மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஹூத் - மூரிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 233 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 98

يَقۡدُمُ قَوۡمَهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَأَوۡرَدَهُمُ ٱلنَّارَۖ وَبِئۡسَ ٱلۡوِرۡدُ ٱلۡمَوۡرُودُ

A na n lʋɩɩ a nebã tɑoor Dũni-yikrã raare. N kẽes-b Bugmã, ad bãmb wɑɑng zĩig yɩ wẽnga!

வசனம்: 99

وَأُتۡبِعُواْ فِي هَٰذِهِۦ لَعۡنَةٗ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ بِئۡسَ ٱلرِّفۡدُ ٱلۡمَرۡفُودُ

Tɩ B pʋgl-b ne kãab-beed dũni kaanẽ la Al-kɩyaoom raare, ad bãmbã kũun yɩleng yɑɑ n yɩ wẽnga.

வசனம்: 100

ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡقُرَىٰ نَقُصُّهُۥ عَلَيۡكَۖ مِنۡهَا قَآئِمٞ وَحَصِيدٞ

Ad woto yaa Tõnd sẽn togsd foom [Mohammad] sẽn kẽed ne tẽnsã kibay, be beenẽ vũun sẽn kete, be beenẽ me sẽn yẽese.

வசனம்: 101

وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰكِن ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡۖ فَمَآ أَغۡنَتۡ عَنۡهُمۡ ءَالِهَتُهُمُ ٱلَّتِي يَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖ لَّمَّا جَآءَ أَمۡرُ رَبِّكَۖ وَمَا زَادُوهُمۡ غَيۡرَ تَتۡبِيبٖ

Lɑ tõnd pa wẽg-b ye, la ad yaa bãmb bal n wẽg b mense. B soaben-dãmbã b sẽn da tũud zẽng sẽn pa Wẽndã pa naf-b bɑɑ fʋɩ fo Soɑbã bʋʋd sẽn wɑ n wɑ wã ye, lɑ b soaben-dãmbã pa pɑɑs-b rẽnda hɑlkr bala.

வசனம்: 102

وَكَذَٰلِكَ أَخۡذُ رَبِّكَ إِذَآ أَخَذَ ٱلۡقُرَىٰ وَهِيَ ظَٰلِمَةٌۚ إِنَّ أَخۡذَهُۥٓ أَلِيمٞ شَدِيدٌ

Lɑ yɑɑ woto la f Soabã yõkrã, t'A sã n yõk tẽng tɩ b yɑɑ wẽgdba, ad fo Soabã yõkrã zabda wʋsgo.

வசனம்: 103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّمَنۡ خَافَ عَذَابَ ٱلۡأٓخِرَةِۚ ذَٰلِكَ يَوۡمٞ مَّجۡمُوعٞ لَّهُ ٱلنَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوۡمٞ مَّشۡهُودٞ

Ad wãndã yaa tagmas ne ned ning sẽn yaeesda Laahr raar nangã, raar ning b sẽn nɑ n tigim nebã, n yaa zãmɑ sũ-tɑɑb raare.

வசனம்: 104

وَمَا نُؤَخِّرُهُۥٓ إِلَّا لِأَجَلٖ مَّعۡدُودٖ

Lɑ tõnd pa yaoolgd-a rẽnda a wakɑtã sẽn yãkã n ta.

வசனம்: 105

يَوۡمَ يَأۡتِ لَا تَكَلَّمُ نَفۡسٌ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦۚ فَمِنۡهُمۡ شَقِيّٞ وَسَعِيدٞ

A raarã sã n vẽke, yõor baa fʋɩ ka tõe n gome sã n pa A sẽn kõ ɑ soɑb sor ye, zu-beed rãmb na n zĩnda b pʋgẽ, tɩ zu-noog rãmb me zĩndi.

வசனம்: 106

فَأَمَّا ٱلَّذِينَ شَقُواْ فَفِي ٱلنَّارِ لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَشَهِيقٌ

La sã n yaa ne zu-be-nebã, b na n kẽe Bugmẽ wã, beenẽ yaa no-bend lɑ vʋʋs-tulɑ la b tara.

வசனம்: 107

خَٰلِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ إِلَّا مَا شَآءَ رَبُّكَۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٞ لِّمَا يُرِيدُ

B na n pɑɑ be tɩ saasã la tẽngã sã n ket n beẽ sã n ka fo Soabã sẽn wa n tʋll n yiis ɑ soɑbɑ, ad fo Soabã yɑɑ maan A sẽn rat soɑbɑ.

வசனம்: 108

۞ وَأَمَّا ٱلَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي ٱلۡجَنَّةِ خَٰلِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ إِلَّا مَا شَآءَ رَبُّكَۖ عَطَآءً غَيۡرَ مَجۡذُوذٖ

La sã n yaa ne zu-noogã rãmbã, b na n kẽe arzãnã, n duum be, saasã la tẽngã sã n ket n beẽ, sã n ka fo Soabã sẽn wa n tʋlla, yaa kũun sẽn pa wãagde.