மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 32 அத்தியாயம் இப்ராஹீம் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 32

اَللّٰهُ الَّذِیْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَاَنْزَلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً فَاَخْرَجَ بِهٖ مِنَ الثَّمَرٰتِ رِزْقًا لَّكُمْ ۚ— وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِیَ فِی الْبَحْرِ بِاَمْرِهٖ ۚ— وَسَخَّرَ لَكُمُ الْاَنْهٰرَ ۟ۚ

الله ذاتی است که آسمان‌ها و زمین را بدون نمونۀ قبلی آفرید، و آب باران را از آسمان فرو فرستاد، سپس با آن آب، انواع میوه‌ها را برای روزی شما -ای مردم- بیرون آورد و کشتی‌ها که بر روی آب حرکت می‌کنند را بر اساس تقدیرش رام شما کرد، و رودها را برای شما رام کرد تا از آن بنوشید، و چارپایان و کشتزارهای‌تان را آبیاری کنید.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• تشبيه كلمة الكفر بشجرة الحَنْظل الزاحفة، فهي لا ترتفع، ولا تنتج طيبًا، ولا تدوم.

تشبیه کلمه ی کفر به بوته ى تلخک که روی سطح زمین رويش مى كند و ارتفاع نمی گیرد، و محصول تلخى توليد مى كند، و عمر طولانی ندارد.

• الرابط بين الأمر بالصلاة والزكاة مع ذكر الآخرة هو الإشعار بأنهما مما تكون به النجاة يومئذ.

امر به نماز و زکات همراه با ذکر روز آخرت به این امر اشاره دارد که نماز و زکات از اسباب نجات در روز قیامت هستند.

• تعداد بعض النعم العظيمة إشارة لعظم كفر بعض بني آدم وجحدهم نعمه سبحانه وتعالى .

برشمردن برخی نعمت‌های بزرگ بر بزرگی کفر برخی فرزندان آدم علیه السلام و انکار نعمت‌های او سبحانه از سوی آنها اشاره دارد.