மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 51 அத்தியாயம் ஸூரா புஸ்ஸிலத் - الترجمة الأويغورية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 51

وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٖ

بىز ئىنسانغا ساقلىق ۋە خاتىرجەملىك دېگەندەك نېئمەتلەرنى ئاتا قىلساق، ئۇ ئاللاھنى ئېسىدىن چىقىرىپ، ئۇنىڭغا تائەت - ئىبادەت قىلىشنى ئۇنتۇدى، چوڭچىلىق قىلىپ ئاللاھتىن يۈز ئۆرۈدى. ناۋادا ئۇنىڭغا كېسەللىك ۋە يوقسۇللۇققا ئوخشاش خاپىلىقلار كەلسە، ئۇ توساتتىن ئاللاھقا كۆپ ئىلتىجا قىلىدىغان، ئاللاھنىڭ بېشىغا كەلگەن خاپىلىقنى كۆتۈرۈۋېتىشى ئۈچۈن ئۇنىڭدىن داتلىنىدىغان بولۇپ كېتىدۇ. دېمەك، ئىنسان ئاللاھ نېئمەت ئاتا قىلغىنىدا شۈكرى قىلماي، بالاغا مۇپتىلا قىلغىنىدا ئۇنىڭ سىنىقىغا سەۋر قىلالمايدۇ.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• علم الساعة عند الله وحده.

قىيامەتنىڭ ئىلمىنى يالغۇز ئاللاھ بىلىدۇ.

• تعامل الكافر مع نعم الله ونقمه فيه تخبط واضطراب.

كاپىرلارنىڭ ئاللاھنىڭ نېئمەتلىرى ۋە ئازابىغا تۇتقان مۇئامىلىسى قارىغۇلارچە ئىش قىلىش ھەم تۇراقسىزدۇر.

• إحاطة الله بكل شيء علمًا وقدرة.

ئاللاھ ھەممە نەرسىنى بىلىش ھەم قۇدرەتتە مۇكەممەلدۇر.