மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்முஃமினூன் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - பக்க எண் 344 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 28

فَاِذَا اسْتَوَیْتَ اَنْتَ وَمَنْ مَّعَكَ عَلَی الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِیْ نَجّٰىنَا مِنَ الْقَوْمِ الظّٰلِمِیْنَ ۟

پس چون تو و کسانی از مؤمنان نجات‌یافته که همراه تو هستند بر کشتی بالا رفتید، بگو: تمام ستایش‌ها مخصوص الله است همان ذاتی‌که ما را از قوم کافر نجات داد و آنها را نابود کرد.

வசனம்: 29

وَقُلْ رَّبِّ اَنْزِلْنِیْ مُنْزَلًا مُّبٰرَكًا وَّاَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِیْنَ ۟

و بگو: پروردگارا مرا در زمین پرخیر و برکتی فرود آور، و تو بهترین فرود آورندگان هستی.

வசனம்: 30

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ وَّاِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِیْنَ ۟

به‌راستی‌که در این امر یعنی نجات‌یافتن نوح علیه السلام و مؤمنان همراهش، و نابودی کافران؛ دلالت‌های آشکاری است بر قدرت ما بر یاری رسولانمان و نابودکردن تکذیب ‌کنندگان آنها، و به تحقیق که ما با ارسال نوح علیه السلام به‌سوی قومش آنها را آزمودیم تا مؤمن از کافر و فرمان‌بردار از نافرمان مشخص گردد.

வசனம்: 31

ثُمَّ اَنْشَاْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا اٰخَرِیْنَ ۟ۚ

سپس بعد از نابودی قوم نوح امتی دیگر پدید آوردیم.

வசனம்: 32

فَاَرْسَلْنَا فِیْهِمْ رَسُوْلًا مِّنْهُمْ اَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ مَا لَكُمْ مِّنْ اِلٰهٍ غَیْرُهٗ ؕ— اَفَلَا تَتَّقُوْنَ ۟۠

آن‌گاه در میان آنها رسولی از خودشان ارسال کردیم که آنها را به‌سوی الله فرا می‌خواند، و به آنها گفت: فقط الله را عبادت کنید که معبود برحقی جز او سبحانه ندارید، پس آیا با اجتناب از نواهی، و اجرای اوامر الله تقوای او تعالی را پیشه نمی‌کنید؟!

வசனம்: 33

وَقَالَ الْمَلَاُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا وَكَذَّبُوْا بِلِقَآءِ الْاٰخِرَةِ وَاَتْرَفْنٰهُمْ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ۙ— مَا هٰذَاۤ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ ۙ— یَاْكُلُ مِمَّا تَاْكُلُوْنَ مِنْهُ وَیَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُوْنَ ۟ۙ

و بزرگان و سران قومش که به الله کفر ورزیده، و آخرت و پاداش و عذاب آن را تکذیب کرده بودند، و از نعمت‌هایی که در زندگی دنیا برای‌شان گسترانده بودیم طغیان کرده بودند، به پیروان و عامیان خویش گفتند: این نیست جز انسانی مانند خودتان که از آنچه شما می‌خورید می‌خورَد، و از آنچه شما می‌نوشید می‌نوشد، پس او امتیازی بر شما ندارد تا به عنوان رسول به‌سوی شما فرستاده شود.

வசனம்: 34

وَلَىِٕنْ اَطَعْتُمْ بَشَرًا مِّثْلَكُمْ ۙ— اِنَّكُمْ اِذًا لَّخٰسِرُوْنَ ۟ۙ

و اگر از انسانی مانند خودتان اطاعت کنید به‌طور قطع به‌سبب بهره ‌نبردن از طاعتش به خاطر اینکه معبودهای‌تان را رها کرده‌اید، و از کسی‌که فضیلتی بر شما ندارد پیروی کرده‌اید زیانکار خواهید بود.

வசனம்: 35

اَیَعِدُكُمْ اَنَّكُمْ اِذَا مِتُّمْ وَكُنْتُمْ تُرَابًا وَّعِظَامًا اَنَّكُمْ مُّخْرَجُوْنَ ۟

آيا این شخصی که گمان می کند پیامبر است، به شما وعده مى دهد هنگامى كه از دنيا رفتيد و به خاک و استخوان تبدیل شديد؛ شما را زنده از گور بيرون مى آورد؟! آیا چنین چیزی پذیرفتنی است؟!

வசனம்: 36

هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لِمَا تُوْعَدُوْنَ ۟

درآوردن شما از قبرهای‌تان به صورت زنده پس از مرگ، درحالی‌که سرانجام به خاک و استخوان‌های پوسیده تبدیل شده‌اید بسیار بعید است.

வசனம்: 37

اِنْ هِیَ اِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوْتُ وَنَحْیَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوْثِیْنَ ۟

زندگی‌ای جز زندگی دنیا نیست، زندگی آخرتی وجود ندارد، زندگان ما می‌میرند و زنده نمی‌شوند، و دیگران نیز متولد و زنده می‌شوند، و پس از مرگمان در روز قیامت برای حسابرسی بیرون آورده نمی‌شویم.

வசனம்: 38

اِنْ هُوَ اِلَّا رَجُلُ ١فْتَرٰی عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا وَّمَا نَحْنُ لَهٗ بِمُؤْمِنِیْنَ ۟

این شخص که ادعا می‌کند رسولی به‌سوی شماست، کسی نیست جز مردی که با این ادعا بر الله دروغ بسته است، و ما به او ایمان نمی‌آوریم.

வசனம்: 39

قَالَ رَبِّ انْصُرْنِیْ بِمَا كَذَّبُوْنِ ۟

رسول گفت: پروردگارا مرا در برابر آنها یاری رسان؛ یعنی که چون من را تکذیب کردند انتقام مرا از آنها بگیر.

வசனம்: 40

قَالَ عَمَّا قَلِیْلٍ لَّیُصْبِحُنَّ نٰدِمِیْنَ ۟ۚ

آن‌گاه الله این‌گونه به او پاسخ داد: پس از زمانی اندک به‌زودی اینها که آنچه را آورده‌ای تکذیب می‌کنند از تکذیب خویش پشیمان خواهند شد.

வசனம்: 41

فَاَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنٰهُمْ غُثَآءً ۚ— فَبُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظّٰلِمِیْنَ ۟

پس به‌سبب استحقاق آنها به عذاب در اثر سرسختی‌، صدایی شدید و مرگبار آنها را فراگرفت، آن‌گاه مانند کف روی سیل نابود گشتند، پس نابود باد قوم ستمکار.

வசனம்: 42

ثُمَّ اَنْشَاْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُوْنًا اٰخَرِیْنَ ۟ؕ

بعد از نابودکردن آنها، اقوام و امت‌هایی دیگر مانند قوم لوط، قوم شعیب، و قوم یونس را پدید آوردیم.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• وجوب حمد الله على النعم.

وجوب سپاسگزاری از الله به خاطر نعمت‌ها.

• الترف في الدنيا من أسباب الغفلة أو الاستكبار عن الحق.

زندگی خوش گذرانه (همراه با اسراف) در دنیا، یکی از اسباب غفلت یا خودداری کردن قبول حق از روی خودخواهی است.

• عاقبة الكافر الندامة والخسران.

سرانجامِ کافر پشیمانی و تباهی است.

• الظلم سبب في البعد عن رحمة الله.

ستم سبب دوری از رحمت الله است.