۡكَۖ مَا كَانُوٓاْ إِيَّانَا يَعۡبُدُونَ

ពួកដែលទារុណកម្មត្រូវធ្លាក់លើពួកគេ(ពួកមេដឹកនាំរបស់ ពួកដែលវងេ្វង)បាននិយាយថាៈ ឱម្ចាស់របស់ពួកយើង. ពួកទាំង នេះហើយដែលពួកយើងបានធ្វើឱ្យវងេ្វង(ពីមាគ៌ារបស់ទ្រង់)។ ពួក យើងក៏បានធ្វើឱ្យពួកគេវងេ្វងដូចដែលពួកយើងបានវងេ្វងនោះដែរ។ ពួកយើងសូមដកខ្លួន(ចេញពីពួកគេ)ទៅរកទ្រង់វិញ។ ពួកគេមិន បានគោរពសក្ការៈចំពោះពួកយើងឡើយ (តាមពិតពួកគេគោរព សក្ការៈតាមចំណង់ចិត្ដរបស់ពួកគេ)។

வசனம்: 64

وَقِيلَ ٱدۡعُواْ شُرَكَآءَكُمۡ فَدَعَوۡهُمۡ فَلَمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَهُمۡ وَرَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَۚ لَوۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ يَهۡتَدُونَ

ហើយមានគេពោល(ទៅកាន់ពួកគេថា) ចូរពួកអ្នកបួង សួងសុំពីព្រះនានារបស់ពួកអ្នកមើល. ពួកគេក៏បានបួងសួងសុំព្រះ ទាំងនោះ តែពួកវាមិនបានឆ្លើយតបចំពោះពួកគេឡើយ។ ហើយ ពួកគេក៏បានឃើញទារុណកម្ម (រួចបានគិតថា) ពិតប្រាកដណាស់ ប្រសិនបើពួកគេព្រមទទួលយកការចង្អុលបង្ហាញនោះ (ពួកគេពិត ជាពុំត្រូវបានទទួលនូវទារុណកម្មឡើយ)។

வசனம்: 65

وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ فَيَقُولُ مَاذَآ أَجَبۡتُمُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

ហើយនៅថ្ងៃដែលអល់ឡោះហៅពួកគេ រួចទ្រង់មានបន្ទូល ថាៈ តើពួកអ្នកបានឆ្លើយតបអ្វីខ្លះចំពោះបណ្ដាអ្នកនាំសារ?

வசனம்: 66

فَعَمِيَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَنۢبَآءُ يَوۡمَئِذٖ فَهُمۡ لَا يَتَسَآءَلُونَ

ហើយអំណះអំណាងទាំងឡាយនៅថ្ងៃនោះបានធ្វើឱ្យពួក គេងងឹត(មិនដឹងអ្វីឡើយ) ហើយពួកគេក៏មិនអាចសួរគ្នាទៅវិញ ទៅមកបានដែរ។

வசனம்: 67

فَأَمَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَعَسَىٰٓ أَن يَكُونَ مِنَ ٱلۡمُفۡلِحِينَ

រីឯអ្នកណាហើយដែលបានសារភាពទោសកំហុស និងមានជំនឿ ហើយនិងបានធ្វើអំពើល្អត្រឹមត្រូវនោះ សង្ឃឹមថាគេនឹងក្លាយ ជាអ្នកដែលស្ថិតកុ្នងចំណោមអ្នកដែលទទួលបានជោគជ័យ។

வசனம்: 68

وَرَبُّكَ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُ وَيَخۡتَارُۗ مَا كَانَ لَهُمُ ٱلۡخِيَرَةُۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

ហើយម្ចាស់របស់អ្នកទ្រង់បង្កើត និងជ្រើសរើសនូវអ្វីដែល ទ្រង់មានចេតនា។ ពួកគេគ្មានជម្រើសឡើយ។ អល់ឡោះមហា ស្អាតស្អំ និងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងតែធ្វើស្ហ៊ីរិក។

வசனம்: 69

وَرَبُّكَ يَعۡلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمۡ وَمَا يُعۡلِنُونَ

ហើយពិតប្រាកដណាស់ ម្ចាស់របស់អ្នកដឹងនូវអ្វីដែលចិត្ដ របស់ពួកគេលាក់បាំងនិងអ្វីដែលពួកគេលាតត្រដាង។

வசனம்: 70

وَهُوَ ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ لَهُ ٱلۡحَمۡدُ فِي ٱلۡأُولَىٰ وَٱلۡأٓخِرَةِۖ وَلَهُ ٱلۡحُكۡمُ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ

ហើយទ្រង់គឺអល់ឡោះជាម្ចាស់ដែលគ្មានម្ចាស់ណាផេ្សង ត្រូវគេគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដក្រៅពីទ្រង់ឡើយ។ រាល់ការសរសើរនៅក្នុងលោកិយ និងថ្ងៃបរលោកគឺចំពោះទ្រង់តែមួយគត់។ ហើយការកាត់សេចក្ដីគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់។ ហើយពួកអ្នកនឹង ត្រូវវិលត្រឡប់ទៅកាន់ទ្រង់តែមួយគត់។

வசனம்: 71

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن جَعَلَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمُ ٱلَّيۡلَ سَرۡمَدًا إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَنۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَأۡتِيكُم بِضِيَآءٍۚ أَفَلَا تَسۡمَعُونَ

ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ចូរពួកអ្នកប្រាប់ខ្ញុំមក ប្រសិនបើអល់ឡោះបានធ្វើឱ្យពួកអ្នកមានពេលយប់សិ្ថតសេ្ថរ រហូតដល់ថ្ងៃបរលោកនោះ តើមានម្ចាស់ណាផេ្សងពីអល់ឡោះ ដែលអាចនាំពន្លឺមកឱ្យពួកអ្នក? ដូចេ្នះតើពួកអ្នកមិនស្ដាប់ឮទេឬ?

வசனம்: 72

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن جَعَلَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمُ ٱلنَّهَارَ سَرۡمَدًا إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَنۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَأۡتِيكُم بِلَيۡلٖ تَسۡكُنُونَ فِيهِۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលថាៈ ចូរពួកអ្នកប្រាប់ខ្ញុំមក ប្រសិនបើអល់ឡោះបានធ្វើឱ្យពួកអ្នកមានពេលថ្ងៃស្ថិតសេ្ថររហូត ដល់ថ្ងៃបរលោកនោះ តើមានម្ចាស់ណាផេ្សងពីអល់ឡោះដែលអាចនាំពេលយប់មកឱ្យពួកអ្នក ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកសម្រាកក្នុងវា? ដូចេ្នះ តើពួកអ្នកមិនឃើញទេឬ?

வசனம்: 73

وَمِن رَّحۡمَتِهِۦ جَعَلَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لِتَسۡكُنُواْ فِيهِ وَلِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ

ហើយដោយមានក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ទ្រង់ទ្រង់បានបង្កើត ពេលយប់និងពេលថ្ងៃសម្រាប់ពួកអ្នក ដើម្បីឱ្យពួកអ្នកសម្រាកក្នុង វា និងដើម្បីស្វែងរកលាភសក្ការៈរបស់ទ្រង់ ហើយនិងដើម្បីឱ្យពួក អ្នកដឹងគុណ។

வசனம்: 74

وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ فَيَقُولُ أَيۡنَ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ

ហើយនៅថ្ងៃនោះ(ថ្ងៃបរលោក)អល់ឡោះនឹងហៅពួកគេ រួចទ្រង់មានបន្ទូលថាៈ តើគូកនរបស់យើង(ព្រះនានា)ដែលពួកអ្នក ធ្លាប់បានអះអាងនោះនៅឯណា?

வசனம்: 75

وَنَزَعۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةٖ شَهِيدٗا فَقُلۡنَا هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡ فَعَلِمُوٓاْ أَنَّ ٱلۡحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ

ហើយ(នៅថ្ងៃបរលោក)យើងបានដកយកពីប្រជាជាតិ នីមួយៗនូវសាក្សីម្នាក់(គឺអ្នកនាំសាររបស់ពួកគេ) រួចយើងមាន បន្ទូលថាៈ ចូរពួកអ្នកនាំភស្ដុតាងរបស់ពួកអ្នកមក(ចំពោះអ្វីដែល ពួកអ្នកគោរពផេ្សងពីអល់ឡោះ) ពេលនោះពួកគេដឹងច្បាស់ថាៈ ភាពពិតគឺសម្រាប់អល់ឡោះ តែអ្វីដែលពួកគេធ្លាប់បានប្រឌិតភូត កុហកនោះបានបាត់បង់អស់ពីពួកគេ។

வசனம்: 76

۞ إِنَّ قَٰرُونَ كَانَ مِن قَوۡمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيۡهِمۡۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡكُنُوزِ مَآ إِنَّ مَفَاتِحَهُۥ لَتَنُوٓأُ بِٱلۡعُصۡبَةِ أُوْلِي ٱلۡقُوَّةِ إِذۡ قَالَ لَهُۥ قَوۡمُهُۥ لَا تَفۡرَحۡۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡفَرِحِينَ

ពិតប្រាកដណាស់ ករូនគឺស្ថិតក្នុងក្រុមរបស់មូសា តែគេបាន រំលោភបំពានលើពួកទាំងនោះ។ ហើយយើងបានប្រទានឱ្យគេនូវ កំណប់ទ្រព្យមួយចំនួនដែលកូនសោររបស់វាពិតជាធ្ងន់ក្នុងការលី ចំពោះពួកបុរសៗដែលមានកំលាំងខ្លាំងក្លា ខណៈដែលក្រុមរបស់គេ បាននិយាយទៅកាន់គេថាៈ ចូរអ្នកកុំសប្បាយហួសហេតុ(រមិលគុណ) ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនស្រឡាញ់ពួកដែលសប្បាយ ហួសហេតុឡើយ។

வசனம்: 77

وَٱبۡتَغِ فِيمَآ ءَاتَىٰكَ ٱللَّهُ ٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَۖ وَلَا تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ ٱلدُّنۡيَاۖ وَأَحۡسِن كَمَآ أَحۡسَنَ ٱللَّهُ إِلَيۡكَۖ وَلَا تَبۡغِ ٱلۡفَسَادَ فِي ٱلۡأَرۡضِۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

ហើយចូរអ្នកស្វែងរកផលបុណ្យសម្រាប់ថ្ងៃបរលោកនូវអ្វី ដែលអល់ឡោះបានប្រទានឱ្យអ្នកចុះ តែកុំភេ្លចនូវលាភសំណាង ចំណែករបស់អ្នកនៅក្នុងលោកិយនេះឱ្យសោះ។ ហើយចូរអ្នកសាង អំពើល្អដូចអ្វី ដែលអល់ឡោះបានធ្វើល្អចំពោះអ្នក។ ហើយចូរអ្នក កុំស្វែងរកភាពវិនាសកម្មនៅលើផែនដីនេះឱ្យសោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមិនស្រឡាញ់ពួកដែលបង្កវិនាសកម្មឡើយ។

வசனம்: 78

قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمٍ عِندِيٓۚ أَوَلَمۡ يَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ قَدۡ أَهۡلَكَ مِن قَبۡلِهِۦ مِنَ ٱلۡقُرُونِ مَنۡ هُوَ أَشَدُّ مِنۡهُ قُوَّةٗ وَأَكۡثَرُ جَمۡعٗاۚ وَلَا يُسۡـَٔلُ عَن ذُنُوبِهِمُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ

គេ(ករូន)បាននិយាយថាៈ តាមពិត អ្វីដែលគេបានប្រទាន វាឱ្យខ្ញុំ គឺដោយសារតែចំណេះវិជ្ជាដែលខ្ញុំមាន។ តើគេមិនបានដឹងទេថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះបានបំផ្លាញជាច្រើនជំនាន់មកហើយ មុនរូបគេ ដែលគេ(ពួកជំនាន់មុន)ជាអ្នកខ្លាំង និងមានទ្រព្យសម្បត្ដិ ច្រើនជាងរូបគេទៅទៀតនោះ? ហើយពួកដែលប្រព្រឹត្ដបាបកម្មមិន ត្រូវគេសួរអំពីបាបកម្មរបស់ពួកគេឡើយ។

வசனம்: 79

فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ فِي زِينَتِهِۦۖ قَالَ ٱلَّذِينَ يُرِيدُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا يَٰلَيۡتَ لَنَا مِثۡلَ مَآ أُوتِيَ قَٰرُونُ إِنَّهُۥ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٖ

រួចមកគេ(ករូន)ក៏បានដើរចេញទៅកាន់ក្រុមរបស់គេក្នុង លក្ខណៈតុបតែងយ៉ាងអំនួតរបស់គេ។ ពួកដែលប្រាថ្នាតែការរស់ នៅក្នុងលោកិយបាននិយាយថាៈ អ្ហា៎. ពួកយើងចង់បានដូចអ្វីដែល គេបានប្រទានឱ្យករូន។ ពិតប្រាកដណាស់ គេមានសំណាងដ៏ធំធេង។

வசனம்: 80

وَقَالَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ وَيۡلَكُمۡ ثَوَابُ ٱللَّهِ خَيۡرٞ لِّمَنۡ ءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحٗاۚ وَلَا يُلَقَّىٰهَآ إِلَّا ٱلصَّٰبِرُونَ

រីឯបណ្ដាអ្នកដែលគេបានផ្ដល់ចំណេះដឹងឱ្យបាននិយាយថាៈ មហន្ដរាយហើយពួកអ្នក. ផលបុណ្យរបស់អល់ឡោះគឺប្រសើរបំផុត សម្រាប់អ្នកដែលមានជំនឿ និងអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្ដអំពើល្អត្រឹមត្រូវ។ ហើយគ្មាននរណាទទួលបានវា(ផលបុណ្យ)ឡើយ លើកលែង តែបណ្ដាអ្នកដែលអត់ធ្មត់ប៉ុណ្ណោះ។

வசனம்: 81

فَخَسَفۡنَا بِهِۦ وَبِدَارِهِ ٱلۡأَرۡضَ فَمَا كَانَ لَهُۥ مِن فِئَةٖ يَنصُرُونَهُۥ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُنتَصِرِينَ

ដូចេ្នះយើងក៏បានឱ្យដីលេបខ្លួនគេ(ករូន) និងលំនៅដ្ឋាន របស់គេ។ ហើយគ្មានក្រុមណាមួយអាចជួយគេក្រៅពីអល់ឡោះ ឡើយ។ ហើយពួកគេក៏មិនអាចជួយខ្លួនឯងបានដែរ។

வசனம்: 82

وَأَصۡبَحَ ٱلَّذِينَ تَمَنَّوۡاْ مَكَانَهُۥ بِٱلۡأَمۡسِ يَقُولُونَ وَيۡكَأَنَّ ٱللَّهَ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ وَيَقۡدِرُۖ لَوۡلَآ أَن مَّنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا لَخَسَفَ بِنَاۖ وَيۡكَأَنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلۡكَٰفِرُونَ

ហើយពួកដែលបានប្រាថ្នាចង់បានបុណ្យសក្ដិរបស់គេ(ករូន) កាលពីថ្ងៃមុននោះចាប់ផ្ដើមនិយាយថាៈ តើអ្នកមិនបានដឹងទេថា ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះបើកទូលាយ និងដាក់កំណត់លាភ សក្ការៈចំពោះអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមខ្ញុំរបស់ទ្រង់ដែលទ្រង់មាន ចេតនា។ ប្រសិនបើអល់ឡោះមិនបានផ្ដល់ក្ដីមេត្ដាចំពោះ(ពាក្យ សំដី)ពួកយើងទេនោះ ទ្រង់ពិតជាពន្លិចពួកយើង(ទៅក្នុងដីដូច ករូន)ជាមិនខាន។ ហើយអ្នកមិនបានដឹងទេថា ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលប្រឆាំងនឹងអល់ឡោះមិនបានទទួលជោគជ័យឡើយ។

வசனம்: 83

تِلۡكَ ٱلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ نَجۡعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوّٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فَسَادٗاۚ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِينَ

លំនៅដ្ឋាន(ឋានសួគ៌)នៅថ្ងៃបរលោកនោះ យើងនឹងផ្ដល់ វាសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលគ្មានបំណងក្រអឺតក្រទម និងបង្កវិនាសកម្មនៅលើផែនដីនេះ។ ហើយលទ្ធផលចុងក្រោយដ៏ល្អប្រពៃ(ឋាន សួគ៌)នោះ គឺសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលកោតខ្លាចអល់ឡោះ។

வசனம்: 84

مَن جَآءَ بِٱلۡحَسَنَةِ فَلَهُۥ خَيۡرٞ مِّنۡهَاۖ وَمَن جَآءَ بِٱلسَّيِّئَةِ فَلَا يُجۡزَى ٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ إِلَّا مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

អ្នកណាហើយបាននាំមកនូវអំពើល្អ គេនឹងទទួលបានការ តបស្នងល្អប្រសើរជាងអំពើនោះទៅទៀត(នៅថ្ងៃបរលោក)។ ចំណែកឯអ្នកណាហើយដែលបាននាំមកនូវអំពើអាក្រក់វិញ គឺគេ មិនតបស្នងចំពោះពួកដែលប្រព្រឹត្ដអំពើអាក្រក់ក្រៅពីអ្វីដែលពួក គេធ្លាប់បានប្រព្រឹត្ដនោះឡើយ។

வசனம்: 85

إِنَّ ٱلَّذِي فَرَضَ عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ لَرَآدُّكَ إِلَىٰ مَعَادٖۚ قُل رَّبِّيٓ أَعۡلَمُ مَن جَآءَ بِٱلۡهُدَىٰ وَمَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

ពិតប្រាកដណាស់ អ្នកដែលបានបញ្ចុះគម្ពីរគួរអានឱ្យអ្នកគឺ ជាអ្នកដែលបញ្ជូនអ្នកទៅកាន់កន្លែងដើមវិញ(ម៉ាក្កះឬឋានសួគ៌)។ ចូរអ្នកពោលថាៈ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំដឹងបំផុតចំពោះអ្នកណាដែលបាននាំ មកនូវការចង្អុលបង្ហាញ និងអ្នកណាដែលគេស្ថិតក្នុងភាពវងេ្វងយ៉ាង ច្បាស់លាស់។

வசனம்: 86

وَمَا كُنتَ تَرۡجُوٓاْ أَن يُلۡقَىٰٓ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبُ إِلَّا رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرٗا لِّلۡكَٰفِرِينَ

ហើយអ្នកមិនធ្លាប់សង្ឃឹមថា គេនឹងបញ្ចុះគម្ពីរ(គួរអាន) ឱ្យអ្នកឡើយ។ ប៉ុន្ដែដោយសារក្ដីមេត្ដាករុណាពីម្ចាស់របស់អ្នក (ទ្រង់់បានបញ្ចុះវាឱ្យអ្នក)។ ដូចេ្នះ ចូរអ្នកកុំធ្វើជាអ្នកជ្រោមជ្រែង ដល់ពួកប្រឆាំងឱ្យសោះ។

வசனம்: 87

وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ بَعۡدَ إِذۡ أُنزِلَتۡ إِلَيۡكَۖ وَٱدۡعُ إِلَىٰ رَبِّكَۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

ហើយចូរកុំឱ្យពួកគេ(ពួកមូស្ហរីគីន)រារាំងអ្នកពី(ការផ្សព្វ ផ្សាយ)អាយ៉ាត់ៗរបស់អល់ឡោះជាដាច់ខាត ក្រោយពេលដែលគេ បានបញ្ចុះវាឱ្យអ្នកហើយនោះ។ ចូរអ្នកអំពាវនាវ(មនុស្សលោក) ទៅកាន់ម្ចាស់របស់់អ្នក។ ហើយចូរកុំធ្វើឱ្យខ្លួនអ្នកស្ថិតក្នុងចំណោម ពួកដែលធ្វើស្ហ៊ីរិកឱ្យសោះ។

வசனம்: 88

وَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۘ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ كُلُّ شَيۡءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجۡهَهُۥۚ لَهُ ٱلۡحُكۡمُ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ

ហើយចូរអ្នកកុំបួងសួងសុំម្ចាស់ណាផេ្សងរួមជាមួយ អល់ឡោះឱ្យសោះ ព្រោះគ្មានម្ចាស់ណាផេ្សងដែលត្រូវគេគោរព សក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដក្រៅពីទ្រង់ឡើយ។ រាល់អ្វីៗទាំងអស់គឺនឹងត្រូវ វិនាស លើកលែងតែវង់ភក្ដ្រ របស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ហើយការកាត់ សេចក្ដីគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់។ ហើយចំពោះទ្រង់តែមួយគត់ដែល ពួកអ្នកត្រូវវិលត្រឡប់។