மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 47 அத்தியாயம் ஸூரா அல்பகரா - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 47

يَٰبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتِيَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ وَأَنِّي فَضَّلۡتُكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

โอ้ลูกหลานของนบียะอฺกูบเอ๋ย จงรำลึกถึงความโปรดปรานของข้าทั้งทางด้านศาสนาและดุนยา ที่ข้าได้ประทานให้แก่พวกเจ้า และจงรำลึกอยู่เสมอว่า แท้จริงข้านั้นได้เทิดทูนพวกเจ้าไว้เหนือผู้อื่นที่ร่วมสมัยกับพวกเจ้า ด้วยการให้เป็นศาสนฑูตและเป็นกษัตริย์

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• من أعظم الخذلان أن يأمر الإنسان غيره بالبر، وينسى نفسه.

หนึ่งในความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ การสั่งให้ผู้อื่นกระทำความดี โดยที่เขานั้นลืมตัวของเขาเอง

• الصبر والصلاة من أعظم ما يعين العبد في شؤونه كلها.

ความอดทนและการละหมาดนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะคอยช่วยเหลือบ่าวในทุกการงานของเขา

• في يوم القيامة لا يَدْفَعُ العذابَ عن المرء الشفعاءُ ولا الفداءُ، ولا ينفعه إلا عمله الصالح.

ในวันกิยามะฮฺ บรรดาผู้ช่วยเหลือและค่าไถ่ไม่สามารถป้องกันคนใดคนหนึ่งให้พ้นจากการลงโทษได้ และไม่มีสิ่งใดจะเป็นประโยชน์ต่อเขานอกจากการงานที่ดีของเขาเท่านั้น