மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 90 அத்தியாயம் ஸூரா அல்அன்பியா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு- அல்குர்ஆன் ஆய்வுகளுக்கான தப்ஸீர் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 90

فَاسْتَجَبْنَا لَهٗ ؗ— وَوَهَبْنَا لَهٗ یَحْیٰی وَاَصْلَحْنَا لَهٗ زَوْجَهٗ ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا یُسٰرِعُوْنَ فِی الْخَیْرٰتِ وَیَدْعُوْنَنَا رَغَبًا وَّرَهَبًا ؕ— وَكَانُوْا لَنَا خٰشِعِیْنَ ۟

پس دعایش را اجابت کردیم، و یحیی علیه السلام را فرزندی به او دادیم، و همسرش را شفا بخشیدیم، آن‌گاه پس نازابودن، زاینده شد. به‌راستی‌که زکریا علیه السلام و همسر و پسرش بر انجام نیکی‌ها می‌شتافتند، و با رغبت در پاداشی که نزد ماست، و ترسان از کیفری که نزد ماست ما را می‌خواندند، و در برابر ما فروتن بودند.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الصلاح سبب للرحمة.

اعمال نیک یکی از اسباب رحمت است.

• الالتجاء إلى الله وسيلة لكشف الكروب.

پناه ‌بردن به الله وسیله‌ای برای برطرف‌ ساختن غم و اندوه‌هاست.

• فضل طلب الولد الصالح ليبقى بعد الإنسان إذا مات.

فضیلتِ طلب کردن فرزند نیکوکار تا بعد از مرگ انسان، پاداش دعا و کار نیک فرزند، برای او ادامه داشته باشد.

• الإقرار بالذنب، والشعور بالاضطرار لله وشكوى الحال له، وطاعة الله في الرخاء من أسباب إجابة الدعاء وكشف الضر.

اقرار به گناه، و احساس نیاز شدید به الله و دادخواهی نزد او، و طاعت او تعالی در آسانی یکی از اسباب اجابت دعا و دفع آسیب است.