மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்மும்தஹினா - الترجمة البشتوية - رواد - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

الممتحنة

வசனம்: 1

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لَا تَتَّخِذُوْا عَدُوِّیْ وَعَدُوَّكُمْ اَوْلِیَآءَ تُلْقُوْنَ اِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوْا بِمَا جَآءَكُمْ مِّنَ الْحَقِّ ۚ— یُخْرِجُوْنَ الرَّسُوْلَ وَاِیَّاكُمْ اَنْ تُؤْمِنُوْا بِاللّٰهِ رَبِّكُمْ ؕ— اِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِیْ سَبِیْلِیْ وَابْتِغَآءَ مَرْضَاتِیْ تُسِرُّوْنَ اِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ ۖۗ— وَاَنَا اَعْلَمُ بِمَاۤ اَخْفَیْتُمْ وَمَاۤ اَعْلَنْتُمْ ؕ— وَمَنْ یَّفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَآءَ السَّبِیْلِ ۟

اې هغو کسانو چې ايمان يې راوړی! زما دښمن او خپل دښمن سره دوستي مه كوئ، تاسي په دوستۍ هغوى ته پيغام لېږئ او هغوى په هغه حق كافر شوي چې تاسي ته راغلى هغوى رسول (الله) او تاسي په دې (له خپل وطنه) بهر وباسي چې په خپل پالونکي الله مو ايمان راوړى كه تاسي زما په لار كې د جهاد او زما د رضا لټون لپاره وتلي ياست (نو داسې مه كوئ) تاسي په دوستۍ سره هغوى ته پټ خبرونه لېږئ او زه پوهېږم په هغه څه چې تاسي يې پټوئ او (يا يې) څرګندوئ او له تاسي څخه چې څوك دا كار كوي نو په رېښتيا له سمې لارې اوښتى دى.

வசனம்: 2

اِنْ یَّثْقَفُوْكُمْ یَكُوْنُوْا لَكُمْ اَعْدَآءً وَّیَبْسُطُوْۤا اِلَیْكُمْ اَیْدِیَهُمْ وَاَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوْٓءِ وَوَدُّوْا لَوْ تَكْفُرُوْنَ ۟ؕ

كه چېرې يې درباندې وس بر شي نو بيا به مو (ښكاره) دښمنان وي، لاسونه او ژبې به په بدۍ در وغځوي او دا به خوښوي چې (تاسې هم) كافران شئ

வசனம்: 3

لَنْ تَنْفَعَكُمْ اَرْحَامُكُمْ وَلَاۤ اَوْلَادُكُمْ ۛۚ— یَوْمَ الْقِیٰمَةِ ۛۚ— یَفْصِلُ بَیْنَكُمْ ؕ— وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِیْرٌ ۟

هيڅكله به مو نه خپلوۍ ګټه در ورسوي او نه اولادونه، د قيامت په ورځ به (الله) ستاسو تر منځ پرېکړه وكړي او الله په هغو كارونو ښه ليدونكى دى چې تاسې يې كوئ.

வசனம்: 4

قَدْ كَانَتْ لَكُمْ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِیْۤ اِبْرٰهِیْمَ وَالَّذِیْنَ مَعَهٗ ۚ— اِذْ قَالُوْا لِقَوْمِهِمْ اِنَّا بُرَءٰٓؤُا مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ ؗ— كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَآءُ اَبَدًا حَتّٰی تُؤْمِنُوْا بِاللّٰهِ وَحْدَهٗۤ اِلَّا قَوْلَ اِبْرٰهِیْمَ لِاَبِیْهِ لَاَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَاۤ اَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللّٰهِ مِنْ شَیْءٍ ؕ— رَبَّنَا عَلَیْكَ تَوَكَّلْنَا وَاِلَیْكَ اَنَبْنَا وَاِلَیْكَ الْمَصِیْرُ ۟

په رېښتيا ستاسو لپاره په ابراهيم او د هغه په ملګرو كې غوره بېلګه (د پېروۍ ده)، كله چې خپل قوم ته يې وويل بېشكه موږ له تاسي او له هغو شيانو چې تاسي يې له الله پرته لمانځئ، بېزار يو، ستاسي له عقيدې منكر يو او زموږ او ستاسي ترمنځ د تل لپاره دښمني او كينه څرګنده شوې تر هغو چې يوازې پر يو الله ايمان راوړئ، خو یوازې د ابراهيم علیه السلام د دې وینا (پېروي مکوئ) چې خپل پلار ته یې كړې وه چې زه به هرومرو بخښنه درته وغواړم او (نور) د الله په وړاندې ستا لپاره د هيڅ شي واك نه لرم، زموږ پالونکيه پر تا مو بروسه كړې، ستا په لور درګرځېدلي يو او هم ستا لوري ته درتلل دي.

வசனம்: 5

رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا ۚ— اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟

اې زموږ پالونکيه! موږ د كافرانو په ازموينه كې مه اچوه او بخښنه راته وكړه اې زموږ پالونکيه! بېشكه همدا ته برلاسى حكمت والا يې.

வசனம்: 6

لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِیْهِمْ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَنْ كَانَ یَرْجُوا اللّٰهَ وَالْیَوْمَ الْاٰخِرَ ؕ— وَمَنْ یَّتَوَلَّ فَاِنَّ اللّٰهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیْدُ ۟۠

په رېښتيا ستاسو لپاره شته په هغوى كې غوره بیلګه د پیروۍ، د هغه چا لپاره چې د الله او د آخرت د ورځې هيله لري، او كه څوك مخ اړوي نو بېشكه همغه الله غني (بې پروا) ستايل شوى دى.

வசனம்: 7

عَسَی اللّٰهُ اَنْ یَّجْعَلَ بَیْنَكُمْ وَبَیْنَ الَّذِیْنَ عَادَیْتُمْ مِّنْهُمْ مَّوَدَّةً ؕ— وَاللّٰهُ قَدِیْرٌ ؕ— وَاللّٰهُ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟

ښایي چې الله تعالی به دوستي جوړه کړي ستاسو او د هغو کسانو تر مینځ چې تاسو ورسره دښمني کوئ، الله تعالی قدرت والا دی او الله تعالی بخښنه کوونکی او مهربان دی.

வசனம்: 8

لَا یَنْهٰىكُمُ اللّٰهُ عَنِ الَّذِیْنَ لَمْ یُقَاتِلُوْكُمْ فِی الدِّیْنِ وَلَمْ یُخْرِجُوْكُمْ مِّنْ دِیَارِكُمْ اَنْ تَبَرُّوْهُمْ وَتُقْسِطُوْۤا اِلَیْهِمْ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِیْنَ ۟

چا چې په دين كې ستاسو سره جګړه نه ده كړې او له خپلو كورونو يې نه يئ اېستلي نو الله مو هغوى سره له ښېګڼې او انصافه نه ايساروي، په رېښتيا الله انصاف لرونکي خلك خوښوي.

வசனம்: 9

اِنَّمَا یَنْهٰىكُمُ اللّٰهُ عَنِ الَّذِیْنَ قَاتَلُوْكُمْ فِی الدِّیْنِ وَاَخْرَجُوْكُمْ مِّنْ دِیَارِكُمْ وَظَاهَرُوْا عَلٰۤی اِخْرَاجِكُمْ اَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ— وَمَنْ یَّتَوَلَّهُمْ فَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الظّٰلِمُوْنَ ۟

الله خو تاسي يوازې د هغو خلكو له دوستۍ ايساروي چې جنګ کوي تاسو سره په دين کې او ویستلي یئ تاسي د کورونو ستاسو نه او څوك چې ورسره دوستي كوي نو همغه خلك ظالمان دي.

வசனம்: 10

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اِذَا جَآءَكُمُ الْمُؤْمِنٰتُ مُهٰجِرٰتٍ فَامْتَحِنُوْهُنَّ ؕ— اَللّٰهُ اَعْلَمُ بِاِیْمَانِهِنَّ ۚ— فَاِنْ عَلِمْتُمُوْهُنَّ مُؤْمِنٰتٍ فَلَا تَرْجِعُوْهُنَّ اِلَی الْكُفَّارِ ؕ— لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَلَا هُمْ یَحِلُّوْنَ لَهُنَّ ؕ— وَاٰتُوْهُمْ مَّاۤ اَنْفَقُوْا ؕ— وَلَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ اَنْ تَنْكِحُوْهُنَّ اِذَاۤ اٰتَیْتُمُوْهُنَّ اُجُوْرَهُنَّ ؕ— وَلَا تُمْسِكُوْا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَسْـَٔلُوْا مَاۤ اَنْفَقْتُمْ وَلْیَسْـَٔلُوْا مَاۤ اَنْفَقُوْا ؕ— ذٰلِكُمْ حُكْمُ اللّٰهِ ؕ— یَحْكُمُ بَیْنَكُمْ ؕ— وَاللّٰهُ عَلِیْمٌ حَكِیْمٌ ۟

اې هغو کسانو چې ايمان يې راوړی كله چې مومنانې د مهاجرو په توګه درته راشي نو ويې ازمويئ، الله د هغوى په ايمان ډېر ښه پوه دى، نو كه چېرې تاسي ته مومنانې معلومې شوې؛ نو بېرته يې كافرو ته مه ورستنوئ؛ هغوى نه دوى ته حلالې دي او نه دوى (كافران) هغوى ته حلال دي، خو كوم لګښت چې هغوى (كافرانو) كړى نو هغه وركړئ او پر تاسي څه ګناه نشته چې هغوى په نكاح كړئ، كله چې مهرونه يې وركړئ او د كافرانو مېرمنو ناموس ځان سره ټينـګ مه ساتئ، څه چې تاسې (پرې) لګولي هغه (ترې) وغواړئ او چې هغوى كوم لګښت (پرې) كړى وي، هغه دې دوى (كافران ترې) وغواړي. دا د الله حكم دى چې ستاسي ترمنځ يې پرېکړه كوي.

வசனம்: 11

وَاِنْ فَاتَكُمْ شَیْءٌ مِّنْ اَزْوَاجِكُمْ اِلَی الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَاٰتُوا الَّذِیْنَ ذَهَبَتْ اَزْوَاجُهُمْ مِّثْلَ مَاۤ اَنْفَقُوْا ؕ— وَاتَّقُوا اللّٰهَ الَّذِیْۤ اَنْتُمْ بِهٖ مُؤْمِنُوْنَ ۟

او كه ستاسي څه مېرمنې د كافرانو خواته ورشي، بيا مو لاس بر شي (پر كافرانو) نو د كومو كسانو چې مېرمنې تللې دي، هغومره څه وركړئ (له غنيمته) چې هغوى (پرې) لګولي وو. او له الله وډار شئ هغه چې تاسي ايمان پرې راوړى.

வசனம்: 12

یٰۤاَیُّهَا النَّبِیُّ اِذَا جَآءَكَ الْمُؤْمِنٰتُ یُبَایِعْنَكَ عَلٰۤی اَنْ لَّا یُشْرِكْنَ بِاللّٰهِ شَیْـًٔا وَّلَا یَسْرِقْنَ وَلَا یَزْنِیْنَ وَلَا یَقْتُلْنَ اَوْلَادَهُنَّ وَلَا یَاْتِیْنَ بِبُهْتَانٍ یَّفْتَرِیْنَهٗ بَیْنَ اَیْدِیْهِنَّ وَاَرْجُلِهِنَّ وَلَا یَعْصِیْنَكَ فِیْ مَعْرُوْفٍ فَبَایِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللّٰهَ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟

اې نبې (عليه السلام) كله چې مومنانې درته راشي (او) ستا سره په دې خبرو لوز كوي چې هغوى به له الله سره هيڅ شى نه شريكوي، غلا به نه كوي، زنا به نه كوي، خپل اولاد به نه وژني، نه به (چا پسې) داسې درواغ تړي چې د خپلو لاسونو – پښو ترمنځ يې جوړوي او نه به په ښه كار كې ستا نا فرماني كوي، نو له هغوى څخه لوز واخله او له الله څخه ورته بخښنه وغواړه، الله په رېښتيا بخښونكى مهربان دى.

வசனம்: 13

یٰۤاَیُّهَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللّٰهُ عَلَیْهِمْ قَدْ یَىِٕسُوْا مِنَ الْاٰخِرَةِ كَمَا یَىِٕسَ الْكُفَّارُ مِنْ اَصْحٰبِ الْقُبُوْرِ ۟۠

اې هغو کسانو چې ايمان يې راوړی! هغو خلكو سره دوستي مه كوئ چې الله پرې غضب كړى، هغوى له آخرته داسې ناهيلي شوي لكه د قبرونو څښتنانو څخه چې كافران ناهيلي دي.