மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 93 அத்தியாயம் ஸூரா அந்நிஸா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு- அல்குர்ஆன் ஆய்வுகளுக்கான தப்ஸீர் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 93

وَمَنْ یَّقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَآؤُهٗ جَهَنَّمُ خَلِدًا فِیْهَا وَغَضِبَ اللّٰهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهٗ وَاَعَدَّ لَهٗ عَذَابًا عَظِیْمًا ۟

و هر کس مؤمنی را از روی قصد و به ناحق بکشد؛ اگر کشتنش را حلال بداند یا از آن توبه نکند مجازاتش دوزخ و جاودانگی در آن است، و الله بر او خشم می گیرد و او را از رحمتش می راند، و به سزای انجام این گناه بزرگ؛ عذاب بزرگی برایش آماده کرده است.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• جاء القرآن الكريم معظِّمًا حرمة نفس المؤمن، وناهيًا عن انتهاكها، ومرتبًا على ذلك أشد العقوبات.

قرآن کریم حرمت جان مؤمن را بزرگ شمرده، و از تعدی و تجاوز به آن نهی فرموده و شدیدترین مجازات را برایش قرار داده است.

• من عقيدة أهل السُّنَّة والجماعة أن المؤمن القاتل لا يُخلَّد أبدًا في النار، وإنما يُعذَّب فيها مدة طويلة ثم يخرج منها برحمة الله تعالى.

اعتقاد اهل سنت و جماعت این است که مؤمن قاتل برای همیشه در آتش نمی‌ماند، بلکه مدتی طولانی در آن عذاب می‌بیند، سپس به رحمت الله متعال از آن خارج می‌شود.

• وجوب التثبت والتبيُّن في الجهاد، وعدم الاستعجال في الحكم على الناس حتى لا يُعتدى على البريء.

وجوب بررسی و شناسایی در جهاد، و عجله‌نکردن در داوری در این مورد، تا انسان بی‌گناه مورد تجاوز قرار نگیرد.