மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 20 அத்தியாயம் ஸூரா முஹம்மத் - ஸ்பானிய மொழிபெயர்ப்பு ( இலத்தீன் அமெரிக்கா)- நூர் சர்வதேச நிலையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 20

وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَوۡلَا نُزِّلَتۡ سُورَةٞۖ فَإِذَآ أُنزِلَتۡ سُورَةٞ مُّحۡكَمَةٞ وَذُكِرَ فِيهَا ٱلۡقِتَالُ رَأَيۡتَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ نَظَرَ ٱلۡمَغۡشِيِّ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِۖ فَأَوۡلَىٰ لَهُمۡ

20. Y los creyentes dicen: “¿Por qué no desciende una sura (que prescriba el combate)^[942]?”. Y cuando una sura concluyente es revelada con preceptos que mencionan su obligatoriedad, ves que aquellos cuyos corazones están enfermemos (de hipocresía y duda) te miran (aterrorizados) como quien está a punto de desmayarse (de miedo) ante la muerte. Más les hubiera valido

[942] Durante los trece años previos a la Hégira, cuando los musulmanes vivían amenazados en La Meca, Al-lah no les permitió combatir, sino que los animó a ser pacientes ante las ofensas de los idólatras. Una vez los musulmanes hubieron emigrado a Medina y hubieron establecido la primera comunidad musulmana, Al-lah reveló la orden de combatir por Su causa contra quienes los atacaban y dificultaban la estabilidad de la comunidad.