மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 48 அத்தியாயம் அல்பகரா - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான தாய்லாந்து மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 48

وَٱتَّقُواْ يَوۡمٗا لَّا تَجۡزِي نَفۡسٌ عَن نَّفۡسٖ شَيۡـٔٗا وَلَا يُقۡبَلُ مِنۡهَا شَفَٰعَةٞ وَلَا يُؤۡخَذُ مِنۡهَا عَدۡلٞ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ

และพวกเจ้าจงให้มีเกราะป้องกันระหว่างพวกเจ้ากับการลงโทษในวันกิยามะฮฺนั้น โดยการปฏิบัติตามคำสั่งและออกห่างจากข้อห้ามทั้งหลาย เพราะวันนั้นคือวันที่ไม่มีชีวิตใดจะตอบแทนให้กับอีกชีวิตหนึ่งได้ และในวันนั้นเอง การขอความช่วยเหลือต่างๆก็จะไม่ถูกตอบรับจากใครคนใดเลย ที่จะคอยมาปลดทุกข์หรือนำผลประโยชน์มายังเขา นอกจากด้วยความอนุมัติจากอัลลอฮฺเท่านั้น และจะไม่มีการไถ่ถอน แม้ว่าจะด้วยแผ่นดินที่เต็มไปด้วยทองคำ และจะไม่มีผู้คอยช่วยเหลือใดๆเลยสำหรับพวกเขาในวันนั้น ดังนั้นเมื่อไม่มีผู้ช่วยขออุทธรณ์ ไม่มีการไถ่ถอนและไม่มีผู้ช่วยเหลือแล้ว ดังนั้นจะมีทางรอดอีกใหม?!

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• من أعظم الخذلان أن يأمر الإنسان غيره بالبر، وينسى نفسه.

หนึ่งในความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ การสั่งให้ผู้อื่นกระทำความดี โดยที่เขานั้นลืมตัวของเขาเอง

• الصبر والصلاة من أعظم ما يعين العبد في شؤونه كلها.

ความอดทนและการละหมาดนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะคอยช่วยเหลือบ่าวในทุกการงานของเขา

• في يوم القيامة لا يَدْفَعُ العذابَ عن المرء الشفعاءُ ولا الفداءُ، ولا ينفعه إلا عمله الصالح.

ในวันกิยามะฮฺ บรรดาผู้ช่วยเหลือและค่าไถ่ไม่สามารถป้องกันคนใดคนหนึ่งให้พ้นจากการลงโทษได้ และไม่มีสิ่งใดจะเป็นประโยชน์ต่อเขานอกจากการงานที่ดีของเขาเท่านั้น