மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 67 அத்தியாயம் ஸூரா அல்அன்கபூத் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு- அல்குர்ஆன் ஆய்வுகளுக்கான தப்ஸீர் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 67

اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا اٰمِنًا وَّیُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ ؕ— اَفَبِالْبَاطِلِ یُؤْمِنُوْنَ وَبِنِعْمَةِ اللّٰهِ یَكْفُرُوْنَ ۟

آیا اینها که نعمت الله بر خودشان را آن‌گاه که الله آنها را از غرق‌شدن رهانید ناسپاسی می‌کنند نعمتی دیگر را ندیده‌اند، و آن اینکه حرمی را برای‌شان قرار داده‌ایم که در آن بر خون‌ها و اموال‌شان ایمن هستند، درحالی‌که دیگران مورد غارت قرار می‌گیرند، چنان‌که کشته و اسیر می‌شوند و زنان و فرزندان‌شان به اسارت گرفته می‌شوند و اموال‌شان چپاول گردد، پس آیا به معبودهای ادعایی و باطل خویش ایمان می‌آورند، و نعمت الله بر خودشان را ناسپاسی می‌کنند، و شکر الله را به جای نمی‌آورند؟!

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• لجوء المشركين إلى الله في الشدة ونسيانهم لأصنامهم، وإشراكهم به في الرخاء؛ دليل على تخبطهم.

پناه ‌آوردن به الله و فراموشی بت‌ها هنگام سختی توسط مشرکان، و شرک ‌ورزیدن آنها در آسانی، بر اشتباه و سردرگمی آنها دلالت دارد.

• الجهاد في سبيل الله سبب للتوفيق إلى الحق.

جهاد در راه الله سبب راهیابی به‌سوی حق است.

• إخبار القرآن بالغيبيات دليل على أنه من عند الله.

خبر دادن قرآن از امور غیبی دلالت دارد بر اینکه از جانب الله نازل شده است.