மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 142 அத்தியாயம் ஸூரா அந்நிஸா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு- அல்குர்ஆன் ஆய்வுகளுக்கான தப்ஸீர் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 142

اِنَّ الْمُنٰفِقِیْنَ یُخٰدِعُوْنَ اللّٰهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ ۚ— وَاِذَا قَامُوْۤا اِلَی الصَّلٰوةِ قَامُوْا كُسَالٰی ۙ— یُرَآءُوْنَ النَّاسَ وَلَا یَذْكُرُوْنَ اللّٰهَ اِلَّا قَلِیْلًا ۟ؗۙ

منافقان با اظهار اسلام و کتمان کفر (به گمان خودشان) الله متعال را فریب می دهند، در حالی که ايشان آن ها را فریب می دهد؛ چرا که الله متعال جان و خون هایشان را حفظ كرد، در حالی که به کفرشان آگاه است و سخت ترین مجازات را در آخرت برایشان آماده کرده است. هنگامی که برای نماز بر می خیزند، با کسالت، بی میلی و برای خودنمایی و جلب احترام مردم بر می خیزند، اخلاص الله متعال را پیشه نمی کنند و او را جز اندکی -هنگامی که مؤمنان آن ها را می بینند- یاد نمی کنند.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• بيان صفات المنافقين، ومنها: حرصهم على حظ أنفسهم سواء كان مع المؤمنين أو مع الكافرين.

بیان صفات منافقان؛ از جمله: اشتیاق آنها بر نصیب خودشان، چه همراه مؤمنان باشد یا همراه کافران.

• أعظم صفات المنافقين تَذَبْذُبُهم وحيرتهم واضطرابهم، فلا هم مع المؤمنين حقًّا ولا مع الكافرين.

بزرگترین صفات منافقان دودلی و سرگشتگی و آشفتگی است، زیرا در حقیقت نه با مؤمنان هستند و نه با کافران.

• النهي الشديد عن اتخاذ الكافرين أولياء من دون المؤمنين.

نهی شدید از انتخاب کافران به عنوان دوست به‌جای مؤمنان.

• أعظم ما يتقي به المرء عذاب الله تعالى في الآخرة هو الإيمان والعمل الصالح.

بزرگترین سپری که انسان در برابر عذاب الله متعال در آخرت برای خودش می‌سازد، ایمان و عمل صالح است.