மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்அஃராப் - الترجمة المورية - رواد - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Al-Aaraaf (Arzãn la Bugumã sʋk lalgã sʋʋra)

வசனம்: 1

الٓمٓصٓ

Alɩf, Laam, Miim, Saad.

வசனம்: 2

كِتَٰبٌ أُنزِلَ إِلَيۡكَ فَلَا يَكُن فِي صَدۡرِكَ حَرَجٞ مِّنۡهُ لِتُنذِرَ بِهِۦ وَذِكۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِينَ

Yaa gafo b sẽn sik n kõ foom, rẽnd pakr ra wa zĩnd fo sũurẽ wã sẽn kẽed ne-a ye. Sẽn na yɩl tɩ f tall-a n bugsi, la a yaa tẽegr ne sɩd-kõtbã.

வசனம்: 3

ٱتَّبِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ وَلَا تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَۗ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

Tũ-y bũmb ning b sẽn sik n kõ yãmbã, sẽn yi y Soabã nengẽ wã, la y ra wa tũ lall-n-taas zẽms sẽn pa Yẽ ye. Paood yãmb sẽn tagsd n getẽ.

வசனம்: 4

وَكَم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَا فَجَآءَهَا بَأۡسُنَا بَيَٰتًا أَوۡ هُمۡ قَآئِلُونَ

Lɑ sõor waoog tẽens Tõnd sẽn halke, tɩ Tõnd sɩbgrã wa b nengẽ b yʋng gõeemẽ maa b wĩndg gõeemẽ.

வசனம்: 5

فَمَا كَانَ دَعۡوَىٰهُمۡ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَآ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

B boolgã pa yɩ bũmb a to, Tõnd namsgã sẽn wa n wa b zugã, rẽnda b sẽn yeele: " ad tõnd yɩɩme n yaa wẽgdba".

வசனம்: 6

فَلَنَسۡـَٔلَنَّ ٱلَّذِينَ أُرۡسِلَ إِلَيۡهِمۡ وَلَنَسۡـَٔلَنَّ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Ad Tõnd na n sogsa neb nins Tõnd sẽn tʋms tɩ kẽng b rãmb nengẽ wã, la ad D na n sogsa Tẽn-tʋʋmbã me.

வசனம்: 7

فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيۡهِم بِعِلۡمٖۖ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ

Ad Tõnd na kõ-b kibare ne bãngre, ad Tõnd rag n ka yɩ n lill ye.

வசனம்: 8

وَٱلۡوَزۡنُ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡحَقُّۚ فَمَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

La peesgã ra-kãng raarã na n yɩɩ sɩda, rẽnd neb nins yel-sõmd sẽn zɩsge, ad bãmb rãmb la põsdba.

வசனம்: 9

وَمَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَأُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُم بِمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَظۡلِمُونَ

La sã n yaa ne neb nins tʋʋm-sõmã sẽn faage, ad yaa bãmb rãmb la neb nins sẽn bõn b mense, b sẽn da yɩ n wẽgd Tõnd Aayayã yĩnga.

வசனம்: 10

وَلَقَدۡ مَكَّنَّٰكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَجَعَلۡنَا لَكُمۡ فِيهَا مَعَٰيِشَۗ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ

Ad Tõnd kõo yãmb tõog tẽng poor zugu, la D maan rɩtl n kõ yãmba, lɑ paood yãmb sẽn pʋʋsd barka.

வசனம்: 11

وَلَقَدۡ خَلَقۡنَٰكُمۡ ثُمَّ صَوَّرۡنَٰكُمۡ ثُمَّ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ لَمۡ يَكُن مِّنَ ٱلسَّٰجِدِينَ

Ad Tõnd naana yãmbɑ, rẽ poorẽ tɩ D sʋʋr yãmba, rẽ poorẽ tɩ D yeel Malεk-rãmba: "maan-y a Adam suguudu". Tɩ b fãa tiuul rẽnda a ɭblɩɩs n tõdge, n pa naag suguud maandbẽ wã.

வசனம்: 12

قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسۡجُدَ إِذۡ أَمَرۡتُكَۖ قَالَ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِي مِن نَّارٖ وَخَلَقۡتَهُۥ مِن طِينٖ

La Wẽnd yeele: "yaa bõe n gɩdg foom tɩ f maan suguudu M sẽn wa n sagl foomã"? La a yeel yã: "maam n são-a, Fo naana maam ne bugum n naan yẽnda ne tãndo".

வசனம்: 13

قَالَ فَٱهۡبِطۡ مِنۡهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَٱخۡرُجۡ إِنَّكَ مِنَ ٱلصَّٰغِرِينَ

La Wẽnd yeel yã: "sig beenẽ, tɩ pa sõmb ne foom tɩ f maan waoog-n-meng beenẽ ye, yi beenẽ tɩ fo yaa yaalga".

வசனம்: 14

قَالَ أَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

La a (ɭblɩɩs) yeele: "yaoolg maam n tɩ tãag Yikr-raarã''.

வசனம்: 15

قَالَ إِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ

Tɩ [Wẽnd] yeele: " ad fo naaga b sẽn na n koll-b rãmbã''.

வசனம்: 16

قَالَ فَبِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأَقۡعُدَنَّ لَهُمۡ صِرَٰطَكَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

La a ɭblɩɩs yeel yã: "Foom a Wẽnd sẽn rɑɑg maamã, m na n tiim n zĩnd Fo so-tɩrgã zugu, (tɩ b pa tõe n tɑ Foom ye).

வசனம்: 17

ثُمَّ لَأٓتِيَنَّهُم مِّنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ وَعَنۡ أَيۡمَٰنِهِمۡ وَعَن شَمَآئِلِهِمۡۖ وَلَا تَجِدُ أَكۡثَرَهُمۡ شَٰكِرِينَ

Rẽ loogr poorẽ, m na n waa b nengẽ, b taoore, la b poorẽ, la b rɩtg wεεngẽ la b goabg wεεngẽ, F kõn mik b wʋsg tɩ yɑɑ bark pʋʋsdb ye".

வசனம்: 18

قَالَ ٱخۡرُجۡ مِنۡهَا مَذۡءُومٗا مَّدۡحُورٗاۖ لَّمَن تَبِعَكَ مِنۡهُمۡ لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمۡ أَجۡمَعِينَ

La Wẽnd yeel yã: " yi beene, tɩ f yaa b sẽn zang-ɑ lɑ b sẽn rig ɑ soɑbɑ n zãag yolsgo, ad ned ning sẽn pʋg-a foom bãmbã sʋka, M na pids Gεhannem ne yãmb gilli.

வசனம்: 19

وَيَٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ فَكُلَا مِنۡ حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ

Yaa foom a Adama! kẽ arzãnã foom la f pagã la y rɩ a pʋgẽ yãmb sẽn rat fãa, la y ra kolg tɩ-kãngã n wa lebg wẽg-m-mens rãmb ye".

வசனம்: 20

فَوَسۡوَسَ لَهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ لِيُبۡدِيَ لَهُمَا مَا وُۥرِيَ عَنۡهُمَا مِن سَوۡءَٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَىٰكُمَا رَبُّكُمَا عَنۡ هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةِ إِلَّآ أَن تَكُونَا مَلَكَيۡنِ أَوۡ تَكُونَا مِنَ ٱلۡخَٰلِدِينَ

T'a a Sʋɩtãan wa liib-ba sẽn na yɩl n vẽneg b yãndã n wĩnig-ba, la a (Sʋɩtãan) yeele: " ad yãmb Soabã pa gɩdg yãmb tɩ-kãngã rɩɩbo, rẽndame tɩ yaa sẽn na yɩl tɩ y ra yɩ Malεk-rãmb a yiibu maa y ra yɩ paadb ye".

வசனம்: 21

وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ ٱلنَّٰصِحِينَ

La a wẽename b yiibã yĩngã (n yeele) "ad mam yaa pʋ-peelem soaba y yiibã yĩnga".

வசனம்: 22

فَدَلَّىٰهُمَا بِغُرُورٖۚ فَلَمَّا ذَاقَا ٱلشَّجَرَةَ بَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخۡصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۖ وَنَادَىٰهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمۡ أَنۡهَكُمَا عَن تِلۡكُمَا ٱلشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَآ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لَكُمَا عَدُوّٞ مُّبِينٞ

T'a Sʋɩtãan sik-b yiibã ne belgre, la wakat ning b sẽn lemb tɩɩgã bilã la b yãnã pãrg n bas-ba, tɩ b lebg n tõsd arzãnã vãad n lut b yãnã, tɩ b Soabã na n bool-ba : " Mam ka gɩdg yãmb n yi tɩ-kãngã, M pa yeel yãmb t'a Sʋɩtãan yaa yãmb y yiibã bε?".

வசனம்: 23

قَالَا رَبَّنَا ظَلَمۡنَآ أَنفُسَنَا وَإِن لَّمۡ تَغۡفِرۡ لَنَا وَتَرۡحَمۡنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

La b yiibã yeele: " yaa d Soaba, ad tõnd wẽga d mense, la tɩ Fo sã n ka yaaf tõnd la F yols tõndo, d naɑ n yɩɩ bõn-rãmba".

வசனம்: 24

قَالَ ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ وَلَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُسۡتَقَرّٞ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ

Tɩ Wẽnd yeele: "sig-y-yã, yãmb ne taab na n yɩɩ beem, y tara Tẽngã pʋgẽ tablg zĩiga la wʋm-noogo n tɩ tãag wakat sẽn yãk toɑɑgɑ".

வசனம்: 25

قَالَ فِيهَا تَحۡيَوۡنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنۡهَا تُخۡرَجُونَ

La Wẽnd yeel yã: "beenẽ (tẽng zugu) la y na vʋɩɩmde, be me la y kiida, be me lɑ b nɑ n yiis-yã".

வசனம்: 26

يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ قَدۡ أَنزَلۡنَا عَلَيۡكُمۡ لِبَاسٗا يُوَٰرِي سَوۡءَٰتِكُمۡ وَرِيشٗاۖ وَلِبَاسُ ٱلتَّقۡوَىٰ ذَٰلِكَ خَيۡرٞۚ ذَٰلِكَ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ

Yaa yãmb a Adam koamba! Tõnd sika fut n kõ yãmba, sẽn lut yãmb yãnã la faas-teedo. La Wẽn-zoɛɛg fut n yɩɩde, la ad woto yaa sẽn yi Wẽnd tagmasã pʋgẽ, sẽn na yɩlẽ tɩ b tẽegdẽ.

வசனம்: 27

يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ لَا يَفۡتِنَنَّكُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ كَمَآ أَخۡرَجَ أَبَوَيۡكُم مِّنَ ٱلۡجَنَّةِ يَنزِعُ عَنۡهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوۡءَٰتِهِمَآۚ إِنَّهُۥ يَرَىٰكُمۡ هُوَ وَقَبِيلُهُۥ مِنۡ حَيۡثُ لَا تَرَوۡنَهُمۡۗ إِنَّا جَعَلۡنَا ٱلشَّيَٰطِينَ أَوۡلِيَآءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ

Yaa yãmb a Adam koamba! A Sʋɩtãan ra wa zarb yãmba, wala a sẽn da yiis y rogdb a yiibã arzãnẽ wã ye, n pidg b futã n bas-ba, n na n wĩnig b yiibã b yãnã. Ad yẽ la a buudã nee yãmba, zĩig ning yãmb sẽn pa ne-ba. Ad Tõnd maana Sʋɩtãambã tɩ b yaa lall-n-taas ne neb nins sẽn pa kõt sɩdã.

வசனம்: 28

وَإِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةٗ قَالُواْ وَجَدۡنَا عَلَيۡهَآ ءَابَآءَنَا وَٱللَّهُ أَمَرَنَا بِهَاۗ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِۖ أَتَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

Lɑ b sã n maan tʋʋm-beed la b sẽn yete:" tõnd mika d yaab-rãmb woto zugu, la yaa Wẽnd n sagl tõnd ne-a". Yeele: "ad Wẽnd pa sagl yel-beed ye. Y na n pasa zĩri-beed n rogl Wẽnd ne bũmb ning yãmb sẽn pa mi?"

வசனம்: 29

قُلۡ أَمَرَ رَبِّي بِٱلۡقِسۡطِۖ وَأَقِيمُواْ وُجُوهَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَٱدۡعُوهُ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَۚ كَمَا بَدَأَكُمۡ تَعُودُونَ

Yeele: " mam Soabã sagla ne tẽeg-tɩrga. Lɑ y Maan suguudã tɩ yɩ Wẽnd yĩnga la y yɩlg-y pʋʋsgã ne Wẽnd A ye misr fãa gill pʋgẽ. La y kos-A, tɩ yãmb yaa sẽn yɩlg tũudmã fãa A yĩngɑ. La A sẽn rɑ tõog n naan yãmbã yaa Yẽnd nengẽ la y na n le lebg n tʋge.

வசனம்: 30

فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلضَّلَٰلَةُۚ إِنَّهُمُ ٱتَّخَذُواْ ٱلشَّيَٰطِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُم مُّهۡتَدُونَ

Sull n be t'A kãnd-bɑ, la sull me n be tɩ menengã sɩdg b zugu, ad bãmb rãmbã rɩka Sʋɩtãansã tɩ yaa b lall-n-taase zẽng tɩ pa Wẽnd ye, la b tẽed tɩ b bee kãndgr zugu.

வசனம்: 31

۞ يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ وَكُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

Yãmb a Adam koamba! Yeelg-y y faas-teedo misr fãa pʋgẽ, la y rɩ la y yũ sẽn yaa yɩlemse, la y ra maan n zʋʋg ye, ad Wẽnd pa nong maan-n-zʋʋg-rãmb ye.

வசனம்: 32

قُلۡ مَنۡ حَرَّمَ زِينَةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِيٓ أَخۡرَجَ لِعِبَادِهِۦ وَٱلطَّيِّبَٰتِ مِنَ ٱلرِّزۡقِۚ قُلۡ هِيَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا خَالِصَةٗ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ

Yeele: "ãnd n gɩdg faas-teed nins Wẽnd sẽn yiis n kõ A yembsã la rɩ-yɩlmã?" yeele: "ad bõn-yɩllmã belmɑ yaa sɩd-kõtbã yĩng dũni vɩɩmã pʋga, la yaa sẽn welg toor zall ne bãmbɑ Yikr-raarã. Yaa woto la Tõnd welsd Aaya-rãmbã n kõt neb sẽn yaa bãngdba.

வசனம்: 33

قُلۡ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَ وَٱلۡإِثۡمَ وَٱلۡبَغۡيَ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَأَن تُشۡرِكُواْ بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗا وَأَن تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

Yeele: " ad mam Soabã sẽn gɩdgã yaa yel-beedo, sẽn solg la sẽn vẽnege la kedgr tɩ pa tũ ne sɩd ye, la Wẽnd leb n gɩdga y sẽn na n maan lagem-n-taar ne Wẽnde, A sẽn ka sik tɑgmas ɑ zugu, la y sẽn na n yeel Wẽnd zugu yãmb sẽn pa mi".

வசனம்: 34

وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٞۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ لَا يَسۡتَأۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا يَسۡتَقۡدِمُونَ

La zãma fãa tara a raare, b raarã sã n ta, b pa na n yaoolg-b baa bilf ye, b pa na n yãg ne-b me tɩ b sɑsɑ wã pa ta ye.

வசனம்: 35

يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ إِمَّا يَأۡتِيَنَّكُمۡ رُسُلٞ مِّنكُمۡ يَقُصُّونَ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِي فَمَنِ ٱتَّقَىٰ وَأَصۡلَحَ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

Yãmb a Adam koambã! Tẽn-tʋʋmb sã n wa wa yãmb nengẽ, n togsd yãmb Mam yel-soalmã, rẽnd neb nins sẽn sak n zoe Wẽnde la b maneg b tʋʋmã, yaeesg ka be bãmb zugu, sũ-sãang me ka na n paam-b ye.

வசனம்: 36

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱسۡتَكۡبَرُواْ عَنۡهَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

Lɑ sẽn yɑgs-b Tõnd yel-solmã la b maan waoog-m-menga n yi-bã, bãmb rãmbã lɑ bugum koɑmbɑ, n na n yɩ paadb ɑ pʋgẽ.

வசனம்: 37

فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوۡ كَذَّبَ بِـَٔايَٰتِهِۦٓۚ أُوْلَٰٓئِكَ يَنَالُهُمۡ نَصِيبُهُم مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوۡنَهُمۡ قَالُوٓاْ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا وَشَهِدُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَنَّهُمۡ كَانُواْ كَٰفِرِينَ

Rẽnd ãnd n le yɩɩd ne wẽgb n le ta ned ning sẽn wãdg-ɑ n doglg Wẽnd mɑɑ ɑ yɑgs A goɑmɑã? bãmb rɑmbã pʋɩɩrã sẽn be sebrã pʋgã b nɑɑ n pɑɑm-ɑ-lɑ dũni, hɑl tɩ Tõnd tẽn-tʋmdbã sã n wɑ wɑ b nengẽ n nɑɑ n deeg b yoẽ wã lɑ b sẽn yet-bɑ: ''yãmb sẽn dɑ tũudu-b rãmb zẽng sẽn kɑ Wẽndã bε?'' tɩ b yeele: b menmɑme n bɑs tõndo; lɑ b sɑk n deeg b zugu tɩ bãmb rɑ yɑɑ sõm-zɩtbɑ.

வசனம்: 38

قَالَ ٱدۡخُلُواْ فِيٓ أُمَمٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِكُم مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ فِي ٱلنَّارِۖ كُلَّمَا دَخَلَتۡ أُمَّةٞ لَّعَنَتۡ أُخۡتَهَاۖ حَتَّىٰٓ إِذَا ٱدَّارَكُواْ فِيهَا جَمِيعٗا قَالَتۡ أُخۡرَىٰهُمۡ لِأُولَىٰهُمۡ رَبَّنَا هَٰٓؤُلَآءِ أَضَلُّونَا فَـَٔاتِهِمۡ عَذَابٗا ضِعۡفٗا مِّنَ ٱلنَّارِۖ قَالَ لِكُلّٖ ضِعۡفٞ وَلَٰكِن لَّا تَعۡلَمُونَ

T'ɑ yeele: kẽ-y (n naag) sul sẽn deng yãmb tɑoore sẽn yɑɑ zĩn-dɑmbɑ lɑ nebɑ bugmã pʋgẽ. sul fãɑ sã n kẽ lɑ ɑ sẽn kãɑbd ɑ to, hɑl tɩ b fãɑ sã n wa pɑɑm tɑɑb ɑ pʋgẽ wã lɑ b pʋgdbã sẽn yetd b tɑoor-rãmbã: d Soɑbɑ, yɑɑ bãmbã n menes tõndã, bɩ F kõ-b nɑong sẽn fão sẽn yɑɑ bugm, t'A yeele: fãoob n pɑɑs be yem kɑm fãɑ yĩngɑ lɑ yãmb kɑ mi ye.

வசனம்: 39

وَقَالَتۡ أُولَىٰهُمۡ لِأُخۡرَىٰهُمۡ فَمَا كَانَ لَكُمۡ عَلَيۡنَا مِن فَضۡلٖ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡسِبُونَ

Tɩ b tɑoor-rãmbã yeel b pʋgdbã: yãmb pɑ tɑr yɩɩdlem tõnd zug ye, bɩ y lemb nɑongã y sẽn dɑ tʋmd wẽngã yĩngɑ.

வசனம்: 40

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱسۡتَكۡبَرُواْ عَنۡهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمۡ أَبۡوَٰبُ ٱلسَّمَآءِ وَلَا يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ ٱلۡجَمَلُ فِي سَمِّ ٱلۡخِيَاطِۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُجۡرِمِينَ

Bãng-y tɩ sẽn yɑgs-b Tõnd goɑmã lɑ b mɑɑn wɑoog-n-meng n bɑs-ɑ wã b kɑ pɑkd sɑɑsã rɑg-noe wã b yĩng ye, lɑ b le kɑ kẽed Arzẽnã me, hɑl tɩ yʋgemd wɑ tɩ kẽ fʋ-pĩim võorẽ, lɑ yɑɑ woto me lɑ D rond yel-wẽn-mɑɑndbã.

வசனம்: 41

لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٞ وَمِن فَوۡقِهِمۡ غَوَاشٖۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّٰلِمِينَ

B tɑrɑ pĩ-gãɑs gεhãnnɑb pʋgẽ, lɑ b tɑr fu-gobs b yĩngrã, lɑ woto me lɑ D rond wẽngdbã.

வசனம்: 42

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَا نُكَلِّفُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

Lɑ sẽn kõ-b sɩd lɑ b tʋm tʋʋm-sõmɑ wã, Tõnd kɑ rogend yõor rẽndɑ ɑ sẽn tõe, bãmb-rãmbã lɑ Arzẽn koɑmbã, b yɑɑ pɑɑdbɑ ɑ pʋgẽ.

வசனம்: 43

وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلّٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمُ ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي هَدَىٰنَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهۡتَدِيَ لَوۡلَآ أَنۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُۖ لَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّۖ وَنُودُوٓاْ أَن تِلۡكُمُ ٱلۡجَنَّةُ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

Lɑ D yiis beem buud fãɑ sẽn be b sũyẽ wã; tɩ kosoodã zoet b tẽngrã; tɩ b yeele: pẽgr be ne Wẽnde sẽn wilg-ɑ tõnd sor tɩ d tũ n pɑɑm woto wã, lɑ tõnd rɑ kɑ yɩ n nɑ n bãng sor n tũ sã n kɑ Wẽnd sẽn wilg tõndã yĩngɑ, sɩdɑ tõnd soɑbã Tẽn-tʋʋmbã wɑɑ ne sɩdã. Lɑ b bool-b n yeele: Arzẽn kãngã b kõ-ɑ-lɑ yãmbɑ y sẽn dɑ yɩ n tʋmdẽ wã yĩngɑ.

வசனம்: 44

وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ أَن قَدۡ وَجَدۡنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقّٗا فَهَلۡ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمۡ حَقّٗاۖ قَالُواْ نَعَمۡۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُۢ بَيۡنَهُمۡ أَن لَّعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّٰلِمِينَ

Lɑ Arzẽn koɑmbã bool bugum rãmbã n yeel tɩ sɩdɑ tõnd mikɑ d Sobã sẽn pʋlem tõndã tɩ yɑɑ sɩdɑ; lɑ rẽ yĩngɑ yãmb mikɑ y Soɑbã sẽn pʋlem yãmbã tɩ yɑɑ sɩd bɩ? Tɩ b yeel tɩ: Nge; tɩ moond zĩnd b sʋkã n yeele: Wẽnd kãɑb-beed be ne wẽgdbã.

வசனம்: 45

ٱلَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَيَبۡغُونَهَا عِوَجٗا وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ كَٰفِرُونَ

B rãmb nĩns sẽn gɩdgd ne Wẽnd sorã lɑ b rɑt n goɑlem-a wã, n leb n yɑ yɑgsdb ne yɑoolem rɑarã.

வசனம்: 46

وَبَيۡنَهُمَا حِجَابٞۚ وَعَلَى ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٞ يَعۡرِفُونَ كُلَّۢا بِسِيمَىٰهُمۡۚ وَنَادَوۡاْ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَن سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۚ لَمۡ يَدۡخُلُوهَا وَهُمۡ يَطۡمَعُونَ

Lɑ lɑlg n be b ne tɑɑb sʋkɑ, tɩ Lɑlgã zugu neb n be be, b mii ned fãɑ ne b tɑgmase, lɑ b boolɑ ɑrzẽn-kɑombẽ n yeele: tɩlgr be ne yãmbɑ, bãmb sẽ kɑ kẽ-ɑ ye, lɑ b tẽedɑme.

வசனம்: 47

۞ وَإِذَا صُرِفَتۡ أَبۡصَٰرُهُمۡ تِلۡقَآءَ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

Lɑ b sã n wẽnemd b nemsã n tees bugmã rɑmb lɑ b sẽn yete: d Soɑbɑ! rɑ rɩk tõnd n nɑɑg wẽgdbẽ wã ye.

வசனம்: 48

وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٗا يَعۡرِفُونَهُم بِسِيمَىٰهُمۡ قَالُواْ مَآ أَغۡنَىٰ عَنكُمۡ جَمۡعُكُمۡ وَمَا كُنتُمۡ تَسۡتَكۡبِرُونَ

Lɑ lɑlgã-zug rɑmbã boolɑ neb b sẽn mi-b ne b tɑgmasã n yeele: yãmb tigingã lɑ y sẽn dɑ mɑɑnd wɑoog-n -mengã kɑ põsg yãmb ye.

வசனம்: 49

أَهَٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَقۡسَمۡتُمۡ لَا يَنَالُهُمُ ٱللَّهُ بِرَحۡمَةٍۚ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمۡ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ

Bãmbã lɑ yãmb sẽn wẽen tɩ Wẽnd kɑ nɑ n kõ-b yolsgã bɩ? Tɩ Wẽnd yeel sɩd-kõtbã kẽ-y Arzẽnã zɑkã, yεεsg kɑ be ne yãmbɑ, lɑ y sũy me kɑ nɑ n sãɑm ye.

வசனம்: 50

وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَنۡ أَفِيضُواْ عَلَيۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ أَوۡ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُۚ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

Lɑ bugmã rãmb boolɑ Arzẽn koɑmbã n yeele: yãk-y koomã mɑɑ wẽnd sẽn dɩlg yãmbã n kõ-do; tɩ b yeele: ɑd Wẽnd gɩdgɑ b yiibã fãa ne sõm-zɩtbã.

வசனம்: 51

ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَهۡوٗا وَلَعِبٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ فَٱلۡيَوۡمَ نَنسَىٰهُمۡ كَمَا نَسُواْ لِقَآءَ يَوۡمِهِمۡ هَٰذَا وَمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ

Sẽn dɩk-b tũudmã tɩ yɑɑ yõor yɑm-leoog lɑ reemã, tɩ ãndũni vɩɩmã belg-bã. Rẽ yĩngɑ D nɑ n yĩm-b-lɑ rũndã wa bãmb me sẽn yĩm rũndã dɑɑrã sεkã lɑ b rɑ yɑgsd Tõnd goɑmã lɑ D yel-soɑlmã.

வசனம்: 52

وَلَقَدۡ جِئۡنَٰهُم بِكِتَٰبٖ فَصَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ عِلۡمٍ هُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

Lɑ sɩdɑ! Tõnd wɑ b nengẽ ne sebr n wεls-ɑ ne bãngre, t'ɑ yɑɑ peegre lɑ yolsgo, neb nins sẽn kõt-b sɩdã yĩngɑ.

வசனம்: 53

هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا تَأۡوِيلَهُۥۚ يَوۡمَ يَأۡتِي تَأۡوِيلُهُۥ يَقُولُ ٱلَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُ رَبِّنَا بِٱلۡحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَآءَ فَيَشۡفَعُواْ لَنَآ أَوۡ نُرَدُّ فَنَعۡمَلَ غَيۡرَ ٱلَّذِي كُنَّا نَعۡمَلُۚ قَدۡ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ

Rẽ yĩngɑ b gũudɑme tɩ kɑ ɑ yɩɩbã? Rɑɑr ningɑ ɑ yɩɩbã sẽn nɑ n wɑ wã, neb nins sẽn dɑg n yĩm-ɑ wã nɑ n yeelɑme: sɩdã, tõnd soɑbã tẽn-tʋʋmbã wɑɑ ne sɩdã; rẽ yĩngɑ tõnd tɑrɑ sugsdb tɩ b na n sugs tõnd yĩng bɩ? mɑɑ b nɑ n lebs-d-lɑme tɩ d tʋm sẽn yõsg tõnd sẽn dɑ tʋmdã bɩ? Sɩdã b bõnɑ b mense, lɑ b sẽn dɑ yɩ n wãdgd n dogendẽ wã menmɑme m bɑs-bɑ.

வசனம்: 54

إِنَّ رَبَّكُمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ يُغۡشِي ٱلَّيۡلَ ٱلنَّهَارَ يَطۡلُبُهُۥ حَثِيثٗا وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ وَٱلنُّجُومَ مُسَخَّرَٰتِۭ بِأَمۡرِهِۦٓۗ أَلَا لَهُ ٱلۡخَلۡقُ وَٱلۡأَمۡرُۗ تَبَارَكَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Bãng-y tɩ yãmb soɑbã lɑ Wẽnd sẽn nɑɑn-ɑ sɑɑsã lɑ tẽngã rɑsem ɑ yoob pʋgẽ, rẽ poorẽ t'ɑ zẽk Al-Arsã yĩngri, A pundɑ yʋngã ne wĩndgã tɩ b bɑbsd tɑɑb kʋdɑe, lɑ wĩn-toogã ne ãdsã yɑɑ sẽn wõr ne A sɑgelle; rẽ yĩngɑ naanegã lɑ sɑgellã kɑ Yẽ soolem? rẽnd Wẽnd sẽn yɑɑ bũn-nɑɑndsã fãɑ Soɑbã nɑɑm yɩ wɑgell n zẽke.

வசனம்: 55

ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ تَضَرُّعٗا وَخُفۡيَةًۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلۡمُعۡتَدِينَ

Bõos-y y Soɑbã ne fĩinig lɑ solgre, ɑd A kɑ nong mɑɑn-n-zʋʋg rãmb ye.

வசனம்: 56

وَلَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بَعۡدَ إِصۡلَٰحِهَا وَٱدۡعُوهُ خَوۡفٗا وَطَمَعًاۚ إِنَّ رَحۡمَتَ ٱللَّهِ قَرِيبٞ مِّنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Lɑ-y rɑ sãɑm tẽngã A sẽn mɑneg-ɑ poor ye, Lɑ y bõos-A ne yεεsg lɑ tẽebo, ɑd Wẽnd yolsgã pẽe ne mɑnegdbã.

வசனம்: 57

وَهُوَ ٱلَّذِي يُرۡسِلُ ٱلرِّيَٰحَ بُشۡرَۢا بَيۡنَ يَدَيۡ رَحۡمَتِهِۦۖ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَقَلَّتۡ سَحَابٗا ثِقَالٗا سُقۡنَٰهُ لِبَلَدٖ مَّيِّتٖ فَأَنزَلۡنَا بِهِ ٱلۡمَآءَ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦ مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِۚ كَذَٰلِكَ نُخۡرِجُ ٱلۡمَوۡتَىٰ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

Yẽnd n tʋmd sobdã tɩ yɑɑ sũ-noogr ne A yolsgã sẽn yɑɑ sɑkoomã wɑɑngo, hɑl t'ɑ sã n wɑ peng sɑwɑd-zɩsdo Tõnd pεεgd-ɑ lɑme n kẽng tẽn-kɩɩngẽ n tɩ sik koomã n buls ne-ɑ bõm-biisã fãɑ gilli; yɑɑ woto me lɑ D nɑ n yiis kiidbã tɩ sãnd-sãnde y nɑ tẽege.

வசனம்: 58

وَٱلۡبَلَدُ ٱلطَّيِّبُ يَخۡرُجُ نَبَاتُهُۥ بِإِذۡنِ رَبِّهِۦۖ وَٱلَّذِي خَبُثَ لَا يَخۡرُجُ إِلَّا نَكِدٗاۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ لِقَوۡمٖ يَشۡكُرُونَ

Lɑ tẽn-sõng bõn-bundɩ wã bundɑ ne ɑ Soɑbã rɑɑbo, lɑ tẽn-wεεg kɑ bund rẽndɑ yood-yoodo, yɑɑ woto lɑ Tõnd kẽnesd Aɑyɑ wã sẽn pʋʋsd-b bɑrkã yĩngɑ.

வசனம்: 59

لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَقَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

Sɩdɑ! Tõnd tʋmɑ ɑ Nuuh ɑ nebã nengẽ, t'ɑ yeele: m nebɑ! tũ-y Wẽnde, yãmb kɑ tɑr soɑb zẽng sẽn kɑ yẽ ye, ɑd mɑm yεεsdɑ rɑ-kẽengã rɑɑr nongã ne yãmbɑ.

வசனம்: 60

قَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِهِۦٓ إِنَّا لَنَرَىٰكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

T'ɑ nebã pʋgẽ tɑoor-rãmbã yeele: ɑd tõnd nee foo tɩ f bee meneng sẽn yɑɑ vẽeng pʋgẽ.

வசனம்: 61

قَالَ يَٰقَوۡمِ لَيۡسَ بِي ضَلَٰلَةٞ وَلَٰكِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

T'ɑ yeele: m nebɑ!, meneng kɑ tɑr mɑɑm ye, lɑ ɑd mɑm yɑɑ Tẽn-tʋʋm sẽn yi bõn-nɑɑndsã fãɑ Soɑbã nengẽ.

வசனம்: 62

أُبَلِّغُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَأَنصَحُ لَكُمۡ وَأَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

M tɑɑsdɑ yãmb mɑm Soɑbã tẽn-tʋmdã, lɑ m pelgd m pʋg n sɑgend yãmbɑ, lɑ n mii sẽn yit Wẽnd nengẽ yãmb sẽn kɑ mi.

வசனம்: 63

أَوَعَجِبۡتُمۡ أَن جَآءَكُمۡ ذِكۡرٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنكُمۡ لِيُنذِرَكُمۡ وَلِتَتَّقُواْ وَلَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

Yãmb mɑɑndɑ yel-solemd tɩ tẽegr n wɑ yãmb nengẽ sẽn yi yãmb Soɑbẽ wã n wɑ yãmb nengẽ n kõ rɑo sẽn yi yãmb pʋgẽ, bʋl yĩng ɑ nɑ bugs yãmb tɩ y bãng n gũus Wẽnde, tɩ sãnd-sãnd B nɑ yols-yã.

வசனம்: 64

فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيۡنَٰهُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ وَأَغۡرَقۡنَا ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمًا عَمِينَ

Tɩ b yɑgs-ɑ, tɩ Tõnd põsg-ɑ, yẽ ne neb nins sẽn dɑ be ne-ɑ koglgã pʋgã, lɑ D bõr sẽn yɑgs-b Tõnd yel-soalmã, ɑd b yɩɩ pʋ-tẽ-zond-rãmbɑ.

வசனம்: 65

۞ وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمۡ هُودٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ

Lɑ D tʋm ɑ Aɑd rãmb nengẽ b sɑɑmb-biig ɑ Huud, t'ɑ yeele: m nebɑ! tũ-y Wẽnde, yãmb kɑ tɑr Soɑb zẽng tɩ kɑ Yẽ ye, rẽ yĩngɑ y kɑ nɑ n gũus ne Wẽnde?

வசனம்: 66

قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦٓ إِنَّا لَنَرَىٰكَ فِي سَفَاهَةٖ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

A nebã pʋgẽ sẽn yɑ-b sõm-zɩtbã yeelɑme: ɑd tõnd nee foo tɩ f bee yɑlemd pʋgẽ, ɑd tõnd le mii vẽeneg me tɩ fo yɑɑ zĩrĩ-be-nebã pʋgẽ yembre.

வசனம்: 67

قَالَ يَٰقَوۡمِ لَيۡسَ بِي سَفَاهَةٞ وَلَٰكِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

T'ɑ yeele: m nebɑ! ɑd yɑlemd kɑ tɑr mɑɑm ye, lɑ sẽn m be bɑlɑ, mɑm yɑɑ b sẽn tʋm-ɑ soɑb t'ɑ yi Wẽnd nengẽ n wɑ.

வசனம்: 68

أُبَلِّغُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَأَنَا۠ لَكُمۡ نَاصِحٌ أَمِينٌ

M tɑɑsdɑ yãmb m Soɑbã tẽn-tʋmdã, lɑ m yɑɑ sɑgend sẽn yɑ pʋ-peen-ned ne yãmba.

வசனம்: 69

أَوَعَجِبۡتُمۡ أَن جَآءَكُمۡ ذِكۡرٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنكُمۡ لِيُنذِرَكُمۡۚ وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ جَعَلَكُمۡ خُلَفَآءَ مِنۢ بَعۡدِ قَوۡمِ نُوحٖ وَزَادَكُمۡ فِي ٱلۡخَلۡقِ بَصۜۡطَةٗۖ فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ

Yãmb mɑɑndɑ yel-solemd tɩ Tẽegr n wɑ yãmb nengẽ sẽn yi yãmb Soɑbẽ wã n wɑ yãmb nengẽ n kõ rɑo sẽn yi yãmb pʋgẽ, bʋl yĩng t'ɑ bugs yãmbɑ, Lɑ y tẽeg A sẽn mɑɑn tɩ yãmb yɑɑ lεdsdb ɑ Nuuh nebã loogr poorẽ, lɑ A le pɑɑs yãmb yɑk naaneg pʋgẽ, bɩ y tẽeg Wẽnd yel-sõmɑ tɩ sãnd-sãnde y nɑ tɩlge.

வசனம்: 70

قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا لِنَعۡبُدَ ٱللَّهَ وَحۡدَهُۥ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Tɩ b yeele: fo wɑɑ tõnd nɑ tũ Wẽnd ɑ yembr tãɑ (yĩnga) lɑ d bɑs d bɑ-rɑmbã sẽn dɑ tũudã? bɩ f wɑ ne fo sẽn pʋlemd tõnd ne-ɑ soɑbã tɩ f sã n yɑɑ sɩd-soɑbɑ.

வசனம்: 71

قَالَ قَدۡ وَقَعَ عَلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ رِجۡسٞ وَغَضَبٌۖ أَتُجَٰدِلُونَنِي فِيٓ أَسۡمَآءٖ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّا نَزَّلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٖۚ فَٱنتَظِرُوٓاْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُنتَظِرِينَ

T'ɑ yeele: sɩdɑ! nɑong lɑ gẽeg sẽn yi y soɑbã nengẽ pɑɑmɑ yãmbɑ; yãmb wẽedɑ mɑɑm no-koeemd yʋy poorẽ yãmb ne y bɑ-rɑmbã sẽn pʋde, tɩ Wẽnd yɑool n kɑ sik tikr ɑ pʋgẽ? bɩ y gũ tɩ mɑam me nɑɑgɑ yãmb n yɑɑ gũudɑ.

வசனம்: 72

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَقَطَعۡنَا دَابِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۖ وَمَا كَانُواْ مُؤۡمِنِينَ

Tɩ Tõnd põsg-ɑ ne neb nins sẽn dɑ be ne-ɑ wã sẽn tũ ne yolsg sẽn yi Tõnd nengẽ, lɑ d kʋʋg sẽn yɑgs-b Tõnd goɑmã lɑ b kɑ yɩ sɩd kõɑtbã pende.

வசனம்: 73

وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمۡ ءَايَةٗۖ فَذَرُوهَا تَأۡكُلۡ فِيٓ أَرۡضِ ٱللَّهِۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

Lɑ D Tʋm Sɑmuud-rãmb sɑɑm-biig ɑ Soɑɑlɩh b nengẽ, t'ɑ yeele: m nebɑ! tũ-y Wẽnde, yãmb kɑ tɑr Soɑb zẽng sẽn kɑ Yẽ ye, sɩdɑ vẽenem sẽn yi y Soɑbã nengẽ wɑɑ yãmb nengẽ, woto yɑɑ Wẽnd yʋgemd sẽn yɑɑ yel-solemd yãmb yĩngɑ, bɩ y bɑs-ɑ t'ɑ rɩt Wẽnd tẽn-gãongã zugu, lɑ y rɑ wɑ sɑɑg tɩ wẽng tɑ-ɑ tɩ nɑong sẽn zɑbd wɑ pɑɑm yãmb ye.

வசனம்: 74

وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ جَعَلَكُمۡ خُلَفَآءَ مِنۢ بَعۡدِ عَادٖ وَبَوَّأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورٗا وَتَنۡحِتُونَ ٱلۡجِبَالَ بُيُوتٗاۖ فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

Lɑ y tẽeg A sẽn mɑɑn yãmb tɩ y yɑɑ lɛdsdb Ad-rãmb loogr poorã, lɑ A sik yãmb tẽngã pʋgẽ tɩ y rɩkd ɑ zĩ-sɑɑlsã n met tugɑ, lɑ y pesd tãmsã n wõgd tɩ lebgd zɑgse, bɩ y tẽeg Wẽnd yel sõmã lɑ y rɑ gilgd tẽngã pʋgẽ n yɑɑ sãɑmdb ye.

வசனம்: 75

قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لِلَّذِينَ ٱسۡتُضۡعِفُواْ لِمَنۡ ءَامَنَ مِنۡهُمۡ أَتَعۡلَمُونَ أَنَّ صَٰلِحٗا مُّرۡسَلٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قَالُوٓاْ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلَ بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ

T'ɑ nebã tɑoor-rãmbã sẽn mɑɑn-b wɑoog n mengã, yeel ɑ nin-vɑlemsã sẽn kõ-b sɩdã: rẽ yĩngɑ yãmb gãdɑme t'ɑ Soɑɑlɩh yɑɑ b sẽn tʋm-ɑ soɑb tɩ yi Wẽnd nengẽ? tɩ b yeele: bãng-y tɩ tõnd yẽ kõo sɩd ne b sẽn tʋm-ɑ ne bũmb ningã.

வசனம்: 76

قَالَ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا بِٱلَّذِيٓ ءَامَنتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ

Tɩ sẽn mɑɑn-b wɑoog-m-mengã yeele: bãng-y tɩ tõnd yẽ yɑɑ yɑgsdb ne yãmb sẽn kõ sɩd ne-ɑ soɑbã.

வசனம்: 77

فَعَقَرُواْ ٱلنَّاقَةَ وَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ وَقَالُواْ يَٰصَٰلِحُ ٱئۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

Tɩ b kõs yʋgemdã, lɑ b kɩɩs n bɑs b soɑbã sɑgellã, lɑ b yeele: Soɑɑlɩhʋ, wɑ ne fo sẽn pʋlemd tõndã tɩ f sã n yɑɑ Tẽn-tʋʋmã.

வசனம்: 78

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ

Tɩ miim-kεgengã rɩk-bɑ tɩ b lebg kɩɩmse n wũg b zɑksã pʋsẽ.

வசனம்: 79

فَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَٰقَوۡمِ لَقَدۡ أَبۡلَغۡتُكُمۡ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحۡتُ لَكُمۡ وَلَٰكِن لَّا تُحِبُّونَ ٱلنَّٰصِحِينَ

T'ɑ bɑll n bɑs-b lɑ ɑ yeele: m nebɑ! sɩdɑ mɑm tɑɑsɑ yãmb m soɑbã toollã, lɑ m mɑɑn pʋ-peelem yãmb yĩngɑ, lɑ yãmb kɑ nong pʋ-peen-nebã ye.

வசனம்: 80

وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Lɑ f tẽeg Tõnd sẽn tʋm ɑ Lʋʋt, ɑ sẽn wɑ n yeel ɑ nebã: yãmb tʋmdɑ yel-wẽnd kãngã sẽn yɑɑ kẽed-n-tɑɑr ne roɑpã? ned bɑ ɑ ye sẽn kɑ reng yãmb n tʋm ɑ buudu!

வசனம்: 81

إِنَّكُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ شَهۡوَةٗ مِّن دُونِ ٱلنِّسَآءِۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ مُّسۡرِفُونَ

Ad yãmb yellã! Yãmb wɑtɑ roɑpẽ ne wʋm-noog n bɑsd pɑgbã, ɑyoo, yãmb yɑɑ neb sẽn yɑɑ mɑn-n-zʋʋg-rãmbɑ, ne yãmb sẽn yi ninsɑɑlemdã todsã, n kɩll n yi yɑm lɑ rog-ne wã sorã.

வசனம்: 82

وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ أَخۡرِجُوهُم مِّن قَرۡيَتِكُمۡۖ إِنَّهُمۡ أُنَاسٞ يَتَطَهَّرُونَ

Lɑ ɑ nebã kɑ tɑll loekr sã n kɑ b sẽn yeele: yiisi-y-bɑ y tẽngẽ wã, ɑd b yɑɑ neb sẽn bɑood yɩlgre.

வசனம்: 83

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ

Tɩ Tõnd tɩlg-ɑ ne ɑ zɑkã rãmbã, sã n kɑ ɑ pɑgã bɑlɑ, ɑ nɑɑgɑ nongã sẽn pɑɑm-b rɑmbã.

வசனம்: 84

وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

Lɑ d sik sɑ-toɑɑg b zugu, bɩ f ges yel-wẽn-mɑɑndbã bɑɑsg sẽn yɩ to-to.

வசனம்: 85

وَإِلَىٰ مَدۡيَنَ أَخَاهُمۡ شُعَيۡبٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ فَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بَعۡدَ إِصۡلَٰحِهَاۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

Lɑ d tʋm Mɑdyɑn dãmb nengẽ b sɑɑm-biig ɑ Sʋɑyb, t'ɑ yeele: m nebɑ! tũ-y Wẽnde, yãmb kɑ tɑr Soɑb zẽng sẽn kɑ Yẽ ye. Sɩdɑ, vẽenem yii y Soɑbã nengẽ n wɑ yãmb nengẽ, bɩ y pids vũgbã lɑ zɩslem-mɑgbã, lɑ y rɑ boog nebã b teedẽ wã ye, lɑ y rɑ sãam tẽn-gãongã pugẽ A sẽn mɑlg-ɑ poorẽ ye, rẽ lɑ sõmɑ yãmb yĩngɑ tɩ y sã n yɑɑ sɩd kõɑtbɑ.

வசனம்: 86

وَلَا تَقۡعُدُواْ بِكُلِّ صِرَٰطٖ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ بِهِۦ وَتَبۡغُونَهَا عِوَجٗاۚ وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ كُنتُمۡ قَلِيلٗا فَكَثَّرَكُمۡۖ وَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

Lɑ y rɑ ti sor fãɑ zug n zĩ n bugsd nebã lɑ y gɩt Wẽnd sorã tɩ sẽn dɑt-ɑ kõn tũ ye, lɑ y bɑood n nɑ n goɑlem-a bʋl yĩng tɩ b rɑ tũ-ɑ ye; lɑ y tẽeg yãmb sõorã sẽn da paood t'A wʋsg-yã, lɑ y ges sãamdbã bɑɑsg sẽn yɩ to-to, ɑ d b bɑɑsgã yɩɩ hɑlkr lɑ bõgsgo.

வசனம்: 87

وَإِن كَانَ طَآئِفَةٞ مِّنكُمۡ ءَامَنُواْ بِٱلَّذِيٓ أُرۡسِلۡتُ بِهِۦ وَطَآئِفَةٞ لَّمۡ يُؤۡمِنُواْ فَٱصۡبِرُواْ حَتَّىٰ يَحۡكُمَ ٱللَّهُ بَيۡنَنَاۚ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡحَٰكِمِينَ

Lɑ sã n mikɑme tɩ yãmb sãndɑ kõo sɩd ne b sẽn tʋm mɑɑm ne bũmb ningã tɩ sãndɑ kɑ kõ sɩdɑ, bɩ y mɑɑn sugr hɑl tɩ Wẽnd wɑ bʋ d ne tɑɑb sʋkɑ, lɑ Yẽ me n yɩɩd bʋ-bʋʋdbã fãɑ ne sõmblem.

வசனம்: 88

۞ قَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لَنُخۡرِجَنَّكَ يَٰشُعَيۡبُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَكَ مِن قَرۡيَتِنَآ أَوۡ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَاۚ قَالَ أَوَلَوۡ كُنَّا كَٰرِهِينَ

T'ɑ nebã tɑoor rɑmbã sẽn mɑɑn wɑoog-m-mengã yeele: Sʋɑybu, tõnd nɑ n yiisɑ foo ne sẽn nɑɑg-b foo n kõ sɩdã tõnd tẽngẽ wã fɑs, wall tɩ y lebg n wɑ tõnd sorã pʋgẽ, t'ɑ yeele: bɑ tɩ tõnd sã n kisg boto?

வசனம்: 89

قَدِ ٱفۡتَرَيۡنَا عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا إِنۡ عُدۡنَا فِي مِلَّتِكُم بَعۡدَ إِذۡ نَجَّىٰنَا ٱللَّهُ مِنۡهَاۚ وَمَا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّعُودَ فِيهَآ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّنَاۚ وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ عَلَى ٱللَّهِ تَوَكَّلۡنَاۚ رَبَّنَا ٱفۡتَحۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ قَوۡمِنَا بِٱلۡحَقِّ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡفَٰتِحِينَ

Tõnd sã n lebg n wɑ yãmb sorẽ wã Wẽnd sẽn tɩlg tõnd tɩ d bɑs-ɑ wã poorẽ, rẽnd tõnd yɑgɑ Wẽnd zĩrĩ; lɑ tõnd kɑ yɩ n nɑ n lebg n wɑ yãmb sorã pʋgẽ tɩ sã n kɑ d Soɑb a Wẽnd n tʋlle, tõnd soɑbã gũbgɑ bũm fãɑ ne bãngre, tõnd boblɑ d meng ne Wẽnde. D soɑbɑ! mɑlg tõnd ne d nebã sʋk ne sɩdɑ, lɑ foo me n yɩɩd bʋ-bʋʋdbã fãa sõmblem.

வசனம்: 90

وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ لَئِنِ ٱتَّبَعۡتُمۡ شُعَيۡبًا إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ

Lɑ ɑ nebã tɑoor rɑmbã sẽn yɑɑ sõm-zɩtbã yeelɑme: lɑ tɩ yãmb sã n tũ ɑ Sʋɑyb bɩ y bãng tɩ yãmb sɩd yɑɑ bõn-dãmbɑ.

வசனம்: 91

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دَارِهِمۡ جَٰثِمِينَ

Tɩ miimgã pɑɑm-bɑ tɩ b wɑ bɑɑs n wũg b zɑgsẽ wã n yɑɑ yĩn-kɩɩmse.

வசனம்: 92

ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيۡبٗا كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَاۚ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيۡبٗا كَانُواْ هُمُ ٱلۡخَٰسِرِينَ

Neb nins sẽn yɑgs-b ɑ Sʋɑybã yɑɑ wɑ lɑ b kɑ tol n zĩnd ɑ pʋgẽ wã meng ye; sẽn yɑgs-b ɑ Sʋɑybã bãmb n yɩ bõnã rãmbɑ.

வசனம்: 93

فَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَٰقَوۡمِ لَقَدۡ أَبۡلَغۡتُكُمۡ رِسَٰلَٰتِ رَبِّي وَنَصَحۡتُ لَكُمۡۖ فَكَيۡفَ ءَاسَىٰ عَلَىٰ قَوۡمٖ كَٰفِرِينَ

T'ɑ bɑll n bɑs-b lɑ ɑ yeele: m nebɑ!, sɩdɑ mɑm tɑɑsɑ yãmb y soɑbã Tẽn-tʋmã lɑ m sɑgl-y ne pʋ-peelem, lɑ mɑm nɑ n le sãɑmdɑ m sũur sõm-zɩtb yĩng tɩ bõe?

வசனம்: 94

وَمَآ أَرۡسَلۡنَا فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّبِيٍّ إِلَّآ أَخَذۡنَآ أَهۡلَهَا بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَضَّرَّعُونَ

Lɑ Tõnd kɑ tʋm tɑɑsd tẽngẽ n bɑs n kɑ mɑɑn tɩ keelem lɑ nõng tɑ-b ye, bʋɩl yĩng tɩ b nɑ tek n lebge.

வசனம்: 95

ثُمَّ بَدَّلۡنَا مَكَانَ ٱلسَّيِّئَةِ ٱلۡحَسَنَةَ حَتَّىٰ عَفَواْ وَّقَالُواْ قَدۡ مَسَّ ءَابَآءَنَا ٱلضَّرَّآءُ وَٱلسَّرَّآءُ فَأَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

Rẽ poorẽ tɩ tõnd tedg wẽngã zĩigẽ n leds sõngã, hɑl tɩ b wɑ fɩɩg n yeele: sɩdɑ, toog lɑ noog buud toor-toor pɑɑma tõnd bɑ-rɑmbã; tɩ Tõnd sɩbg-b ne lingr tɩ b kɑ ning b yɑmẽ ye.

வசனம்: 96

وَلَوۡ أَنَّ أَهۡلَ ٱلۡقُرَىٰٓ ءَامَنُواْ وَٱتَّقَوۡاْ لَفَتَحۡنَا عَلَيۡهِم بَرَكَٰتٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَٰكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذۡنَٰهُم بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

Lɑ lɑ tɩ tẽmsã rãmb sã n dɑ kõẽ sɩd lɑ b gũus b mense, tõnd nɑɑn n pɑkẽ sẽn sõmb kõbg toor-toor tɩ yi sɑɑgẽ wã lɑ tẽngã n kõ-bɑ, lɑ b yɑgsɑme tɩ tõnd sɩbg-bɑ b sẽn dɑ yɩ n tʋmdẽ wã yĩngɑ.

வசனம்: 97

أَفَأَمِنَ أَهۡلُ ٱلۡقُرَىٰٓ أَن يَأۡتِيَهُم بَأۡسُنَا بَيَٰتٗا وَهُمۡ نَآئِمُونَ

Tẽmsã rãmb yɑm gãeeme n kɑ yεεsdẽ tɩ Tõnd nɑongã nɑ n wɑ pɑɑm-b tɩ b be gõeem pʋgẽ koe?

வசனம்: 98

أَوَأَمِنَ أَهۡلُ ٱلۡقُرَىٰٓ أَن يَأۡتِيَهُم بَأۡسُنَا ضُحٗى وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ

Tẽmsã rãmb yɑm gãeeme n kɑ yεεsdẽ tɩ Tõnd nɑongã nɑ n wɑ pɑɑm-b m mik tɩ bãmb reemdɑme koe?

வசனம்: 99

أَفَأَمِنُواْ مَكۡرَ ٱللَّهِۚ فَلَا يَأۡمَنُ مَكۡرَ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

B mɑɑnɑ bɑs-m-yɑm ne Wẽnd nɑongã? Lɑ yɑool n kɑ mɑɑnd bɑs-m-yɑm ne Wẽnd nɑongã rẽndɑ neb nins sẽn yɑɑ bõndbã.

வசனம்: 100

أَوَلَمۡ يَهۡدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِ أَهۡلِهَآ أَن لَّوۡ نَشَآءُ أَصَبۡنَٰهُم بِذُنُوبِهِمۡۚ وَنَطۡبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ فَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ

Rẽ yĩngɑ, pɑ vẽneg ne sẽn dɩk-b tẽngã fɑɑdã b rãmb loogr poorã tɩ Tõnd sã n tʋllẽ D yõkdẽ-b lɑme b tʋʋm tuutɩ wã yĩng lɑ D pɑg b sũyã tɩ bãmb kell n pɑ n kɑ reegd sɑgl lɑ?

வசனம்: 101

تِلۡكَ ٱلۡقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيۡكَ مِنۡ أَنۢبَآئِهَاۚ وَلَقَدۡ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَمَا كَانُواْ لِيُؤۡمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ مِن قَبۡلُۚ كَذَٰلِكَ يَطۡبَعُ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ ٱلۡكَٰفِرِينَ

Tẽm-bãmbɑ, Tõnd togsda foom b yεlã sãndɑ tɩ nɑ yɩ tɑgs-n-gɛsgɑ, lɑ sɩdɑ b tẽn-tʋmdbã wɑɑ b nengẽ ne vẽenesã, lɑ b kɑ yɩ n nɑ n kõ sɩd ne b sẽn yɑgs ne bũmb ning pĩndã ye, yɑɑ woto bɑl lɑ Wẽnd pɑgd sõm-zɩtbã sũyã.

வசனம்: 102

وَمَا وَجَدۡنَا لِأَكۡثَرِهِم مِّنۡ عَهۡدٖۖ وَإِن وَجَدۡنَآ أَكۡثَرَهُمۡ لَفَٰسِقِينَ

Lɑ Tõnd kɑ mik b wʋsgã fãɑ tɩ b pidsd pʋleng ye, lɑ Tõnd sẽn mik yɑɑ tɩ b wʋsgã fãɑ yɑɑ tũudum-yitbɑ.

வசனம்: 103

ثُمَّ بَعَثۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِم مُّوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَظَلَمُواْ بِهَاۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

Rẽ poorẽ Tõnd tʋmɑ ɑ Muusɑ ne Tõnd yel-soɑlem-dãmbã t'a kẽng ɑ Fɩraoon ne ɑ nebẽ wã, tɩ b yɑgs-ɑ; bɩ f ges sãɑmdbã bɑɑsgã sẽn yɩ to-to.

வசனம்: 104

وَقَالَ مُوسَىٰ يَٰفِرۡعَوۡنُ إِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Lɑ ɑ Muusɑ yeel ɑ Fɩraoonɑ: ɑd mɑm yɑɑ tʋmtʋmd sẽn yi bũn-nɑɑndsã fãɑ soɑbã nengẽ.

வசனம்: 105

حَقِيقٌ عَلَىٰٓ أَن لَّآ أَقُولَ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّۚ قَدۡ جِئۡتُكُم بِبَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ فَأَرۡسِلۡ مَعِيَ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Sõmbɑme ne mɑɑm tɩ m dɑ yeel n doglg Wẽnd rẽndɑ sɩd bɑlɑ. Sɩdã, mɑm wɑɑ yãmb nengẽ ne vẽenem sẽn yi y soɑbã nengẽ, bɩ f tũnug Ɩsrɑɑyɩɩl kɑmbã ne mɑɑm.

வசனம்: 106

قَالَ إِن كُنتَ جِئۡتَ بِـَٔايَةٖ فَأۡتِ بِهَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Tɩ ɑ yeele: fo sã n wɑɑ ne yel-solemd bɩ f wɑ ne-ɑ wε, tɩ f sã n yɑɑ sɩd soɑbɑ.

வசனம்: 107

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

T'ɑ lobg a rasaarã t'a lebg waaf vẽenega.

வசனம்: 108

وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

N yiis a nugã t'ɑ yɑɑ pεεlg tɩ b getẽ.

வசனம்: 109

قَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

T'ɑ Fɩraoon nin-bεdã yeele: ɑd yãoã yɑɑ tɩɩm-soɑb sẽn yɑɑ mitɑ.

வசனம்: 110

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُمۡۖ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

N dɑt n yiis yãmb y tẽngẽ wã, lɑ yãmb neeme tɩ d mɑɑn wãnɑ?

வசனம்: 111

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَأَرۡسِلۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

Tɩ b yeele: "yɑool-ɑ ne ɑ tãoã, lɑ f tʋm tẽmsã pʋsẽ tɩ b tigim nebã".

வசனம்: 112

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَٰحِرٍ عَلِيمٖ

N wɑ ne fo nengẽ tɩɩm-soɑb fãɑ sẽn ya mitɑ.

வசனம்: 113

وَجَآءَ ٱلسَّحَرَةُ فِرۡعَوۡنَ قَالُوٓاْ إِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

Lɑ tɩ-mɑɑndbã wɑa ɑ Fɩraoon nengẽ n yeele: keoor nɑ zĩnd tõnd yĩng tɩ tõnd sã n tõoge?

வசனம்: 114

قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ لَمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

T'ɑ yeele: n-ye, lɑ ɑd yãmb nɑ n lɑgmɑ pẽnegdbã.

வசனம்: 115

قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلۡقِيَ وَإِمَّآ أَن نَّكُونَ نَحۡنُ ٱلۡمُلۡقِينَ

Tɩ b yeele: Muusɑ, fo reng n lobe, mɑɑ tɩ tõnd lobe.

வசனம்: 116

قَالَ أَلۡقُواْۖ فَلَمَّآ أَلۡقَوۡاْ سَحَرُوٓاْ أَعۡيُنَ ٱلنَّاسِ وَٱسۡتَرۡهَبُوهُمۡ وَجَآءُو بِسِحۡرٍ عَظِيمٖ

T'ɑ yeele: lob-y-yã; lɑ b sẽn wɑ n lobã b mɑɑnɑ nebã nin tɩɩm, lɑ b mɑɑn-b rɑbeem, lɑ b wɑ ne tɩɩm sẽn bedme.

வசனம்: 117

۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَلۡقِ عَصَاكَۖ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

Tɩ Tõnd tʋm tɩ kẽng ɑ Muusɑ nengẽ tɩ : lobg f rɑ-sɑɑrã, t'ɑ tɑr b zĩrẽ-beedã volb bɑlɑ.

வசனம்: 118

فَوَقَعَ ٱلۡحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Tɩ sɩdã wili, tɩ b sẽn dɑ mɑɑndã be sãɑngẽ.

வசனம்: 119

فَغُلِبُواْ هُنَالِكَ وَٱنقَلَبُواْ صَٰغِرِينَ

Tɩ b tõog-b be, tɩ b lebg tɩ b yɑɑ yɑɑlse.

வசனம்: 120

وَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

Tɩ tɩ-mɑɑndbã yɩ burrr tɩ b yɑɑ tiuudbɑ n mɑɑn Sʋguudu.

வசனம்: 121

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

B yeelɑme: " d kõo sɩd ne bõn-naandsã Soabã,

வசனம்: 122

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

A Muusa ne a Harʋʋn Soabã".

வசனம்: 123

قَالَ فِرۡعَوۡنُ ءَامَنتُم بِهِۦ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكۡرٞ مَّكَرۡتُمُوهُ فِي ٱلۡمَدِينَةِ لِتُخۡرِجُواْ مِنۡهَآ أَهۡلَهَاۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ

T'ɑ Fɩraoon yeele: yãmb kõo sɩd ne-ɑ tɑoor tɩ mɑm kɑ kõ yãmb sore? ɑd yãoã yɑɑ rɑbɑ yãm sẽn wog-ɑ tẽngã pʋgẽ n rɑt n yiis ɑ rãmbã ɑ pʋgẽ, lɑ y nɑ bãnge.

வசனம்: 124

لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

Lɑk m nɑ kʋʋs yãmb nusã ne y nɑoã loɑndɑ, rẽ poorẽ lɑk m nɑ sẽb-y n sãr-y gill kεp.

வசனம்: 125

قَالُوٓاْ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

Tɩ b yeele: ɑd tõnd yɑɑ d soɑbã nengẽ lebdbɑ.

வசனம்: 126

وَمَا تَنقِمُ مِنَّآ إِلَّآ أَنۡ ءَامَنَّا بِـَٔايَٰتِ رَبِّنَا لَمَّا جَآءَتۡنَاۚ رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَيۡنَا صَبۡرٗا وَتَوَفَّنَا مُسۡلِمِينَ

Lɑ fo kɑ sɩbgd tõnd sã n kɑ tõnd sẽn kõ sɩd ne d soɑbã yel-soɑlmã, b sẽn wɑ n wɑ tõnd nengẽ wã yĩng bɑlɑ; d soɑbɑ: kõ-d sug-norgo lɑ f reeg d yõe wã tɩ d yɑɑ sɑk-n-tũ-rãmbɑ.

வசனம்: 127

وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوۡمَهُۥ لِيُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَيَذَرَكَ وَءَالِهَتَكَۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبۡنَآءَهُمۡ وَنَسۡتَحۡيِۦ نِسَآءَهُمۡ وَإِنَّا فَوۡقَهُمۡ قَٰهِرُونَ

Lɑ ɑ Fɩraoon nin-gĩinã yeel yã: fo nɑ n bɑsɑ ɑ Muusɑ ne ɑ nebã tɩ b sãɑm tẽngã pʋgẽ lɑ b bɑs foo ne f rʋbsã? T'ɑ yeele: d nɑ n kʋʋ b kɑm-dibli wã lɑ d bɑsd b pɑgbã, lɑ ɑd tõnd yɑɑ pãn-tõogdb b zugu.

வசனம்: 128

قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱسۡتَعِينُواْ بِٱللَّهِ وَٱصۡبِرُوٓاْۖ إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِينَ

T'ɑ Muusɑ yeel ɑ nebã: bõos-y Wẽnd sõngr lɑ y mɑɑn sugri; ɑd tẽngã yɑɑ Wẽnd n so n lεdsdɑ ɑ sẽn dɑt b rãmb ɑ yembsã pʋgẽ, lɑ yɑoolem neerã yɑɑ gũus-n-mengã-rãmb yĩngɑ.

வசனம்: 129

قَالُوٓاْ أُوذِينَا مِن قَبۡلِ أَن تَأۡتِيَنَا وَمِنۢ بَعۡدِ مَا جِئۡتَنَاۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يُهۡلِكَ عَدُوَّكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرَ كَيۡفَ تَعۡمَلُونَ

La b yeel yã: tɑoor tɩ fo nɑn kɑ wɑ tõnd nengẽ b nɑmsɑ tõndo, lɑ fo wɑoongã me poorẽ; t'ɑ yeele: yãmb soɑbã tõeeme n wõrg yãmb bε wã lɑ ɑ leds yãmb tẽngã pʋgẽ n ges yãmb sẽn nɑ n tʋm to-to.

வசனம்: 130

وَلَقَدۡ أَخَذۡنَآ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ بِٱلسِّنِينَ وَنَقۡصٖ مِّنَ ٱلثَّمَرَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ

Lɑ sɩdɑ tõnd sɩbgɑ ɑ Fɩraoon nebã ne yʋʋm-kãogs lɑ ti-biis boogr tɩ sãnd-sãnde b nɑ tẽeg n tek n bɑse.

வசனம்: 131

فَإِذَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡحَسَنَةُ قَالُواْ لَنَا هَٰذِهِۦۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةٞ يَطَّيَّرُواْ بِمُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓۗ أَلَآ إِنَّمَا طَٰٓئِرُهُمۡ عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

Lɑ sẽn sõmbã sã n wɑ b nengẽ lɑ b sẽn yetd tɩ wã yɑɑ tõnd rẽndɑ; lɑ wẽng sã n pɑɑm-b lɑ b sẽn yetd t'ɑ Muusɑɑ ne neb nins sẽn be ne-ɑ wã zu-beedã n pɑɑm bãmbã; b zu-beedã yɑɑ Wẽnd nengẽ bɑl lɑ be, lɑ b wʋsgã fãɑ kɑ mi ye.

வசனம்: 132

وَقَالُواْ مَهۡمَا تَأۡتِنَا بِهِۦ مِنۡ ءَايَةٖ لِّتَسۡحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحۡنُ لَكَ بِمُؤۡمِنِينَ

Lɑ b yeele: bɑɑ fo sẽn wɑt ne yel-soɑlem to-to fãɑ n nɑ n gɑɑm tõnd ne-bɑ, tõnd kɑ sɩd-kõɑtb ne foo ye.

வசனம்: 133

فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلطُّوفَانَ وَٱلۡجَرَادَ وَٱلۡقُمَّلَ وَٱلضَّفَادِعَ وَٱلدَّمَ ءَايَٰتٖ مُّفَصَّلَٰتٖ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ وَكَانُواْ قَوۡمٗا مُّجۡرِمِينَ

Tɩ Tõnd sɩbg-b ne ko-rukɑ lɑ sʋyɑ lɑ kɑrense lɑ poɑndɑ lɑ zɩɩm tɩ yɑɑ yel-soɑlem sẽn yɑɑ vẽenese n pʋg tɑɑbɑ, tɩ b mɑɑn wɑoog-n-meng lɑ b yɩ neb sẽn yɑɑ yel-wẽn-mɑɑndbɑ.

வசனம்: 134

وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيۡهِمُ ٱلرِّجۡزُ قَالُواْ يَٰمُوسَى ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَۖ لَئِن كَشَفۡتَ عَنَّا ٱلرِّجۡزَ لَنُؤۡمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرۡسِلَنَّ مَعَكَ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

Lɑ nɑongã sẽn wɑ m pɑɑm-bã b yeelɑme: Muusɑ! bõos f soɑbã ɑ sẽn pʋlem foo wã, lɑ tɩ fo sã n zẽk nɑongã n bɑs tõndo, d nɑ kõ sɩd ne foo, la d nɑ bɑs ɑ ɭsrɑɑyɩɩl kɑmbã tɩ b tũ foo.

வசனம்: 135

فَلَمَّا كَشَفۡنَا عَنۡهُمُ ٱلرِّجۡزَ إِلَىٰٓ أَجَلٍ هُم بَٰلِغُوهُ إِذَا هُمۡ يَنكُثُونَ

Lɑ Tõnd sẽn wɑ n zẽk nɑongã n bɑs-b n nɑ n tɑll n tãɑg sɑsɑ ning bãmb sẽn nɑ n tɑ-ɑ wã, lɑ sẽn mik tɩ b yidgdɑ pʋlemdã.

வசனம்: 136

فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ

Tɩ Tõnd sɩbg-b n bõr-b mogrã pʋgẽ, b sẽn yɑgs tõnd goɑmã lɑ d yel-soɑlmã, lɑ b rɑ yɑɑ yɑm yɑɑl-yɑɑl-rãmb ne-ɑ wã yĩngɑ.

வசனம்: 137

وَأَوۡرَثۡنَا ٱلۡقَوۡمَ ٱلَّذِينَ كَانُواْ يُسۡتَضۡعَفُونَ مَشَٰرِقَ ٱلۡأَرۡضِ وَمَغَٰرِبَهَا ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۖ وَتَمَّتۡ كَلِمَتُ رَبِّكَ ٱلۡحُسۡنَىٰ عَلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ بِمَا صَبَرُواْۖ وَدَمَّرۡنَا مَا كَانَ يَصۡنَعُ فِرۡعَوۡنُ وَقَوۡمُهُۥ وَمَا كَانُواْ يَعۡرِشُونَ

Lɑ D kõ neb ninsbɑ b sẽn dɑ fɑɑgdã tẽngã wĩndg sẽn pukdẽ lɑ ɑ sẽn lʋɩtẽ fɑɑdo, Tõnd sẽn bɑrk tẽns ninsã (Sɑɑm); lɑ f soɑbã pʋlem-sõng gomdã sɩdgɑ ɑ ɭsrɑɑyɩɩl kɑmbã zugu, b sẽn mɑɑn sugrã yĩngɑ; lɑ D bõgs ɑ Fɩraoon ne ɑ nebã sẽn dɑ mɑɑndã lɑ b sẽn dɑ met lɑ b tiidã.

வசனம்: 138

وَجَٰوَزۡنَا بِبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٱلۡبَحۡرَ فَأَتَوۡاْ عَلَىٰ قَوۡمٖ يَعۡكُفُونَ عَلَىٰٓ أَصۡنَامٖ لَّهُمۡۚ قَالُواْ يَٰمُوسَى ٱجۡعَل لَّنَآ إِلَٰهٗا كَمَا لَهُمۡ ءَالِهَةٞۚ قَالَ إِنَّكُمۡ قَوۡمٞ تَجۡهَلُونَ

Lɑ Tõnd gãngɑ ne ɑ Ɩsrɑɑyɩɩl kɑmbã mogrã tɩ b kẽn n tɩ mik neb sẽn tɑbend ne b rʋbs tũudum, tɩ b yeele: Muusɑ! bɑo soɑb sẽn yɑɑ rʋbgɑ n kõ tõnd me wɑlɑ nin-bãmbã sẽn tɑr soɑben-dãmb sẽn yɑɑ rʋbsã, t'ɑ yeele: ɑd yãmb yɑɑ zɩtbɑ.

வசனம்: 139

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ مُتَبَّرٞ مَّا هُمۡ فِيهِ وَبَٰطِلٞ مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Bãng-y tɩ bãmbã sẽn be bũmb ning pʋgã yɑɑ sẽn bõgse, lɑ b sẽn dɑ tʋmdã me yɑɑ zɑɑlem fɑs.

வசனம்: 140

قَالَ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ أَبۡغِيكُمۡ إِلَٰهٗا وَهُوَ فَضَّلَكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

A yeelɑme: zẽng sẽn kɑ Wẽnd lɑ mɑm nɑ n bɑo n kõ yãmb tɩ yɩ y soɑb tɩ yɑool n yɑɑ Yẽ n yɩɩs yãmb y zãmɑɑnã rãmb fãɑ zugu?

வசனம்: 141

وَإِذۡ أَنجَيۡنَٰكُم مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَآءٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَظِيمٞ

Lɑ y tẽeg Tõnd sẽn wɑ n põsg yãmb n yi ɑ Fɩraoon nebã, b sẽn sɩbgd yãmb sɩbgr tεk-tεkẽ, n kʋʋd y kom-dibli lɑ b bɑsd y pɑgbã, lɑ yel-kãngã pʋgẽ wã ɑd zɑrb-n-gεsg kẽeng sẽn yi y soɑbã nengẽ be be.

வசனம்: 142

۞ وَوَٰعَدۡنَا مُوسَىٰ ثَلَٰثِينَ لَيۡلَةٗ وَأَتۡمَمۡنَٰهَا بِعَشۡرٖ فَتَمَّ مِيقَٰتُ رَبِّهِۦٓ أَرۡبَعِينَ لَيۡلَةٗۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَٰرُونَ ٱخۡلُفۡنِي فِي قَوۡمِي وَأَصۡلِحۡ وَلَا تَتَّبِعۡ سَبِيلَ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

Lɑ Tõnd kõ ɑ Muusɑ sεk yʋnd pis-tã, lɑ D le pɑɑs-ɑ piigɑ, t'ɑ soɑbã sεkã pid yʋnd pis-nɑɑse; lɑ ɑ Muusɑ yeel ɑ yɑo wã ɑ Hɑɑrʋʋn: led mɑm zĩigẽ m nebẽ wã, lɑ f mɑlg sẽn nɑ mɑlg fãɑ, lɑ f rɑ tũ sãɑmdbã sor ye.

வசனம்: 143

وَلَمَّا جَآءَ مُوسَىٰ لِمِيقَٰتِنَا وَكَلَّمَهُۥ رَبُّهُۥ قَالَ رَبِّ أَرِنِيٓ أَنظُرۡ إِلَيۡكَۚ قَالَ لَن تَرَىٰنِي وَلَٰكِنِ ٱنظُرۡ إِلَى ٱلۡجَبَلِ فَإِنِ ٱسۡتَقَرَّ مَكَانَهُۥ فَسَوۡفَ تَرَىٰنِيۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُۥ لِلۡجَبَلِ جَعَلَهُۥ دَكّٗا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقٗاۚ فَلَمَّآ أَفَاقَ قَالَ سُبۡحَٰنَكَ تُبۡتُ إِلَيۡكَ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Lɑ ɑ Muusɑ sẽn wã n wɑ Tõnd sεkã yĩngã t'ɑ Soɑbã gom ne-ɑ wã ɑ yeelɑme: m Soɑbɑ! wilg-m tɩ m yã Fo, t'A yeele: fo kɑ nɑ n tol n yã Mɑɑm ye, lɑ ges tãngã tɩ sã n mik t'ɑ tõog n tɑbl ɑ zĩigẽ wã, rẽnd f nɑ n yãa Mɑɑm. Lɑ ɑ Soɑbã sẽn wɑ n zɩsg tãngã kɩtɑme tɩ tãngã bõgse, t'ɑ Muusɑ lʋɩ n sobge, lɑ ɑ sẽn wɑ n vʋʋgã ɑ yeelɑme : yɩlgemd be ne Foo, ɑd mɑm tek-n-lebgɑme n tʋg Fo nengẽ, lɑ mɑɑm lɑ sɩd kõɑtbã rẽenem soɑbã.

வசனம்: 144

قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنِّي ٱصۡطَفَيۡتُكَ عَلَى ٱلنَّاسِ بِرِسَٰلَٰتِي وَبِكَلَٰمِي فَخُذۡ مَآ ءَاتَيۡتُكَ وَكُن مِّنَ ٱلشَّٰكِرِينَ

T'A yeele: Muusɑ! ɑd Mɑm tũusɑ foom nebã zugu ne M tẽn-tʋmdã lɑ M goɑmã; bɩ f reeg Mɑm sẽn kõ-fã, lɑ f yɩ bɑrk pʋʋsdɑ.

வசனம்: 145

وَكَتَبۡنَا لَهُۥ فِي ٱلۡأَلۡوَاحِ مِن كُلِّ شَيۡءٖ مَّوۡعِظَةٗ وَتَفۡصِيلٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ فَخُذۡهَا بِقُوَّةٖ وَأۡمُرۡ قَوۡمَكَ يَأۡخُذُواْ بِأَحۡسَنِهَاۚ سَأُوْرِيكُمۡ دَارَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

Lɑ Tõnd gʋlsɑme n kõ-ɑ Wɑlsã pʋgẽ bũmb lɑ yell fãɑ tɩ yɑ sɑglg lɑ welsgo; bɩ f reeg-ɑ ne yẽesem lɑ f sɑlg f nebã tɩ b reeg-ɑ sẽn tɩ yɑɑ sõmɑ n tɩ yɩɩdã, Mɑm nɑ n wilgɑ yãmb tũud-bɑsdbã bɑɑs-beedã.

வசனம்: 146

سَأَصۡرِفُ عَنۡ ءَايَٰتِيَ ٱلَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلرُّشۡدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلۡغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ

M nɑ n wẽnemsɑ M yel-soalmã n bɑs neb nins sẽn mɑɑnd wɑoog-n-meng tẽngã pʋgẽ tɩ kɑ yɩ ne sɩdã, lɑ b sã n yẽ yel-solemd fãɑ b kɑ kõt-ɑ sɩdã, b sã n yẽ kãndgrã sorã b kɑ rɩkd-ɑ n mɑɑn b sorã, la b sã n yaool n yẽ kedgrã sorã b rikd-ɑ lame tɩ yɑɑ sore. Lɑ rẽ fãa yɑɑ b sẽn yɑgs Tõnd yel-soalmã lɑ b rɑ yɑɑ yɑm yɑɑl-yɑɑl rãmb ne-ɑ wã yĩngɑ.

வசனம்: 147

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَلِقَآءِ ٱلۡأٓخِرَةِ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡۚ هَلۡ يُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Lɑ neb nins sẽn yɑgs Tõnd yel-solem-dãmbã lɑ yɑoolem dɑɑrã, b tʋʋmã sãɑmɑme; rẽ yĩngɑ b rond-b lɑme n zʋʋg b sẽn dɑ yɩ n tʋmdẽ wã?

வசனம்: 148

وَٱتَّخَذَ قَوۡمُ مُوسَىٰ مِنۢ بَعۡدِهِۦ مِنۡ حُلِيِّهِمۡ عِجۡلٗا جَسَدٗا لَّهُۥ خُوَارٌۚ أَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّهُۥ لَا يُكَلِّمُهُمۡ وَلَا يَهۡدِيهِمۡ سَبِيلًاۘ ٱتَّخَذُوهُ وَكَانُواْ ظَٰلِمِينَ

Lɑ ɑ Muusɑ nebã rɩkɑ b nɑg-teedã n yag lull t'ɑ tɑr yãsr n mɑɑnd bʋʋre, n mɑɑn b Soɑbɑ, rẽ yĩngɑ bãmb kɑ ne t'ɑ kɑ gomd ne bãmb lɑ ɑ le kɑ tõe n wilg bãmb so-tɩrg tɩ b rɩk lɑ? B rɩk-ɑ lɑme n mɑɑn b soɑbɑ, lɑ b yɩɩme n yɑɑ wẽgdbɑ.

வசனம்: 149

وَلَمَّا سُقِطَ فِيٓ أَيۡدِيهِمۡ وَرَأَوۡاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ ضَلُّواْ قَالُواْ لَئِن لَّمۡ يَرۡحَمۡنَا رَبُّنَا وَيَغۡفِرۡ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

Lɑ b sẽn wɑ n bãng tɩ bãmb kẽe bõn pʋgẽ wã tɩ b mɑɑn nimsã, n yẽ tɩ bãmb sɩd menmɑme wã b yeelɑme: lɑk tɩ tõnd Soɑbã sã n kɑ yols tõnd lɑ A bɑs tɩ loog tõnd yĩngɑ, tõnd nɑ yɩ bõn-rãmba.

வசனம்: 150

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗا قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُونِي مِنۢ بَعۡدِيٓۖ أَعَجِلۡتُمۡ أَمۡرَ رَبِّكُمۡۖ وَأَلۡقَى ٱلۡأَلۡوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأۡسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُۥٓ إِلَيۡهِۚ قَالَ ٱبۡنَ أُمَّ إِنَّ ٱلۡقَوۡمَ ٱسۡتَضۡعَفُونِي وَكَادُواْ يَقۡتُلُونَنِي فَلَا تُشۡمِتۡ بِيَ ٱلۡأَعۡدَآءَ وَلَا تَجۡعَلۡنِي مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

Lɑ ɑ Muusɑ sẽn wɑ n lebg n wɑ ɑ nebẽ wã t'ɑ yɑɑ sẽn gẽ t'ɑ sũur sãɑme, ɑ yeelɑme: yell ning yãmb sẽn yõd n mɑɑn mɑm loogrã poorã yɑɑ yel-wẽnd meng-mengɑ; yãmb gesɑme tɩ yãmb Soɑbã yellã kɑoosdɑme lɑ? T'ɑ bɑs wɑlsã tɩ lʋɩ lɑ ɑ gãd ɑ tãoã zug n veoogd-ɑ n kolgd ɑ mengã; t'ɑ ɑ yeel-ɑ : m mɑ-biigɑ! ɑd nebã vɑlemsɑ mɑɑm lɑ b rɑg n pʋs n dɑ nɑ n kʋ mɑɑm; bɩ f rɑ mɑɑn tɩ bεεb lɑm ye, lɑ f rɑ wɑ nɑɑg-m wẽgdbẽ wã ye.

வசனம்: 151

قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِأَخِي وَأَدۡخِلۡنَا فِي رَحۡمَتِكَۖ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ

T'ɑ yeele: m Soɑbɑ! lud m yĩng lɑ F lud m yɑoã, lɑ F kẽes tõnd F yolsgã pʋgẽ, lɑ yɑɑ Foo n yɩɩd yoɑlsdbã fãɑ ne yolsgo.

வசனம்: 152

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ ٱلۡعِجۡلَ سَيَنَالُهُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَذِلَّةٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُفۡتَرِينَ

Bãng tɩ neb nins sẽn dɩk lullã n mɑɑn b soɑbã, gẽeg lɑ fɑɑgr sẽn yi b Soɑbã nengẽ n nɑ n pɑɑm-bɑ.

வசனம்: 153

وَٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِهَا وَءَامَنُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

Lɑ neb nins sẽn tʋm tʋʋm-wẽnã n tek n lebg rẽ loogr poorã lɑ b kõ sɩdã, bãng tɩ fo Soɑbã rẽ loogr poorẽ ɑ yɑɑ bãn-lut n yɑɑ yoɑlsdɑ.

வசனம்: 154

وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى ٱلۡغَضَبُ أَخَذَ ٱلۡأَلۡوَاحَۖ وَفِي نُسۡخَتِهَا هُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلَّذِينَ هُمۡ لِرَبِّهِمۡ يَرۡهَبُونَ

Lɑ gẽegã sẽn wɑ n loog n bɑs ɑ Muusɑ wã ɑ rɩkɑ wɑlsã, tɩ be ɑ gʋlbẽ wã kãndgr lɑ yolsg ne neb nins sẽn yεεsd b soɑbã.

வசனம்: 155

وَٱخۡتَارَ مُوسَىٰ قَوۡمَهُۥ سَبۡعِينَ رَجُلٗا لِّمِيقَٰتِنَاۖ فَلَمَّآ أَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ قَالَ رَبِّ لَوۡ شِئۡتَ أَهۡلَكۡتَهُم مِّن قَبۡلُ وَإِيَّٰيَۖ أَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَّآۖ إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهۡدِي مَن تَشَآءُۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَاۖ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡغَٰفِرِينَ

Lɑ ɑ Muusɑ tũusɑ rɑop pis-yopoe ɑ nebã pʋgẽ Tõnd sɛkɑ yĩngɑ, lɑ rigimdgã sẽn wɑ n pɑɑm-bã ɑ yeelɑme: m Soɑbɑ! fo sã n dɑ rɑtɑ Fo nɑɑn n wõr bãmb ne mɑɑm fãɑ pĩndɑ, Fo nɑ n wõrɑ tõndo yɑlemsã sẽn be tõnd pʋgẽ wã tʋm-tʋmdɩ wã yĩngɑ? Rẽ yɑɑ Fo zɑrb-n-gesgɑ tɩ Fo tɑr-ɑ n menesd F sẽn dɑt-b rãmbɑ, lɑ F peegd F sẽn dɑt-b rãmbɑ, Foo lɑ tõnd lɑlldɑ, bɩ F lud tõnd yĩng lɑ F yols-do, lɑ Foo me n yɩɩd lutbã fãɑ ne sõmblem.

வசனம்: 156

۞ وَٱكۡتُبۡ لَنَا فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِنَّا هُدۡنَآ إِلَيۡكَۚ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِۦ مَنۡ أَشَآءُۖ وَرَحۡمَتِي وَسِعَتۡ كُلَّ شَيۡءٖۚ فَسَأَكۡتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱلَّذِينَ هُم بِـَٔايَٰتِنَا يُؤۡمِنُونَ

Lɑ F kõ-d sẽn sõmb dũni lɑ yɑoolem dɑɑrã, ɑd tõnd tek n lebg n tʋgɑ Fo nengẽ; t'ɑ yeele: Mɑm naongã M sɩbgdɑ M sẽn dɑt ɑ soɑb ne-ɑ, lɑ Mɑm yolsgã gũbgɑ bũmbã fãɑ, lɑ Mɑm nɑ n kõ-ɑ-lɑ neb nins sẽn gũusd b mens lɑ b kõt Zɑkã, lɑ neb nins sẽn kõt sɩd ne Tõnd yel-soalmã.

வசனம்: 157

ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلرَّسُولَ ٱلنَّبِيَّ ٱلۡأُمِّيَّ ٱلَّذِي يَجِدُونَهُۥ مَكۡتُوبًا عِندَهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَٱلۡإِنجِيلِ يَأۡمُرُهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَىٰهُمۡ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡخَبَٰٓئِثَ وَيَضَعُ عَنۡهُمۡ إِصۡرَهُمۡ وَٱلۡأَغۡلَٰلَ ٱلَّتِي كَانَتۡ عَلَيۡهِمۡۚ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِهِۦ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَٱتَّبَعُواْ ٱلنُّورَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ مَعَهُۥٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

Neb nins sẽn pʋgd Tẽn-tʋʋmã sẽn yɑ-ɑ tɑɑsdã n yɑɑ zu-sɑbellã, bãmb sẽn mikd tɩ b gʋls ɑ soɑb yell bãmb nengẽ wã tɑoorɑɑtã lɑ ĩngiilã pʋgẽ, n sɑgend bãmb ne mɑnegrã, lɑ ɑ gɩdgd-b ne yel-kitɩ, lɑ ɑ kõt-b sor ne yel-yɩlmã, lɑ ɑ gɩgd-b ne bõn-rẽgdã, lɑ ɑ rokd b zɩɩbã lɑ yel-gĩtɩ wã n bɑsd-bã; rẽnd neb nins sẽn kõ-b sɩd ne-ɑ wã lɑ b zɩsg-ɑ lɑ b sõng-ɑ lɑ lɑ b tũ vẽenem ning b sẽn sik n tũnug-ɑ wã, bãmb rãmbã lɑ tɩlgdbã.

வசனம்: 158

قُلۡ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُمۡ جَمِيعًا ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ فَـَٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِ ٱلنَّبِيِّ ٱلۡأُمِّيِّ ٱلَّذِي يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَكَلِمَٰتِهِۦ وَٱتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ

Yeele: nebɑ! ɑd mɑm yɑɑ Wẽnd tẽn-tʋʋm n tʋg y fãɑ nengẽ; sẽn so-ɑ sɑɑs lɑ tẽng nɑɑmã, soɑb sẽn nɑ n tũ n tɩlg kɑe rẽndɑ Yẽndɑ, A vʋʋgdɑme lɑ A kʋʋdɑ; bɩ y kõ sɩd ne Wẽnd lɑ A Tẽn-tʋʋmã, sẽn yɑɑ tɑɑsdã, n yɑɑ zu-sɑbelle, sẽn kõt-ɑ sɩd ne Wẽnd lɑ A goɑmã; lɑ y tũ-ɑ sãnd-sãnde y nɑ pɑɑm peegre.

வசனம்: 159

وَمِن قَوۡمِ مُوسَىٰٓ أُمَّةٞ يَهۡدُونَ بِٱلۡحَقِّ وَبِهِۦ يَعۡدِلُونَ

Lɑ ɑ Muusɑ nebã pʋgẽ neb n be be n wilgd sɩdã sore, lɑ b bʋʋd ne-ɑ.

வசனம்: 160

وَقَطَّعۡنَٰهُمُ ٱثۡنَتَيۡ عَشۡرَةَ أَسۡبَاطًا أُمَمٗاۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ إِذِ ٱسۡتَسۡقَىٰهُ قَوۡمُهُۥٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡحَجَرَۖ فَٱنۢبَجَسَتۡ مِنۡهُ ٱثۡنَتَا عَشۡرَةَ عَيۡنٗاۖ قَدۡ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٖ مَّشۡرَبَهُمۡۚ وَظَلَّلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلۡغَمَٰمَ وَأَنزَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰۖ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

Lɑ Tõnd sẽeg-b-lɑ buud piig lɑ ɑ yiibu, tɩ b yɑɑ sul toor-toore; lɑ Tõnd tʋms ɑ Muusɑ nengẽ, ɑ nebã sẽn wɑ n bõos-ɑ t'ɑ kos koom n kõ-bã, t'ɑ ''wẽ kugrã ne f rɑsɑɑrã'', tɩ ko-nin piig lɑ ɑ yiib pus n yit beene, tɩ ned kɑm fãɑ bãng ɑ yũub zĩigɑ, lɑ D lud-b ne sɑwɑto, lɑ D sik sɩɩd lɑ pʋt-n-lʋɩyɑ n kõ-bɑ. Rɩ-y rɩ-yɩlmã Tõnd sẽn dɩlg yãmbã; lɑ tõnd kɑ wẽg-b ye, lɑ yɑɑ bãmb n wẽg b mense.

வசனம்: 161

وَإِذۡ قِيلَ لَهُمُ ٱسۡكُنُواْ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةَ وَكُلُواْ مِنۡهَا حَيۡثُ شِئۡتُمۡ وَقُولُواْ حِطَّةٞ وَٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا نَّغۡفِرۡ لَكُمۡ خَطِيٓـَٰٔتِكُمۡۚ سَنَزِيدُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Lɑ sɑsɑ ning b sẽn wɑ n yeel-b tɩ: zĩnd-y tẽn-kãngã pʋgẽ lɑ y rɩ yãmb sẽn dɑt ɑ pʋgẽ, lɑ y yeele: bɑs tɩ loog d yĩngɑ, lɑ y kẽ rɑg-noorã ne sulgr tɩ yɑɑ sɑk-n-tũ ne Wẽnde tɩ D nɑ lud y tʋʋm-tuutɩ wã y yĩngɑ, D nɑ n pɑɑsɑ mɑɑn-neerã rãmbɑ.

வசனம்: 162

فَبَدَّلَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡهُمۡ قَوۡلًا غَيۡرَ ٱلَّذِي قِيلَ لَهُمۡ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِجۡزٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَظۡلِمُونَ

Tɩ neb nins sẽn wẽg-bã tedg gom-bill tɩ yõsg ne b sẽn yeel-b tɩ b yeelã, tɩ Tõnd tʋm sɩbgr tɩ yi sɑɑsẽ wã n pɑɑm-bɑ b sẽn dɑ wẽgdã yĩngɑ.

வசனம்: 163

وَسۡـَٔلۡهُمۡ عَنِ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَتۡ حَاضِرَةَ ٱلۡبَحۡرِ إِذۡ يَعۡدُونَ فِي ٱلسَّبۡتِ إِذۡ تَأۡتِيهِمۡ حِيتَانُهُمۡ يَوۡمَ سَبۡتِهِمۡ شُرَّعٗا وَيَوۡمَ لَا يَسۡبِتُونَ لَا تَأۡتِيهِمۡۚ كَذَٰلِكَ نَبۡلُوهُم بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ

Lɑ sok-b tẽng ning sẽn dɑ be mogrã kɩrengã yelle, wɑkɑt ning b sẽn dɑ kɩɩsd n yẽed zĩmã sibrɑ rɑɑrã, bɑlɑ b zĩmã rɑ wɑtɑ b nengẽ b Sibrã dɑɑre vẽeneg-vẽengɑ, lɑ rɑɑr ning b sẽn kɑ vʋʋsdã sẽn pɑ Sibrã, b kɑ wɑt b nengẽ ye, yɑɑ woto lɑ D zɑrbd-b n gεtẽ b sẽn dɑ yɩ n yit n bɑsd tũudmã yĩngã.

வசனம்: 164

وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّةٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًا ٱللَّهُ مُهۡلِكُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ

Lɑ sɑsɑ ningɑ b pʋgẽ wã neb sãndɑ sẽn wɑ n yeele: ''yɑɑ bõe tɩ yãmb sɑgend neb Wẽnd sẽn nɑ n wõr-b mɑ A nɑms-b nɑong kãnkãe? tɩ b yeele: yɑɑ pɑdeng ne tõnd n tʋg y soɑbã nengẽ lɑ sãnd-sãnd me b nɑ gũusi.

வசனம்: 165

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦٓ أَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۭ بَـِٔيسِۭ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ

Lɑ b sẽn wɑ n yĩm b sẽn bugs-b ne bũm-ningã Tõnd põsgɑ sẽn gɩdgd-b wẽngã lɑ D yõk sẽn wẽg-bã ne nɑon-kεgeng b sẽn dɑ yɩ n yit tũudmã yĩngɑ.

வசனம்: 166

فَلَمَّا عَتَوۡاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنۡهُ قُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔينَ

Lɑ b sẽn wɑ n kɩɩs n zʋʋg b sẽn gɩdgb ne bũm ningɑ Tõnd yeel-b lɑme: lebg-y wãɑmbs n yɑɑ yɑɑlse.

வசனம்: 167

وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

Lɑ tẽeg sɑsɑ ning fo Soɑbã sẽn wɑ n wilg t'A nɑ n tʋmɑ b zug sẽn nɑ n sɩbg-ɑ bãmb sɩbg-wẽng hɑl n tãɑg yikrã-rɑɑre, ɑd fo Soɑbã yɑɑ sɩbg-tʋʋll soɑbɑ, lɑ ɑd A leb n yɑɑ bãn-lut n yɑɑ yolsdɑ.

வசனம்: 168

وَقَطَّعۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ أُمَمٗاۖ مِّنۡهُمُ ٱلصَّٰلِحُونَ وَمِنۡهُمۡ دُونَ ذَٰلِكَۖ وَبَلَوۡنَٰهُم بِٱلۡحَسَنَٰتِ وَٱلسَّيِّـَٔاتِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

Lɑ Tõnd sẽeg-b-lɑ tẽngã pʋgẽ sull-sulli, nin sõmɑ be b pʋgẽ, sẽn kɑ boto me be b pʋgẽ, lɑ Tõnd zɑrb-b-lɑ ne yel-nood lɑ yel-tood tɩ sãnd-sãnde b nɑ tek n lebge.

வசனம்: 169

فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٞ وَرِثُواْ ٱلۡكِتَٰبَ يَأۡخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا ٱلۡأَدۡنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغۡفَرُ لَنَا وَإِن يَأۡتِهِمۡ عَرَضٞ مِّثۡلُهُۥ يَأۡخُذُوهُۚ أَلَمۡ يُؤۡخَذۡ عَلَيۡهِم مِّيثَٰقُ ٱلۡكِتَٰبِ أَن لَّا يَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّ وَدَرَسُواْ مَا فِيهِۗ وَٱلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

Tɩ ledsdb leds b loogrã poorẽ n rɩk gɑfã fɑɑdo n deegd dũni wʋm-noogã sẽn yɑɑ yɑɑlgã, lɑ b yetẽ tɩ b nɑ n ludɑ bãmb yĩngɑ; lɑ wʋm-no-kãng buud sã n wɑ b nengẽ lɑ b sẽn deegd-ɑ. Rẽ yĩngɑ b kɑ reeg gɑfã pʋleng bãmb zug tɩ b rɑ yeel n dogl Wẽnd tɩ sã n kɑ sɩdã, lɑ bãmb yɑoolẽ kɑrmɑ sẽn be ɑ pʋgẽ wã? Lɑ yɑoolem zɑkã lɑ sõmɑ n yɩɩd ne gũus-n-meng rãmbã; rẽ yĩngɑ bãmb kɑ nɑ n kõ b mens yɑm?

வசனம்: 170

وَٱلَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِٱلۡكِتَٰبِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُصۡلِحِينَ

Lɑ neb nins sẽn gãd-b sebrã lɑ b yɑls pʋʋsgã, b bãng tɩ Tõnd kɑ yeebd mɑlgdbã rolbã ye.

வசனம்: 171

۞ وَإِذۡ نَتَقۡنَا ٱلۡجَبَلَ فَوۡقَهُمۡ كَأَنَّهُۥ ظُلَّةٞ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُۥ وَاقِعُۢ بِهِمۡ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ

Lɑ tẽeg Tõnd sẽn wɑ n zẽk tãngã b zugẽ wã t'ɑ yɑɑ wɑlɑ sɑwɑdg tɩ b sãmb t'ɑ nɑ n lʋɩ n yẽeg-b lɑme n yeel-bɑ: reeg-y Tõnd sẽn kõ yãmb bũmb ningã ne y sũyã fãɑ-fãɑ, lɑ y tẽeg sẽn be ɑ pʋgẽ wã tɩ y nɑ bãng n gũus y mense.

வசனம்: 172

وَإِذۡ أَخَذَ رَبُّكَ مِنۢ بَنِيٓ ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَأَشۡهَدَهُمۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَلَسۡتُ بِرَبِّكُمۡۖ قَالُواْ بَلَىٰ شَهِدۡنَآۚ أَن تَقُولُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّا كُنَّا عَنۡ هَٰذَا غَٰفِلِينَ

Lɑ sɑsɑ ning fo Soɑbã sẽn wɑ n yiis ɑ Aɑdɑm kɑmbã b pεlẽ wã lɑ A reeg b kɑset b mensã zug n yeel-bɑ: ''pa Mɑɑm lɑ yãmb Soɑb sɩda? tɩ b yeele: ''N-ye, d mɑɑnɑ kɑseto''; lɑ yɑɑ bʋl yĩng tɩ y rɑ wɑ yeel yikrã rɑɑre: ''ɑd tõnd rɑ kɑ bãng wã ye''.

வசனம்: 173

أَوۡ تَقُولُوٓاْ إِنَّمَآ أَشۡرَكَ ءَابَآؤُنَا مِن قَبۡلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةٗ مِّنۢ بَعۡدِهِمۡۖ أَفَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ

Mɑɑ tɩ y yeel: ''ɑd yɑɑ tõnd bɑ-rɑmbã n dɑ mɑɑn lɑgem-n-tɑɑr pĩndɑ, lɑ tõnd yɑɑ b kɑmbɑ b loogr poorẽ, rẽ yĩngɑ F nɑ n yõkɑ tõnd ne sãɑm-dãmbã sẽn tʋmã?

வசனம்: 174

وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

Lɑ yɑɑ woto bɑl lɑ Tõnd welsd D yel-soalmã, tɩ sãnd-sãnde b nɑ tek n lebg.

வசனம்: 175

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱلَّذِيٓ ءَاتَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا فَٱنسَلَخَ مِنۡهَا فَأَتۡبَعَهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ

Lɑ kɑrem n togs-b ned ning kɩbɑr Tõnd sẽn kõ Tõnd yel-soalmã bãngrã t'ɑ foog ɑ meng n yi-b t'ɑ sʋɩtãɑn rɑɑgɑ t'ɑ yi kɛdgdɑ.

வசனம்: 176

وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

Lɑ Tõnd sã n dɑ tʋllẽ n nɑɑn n zẽkẽ-ɑ ne-bɑ; lɑ bʋko ɑ bɑsa ɑ meng n lʋy tẽng n tũ ɑ yõorã yɑm-leoogo; rẽnd ɑ bilg-n-tɑɑr yɑɑ wɑ bɑɑgɑ, fo tʋm-ɑ (t'a zoetẽ) ɑ sehdɑme, f kɑ tʋm-ɑ (t'a yasẽ bala) ɑ sehdɑme, boto lɑ sẽn yɑgs-b tõnd yel-soɑlmã bilgri, bɩ f tẽeg kʋdemd n togs-bɑ, tɩ sãnd-sãnde b nɑ tɑgs n gese.

வசனம்: 177

سَآءَ مَثَلًا ٱلۡقَوۡمُ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَأَنفُسَهُمۡ كَانُواْ يَظۡلِمُونَ

Sẽn yɑgs-b Tõnd yel-soɑlmã bilg-n-tɑɑr yɩ wẽngɑ, lɑ b rɑ yɩɩme n wẽgd b mensã.

வசனம்: 178

مَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِيۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

Neb nins Wẽnd sẽn peeg-b rãmbã, bãmb n bãngd sorã n dɩke, lɑ Wẽnd sẽn menes-b rãmbã, bãmb me lɑ bõndbã.

வசனம்: 179

وَلَقَدۡ ذَرَأۡنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ لَهُمۡ قُلُوبٞ لَّا يَفۡقَهُونَ بِهَا وَلَهُمۡ أَعۡيُنٞ لَّا يُبۡصِرُونَ بِهَا وَلَهُمۡ ءَاذَانٞ لَّا يَسۡمَعُونَ بِهَآۚ أُوْلَٰٓئِكَ كَٱلۡأَنۡعَٰمِ بَلۡ هُمۡ أَضَلُّۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡغَٰفِلُونَ

Lɑ sɩdɑ! Tõnd nɑɑnɑ zĩn-dãmb lɑ neb wʋsg ghεhãnnɑm yĩngɑ, b tɑrɑ sũyã n kɑ tɑr-ɑ n tɑgsdẽ ye, lɑ b tɑr nin n kɑ tɑr-ɑ n neẽ ye, lɑ b tɑr tʋb n kɑ tɑr-ɑ n kelgdẽ ye, bãmb rãmbã yɑɑ wɑlɑ rũmsi, bãmb n pʋs n yɩɩd menengo, bãmb lɑ yɑm yɑɑl-yɑɑlã-rãmbɑ.

வசனம்: 180

وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ فَٱدۡعُوهُ بِهَاۖ وَذَرُواْ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ أَسۡمَٰٓئِهِۦۚ سَيُجۡزَوۡنَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Lɑ Wẽnd n tɑr yʋy sẽn yɑɑ sõmɑ, bɩ y kos-A ne-bɑ, lɑ y bɑs sẽn wẽnd-b A yʋyã, b nɑ n dol-b-lɑ b sẽn dɑ tʋmdã.

வசனம்: 181

وَمِمَّنۡ خَلَقۡنَآ أُمَّةٞ يَهۡدُونَ بِٱلۡحَقِّ وَبِهِۦ يَعۡدِلُونَ

Lɑ bõn-nɑɑndsã Tõnd sẽn nɑɑnã pʋgẽ zãmɑ wʋsg n be be n peegdẽ n tʋgd so-tɩrgã ne sɩdɑ, lɑ yɑɑ yẽ me lɑ b rɩkdɑ.

வசனம்: 182

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

Lɑ sẽn yɑgs-b Tõnd yel-soɑlmã D nɑ n yõk-b-lɑ b sẽn kɑ tẽedẽ.

வசனம்: 183

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

la M yaoond-ba, ad Mam rabrã kegmame.

வசனம்: 184

أَوَلَمۡ يَتَفَكَّرُواْۗ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٌ

Bãmb kɑ tɑgs lɑ? gẽemd kɑ tɑr yãmb nedã dε, ɑ kɑ yɩ rẽndɑ bugsd sẽn yɑɑ vẽengɑ.

வசனம்: 185

أَوَلَمۡ يَنظُرُواْ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا خَلَقَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٖ وَأَنۡ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ قَدِ ٱقۡتَرَبَ أَجَلُهُمۡۖ فَبِأَيِّ حَدِيثِۭ بَعۡدَهُۥ يُؤۡمِنُونَ

Bãmb kɑ tɑgesd n ges Wẽnd soolem sẽn be sɑɑsẽ lɑ tẽng pʋgẽ wã lɑ? bɩ Wẽnd sẽn nɑɑnã buud fãɑ la? B le kɑ ges me tɩ tõe tɩ b sɑsa wã kolgɑme lɑ? Yɑɑ gom-bʋs lɑ b nɑ n kõ sɩd Alkʋrɑɑn loogr pooẽ?

வசனம்: 186

مَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُۥۚ وَيَذَرُهُمۡ فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ

Wẽnd sẽn menes-b rãmbɑ, pεεgd kɑ be ye, lɑ ɑ bɑs-b tɩ b be menengã pʋgẽ n tuumdẽ.

வசனம்: 187

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّيۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقۡتِهَآ إِلَّا هُوَۚ ثَقُلَتۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَا تَأۡتِيكُمۡ إِلَّا بَغۡتَةٗۗ يَسۡـَٔلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنۡهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ

B sokdɑ foo dũni-yikr sɑsa wã yelle, tɩ yɑɑ sɑsɑ bʋg lɑ ɑ nɑ n yɩ? Yeele: ''ɑ bãngrã bee m Sõɑbã nengẽ, kɑ vẽnegd ɑ sɑsɑ wã n bãng rẽndɑ Yẽ, ɑ yellã solgɑ sɑɑsẽ lɑ tẽng rãmbɑ, ɑ kɑ nɑ n wɑ pɑɑm yãmb rẽndɑ ne lingri''. B sokdɑ foom ɑ yellã tɩ yɑɑ wɑ ɑ bãngrã yell pɑkɑ foo, yeele: ''ɑ bãngrã yɑɑ Wẽnd nengẽ bɑl lɑ be, lɑ nebã wʋsg fãɑ kɑ mi ye''.

வசனம்: 188

قُل لَّآ أَمۡلِكُ لِنَفۡسِي نَفۡعٗا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ وَلَوۡ كُنتُ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ لَٱسۡتَكۡثَرۡتُ مِنَ ٱلۡخَيۡرِ وَمَا مَسَّنِيَ ٱلسُّوٓءُۚ إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ وَبَشِيرٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

Yeele: ''mɑm kɑ so n meng n kõt m meng sẽn tɑr yõod mɑɑ m zãagd m meng ne sẽn yɑɑ toog ye, sã n kɑ Wẽnd sẽn tʋlle; lɑ mɑm sã n dɑ mii sẽn lilli m nɑɑn n wʋsgẽ ne tʋʋm-sõmã, wẽng buud me kõn tol n pɑɑm-mɑ. Mɑm kɑ bũmb a to ralla bugsd lɑ sũ-noɑɑgd sɩd-kõtbã yĩngɑ.

வசனம்: 189

۞ هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَجَعَلَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا لِيَسۡكُنَ إِلَيۡهَاۖ فَلَمَّا تَغَشَّىٰهَا حَمَلَتۡ حَمۡلًا خَفِيفٗا فَمَرَّتۡ بِهِۦۖ فَلَمَّآ أَثۡقَلَت دَّعَوَا ٱللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنۡ ءَاتَيۡتَنَا صَٰلِحٗا لَّنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّٰكِرِينَ

Yẽ lɑ sẽn nɑɑn yãmb n yiis yõ-yεng pʋgẽ wã, lɑ A nɑɑn ɑ pɑgã n yiis yõorẽ wã bʋl yĩng t'ɑ nɑ pɑam yɑm-gãɑg ne-ɑ. Lɑ ɑ sẽn wɑ n kẽ ne-ɑ wã ɑ rɩkɑ pʋg sẽn yɑɑ fɑɑgɑ, t'ɑ tɑll-ɑ n tʋgdẽ, lɑ ɑ sẽn wɑ n lebg zɩsgã b bõosɑ b Soɑb ɑ Wẽnd n yeele: ''Fo sã n kõ tõnd biig sẽn pid n tɑ, ɑd tõnd nɑ yɩ zɑɑmẽ-beoog pʋʋsdbɑ''.

வசனம்: 190

فَلَمَّآ ءَاتَىٰهُمَا صَٰلِحٗا جَعَلَا لَهُۥ شُرَكَآءَ فِيمَآ ءَاتَىٰهُمَاۚ فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

Lɑ A sẽn wɑ n kõ-b biig sẽn yɑɑ sõmɑ wã b kẽesɑ ɑ pʋgẽ soɑben-zẽmes soolem (n pʋd-ɑ tɩ ɑ Hɑɑrs yɑmbɑ), lɑ Wẽnd zẽkɑ me n yi bãmb sẽn dɩkd n lɑgemd ne-A wã.

வசனம்: 191

أَيُشۡرِكُونَ مَا لَا يَخۡلُقُ شَيۡـٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ

Bãmb rɩkdɑ sẽn kɑ nɑɑnd-b bɑɑ fɩ wã n lɑgemd ne Wẽnde tɩ B yɑool n nɑɑnɑ bãmbɑ?

வசனம்: 192

وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ لَهُمۡ نَصۡرٗا وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

Lɑ b kɑ tõe n sõng bãmbɑ lɑ b le kɑ tõe n sõng b mens me!

வசனம்: 193

وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمۡۚ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ أَدَعَوۡتُمُوهُمۡ أَمۡ أَنتُمۡ صَٰمِتُونَ

Lɑ yãmb sã n boond-b n tʋg so-tɩrg tũubu b kɑ tũud yãmb ye; zemɑ tɑɑbɑ yãmb sã n boond-bɑ mɑɑ y sĩndɑme.

வசனம்: 194

إِنَّ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ عِبَادٌ أَمۡثَالُكُمۡۖ فَٱدۡعُوهُمۡ فَلۡيَسۡتَجِيبُواْ لَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

Bãng-y tɩ yãmb sẽn tũud zẽng sẽn kɑ Wẽndã yɑɑ yembs wɑ yãmbɑ, bɩ y bool-b tɩ b sɑk y yĩng tɩ y sã n yɑɑ sɩd-rãmbɑ.

வசனம்: 195

أَلَهُمۡ أَرۡجُلٞ يَمۡشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَيۡدٖ يَبۡطِشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَعۡيُنٞ يُبۡصِرُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ ءَاذَانٞ يَسۡمَعُونَ بِهَاۗ قُلِ ٱدۡعُواْ شُرَكَآءَكُمۡ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ

Rẽ yĩngɑ b tɑrɑ nɑo n kẽnd ne-b bɩ? Bɩ b tɑrɑ nus n gãt ne-bɑ? Bɩ b tɑrɑ nin n get ne-bɑ? Bɩ b tɑrɑ tʋb n wʋmd ne-bɑ? yeele: ''bool-y yãmb lɑgem-n-tɑɑsã, rẽ poorẽ bɩ y rɑbs mɑɑm lɑ y rɑ koll-m ye''.

வசனம்: 196

إِنَّ وَلِـِّۧيَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡكِتَٰبَۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى ٱلصَّٰلِحِينَ

Ad mɑm lɑlld yɑɑ Wẽnde, Soɑb ning sẽn sik-ɑ Gɑfã, lɑ Yẽ me n sõngd nin-sõmã wã.

வசனம்: 197

وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَكُمۡ وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

Lɑ yãmb sẽn boond-b rɑmb zẽng sẽn kɑ Yẽ wã kɑ tõe n sõng yãmb ye, lɑ b le kɑ tõe n sõng b mens me ye.

வசனம்: 198

وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَسۡمَعُواْۖ وَتَرَىٰهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ وَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ

Lɑ yãmb sã n boond-b n tʋg so tɩrgã tũubu, b kɑ wʋmd ye, lɑ fo ne-b lɑme tɩ b get foom n yɑool n kɑ neẽ ye.

வசனம்: 199

خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِينَ

Sak n bɑs tɩ looge, lɑ f sɑgl ne sẽn sõmbe, lɑ f bɑll n bɑs zɩtbã.

வசனம்: 200

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

Lɑ ɑ sʋɩtãɑn sã n pẽsg foo pẽsgr ningɑ bɩ f kos gũudum ne Wẽnde, ɑd A yɑɑ wʋmd n yɑɑ mitɑ.

வசனம்: 201

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَٰٓئِفٞ مِّنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ

Bang tɩ wẽn-zoetbã, yɑm-yoob lɑ kɩllg sã n pɑɑm bãmbɑ sẽn yi ɑ sʋɩtãɑn nengẽ, lɑ b sẽn tẽegd Wẽnd yellã, tɩ b yɑmã yɑɑ sẽn be pukri.

வசனம்: 202

وَإِخۡوَٰنُهُمۡ يَمُدُّونَهُمۡ فِي ٱلۡغَيِّ ثُمَّ لَا يُقۡصِرُونَ

Tɩ b yel-beed-mɑbiir yɑɑ sẽn pɑɑsd b rɑeegre, rẽ poorẽ m pɑ kʋʋgd koεεg lɑe.

வசனம்: 203

وَإِذَا لَمۡ تَأۡتِهِم بِـَٔايَةٖ قَالُواْ لَوۡلَا ٱجۡتَبَيۡتَهَاۚ قُلۡ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ مِن رَّبِّيۚ هَٰذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمۡ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

Lɑ fo sã n kɑ wɑ ne yel-solemde lɑ b sẽn yete : ''fo rɑ pɑ nɑ n wɑ ne-ɑ f meng yĩngɑ?'' Yeele: ''ɑd mɑm pʋgda b sẽn tʋmsd mɑm nengẽ sẽn yit m Soɑbã nengẽ''; goɑm kãyã yɑɑ vẽenes sẽn yi y Soɑbã nengẽ, n le yɑɑ peegr lɑ yolsg ne sẽn kõt-b sɩdã.

வசனம்: 204

وَإِذَا قُرِئَ ٱلۡقُرۡءَانُ فَٱسۡتَمِعُواْ لَهُۥ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

Lɑ b sã n kɑremd Kʋrãɑɑnɑ bɩ y kelg-ɑ lɑ y sĩnd sɩɩ, tɩ sãnd-sãnde b nɑ yols-yã.

வசனம்: 205

وَٱذۡكُر رَّبَّكَ فِي نَفۡسِكَ تَضَرُّعٗا وَخِيفَةٗ وَدُونَ ٱلۡجَهۡرِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ

Lɑ tẽeg f sõɑbã yell ne gãneg-n-meng lɑ rɑ-beem, tɩ kɑ tũ ne koεεg zẽkr ye, yibeood lɑ zɑɑbɑ; lɑ f rɑ lɑgem yɑm yɑɑl-yɑɑl rãmb ye.

வசனம்: 206

إِنَّ ٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَيُسَبِّحُونَهُۥ وَلَهُۥ يَسۡجُدُونَۤ۩

Bãng tɩ sẽn be-b fo Soɑbã nengẽ wã kɑ maɑnd wɑoog-m-meng n bɑsd A tũudmã ye, lɑ b le yɩlgd-A lɑme; lɑ b tiuund A yĩngɑ.