மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் புஸ்ஸிலத் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - பக்க எண் 478 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 12

فَقَضٰىهُنَّ سَبْعَ سَمٰوَاتٍ فِیْ یَوْمَیْنِ وَاَوْحٰی فِیْ كُلِّ سَمَآءٍ اَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیْحَ ۖۗ— وَحِفْظًا ؕ— ذٰلِكَ تَقْدِیْرُ الْعَزِیْزِ الْعَلِیْمِ ۟

پس الله آفرینش آسمان‌ها را در دو روز: پنج‌شنبه و جمعه کامل کرد، و با این دو روز آفرینش آسمان‌ها و زمین را در شش روز به پایان برد، و الله در هر آسمانی آنچه را که در آن مقدر می‌کند، و طاعت و عبادتی را که به آن امر می‌کند، وحی کرد. و آسمان دنیا را با ستارگان آراستیم، و با آنها آسمان را از استراق سمع شیاطین حفظ کردیم. تمام این موارد، تقدیر ذات شکست ‌ناپذیری است که هیچ‌کس بر او چیره نمی‌شود و از آفرینش خویش بسیار دانا است.

வசனம்: 13

فَاِنْ اَعْرَضُوْا فَقُلْ اَنْذَرْتُكُمْ صٰعِقَةً مِّثْلَ صٰعِقَةِ عَادٍ وَّثَمُوْدَ ۟ؕ

پس - ای رسول- اگر اینها از ایمان به آنچه آورده‌ای روی گرداندند به آنها بگو: شما را از عذابی ترساندم که بر شما واقع می‌شود مانند عذابی که بر عاد قوم هود علیه السلام، و ثمود قوم صالح علیه السلام وارد شد آن‌‌گاه که آن دو (پیامبر) را تکذیب کردند.

வசனம்: 14

اِذْ جَآءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَیْنِ اَیْدِیْهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ اَلَّا تَعْبُدُوْۤا اِلَّا اللّٰهَ ؕ— قَالُوْا لَوْ شَآءَ رَبُّنَا لَاَنْزَلَ مَلٰٓىِٕكَةً فَاِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

وقتی رسولانمان پیاپی نزدشان آمدند و هر یک از این پیامبران با دعوتی واحد به آنها امر می‌کرد که فقط الله را عبادت کنید، کافران‌شان گفتند: اگر پروردگارمان فروفرستادن فرشتگان به عنوان رسول را به‌سوی ما می‌خواست به‌طور قطع آنها را فرو می‌فرستاد. پس ما به آنچه شما با آن فرستاده شده‌اید کافر هستیم؛ چون انسان‌هایی مانند خودمان هستید.

வசனம்: 15

فَاَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوْا فِی الْاَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَقَالُوْا مَنْ اَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ؕ— اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّ اللّٰهَ الَّذِیْ خَلَقَهُمْ هُوَ اَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ؕ— وَكَانُوْا بِاٰیٰتِنَا یَجْحَدُوْنَ ۟

اما عاد قوم هود علیه السلام افزون بر کفر به الله، در زمین به‌ناحق تکبر ورزیدند، و به کسانی‌که پیرامون‌شان بودند ستم کردند، و درحالی‌که به نیروی خویش مغرور بودند گفتند: چه کسی از ما نیرومندتر است؟! به گمان‌شان هیچ‌کس از آنها نیرومندتر نبود، پس الله این‌گونه به آنها پاسخ داد: آیا اینها نمی‌دانند و نمی‌بینند الله که آنها را آفریده و نیرویی را که آنها را از راه به در برده است در آنها به ودیعه گذاشته، از آنها نیرومندتر است؟! و به آیات الله که هود علیه السلام آنها را آورد کفر می‌ورزیدند.

வசனம்: 16

فَاَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیْحًا صَرْصَرًا فِیْۤ اَیَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِیْقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ؕ— وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَخْزٰی وَهُمْ لَا یُنْصَرُوْنَ ۟

پس بادی با صدایی آزار دهنده که به‌سبب عذابی که در آن وجود داشت برای‌شان شوم و نامبارک بود در شش روز بر آنها فرستادیم؛ تا عذاب ذلت و خواری را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم، و به‌طور قطع عذاب آخرت که در انتظارشان است خوارکننده‌تر است، و هیچ‌کس را نمی‌یابند که به آنها یاری رساند و آنها را از عذاب نجات دهد.

வசனம்: 17

وَاَمَّا ثَمُوْدُ فَهَدَیْنٰهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمٰی عَلَی الْهُدٰی فَاَخَذَتْهُمْ صٰعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُوْنِ بِمَا كَانُوْا یَكْسِبُوْنَ ۟ۚ

و اما ثمود، قوم صالح -علیه السلام- را با روشن کردن راه حق راهنمایی کردیم، اما آنان گمراهی را بر هدایت ترجیح دادند، پس به سبب کفر و گناهانی که می کردند؛ آذرخش از عذاب و ذلت آور آنان را نابود کرد.

வசனம்: 18

وَنَجَّیْنَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَكَانُوْا یَتَّقُوْنَ ۟۠

و کسانی را که به الله و رسولانش ایمان آورده بودند، و با اجرای اوامر و اجتناب از نواهی الله از او تعالی می‌ترسیدند نجات دادیم، و آنها را از عذابی که به قوم‌شان رسید رهاندیم.

வசனம்: 19

وَیَوْمَ یُحْشَرُ اَعْدَآءُ اللّٰهِ اِلَی النَّارِ فَهُمْ یُوْزَعُوْنَ ۟

و روزی‌که الله دشمنانش را به‌سوی آتش گرد می‌آورد، مأموران جهنم همگی آنها را به یکجا می‌رانَند، و نمی‌توانند از جهنم بگریزند.

வசனம்: 20

حَتّٰۤی اِذَا مَا جَآءُوْهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَاَبْصَارُهُمْ وَجُلُوْدُهُمْ بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

تا به جهنم که به‌سوی آن رانده می‌شدند برسند، و از آنچه که در دنیا انجام می‌دادند شانه خالی می‌کنند. گوش‌ها و چشم‌ها و پوست‌های‌شان به کفر و گناهانی که در دنیا انجام می‌دادند بر ضد آنها گواهی می‌دهند.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الإعراض عن الحق سبب المهالك في الدنيا والآخرة.

رویگردانی از حق سبب وقوع عذاب‌های نابودگر در دنیا و آخرت است.

• التكبر والاغترار بالقوة مانعان من الإذعان للحق.

تکبر و فریب‌ خوردن به قدرت، دو مورد از موانع فرمان‌برداری از حق هستند.

• الكفار يُجْمَع لهم بين عذاب الدنيا وعذاب الآخرة.

کافران هم در دنیا و هم در آخرت عذاب می‌شوند.

• شهادة الجوارح يوم القيامة على أصحابها.

گواهی ‌دادن اعضای بدن در روز قیامت علیه صاحبان خویش.