மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அஷ்ஷூரா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - பக்க எண் 487 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 32

وَمِنْ اٰیٰتِهِ الْجَوَارِ فِی الْبَحْرِ كَالْاَعْلَامِ ۟ؕ

و یکی دیگر از آیات دلالت‌ کنندۀ الله بر قدرت و یگانگی او تعالی کشتی‌هایی است که از نظر ارتفاع و بلندی مانند کوه‌ها در دریا در حرکت هستند.

வசனம்: 33

اِنْ یَّشَاْ یُسْكِنِ الرِّیْحَ فَیَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلٰی ظَهْرِهٖ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُوْرٍ ۟ۙ

اگر الله سکون و آرامش باد که کشتی‌ها را حرکت می‌دهد بخواهد به‌طور قطع باد را ساکن می‌گرداند، آن‌گاه بدون حرکت در دریا ثابت می‌مانند. به‌راستی‌که در آفرینش کشتی‌ها و تسخیر بادها دلالت‌های آشکاری است بر قدرت الله برای هرکس که در برابر بلا و مصیبت‌ها بسیار شکیبا، و شکرگزار نعمت‌هایی است که الله بر او بخشیده است.

வசனம்: 34

اَوْ یُوْبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوْا وَیَعْفُ عَنْ كَثِیْرٍ ۟ۙ

یا اگر او سبحانه به‌سبب گناهانی که مردم انجام داده‌اند نابودی این کشتی‌ها را با فرستادن تندباد بخواهد به‌طور قطع آنها را از بین می‌برد، و از بسیاری گناهان بندگانش درمی‌گذرد و آنها را در قبال این گناهان مجازات نمی‌کند.

வசனம்: 35

وَّیَعْلَمَ الَّذِیْنَ یُجَادِلُوْنَ فِیْۤ اٰیٰتِنَا ؕ— مَا لَهُمْ مِّنْ مَّحِیْصٍ ۟

تا کسانی‌که در آیات الله برای ابطال آنها مجادله می‌کنند هنگام نابودی این کشتی‌ها با تندباد بدانند که هیچ راه فراری از نابودی ندارند، و جز الله را در دعا نخوانند، و غیر او را رها کنند.

வசனம்: 36

فَمَاۤ اُوْتِیْتُمْ مِّنْ شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ۚ— وَمَا عِنْدَ اللّٰهِ خَیْرٌ وَّاَبْقٰی لِلَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَلٰی رَبِّهِمْ یَتَوَكَّلُوْنَ ۟ۚ

و - ای مردم- مال یا مقام یا فرزندی که به شما داده شده، کالای زندگی دنیا است که نابود شدنی و موقتی است، و نعمت‌های جاویدان همان نعمت‌های بهشت هستند که الله برای کسانی‌که به الله و رسولانش ایمان آورده‌اند، و در تمام کارهای‌شان فقط بر پروردگارشان توکل می‌کنند آماده ساخته است.

வசனம்: 37

وَالَّذِیْنَ یَجْتَنِبُوْنَ كَبٰٓىِٕرَ الْاِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَاِذَا مَا غَضِبُوْا هُمْ یَغْفِرُوْنَ ۟ۚ

و همان کسانی‌که از گناهان کبیره و زشت دوری می‌کنند، و هرگاه از گفتار یا کردار بد کسی خشمگین شدند خطایش را می‌بخشند، و او را در قبال آن مجازات نمی‌کنند، و این عفو اگر خیر و مصلحتی در آن باشد، نشانۀ نیکوکاری آنها است.

வசனம்: 38

وَالَّذِیْنَ اسْتَجَابُوْا لِرَبِّهِمْ وَاَقَامُوا الصَّلٰوةَ ۪— وَاَمْرُهُمْ شُوْرٰی بَیْنَهُمْ ۪— وَمِمَّا رَزَقْنٰهُمْ یُنْفِقُوْنَ ۟ۚ

و همان کسانی‌که به پروردگارشان، با انجام آنچه به آن فرمان داده، و ترک آنچه از آن نهی فرموده، پاسخ مثبت داده‌اند، و نماز را به کامل‌ترین وجه برپا داشته‌اند، و همان کسانی‌که در اموری که قصد انجام دادنش را دارند با یکدیگر مشورت می‌کنند، و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم در جستجوی وجه الله انفاق می‌کنند.

வசனம்: 39

وَالَّذِیْنَ اِذَاۤ اَصَابَهُمُ الْبَغْیُ هُمْ یَنْتَصِرُوْنَ ۟

و همان کسانی‌که وقتی ستمی بر آنها وارد شود، اگر ستمکار سزاوار بخشش نباشد، برای گرامیداشت و احترام خودشان انتقام می‌گیرند، و این انتقام، حقی است، به‌خصوص زمانی‌که مصلحتی در عفو وجود نداشته باشد.

வசனம்: 40

وَجَزٰٓؤُا سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِّثْلُهَا ۚ— فَمَنْ عَفَا وَاَصْلَحَ فَاَجْرُهٗ عَلَی اللّٰهِ ؕ— اِنَّهٗ لَا یُحِبُّ الظّٰلِمِیْنَ ۟

و هرکس بخواهد حقش را بگیرد این اجازه را دارد، اما به مثل ستمی که بر او رفته و بدون افزودن یا تجاوز؛ و هرکس از کسی‌که به او بدی کرده بگذرد و او را در قبال بدکاری‌اش مواخذه نکند، و میان خود و برادرش را اصلاح گرداند پاداش او نزد الله است، همانا او تعالی ستمکارانی را که در جان یا مال یا آبروی مردم ستم می‌کنند دوست ندارد، بلکه بر آنها خشم می‌گیرد.

வசனம்: 41

وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهٖ فَاُولٰٓىِٕكَ مَا عَلَیْهِمْ مِّنْ سَبِیْلٍ ۟ؕ

و هرکس انتقام خویش را بگیرد اینها چون حقشان را گرفته‌اند مواخذه‌ای بر آنها نیست.

வசனம்: 42

اِنَّمَا السَّبِیْلُ عَلَی الَّذِیْنَ یَظْلِمُوْنَ النَّاسَ وَیَبْغُوْنَ فِی الْاَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ ؕ— اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۟

مواخذه و کیفر فقط برای کسانی است که بر مردم ستم می‌کنند، و در زمین مرتکب گناهان می‌شوند، برای اینها عذابی دردناک در آخرت است.

வசனம்: 43

وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ اِنَّ ذٰلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْاُمُوْرِ ۟۠

و اما کسی‌که در برابر آزاری که دیگری به او رسانده شکیبایی کند، و از او درگذرد، به‌راستی‌که این صبر از مواردی است که خیر را به او و جامعه بازمی‌گرداند؛ و این کار امری پسندیده است، و جز صاحب خوشبختی بزرگ به آن توفیق نمی‌یابد.

வசனம்: 44

وَمَنْ یُّضْلِلِ اللّٰهُ فَمَا لَهٗ مِنْ وَّلِیٍّ مِّنْ بَعْدِهٖ ؕ— وَتَرَی الظّٰلِمِیْنَ لَمَّا رَاَوُا الْعَذَابَ یَقُوْلُوْنَ هَلْ اِلٰی مَرَدٍّ مِّنْ سَبِیْلٍ ۟ۚ

و هرکس الله او را به هدایت یاری نکند و از حق گمراه سازد پس از او تعالی هیچ کارسازی نیست که کارش را برعهده گیرد، و کسانی را که با کفر و گناهان به خودشان ستم کرده‌اند وقتی عذاب روز قیامت را ببینند می‌بینی که آرزوکنان می‌گویند: آیا راهی برای بازگشت به دنیا هست تا به‌سوی الله توبه کنیم؟

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الصبر والشكر سببان للتوفيق للاعتبار بآيات الله.

شکیبایی و سپاسگزاری دو مورد از اسباب توفیق پند گرفتن از آیات الله است.

• مكانة الشورى في الإسلام عظيمة.

مشورت در اسلام جایگاه بزرگی دارد.

• جواز مؤاخذة الظالم بمثل ظلمه، والعفو خير من ذلك.

جواز مؤاخذه ظالم به مانند ستمی که روا داشته است، هر چند بخشش بهتر است.