மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 5 அத்தியாயம் ஸூரா புஸ்ஸிலத் - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 5

وَقَالُواْ قُلُوبُنَا فِيٓ أَكِنَّةٖ مِّمَّا تَدۡعُونَآ إِلَيۡهِ وَفِيٓ ءَاذَانِنَا وَقۡرٞ وَمِنۢ بَيۡنِنَا وَبَيۡنِكَ حِجَابٞ فَٱعۡمَلۡ إِنَّنَا عَٰمِلُونَ

Дедилар: "Дилларимизга парда тортилган. Улар сенинг даъватингни англай олмайди. Қулоқларимизда карлик бор, уни эшитмайди. Сен билан бизнинг орамизда бир тўсиқ бор. Сен тарафингдан ҳеч нарса бизга етиб келмайди. Шундай бўлгач, сен ўз йўлингда кетавер, биз ҳам ўз йўлида кетаверадиган одамлармиз. Ҳеч қачон сенга эргашмаймиз".

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• تعطيل الكافرين لوسائل الهداية عندهم يعني بقاءهم على الكفر.

Кофирлар ҳидоятга олиб борадиган воситалардан фойдалана билмасдан, кофирлигича қолаверадилар.

• بيان منزلة الزكاة، وأنها ركن من أركان الإسلام.

Оятларда закотнинг алоҳида ўрни борлиги таъкидланяпти. У Ислом рукнларидан биридир.

• استسلام الكون لله وانقياده لأمره سبحانه بكل ما فيه.

Бутун борлиқ Аллоҳга бўйсунади. Унинг фармонини сўзсиз бажаради.