மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 51 அத்தியாயம் ஸூரா புஸ்ஸிலத் - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 51

وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٖ

และเมื่อเราประทานความโปรดปรานแก่มนุษย์ ด้วยการให้มีสุขภาพที่ดีและควมสุขสบายอื่น ๆ เขาก็จะละเลยการรำลึกถึงอัลลอฮ์และการเชื่อฟังต่อพระองค์ และเขาก็เหินห่างและปลีกตัวออกไปข้าง ๆ อย่างโอหัง และเมื่อโรคภัยไข้เจ็บ ความยากจนและอื่น ๆ มาประสบแก่เขา เขาก็เป็นผู้วิงวอนขอดุอาอ์ต่ออัลลอฮ์อย่างมาก ด้วยการระบายต่อพระองค์ถึงความทุกข์ที่ประสบแก่เขา เพื่อให้พระองค์ขจัดทุกข์นั้นไปจากเขา แต่เขาไม่ขอบคุณผู้อภิบาลของเขาเมื่อพระองค์ทรงประทานความโปรดปรานให้แก่เขา และไม่อดทนต่อบททดสอบของพระองค์เมื่อพระองค์ทรงทดสอบเขา

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• علم الساعة عند الله وحده.

ความรู้แห่งวันอวสารนั้น มีอยู่ ณ ที่อัลลอฮ์ เพียงพระองค์เดียวเท่านั้น

• تعامل الكافر مع نعم الله ونقمه فيه تخبط واضطراب.

ทัศนคติของผู้ปฏิเสธศรัทธาที่มีต่อความโปรดปราณและการลงโทษของอัลลอฮ์นั้นไม่มั่นคงและสับสน

• إحاطة الله بكل شيء علمًا وقدرة.

อัลลอฮ์ ทรงครอบคลุมทุกสิ่งด้วยความรู้และความเดชานุภาพ