மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அஸ்ஸாபாத் - மெசிடோனிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

ЕССАФАТ(Редови)

வசனம்: 1

وَٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

1. Се колнам во наредените во редови,

வசனம்: 2

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

2. и во тие што одвраќаат208

208 И мелеци кои луѓето ги одвраќаат од грев. Првите три ајети се однесуваат на мелеците.

வசனம்: 3

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

3. и во тие што Опомената ја читаат -

வசனம்: 4

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

4. вашиот Бог навистина е Еден,

வசனம்: 5

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَرَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

5. Господар на небесата и на Земјата и на тоа што е меѓу нив и Господар на истокот!

வசனம்: 6

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

6. Ние најблиското небо до вас со сјајни ѕвезди го украсивме

வசனம்: 7

وَحِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

7. и го чуваме од секој бунтовен шејтан

வசனம்: 8

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَيُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

8. да не го прислушкува друштвото највисоко; нив од сите страни ги гаѓаат,

வசனம்: 9

دُحُورٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

9. за да ги истераат: нив ги чека страдање непрекидно,

வசனம்: 10

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

10. а тој што нешто ќе зграби – огнена светилка ќе го стигне.

வசனம்: 11

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآۚ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۭ

11. Прашај ги дали е потешко тие да бидат создадени или сето останато што сме го создале? – Нив ги создаваме од леплива глина.

வசனம்: 12

بَلۡ عَجِبۡتَ وَيَسۡخَرُونَ

12. Ти се восхитуваш, а тие се исмејуваат,

வசனம்: 13

وَإِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

13. а кога им се упатуваат совети, тие не ги прифаќаат,

வசனம்: 14

وَإِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

14. и кога доказот ќе го видат, тие едни со други на исмејување се поттикнуваат,

வசனம்: 15

وَقَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

15. и велат: „Ова не е ништо друго, туку вистинска магија!

வசனம்: 16

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

16. Зарем кога ќе изумреме и кога коски и земја ќе станеме, зарем ние навистина ќе бидеме оживеани

வசனம்: 17

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

17. и нашите предци дамнешни?“

வசனம்: 18

قُلۡ نَعَمۡ وَأَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

18. Кажи: „Да, а ќе бидете и понижени!“

வசனம்: 19

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

19. Тоа ќе биде само еден глас и сите одеднаш ќе прогледаат

வசனம்: 20

وَقَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

20. и ќе речат: „Тешко нам, ова е Судниот ден!“

வசனம்: 21

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

21. Да, ова е Денот на судот во кој вие не верувавте!

வசனம்: 22

۞ ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

22. Соберете ги неверниците и тие што со нив се дружеа и тие коишто ги обожуваа

வசனம்: 23

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

23. покрај Аллах, и покажете им го патот кој води кон џехеннемот

வசனம்: 24

وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسۡـُٔولُونَ

24. и сопрете ги. Тие ќе бидат прашани:

வசனம்: 25

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

25. „Што ви е, зошто едни на други не си помогнете?“

வசனம்: 26

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

26. Но тој Ден тие сосема ќе се препуштат

வசனம்: 27

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

27. и едни на други ќе си префрлуваат:

வசனம்: 28

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

28. „Вие нè лажевте.“

வசனம்: 29

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

29. „Не ве лажевме,“ – ќе одговорат – „туку вие не сакавте да верувате,

வசனம்: 30

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۭۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

30. а никаква власт над вас немавме, бунтовен народ бевте

வசனம்: 31

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

31. и зборот на Господарот наш дека навистина казна ќе искусиме - се исполни над нас,

வசனம்: 32

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

32. а во заблуда ве повикувавме бидејќи и самите бевме во заблуда.“

வசனம்: 33

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

33. И тие тој Ден заедно на мака ќе бидат,

வசனம்: 34

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

34. бидејќи Ние така ќе постапиме со злосторниците,

வசனம்: 35

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

35. Кога им се велеше: „Само Аллах е Бог!“ – тие беа вообразени

வசனம்: 36

وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ

36. и говореа: „Зарем да ги напуштиме божествата наши поради еден луд поет?!“

வசனம்: 37

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

37. А не е така, тој дојде со Вистината и потврдува дека сите пратеници дошле со Вистината,

வசனம்: 38

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

38. а вие сигурно болно страдање ќе искусите -

வசனம்: 39

وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

39. како сте работеле, така ќе бидете казнети!

வசனம்: 40

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

40. А Аллаховите искрени робови

வசனம்: 41

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

41. посебно снабдување ќе имаат,

வசனம்: 42

فَوَٰكِهُ وَهُم مُّكۡرَمُونَ

42. разновидно овошје, и ќе бидат почестени

வசனம்: 43

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

43. во џеннетските градини за насладување,

வசனம்: 44

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

44. на диваните, едни кон други,

வசனம்: 45

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۭ

45. ќе бидат послужени со пијалак – од изворите кои постојано ќе течат -

வசனம்: 46

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

46. бел и пријатен за тие што ќе го пијат,

வசனம்: 47

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

47. од него нема опиеност да има и од него умот нема да се губи.

வசனம்: 48

وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

48. Покрај нив ќе бидат тие што пред себе ќе гледаат, со прекрасни очи,

வசனம்: 49

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

49. како да се јајца заштитени.209

209 Како тие да се јајца од ној внимателно скриени во песок; Арапите кај жените најмногу ја ценеле кожата чија боја била како ноевите јајца.

வசனம்: 50

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

50. И тие еден со друг ќе се распрашуваат,

வசனம்: 51

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

51. и едниот од нив ќе рече: „Имав еден другар

வசனம்: 52

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

52. кој велеше: „Зарем ти веруваш,

வசனம்: 53

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

53. дека навистина, кога ќе умреме и кога земја и коски ќе станеме, сметка ќе полагаме?“

வசனம்: 54

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

54. „Сакате ли да погледнете?“

வசனம்: 55

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

55. И тој ќе погледне, и него среде џехеннемот ќе го здогледа.

வசனம்: 56

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

56. „Се колнам во Аллах,“ – ќе рече – „за малку ќе ме упропастеше;

வசனம்: 57

وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

57. да не беше милоста на Господарот мој, и јас сега ќе се мачев.“

வசனம்: 58

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

58. „А ние, нели, веќе нема да умираме?

வசனம்: 59

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

59. Еднаш умревме – веќе нема да бидеме мачени,

வசனம்: 60

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

60. тоа, навистина, голем успех ќе биде!“

வசனம்: 61

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

61. За вакво нешто нека се трудат трудбениците!

வசனம்: 62

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

62. А дали е подобра таа гозба или дрвото Зеккум,

வசனம்: 63

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

63. кое на насилниците како казна им го одредивме?

வசனம்: 64

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

64. Тоа е дрво кое расте среде џехеннемот,

வசனம்: 65

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

65. плодот му е како главите шејтански.

வசனம்: 66

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

66. Тие со него ќе се хранат и стомаците свои со него ќе ги полнат,

வசனம்: 67

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

67. па со зовриена вода тоа ќе им се измеша,

வசனம்: 68

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

68. а потоа, сигурно, пак во џехеннемот ќе се вратат.

வசனம்: 69

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

69. Тие татковците свои во заблуда ги затекнаа,

வசனம்: 70

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

70. па и тие по стапките нивни продолжија.

வசனம்: 71

وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

71. А и пред нив повеќето древни народи во заблуда беа,

வசனம்: 72

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

72. иако Ние им ги праќавме тие што ги опоменуваа;

வசனம்: 73

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

73. затоа, погледни каков беше крајот на тие што беа опоменати,

வசனம்: 74

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

74. не беше така само со Аллаховите искрени робови.

வசனம்: 75

وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

75. А кога Нух нè повика, Ние убаво се одѕвивме:

வசனம்: 76

وَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

76. него и семејството негово од тешка неволја ги спасивме

வசனம்: 77

وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

77. и само потомците негови во живот ги оставивме,

வசனம்: 78

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

78. и кај поколенијата подоцнежни споменот му го сочувавме:

வசனம்: 79

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

79. „Мир за Нух од сите светови!“

வசனம்: 80

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

80. Ете, така Ние ги наградуваме тие што прават добри дела,

வசனம்: 81

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

81. тој беше Наш роб, верник,

வசனம்: 82

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

82. а другите потоа ги потопивме.

வசனம்: 83

۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

83. Со иста вера како него беше и Ибрахим,

வசனம்: 84

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

84. кога на Господарот свој со искрено срце Му дојде,

வசனம்: 85

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

85. кога на таткото свој и на народот свој му рече: „Што обожувате вие?

வசனம்: 86

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

86. Зарем лажни божества наместо Аллах сакате?

வசனம்: 87

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

87. И што мислите за Господарот на световите?“

வசனம்: 88

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

88. И тој фрли поглед кон ѕвездите,

வசனம்: 89

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

89. и рече: „Јас сум болен, навистина.“,

வசனம்: 90

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

90. а тие од него, вртејќи му грб, си отидоа,

வசனம்: 91

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

91. а тој кај киповите нивни се прикраде, па рече: „Зошто не јадете?

வசனம்: 92

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

92. Што ви е, зошто не зборувате?“

வசனம்: 93

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

93. И скришно им пријде со десната рака удирајќи ги,

வசனம்: 94

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

94. па народот со трчање му дојде.

வசனம்: 95

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

95. „Како можете да ги обожувате тие што самите ги резбате?“ – запраша,

வசனம்: 96

وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ

96. кога Аллах ве создава и вас и тоа што го правите?“

வசனம்: 97

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

97. „Подгответе за него клада,“ – повикаа – „па во оган фрлете го!“

வசனம்: 98

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

98. И сакаа да го мачат, но Ние нив ги направивме понижени.

வசனம்: 99

وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

99. „Одам таму каде што Господарот мој ми нареди.“ – рече - „Тој каде што треба ќе ме упати.

வசனம்: 100

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

100. Господару мој, подари ми честито потомство!“

வசனம்: 101

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

101. И Ние го израдувавме со момче со благ карактер.

வசனம்: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

102. И кога тој порасна толку што во работата почна да му помага, Ибрахим рече: „О, синко мој, на сон видов дека треба да те заколам, па што мислиш ти?“ – „О, татко мој,“ - рече – „постапи како што ти се наредува; ќе видиш, ако даде Бог, дека ќе бидам трпелив.“

வசனம்: 103

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

103. И кога двајцата послушаа, и кога тој со челото на земја го положи,

வசனம்: 104

وَنَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

104. Ние го повикавме: „О, Ибрахиме,

வசனம்: 105

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

105. ти сонот свој оствари го; - а Ние вака ги наградуваме тие што прават добри дела, -

வசனம்: 106

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

106. тоа, навистина, беше очигледно искушение!“

வசனம்: 107

وَفَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

107. Со голем курбан го искупивме

வசனம்: 108

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

108. и кај поколенијата подоцнежни спомен му сочувавме:

வசனம்: 109

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

109. „Нека е во мир Ибрахим!“

வசனம்: 110

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

110. Ете така Ние ги наградуваме тие што прават добри дела,

வசனம்: 111

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

111. а тој, навистина, беше Наш роб, верник,

வசனம்: 112

وَبَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

112. и го израдувавме со Исхак, веровесник и човек добар,

வசனம்: 113

وَبَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَعَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

113. и го благословивме и него и Исхак; а меѓу потомците нивни има верници и такви кои на себеси очигледно насилство чинат.

வசனம்: 114

وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

114. И на Муса и на Харун благодати им дадовме,

வசனம்: 115

وَنَجَّيۡنَٰهُمَا وَقَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

115. па и нив и народот нивен од неволја голема ги спасивме

வசனம்: 116

وَنَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

116. и им помогнавме и тие беа победници,

வசனம்: 117

وَءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

117. и Книга јасна им дадовме,

வசனம்: 118

وَهَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

118. и двајцата на Вистинскиот пат ги упативме,

வசனம்: 119

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

119. и кај поколенијата подоцнежни спомен им сочувавме;

வசனம்: 120

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

120. „Нека се во мир Муса и Харун!“

வசனம்: 121

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

121. Ете така Ние ги наградуваме тие што прават добри дела,

வசனம்: 122

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

122. а тие двајца, навистина, беа робови Наши, верници.

வசனம்: 123

وَإِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

123. И Илјас беше Пратеник.

வசனம்: 124

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

124. Кога тој му рече на народот свој: „Зар не се плашите?

வசனம்: 125

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

125. Зарем на Бал му се молите, а најубавиот Создател го оставате,

வசனம்: 126

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَرَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

126. Аллах, Господарот свој и Господарот на вашите древни предци?“

வசனம்: 127

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

127. Тие лажливец го нарекоа и затоа, сигурно, сите тие во Огнот ќе бидат фрлени,

வசனம்: 128

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

128. но не тие Аллахови робови кои Му беа предани.

வசனம்: 129

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

129. И кај поколенијата подоцнежни спомен му сочувавме:

வசனம்: 130

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ يَاسِينَ

130. „Нека е во мир Илјас!“

வசனம்: 131

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

131. Ете така Ние ги наградуваме тие што прават добри дела,

வசனம்: 132

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

132. а тој беше роб Наш, верник.

வசனம்: 133

وَإِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

133. И Лут беше Пратеник.

வசனம்: 134

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

134. Кога Ние него и целото негово семејство го спасивме,

வசனம்: 135

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

135. освен старицата, таа настрада со тие што настрадаа,

வசனம்: 136

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

136. а останатите ги уништивме,

வசனம்: 137

وَإِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

137. и вие покрај населбите нивни поминувате и дење

வசனம்: 138

وَبِٱلَّيۡلِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

138. и ноќе, па зошто не се вразумите?

வசனம்: 139

وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

139. И Јунус беше Пратеник.

வசனம்: 140

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

140. Кога тој избега на бродот преполн

வசனம்: 141

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

141. и со нив фрли коцка и коцката падна на него,

வசனம்: 142

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٞ

142. и рибата го проголта, а беше заслужил прекор,

வசனம்: 143

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

143. и да не беше еден од тие што Аллах Го слават и Го величаат,

வசனம்: 144

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

144. сигурно ќе останеше во утробата нејзина до Денот на оживувањето.

வசனம்: 145

۞ فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ سَقِيمٞ

145. И Ние го исфрливме на едно пусто место, а тој беше болен,

வசனம்: 146

وَأَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

146. и сторивме над него да израсне една тиква,

வசனம்: 147

وَأَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

147. и го пративме на стотина илјади луѓе, и повеќе,

வசனம்: 148

فَـَٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

148. и тие поверуваа, и ним им дадовме до рокот одреден да уживаат.

வசனம்: 149

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَلَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

149. А прашај ги: „Зарем за Господарот твој ќерки, а за нив синови,

வசனம்: 150

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَهُمۡ شَٰهِدُونَ

150. зарем во нивно присуство мелеците како жени ги создадовме?“

வசனம்: 151

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

151. Ете, тие, поради тоа што лажат, говорат:

வசனம்: 152

وَلَدَ ٱللَّهُ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

152. „Аллах родил.“ – тие се навистина лажливци.

வசனம்: 153

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

153. Зарем ги избра ќерќите пред синовите!?

வசனம்: 154

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

154. Што ви е, како така расудувате?!

வசனம்: 155

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

155. Зарем нема да се вразумите?

வசனம்: 156

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

156. Или вие можеби имате очигледен доказ?

வசனம்: 157

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

157. Донесете ја Книгата своја, ако вистината ја зборувате!

வசனம்: 158

وَجَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَبَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗاۚ وَلَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

158. Многубошците помеѓу Него и џинните сродство воспоставуваат, а џинните одамна знаат дека тие што зборуваат така ќе бидат фрлени во огнот,

வசனம்: 159

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

159. чист е Аллах и далеку е од тоа како што тие Го опишуваат!

வசனம்: 160

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

160. Аллаховите искрени робови тоа не го прават.

வசனம்: 161

فَإِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ

161. Но, ниту вие, со тие што ги обожувате,

வசனம்: 162

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

162. не можете во врска со нив никого во заблуда да го заведете,

வசனம்: 163

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

163. освен тој што и онака во огнот ќе гори.

வசனம்: 164

وَمَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

164. „Секому од нас местото му е одредено,210

210 164, 165, 166 - Овие три ајети се зборови на мелеците.

வசனம்: 165

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

165. ние сме во редови наредени,

வசனம்: 166

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

166. и само Него Го славиме и Го величаме!“

வசனம்: 167

وَإِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

167. А тие велеа:

வசனம்: 168

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

168. „Да имавме ние Книга како што имаа претходните народи,

வசனம்: 169

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

169. сигурно ќе бевме Аллахови искрени робови!“

வசனம்: 170

فَكَفَرُواْ بِهِۦۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

170. Но, во Куранот не сакаа да поверуваат, и ќе знаат тие!

வசனம்: 171

وَلَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

171. А зборот Наш е веќе претходно кажан на робовите Наши, Пратениците:

வசனம்: 172

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

172. Тие ќе бидат, навистина, потпомогнати

வசனம்: 173

وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

173. и војската Наша сигурно ќе биде победник!

வசனம்: 174

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

174. Затоа тргни се од нив некое време

வசனம்: 175

وَأَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

175. и набљудувај ги, и тие ќе набљудуваат!

வசனம்: 176

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

176. Зарем тие казната Наша да ја избрзуваат?

வசனம்: 177

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

177. Кога таа ќе ги стигне, лошо утро ќе им осамне на тие што беа опоменати!

வசனம்: 178

وَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

178. Затоа тргни се од нив некое време

வசனம்: 179

وَأَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

179. и набљудувај, и тие ќе набљудуваат!

வசனம்: 180

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

180. Славен е Господарот твој, Господар на достоинството, и високо над тоа што Му го припишуваат тие!

வசனம்: 181

وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

181. И нека е селам на Пратениците,

வசனம்: 182

وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

182. и благодарноста Му припаѓа на Аллах, Господарот на световите!