மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அஷ்ஷுஅரா - மெசிடோனிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

ЕШ ШУАРА(Поети)

வசனம்: 1

طسٓمٓ

1. Та-син-мим.

வசனம்: 2

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

2. Ова се ајети од Книгата јасна!

வசனம்: 3

لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

3. Зарем ќе се уништиш себеси затоа што тие не сакаат да станат верници?

வசனம்: 4

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ

4. Кога би сакале, Ние од небото еден знак би им пратиле пред кој тие своите глави би ги наведнале.

வசனம்: 5

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ

5. И ним не им доаѓа ниту една нова опомена од Семилосниот, а од неа да не се свртат.

வசனம்: 6

فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

6. И тие негираат, а ќе им дојдат вести за тоа за што се исмејуваа.

வசனம்: 7

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ

7. Зарем тие негледаат како правиме одземјата да никнуваат разновидни благородни растенија?

வசனம்: 8

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

8. Навистина во тоа има Знак, но повеќето од нив не веруваат,

வசனம்: 9

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

9. а Господарот твој навистина е Силен и Милостив.

வசனம்: 10

وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

10. А кога Господарот твој го повика Муса: „Оди кај народот насилнички,

வசனம்: 11

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ

11. народот на фараонот за да се исплаши од Аллах“,

வசனம்: 12

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

12. тој рече: „Господару мој, се плашам тие да не ме обвинат за лага.

வசனம்: 13

وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ

13. Да не ми стане тешко во душата и јазикот да не ми се сплетка; па подај му пратеништво и на Харун, за да ми помогне,

வசனம்: 14

وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

14. а тие за мене обвинение за злодело имаат, па се плашам да не ме убијат“.

வசனம்: 15

قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ

15. „Нема!“ - рече тој. - „Одете двајцата со доказите Наши, Ние со вас ќе бидеме и ќе слушаме.

வசனம்: 16

فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

16. Одете кај фараонот и кажете: „Ние сме Пратеници од Господарот на световите.

வசனம்: 17

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

17. Дозволи им на синовите Израилови да појдат со нас!“

வசனம்: 18

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ

18. „Зарем не те одгледавме додека беше дете и зарем толку години од својот живот не помина меѓу нас?“ - рече фараонот -

வசனம்: 19

وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

19. „и ти го стори неделото кое го стори и згора на тоа си неблагодарен?!“

வசனம்: 20

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

20. „Јас тогаш тоа го сторив, а бев во заблуда“ - рече -

வசனம்: 21

فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

21. „а од вас избегав затоа што од вас се плашев, па Господарот мој мудрост ми подари и Пратеник ме направи.

வசனம்: 22

وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

22. А за добродетелството за кое ми го префрлаш – да не е тоа што синовите Израилови робови ги направи?“

வசனம்: 23

قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

23. „А кој е Господарот на световите?“ - запраша фараонот.

வசனம்: 24

قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

24. „Господарот на небесата и на Земјата и на тоа што е меѓу нив, ако цврсто верувате“ - одоговори тој.

வசனம்: 25

قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ

25. „Слушате ли?“ - им рече фараонот на тие околу себе.

வசனம்: 26

قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

26. „Господарот ваши Господарот навашите дамнешни предци“ - рече Муса.

வசனம்: 27

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ

27. „Пратеникот кој ви е испратен, навистина е луд“ - рече фараонот.

வசனம்: 28

قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

28. „Господарот на истокот и на западот и на тоа што е меѓу нив, ако разбирате“ - рече Муса.

வசனம்: 29

قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ

29. А фараонот рече: „Ако, освен мене, признаеш некој друг за бог, сигурно во зандана ќе те фрлам!“

வசனம்: 30

قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ

30. „Зарем и тогаш кога нешто очигледно ќе ти донесам?“ - запраша тој.

வசனம்: 31

قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

31. „Па дај го, ако Вистината ја говориш!“ - рече фараонот.

வசனம்: 32

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

32. И Муса го фрли својот стап, кога тој - вистинска змија.

வசனம்: 33

وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

33. И раката своја ја извлече, кога таа, за тие што ја гледаа – бела.

வசனம்: 34

قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

34. „Тој е навистина вешт маѓепсник“, - им рече фараонот на главешините околу себе -

வசனம்: 35

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

35. „сака со својата маѓија од земјата ваша да ве изведе. Па што советувате?’

வசனம்: 36

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

36. „Остави ги него и брат му,“ - рекоа - „а во градовите испрати собирачи,

வசனம்: 37

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ

37. сите вешти меѓепсници ќе ти ги донесат!“

வசனம்: 38

فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

38. И маѓепсниците во одреденото време и во означениот ден се собраа,

வசனம்: 39

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ

39. а на народот му беше кажано: „Сакате ли да се соберете

வசனம்: 40

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

40. да бидеме со маѓепсниците, ако тие бидат победници?“

வசனம்: 41

فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

41. А кога дојдоа, маѓепсниците го запрашаа фараонот: „Дали за нас, навистина, ќе има награда ако бидеме победници?“

வசனம்: 42

قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

42. „Да,“ - одговори тој - „и тогаш сигурно ќе ми бидете најблиски“.

வசனம்: 43

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ

43. Муса им рече: „Фрлете го тоа што сакате да го фрлите!“

வசனம்: 44

فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

44. И тие ги фрлија јажињата свои и стаповите свои, и рекоа: „Со моќта на фараонот, ние секако ќе победиме!“

வசனம்: 45

فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

45. Потоа Муса го фрли својот стап, кој одеднаш го проголта тоа што тие лажно го изведоа.

வசனம்: 46

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

46. Волшебниците тогаш, поклонувајќи се, на земја се фрлија

வசனம்: 47

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

47. и рекоа: „Ние веруваме во Господарот на световите,

வசனம்: 48

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

48. Господарот на Муса и на Харун.

வசனம்: 49

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

49. „Зарем му поверувавте нему пред јас да ви дозволам?!“ - извика фараонот. „Тој е вашиот учител, тој ве научил на маѓепсништвото – а вие ќе запомните: ќе ви ги исечам вашите нозе и раце накрст и сите ќе ве распнам!

வசனம்: 50

قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

50. „Ништо страшно!“ - рекоа тие - „ние на Господарот свој ќе Мусе вратиме.

வசனம்: 51

إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

51. Ние се надеваме дека Господарот наш гревовите ќе ни ги прости затоа што сме вистински верници.“

வசனம்: 52

۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

52. И Ние му објавивме на Муса: „Тргни во ноќта со робовите Мои, но ќе бидете гонети.“

வசனம்: 53

فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

53. И фараонот по градовите испрати собирачи.

வசனம்: 54

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ

54. „Овие се, навистина, мала група

வசனம்: 55

وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ

55. и тие, навистина, нè разгневуваат,

வசனம்: 56

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ

56. а сите ние сме внимателни!“

வசனம்: 57

فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

57. И Ние ги изведовме од градините и реките,

வசனம்: 58

وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ

58. од ризниците и од дворците восхитувачки.

வசனம்: 59

كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

59. Ете, така беше, и Ние дадовме тоа да го наследат синовите Израилови.

வசனம்: 60

فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ

60. И тие, кога сонцето изгреваше, ги стигнаа,

வசனம்: 61

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ

61. и кога едни со други се видоа, другарите на Муса повикаа: „Навистина нè стигнаа!“

வசனம்: 62

قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

62. „Нема,“ - рече тој - „Господарот мој е со мене, Тој патот ќе ми го покаже“.

வசனம்: 63

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ

63. И Ние му објавиме на Муса: „Удри со стапот свој по морето!“ - и тоа се раздели и секоја негова страна беше како голема планина,

வசனம்: 64

وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ

64. и Ние тогаш другите таму ги приближивме,

வசனம்: 65

وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

65. а Муса и сите што беа со него ги спасивме,

வசனம்: 66

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

66. потоа тие другите ги потопивме.

வசனம்: 67

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

67. Тоа е навистина поука, и повеќето од нив не беа верници,

வசனம்: 68

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

68. а Господарот твој е навистина Силен и Милостив.

வசனம்: 69

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ

69. И кажи им ја веста за Ибрахим,

வசனம்: 70

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ

70. кога таткото свој и народот свој ги запраша: „Што обожувате вие?“,

வசனம்: 71

قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ

71. а тие одговорија: „Ги обожуваме киповите и везден им се молиме“.

வசனம்: 72

قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ

72. Тој им рече: „Дали тие ве слушаат кога им се молите,

வசனம்: 73

أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ

73. или дали можат да ви користат или наштетат?“

வசனம்: 74

قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ

74. „Не“ - одговорија - „но ние запомнивме дека предците наши така постапуваа“.

வசனம்: 75

قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

75. „А дали гледате“ - запраша тој - „дека тие кои вие ги обожувате,

வசனம்: 76

أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ

76. и кои ги обожувале предците ваши,

வசனம்: 77

فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

77. се, навистина, мои непријатели? Освен Господарот на световите.

வசனம்: 78

ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ

78. Кој ме создаде и на Вистинскиот пат ме упати,

வசனம்: 79

وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ

79. и Кој ме храни и пои,

வசனம்: 80

وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ

80. и Кој, кога ќе се разболам, ме лечи,

வசனம்: 81

وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ

81. и Кој животот ќе ми го одземе, и Кој потоа ќе ме оживее,

வசனம்: 82

وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓـَٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ

82. и Кој, копнеам за тоа, грешките мои на Судниот ден ќе ми ги прости!

வசனம்: 83

رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

83. Господару мој, подари ми мудрост и придружи ме кон добрите

வசனம்: 84

وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

84. и направи по добро да ме спомнуваат тие што по мене ќе дојдат

வசனம்: 85

وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ

85. и направи ме еден од тие кој џеннетските благодати ќе ги наследи,

வசனம்: 86

وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

86. и на татко ми прости му, тој е еден од заталканите,

வசனம்: 87

وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ

87. и не посрамотувај ме на Денот кога луѓето ќе бидат оживеани,

வசனம்: 88

يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ

88. на Денот кога никакво богатство, а ни синовите, нема од корист да бидат,

வசனம்: 89

إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ

89. само тој што кај Аллах со чисто срце ќе дојде, спасен ќе биде.“

வசனம்: 90

وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ

90. И џеннетот на богобојазните ќе им се приближи,

வசனம்: 91

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ

91. а џехеннемот на заталканите ќе им се укаже,

வசனம்: 92

وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

92. и ќе им се каже: „Каде се тие што ги обожувавте,

வசனம்: 93

مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ

93. освен Аллах? Можат ли тие да ви помогнат, а можат ли и себеси да си помогнат?“

வசனம்: 94

فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ

94. - па тие и тие кои во заблуда ги донеле во него ќе бидат фрлени,

வசனம்: 95

وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ

95. и војските на Иблис – сите заедно.

வசனம்: 96

قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ

96. и тие, карајќи се во него, ќе зборуваат:

வசனம்: 97

تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

97. „Се колнеме во Аллах, навистина бевме во очигледна заблуда,

வசனம்: 98

إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

98. кога со Господарот на световите ве изедначувавме,

வசனம்: 99

وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

99. а на лошиот пат не заведоа само злосторниците,

வசனம்: 100

فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ

100. па немаме ни заземач,

வசனம்: 101

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ

101. ни близок пријател,

வசனம்: 102

فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

102. ние само да се вратиме, па да станеме верници!“

வசனம்: 103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

103. Тоа е поука, но повеќето од нив не се верници,

வசனம்: 104

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

104. а Господарот твој е навистина Силен и Милостив!

வசனம்: 105

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

105. И народот на Нух ги сметаше Пратениците за лажни.

வசனம்: 106

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

106. Кога братот нивен, Нух, им рече: „Како тоа да не се плашите од Аллах?

வசனம்: 107

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

107. Јас сум ви, сигурно, поверлив Пратеник,

வசனம்: 108

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

108. затоа, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!

வசனம்: 109

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

109. За ова од вас не барам никаква награда, мене Господарот на световите ќе ме награди.

வசனம்: 110

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

110. Затоа плашете се од Аллах и бидете ми послушни!“

வசனம்: 111

۞ قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

111. Тие рекоа: „Како да те послушаме кога најниската класа на луѓе те следи?“

வசனம்: 112

قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

112. „Јас не знам што прават тие,“ - рече тој -

வசனம்: 113

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ

113. „сите пред Господарот мој, да знаете, сметка ќе полагаат,

வசனம்: 114

وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

114. а јас верниците нема да ги избркам,

வசனம்: 115

إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ

115. јас само јавно опоменувам.“

வசனம்: 116

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ

116. „Ако не престанеш, о, Нух,“ - рекоа тие - „сигурно ќе бидеш каменуван!“

வசனம்: 117

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ

117. „Господару мој,“ - рече тој - „народот мој за лага ме обвинува,

வசனம்: 118

فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

118. па Ти мене и ним пресуди ни, а мене и верниците кои се со мене, спаси нè!“

வசனம்: 119

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

119. И Ние него и тие што беа со него, во натоварен брод ги спасивме,

வசனம்: 120

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ

120. а останатите ги потопивме.

வசனம்: 121

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

121. Тоа е поука, но повеќето од нив не се верници,

வசனம்: 122

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

122. а Господарот твој е навистина Силен и Милостив!

வசனம்: 123

كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

123. И Ад ги сметаше Пратениците за лажни.

வசனம்: 124

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

124. Кога братот нивен, Худ, им рече: „Како тоа да не се плашите од Аллах?

வசனம்: 125

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

125. Јас сум ви, сигурно, поверлив Пратеник,

வசனம்: 126

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

126. затоа, плаешете се од Аллах и бидете ми послушни!

வசனம்: 127

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

127. За ова од вас не барам никаква награда, мене Господарот на световите ќе ме награди.

வசனம்: 128

أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ

128. Зошто на секоја височинка, забавувајќи се, палати ѕидате

வசனம்: 129

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ

129. и градите тврдини како вечно да ќе живеете,

வசனம்: 130

وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ

130. а кога казнувате, казнувате како насилници?

வசனம்: 131

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

131. Плашете се од Аллах и бидете ми послушни!

வசனம்: 132

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ

132. Плашете се од Тој што ви го дарува тоа што го знаете,

வசனம்: 133

أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ

133. ви дарува добиток и синови,

வசனம்: 134

وَجَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

134. и градини и извори.

வசனம்: 135

إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

135. Јас, навистина, се плашам за вас од страдањето на Големиот ден.“

வசனம்: 136

قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ

136. Тие рекоа: „Нам ни е сеедно ако нè советуваш или не нè советуваш,

வசனம்: 137

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ

137. вака веруваа древните народи,

வசனம்: 138

وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

138. и ние нема да бидеме измачувани.“

வசனம்: 139

فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

139. И тие продолжија за лага да го обвинуваат, па Ние ги уништивме. Тоа е поука, но повеќето од нив не се верници,

வசனம்: 140

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

140. а Господарот твој е навистина Силен и Милостив!

வசனம்: 141

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

141. И Семуд ги сметаше Пратениците за лажни.

வசனம்: 142

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

142. Кога братот нивен, Салих, им рече: „Како тоа да не се плашите од Аллах?

வசனம்: 143

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

143. Јас сум ви, сигурно, поверлив Пратеник,

வசனம்: 144

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

144. затоа, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!

வசனம்: 145

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

145. За ова од вас не барам никаква награда, мене Господарот на световите ќе ме награди.

வசனம்: 146

أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ

146. Зарем мислите дека тука ќе бидете оставени безбедни,

வசனம்: 147

فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

147. во градините и меѓу изворите,

வசனம்: 148

وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ

148. во посевите и меѓу палмите со плодовите зрели?

வசனம்: 149

وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ

149. Вие во планините многу вешто куќи клесате,

வசனம்: 150

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

150. затоа плашете се од Аллах и бидете ми послушни,

வசனம்: 151

وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

151. и не слушајте ги наредбите на тие што во злото претеруваат,

வசனம்: 152

ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ

152. кои на Земјата ред не воспоставуваат, туку неред.“

வசனம்: 153

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

153. Тие рекоа: „Ти си само маѓепсан,

வசனம்: 154

مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

154. ти си човек како и ние; затоа донеси едно чудо ако е Вистина тоа што го зборуваш!“

வசனம்: 155

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

155. „Еве, тоа е камила,“ - рече тој - „еден ден таа ќе пие, а во другиот ден вие,

வசனம்: 156

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

156. и не правете ѝ никакво зло за да не ве стигне страдањето на Големиот ден!“

வசனம்: 157

فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ

157. Но, тие ја заклаа и потоа се покајаа,

வசனம்: 158

فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

158. и ги стигна казната! Тоа е поука, но повеќето од нив не се верници,

வசனம்: 159

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

159. а Господарот твој е навистина Силен и Милостив!

வசனம்: 160

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

160. И Лутовиот народ ги сметаше Пратениците за лажни.

வசனம்: 161

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

161. Кога братот нивен, Лут, им рече: „Како тоа да не се плашите од Аллах?

வசனம்: 162

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

162. Јас сум ви, сигурно, поверлив Пратеник,

வசனம்: 163

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

163. затоа, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!

வசனம்: 164

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

164. За ова од вас не барам никаква награда, мене Господарот на световите ќе ме награди.

வசனம்: 165

أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

165. Зошто вие, покрај целиот свет, имате односи со мажи,

வசனம்: 166

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ

166. а жените свои, кои за вас Господарот ваш ги создал, ги оставате? Вие сте луѓе кои секоја граница на злото ја преминувате“.

வசனம்: 167

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ

167. Тие рекоа: „Ако не престанеш, о, Лут, сигурно ќе бидеш протеран!“

வசனம்: 168

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ

168. „Јас се згрозувам од тоа што вие го правите!“ - рече тој.

வசனம்: 169

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ

169. „Господару мој, сочувај ме мене и семејството мое, од казната за тоа што тие го прават!“

வசனம்: 170

فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

170. И Ние го сочувавме него и семејството негово – сите,

வசனம்: 171

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

171. освен старицата, која остана со тие што казната ја искусија,

வசனம்: 172

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

172. а потоа останатите ги уништивме

வசனம்: 173

وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ

173. спуштајќи врз нив дожд, а страшен ли дожд за тие што беа предупредени!

வசனம்: 174

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

174. Тоа е поука, но повеќето од нив не се верници,

வசனம்: 175

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

175. а Господарот твој е навистина Силен и Милостив!

வசனம்: 176

كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

176. И жителите на Ејка ги сметаа Пратениците за лажни.

வசனம்: 177

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

177. Кога Шуајб им рече: „Како тоа да не се плашите од Аллах?

வசனம்: 178

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

178. Јас сум ви, сигурно, поверлив Пратеник,

வசனம்: 179

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

179. затоа, плашете се од Аллах и бидете ми послушни!

வசனம்: 180

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

180. За ова од вас не барам никаква награда, мене Господарот на световите ќе ме награди.

வசனம்: 181

۞ أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ

181. На литарот правилно мерете и не скусувајте,

வசனம்: 182

وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ

182. и на вагата со исправна мерка мерете,

வசனம்: 183

وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

183. и на луѓето правата нивни не им ги намалувајте и безредие по Земјата не правете,

வசனம்: 184

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ

184. и плашете се од Тој што ве создаде и вас и народите дамнешни!

வசனம்: 185

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

185. Тие рекоа: „Ти си само маѓепсан;

வசனம்: 186

وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

186. и ти си само човек како и ние; за нас ти си вистински лажливец;

வசனம்: 187

فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

187. затоа спушти врз нас парче од небото, ако Вистината ја зборуваш!

வசனம்: 188

قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ

188. „Господарот мој добро знае што правите вие.“ - рече тој.

வசனம்: 189

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

189. И тие продолжија да го обвнинуваат за лага, па ги стигна казна од темниот облак; а тоа беше ден на големата казна!

வசனம்: 190

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

190. Тоа е поука, но повеќето од нив се неверници,

வசனம்: 191

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

191. а Господарот твој, е навистина Силен и Милостив!

வசனம்: 192

وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

192. И Куранот сигурно е објава од Господарот на световите;

வசனம்: 193

نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ

193. поверливиот Џибрил го донесува

வசனம்: 194

عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ

194. на срцето твое, за да опоменуваш,

வசனம்: 195

بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ

195. на јасен арапски јазик.

வசனம்: 196

وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ

196. Тој е спомнат во книгите на претходните Пратеници,

வசனம்: 197

أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

197. зарем на овие не им е доказ тоа што за него знаат учените луѓе на синовите Израилови?

வசனம்: 198

وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ

198. А да го објавуваме и на некој неарап,

வசனம்: 199

فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ

199. па тој да им го чита, повторно во него не би поверувале.

வசனம்: 200

كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

200. Ете така, Ние во срцата на грешниците внесуваме,

வசனம்: 201

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

201. тие во него нема да веруваат сè додека не го видат неиздржливото страдање,

வசனம்: 202

فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

202. кое одеднаш ќе им дојде, кога најмалку ќе го очекуваат,

வசனம்: 203

فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ

203. па ќе речат: „Ќе ни се даде ли малку време?“

வசனம்: 204

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

204. Па зарем тие казната Наша ја избрзуваат?!

வசனம்: 205

أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ

205. Што мислиш, ако Ние им дозволиме со години да уживаат,

வசனம்: 206

ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ

206. и на крајот ги снајде заканата,

வசனம்: 207

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ

207. зарем ќе имаат нешто од слаткиот живот кој го поминувале?

வசனம்: 208

وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

208. Ние ниту еден град не разурнавме, пред да им дојдат тие што ги опоменувале,

வசனம்: 209

ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

209. за да примат поука; Ние не бевме неправедни.

வசனம்: 210

وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ

210. Куранот не го донесуваат шејтани,

வசனம்: 211

وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ

211. незамисливо е тие да го прават тоа; тие не се способни за тоа,

வசனம்: 212

إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ

212. тие никако не можат да го прислушкуваат.

வசனம்: 213

فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ

213. Затоа, покрај Аллах, не му се моли на друг бог – за да не бидеш еден од тие што ќе бидат мачени!

வசனம்: 214

وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ

214. И опоменувај ги своите најблиски роднини,

வசனம்: 215

وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

215. и биди љубезен кон верниците кои те следат!

வசனம்: 216

فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

216. А ако не те послушаат, ти кажи: „Јас немам ништо со тоа што вие го правите,

வசனம்: 217

وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

217. И потпри се на Силниот и Милостивиот,

வசனம்: 218

ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ

218. Кој те гледа кога стануваш,

வசனம்: 219

وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ

219. и твоето наведнување меѓу тие кои чинат сеџда,

வசனம்: 220

إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

220. бидејќи Тој, навистина, сè слуша и сè знае.

வசனம்: 221

هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ

221. Дали да ве известам кому му доаѓаат шејтаните?

வசனம்: 222

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ

222. Тие му доаѓаат на секој лажливец, грешник,

வசனம்: 223

يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ

223. тие прислушкуваат, а повеќе лажат.

வசனம்: 224

وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ

224. А заведениот ги следи поетите.

வசனம்: 225

أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ

225. Зарем не знаеш дека тие во секој говор навлегуваат,

வசனம்: 226

وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ

226. и дека го говорат тоа што не го прават,

வசனம்: 227

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ

227. а така не говорат само тие што веруваат и добри дела што прават, и кои често Аллах Го спомнуваат, и кои возвраќаат на навредите. А насилниците сигурно ќе сознаат во каква мака ќе се вовлечат.