மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 23 அத்தியாயம் இப்ராஹீம் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 23

وَاُدْخِلَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ جَنّٰتٍ تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِیْنَ فِیْهَا بِاِذْنِ رَبِّهِمْ ؕ— تَحِیَّتُهُمْ فِیْهَا سَلٰمٌ ۟

برخلاف سرانجامِ کافران، کسانی‌که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند به بهشت‌هایی وارد می‌شوند که نهرها از زیر کاخ‌ها و درختان‌شان جاری است، و به اذن و ارادۀ پروردگارشان همیشه در آن می‌مانند، و پروردگارشان سبحانه و نیز فرشتگان با سلام به آنها درود می‌فرستند؛ و همچنین خودشان به یکدیگر.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• بيان سوء عاقبة التابع والمتبوع إن اجتمعا على الباطل.

بیان سرانجامِ بد تابع و متبوع آن‌گاه که بر باطل اجتماع کنند.

• بيان أن الشيطان أكبر عدو لبني آدم، وأنه كاذب مخذول ضعيف، لا يملك لنفسه ولا لأتباعه شيئًا يوم القيامة.

بیان اینکه شیطان بزرگترین دشمن بنی‌آدم، و دروغگویی خوار شده و ضعیف است، و در روز قیامت ذره‌ای نه برای خودش مالک است؛ و نه برای پیروانش.

• اعتراف إبليس أن وعد الله تعالى هو الحق، وأن وعد الشيطان إنما هو محض الكذب.

اعتراف ابلیس به اینکه وعدۀ الله تعالی حق است، و اینکه وعدۀ شیطان فقط دروغی محض است.

• تشبيه كلمة التوحيد بالشجرة الطيبة الثمر، العالية الأغصان، الثابتة الجذور.

تشبیه کلمۀ توحید به درختی با میوه‌هایی پاکیزه، شاخه‌هایی بلند، و ریشه‌هایی استوار.