மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 96 அத்தியாயம் ஸூரா அல்அன்ஆம் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு- அல்குர்ஆன் ஆய்வுகளுக்கான தப்ஸீர் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 96

فَالِقُ الْاِصْبَاحِ ۚ— وَجَعَلَ الَّیْلَ سَكَنًا وَّالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْبَانًا ؕ— ذٰلِكَ تَقْدِیْرُ الْعَزِیْزِ الْعَلِیْمِ ۟

و او تعالی ذاتی است که روشنایی صبح را از تاریکی شب می‌شکافد، و شب را برای آرامش مردم قرار داده است که از حرکت برای طلب معاش آرام می‌گیرند، تا از خستگی در طلب معاش در روز استراحت کنند، و ذاتی است که خورشید و ماه را قرار داده که به حساب اندازه‌گیری ‌شده‌ای در جریان هستند، این آفرینش شگفت، تقدیر ذات شکست‌ناپذیری است که هیچ‌کس بر او چیره نمی‌شود، و نسبت به مخلوقاتش و آنچه به صلاح‌شان است بسیار داناست.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الاستدلال ببرهان الخلق والرزق (تخليق النبات ونموه وتحول شكله وحجمه ونزول المطر) وببرهان الحركة (حركة الأفلاك وانتظام سيرها وانضباطها)؛ وكلاهما ظاهر مشاهَد - على انفراد الله سبحانه وتعالى بالربوبية واستحقاق الألوهية.

استدلال به برهان آفرینش و روزی (آفرینش و رشد و تغییر شکل و حجم گیاهان و نزول باران)، و استدلال به برهان حرکت (حرکت و تنظیم حرکت و نظم افلاک)؛ و هر دو مورد، مَناظر آشکاری – بر یگانگی الله در ربوبیت و استحقاق الوهیت- هستند.

• بيان ضلال وسخف عقول المشركين في عبادتهم للجن.

بیان گمراهی و کم‌عقلی مشرکان در عبادت جن‌ها.