மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்ஹாக்கா - பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

سوره حاقه

வசனம்: 1

اَلْحَآقَّةُ ۟ۙ

[روزِ] واقع‌شدنیِ [رستاخیز]

வசனம்: 2

مَا الْحَآقَّةُ ۟ۚ

آن واقع‌شدنی چیست؟

வசனம்: 3

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا الْحَآقَّةُ ۟ؕ

و تو چه دانی آن واقع‌شدنی چیست [و چگونه است]؟

வசனம்: 4

كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ۟

[قوم] ثمود و [قوم] عاد، [قیامتِ] درهم‌کوبنده را تکذیب کردند.

வசனம்: 5

فَاَمَّا ثَمُوْدُ فَاُهْلِكُوْا بِالطَّاغِیَةِ ۟

و اما [قوم] ثمود، به بانگِ سهمگین هلاک شدند.

வசனம்: 6

وَاَمَّا عَادٌ فَاُهْلِكُوْا بِرِیْحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ۟ۙ

و اما [قوم] عاد، با تندبادی سرکش و سرد به هلاکت رسیدند.

வசனம்: 7

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَّثَمٰنِیَةَ اَیَّامٍ ۙ— حُسُوْمًا فَتَرَی الْقَوْمَ فِیْهَا صَرْعٰی ۙ— كَاَنَّهُمْ اَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ۟ۚ

[الله] هفت شب و هشت روز پیاپی آن [عذاب] را بر آنها مسلط نمود؛ پس [اگر آنجا ‌بودی، آن] قوم را [در اثرِ آن تندباد،] مانند تنه‌های پوسیده و توخالی درختان خرما، بر زمین‌افتاده [و هلاک‌شده] می‌دیدی.

வசனம்: 8

فَهَلْ تَرٰی لَهُمْ مِّنْ بَاقِیَةٍ ۟

آیا کسی از آنها را می‌بینی که باقی مانده باشد؟

வசனம்: 9

وَجَآءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهٗ وَالْمُؤْتَفِكٰتُ بِالْخَاطِئَةِ ۟ۚ

و فرعون و کسانی ‌که پیش از او بودند و [مردم] شهر‌های ویران شده [= قوم لوط،] مرتکب گناهان [بزرگ] شدند.

வசனம்: 10

فَعَصَوْا رَسُوْلَ رَبِّهِمْ فَاَخَذَهُمْ اَخْذَةً رَّابِیَةً ۟

آنها از [فرمان] فرستادۀ پروردگار‌شان سرپیچی کردند، آنگاه [الله] آنان را به عذاب بی‌نهایت سختی گرفتار کرد.

வசனம்: 11

اِنَّا لَمَّا طَغَا الْمَآءُ حَمَلْنٰكُمْ فِی الْجَارِیَةِ ۟ۙ

هنگامی ‌که آب طغیان کرد، ما [اجداد] شما را [به همراه نوح] در کشتی سوار کردیم،

வசனம்: 12

لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَّتَعِیَهَاۤ اُذُنٌ وَّاعِیَةٌ ۟

تا پندی برای شما قرار دهیم و گوش‌های شنوا آن را بشنوند و به یاد بسپارند.

வசனம்: 13

فَاِذَا نُفِخَ فِی الصُّوْرِ نَفْخَةٌ وَّاحِدَةٌ ۟ۙ

آنگاه ‌که یک بار در صور دمیده شود،

வசனம்: 14

وَّحُمِلَتِ الْاَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَّاحِدَةً ۟ۙ

و زمین و کوه‌ها از جا کنده شده و یکباره درهم‌کوبیده [و متلاشی] شوند.

வசனம்: 15

فَیَوْمَىِٕذٍ وَّقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ۟ۙ

در آن روز، واقعۀ [عظیمِ] قیامت به وقوع می‌پیوندد

வசனம்: 16

وَانْشَقَّتِ السَّمَآءُ فَهِیَ یَوْمَىِٕذٍ وَّاهِیَةٌ ۟ۙ

و آسمان شکافته می‌شود و در آن روز، سست می‌گردد [و فرو می‌ریزد].

வசனம்: 17

وَّالْمَلَكُ عَلٰۤی اَرْجَآىِٕهَا ؕ— وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ یَوْمَىِٕذٍ ثَمٰنِیَةٌ ۟ؕ

و فرشتگان بر کناره‌های آن [= آسمان] قرار می‌گیرند؛ و آن روز، هشت [فرشته] عرش پروردگارت را بر سرِ خود حمل می‌کنند.

வசனம்: 18

یَوْمَىِٕذٍ تُعْرَضُوْنَ لَا تَخْفٰی مِنْكُمْ خَافِیَةٌ ۟

در آن روز، شما [همگی برای حسابرسی، به پیشگاه الله] عرضه می‌شوید و هیچ چیز از [کار‌های] شما پنهان نخواهد ماند.

வசனம்: 19

فَاَمَّا مَنْ اُوْتِیَ كِتٰبَهٗ بِیَمِیْنِهٖ فَیَقُوْلُ هَآؤُمُ اقْرَءُوْا كِتٰبِیَهْ ۟ۚ

اما کسی‌ که نامۀ [اعمالش] را به دست راستش دهند، می‌گوید: «بیایید نامۀ [اعمال] مرا بخوانید.

வசனம்: 20

اِنِّیْ ظَنَنْتُ اَنِّیْ مُلٰقٍ حِسَابِیَهْ ۟ۚ

من یقین داشتم که با حساب [اعمال] خود مواجه خواهم شد».

வசனம்: 21

فَهُوَ فِیْ عِیْشَةٍ رَّاضِیَةٍ ۟ۙ

پس او در یک زندگی پسندیده [و رضایت‌بخش] خواهد بود؛

வசனம்: 22

فِیْ جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ۟ۙ

در بهشتی برین

வசனம்: 23

قُطُوْفُهَا دَانِیَةٌ ۟

که میوه‌هایش [برای چیدن] در دسترس است.

வசனம்: 24

كُلُوْا وَاشْرَبُوْا هَنِیْٓـًٔا بِمَاۤ اَسْلَفْتُمْ فِی الْاَیَّامِ الْخَالِیَةِ ۟

[و به آنها گفته می‌شود: «به [پاداش] آنچه در ایام گذشته پیش فرستاده‌اید، بخورید و بیاشامید؛ گوارایتان باد».

வசனம்: 25

وَاَمَّا مَنْ اُوْتِیَ كِتٰبَهٗ بِشِمَالِهٖ ۙ۬— فَیَقُوْلُ یٰلَیْتَنِیْ لَمْ اُوْتَ كِتٰبِیَهْ ۟ۚ

و اما کسی ‌که نامۀ [اعمالش] را به دست چپش دهند، می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه[ی اعمالم] را به من نمی‌دادند،

வசனம்: 26

وَلَمْ اَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ۟ۚ

و نمی‌دانستم حسابم چیست!

வசனம்: 27

یٰلَیْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِیَةَ ۟ۚ

ای کاش [با مرگ،] همه چیز تمام می‌شد [و پایان کار بود]!

வசனம்: 28

مَاۤ اَغْنٰی عَنِّیْ مَالِیَهْ ۟ۚ

مال و دارایی‌ام مرا بی‌نیاز نکرد [و سودی نبخشید].

வசனம்: 29

هَلَكَ عَنِّیْ سُلْطٰنِیَهْ ۟ۚ

قدرت و فرمانروایی‌ام [نیز] از [دست] من رفت [و به کلی نابود شد]».

வசனம்: 30

خُذُوْهُ فَغُلُّوْهُ ۟ۙ

[به فرشتگان گفته می‌شود:] «او را بگیرید و در بند و زنجیر کنید.

வசனம்: 31

ثُمَّ الْجَحِیْمَ صَلُّوْهُ ۟ۙ

سپس او را به [آتش] دوزخ بیفکنید.

வசனம்: 32

ثُمَّ فِیْ سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُوْنَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوْهُ ۟ؕ

آنگاه وی را در زنجیری ببندید که طولش هفتاد ذِراع است.

வசனம்: 33

اِنَّهٗ كَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ الْعَظِیْمِ ۟ۙ

بی‌گمان، او هرگز به الله بزرگ ایمان نمی‌آورد،

வசனம்: 34

وَلَا یَحُضُّ عَلٰی طَعَامِ الْمِسْكِیْنِ ۟ؕ

و هرگز [مردم را] بر اطعام بینوا[یان] تشویق نمی‌کرد.

வசனம்: 35

فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هٰهُنَا حَمِیْمٌ ۟ۙ

بنابر این، امروز دوست صمیمی [و مهربانی] در اینجا ندارد [که یاری‌اش کند]،

வசனம்: 36

وَّلَا طَعَامٌ اِلَّا مِنْ غِسْلِیْنٍ ۟ۙ

و غذایی جز چرک و خون [جهنمیان] ندارد؛

வசனம்: 37

لَّا یَاْكُلُهٗۤ اِلَّا الْخَاطِـُٔوْنَ ۟۠

[غذایی ‌که] جز گناهکاران آن را نمی‌خورند».

வசனம்: 38

فَلَاۤ اُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُوْنَ ۟ۙ

سوگند به آنچه می‌بینید

வசனம்: 39

وَمَا لَا تُبْصِرُوْنَ ۟ۙ

و به آنچه نمی‌بینید.

வசனம்: 40

اِنَّهٗ لَقَوْلُ رَسُوْلٍ كَرِیْمٍ ۟ۚۙ

بی‌تردید، این [قرآن، سخن الله است که ابلاغش به پیامبر، بر عهدۀ] فرستاده‌ای بزرگوار [=جبرئیل] است.

வசனம்: 41

وَّمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ؕ— قَلِیْلًا مَّا تُؤْمِنُوْنَ ۟ۙ

و اینها گفتار شاعری نیست؛ [اما شما کافران] کمتر ایمان می‌آورید.

வசனம்: 42

وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ؕ— قَلِیْلًا مَّا تَذَكَّرُوْنَ ۟ؕ

و [نیز] گفتار کاهنی نیست؛ [اما شما] کمتر پند می‌گیرید.

வசனம்: 43

تَنْزِیْلٌ مِّنْ رَّبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

[این قرآن،] از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

வசனம்: 44

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْاَقَاوِیْلِ ۟ۙ

اگر [پیامبر] سخنانی [به دروغ] بر ما می‌بست،

வசனம்: 45

لَاَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِیْنِ ۟ۙ

مسلّماً ما او را با قدرت می‌گرفتیم،

வசனம்: 46

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِیْنَ ۟ؗۖ

سپس [شاه]رگِ قلبش را قطع می‌کردیم،

வசனம்: 47

فَمَا مِنْكُمْ مِّنْ اَحَدٍ عَنْهُ حٰجِزِیْنَ ۟

و هیچ‌یک از شما نمی‌توانست مانع [عذابِ] او گردد.

வசனம்: 48

وَاِنَّهٗ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِیْنَ ۟

یقیناً این [قرآن،] پند و تذکری برای پرهیزگاران است.

வசனம்: 49

وَاِنَّا لَنَعْلَمُ اَنَّ مِنْكُمْ مُّكَذِّبِیْنَ ۟

و ما یقیناً می‌دانیم که برخی از شما، تکذیب‌کنندگان [این کلام الهی] هستید.

வசனம்: 50

وَاِنَّهٗ لَحَسْرَةٌ عَلَی الْكٰفِرِیْنَ ۟

و همانا این [قرآن،] بر کافران مایۀ حسرت و ندامت است.

வசனம்: 51

وَاِنَّهٗ لَحَقُّ الْیَقِیْنِ ۟

و بی‌گمان، این [قرآن،] حقیقتِ راستین است.

வசனம்: 52

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟۠

پس [ای پیامبر،] با [ذکرِ] نامِ پروردگار بزرگت [او را] تسبیح گوی.