மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 97 அத்தியாயம் ஸூரா அல்மாயிதா - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 97

۞ جَعَلَ ٱللَّهُ ٱلۡكَعۡبَةَ ٱلۡبَيۡتَ ٱلۡحَرَامَ قِيَٰمٗا لِّلنَّاسِ وَٱلشَّهۡرَ ٱلۡحَرَامَ وَٱلۡهَدۡيَ وَٱلۡقَلَٰٓئِدَۚ ذَٰلِكَ لِتَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَأَنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ

Аллоҳ Каъбани - Байтул-Ҳаромни одамларга асос қилдики, ўша Ҳарам туфайли, намоз, ҳаж, умра каби диний ишлари ҳамда Ҳарамдаги осойишталик, ҳамма нарсанинг мевалари ўша ерга тўпланиши каби дунёвий ишлари қойим бўлади. Аллоҳ Зулқаъда, Зулҳижжа, Муҳаррам ва Ражаб, яъни уруш ҳаром қилинган ойларни ҳам одамларга асос қилдики, унинг кўмагида урушдан тийилиб, тинчлик-осойишталикка эришадилар. Аллоҳ ҳадйи - қурбонликка аталган ҳайвонлар ва уларга осиб қўйилган белгиларни ҳам асос қилдики, шу билан ҳадйи эгалари йўлда тўсиқ ва озорга учрамасдан манзилларига етиб оладилар. Хўш, Аллоҳ нима учун шундай қилди? Токи, сизлар Аллоҳ осмонлардаги нарсаларни ҳам, ердаги нарсаларни ҳам билишини ҳамда Аллоҳ ҳамма нарсани Билгувчи эканини билиб қўйинглар. Фойдани жалб қилиш ва зарарни келмасидан олдин даф қилиш учун чиқарган шаръий ҳукмлари У Зотнинг бандаларига нима фойдали эканини билишини кўрсатиб турибди.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الأصل في شعائر الله تعالى أنها جاءت لتحقيق مصالح العباد الدنيوية والأخروية، ودفع المضار عنهم.

Аслида Аллоҳнинг шариати бандаларнинг дунёвий ва ухровий манфаатларини кўзлаб ҳамда улардан зарарларни даф қилиш учун келган.

• عدم الإعجاب بالكثرة، فإنّ كثرة الشيء ليست دليلًا على حِلِّه أو طِيبه، وإنما الدليل يكمن في الحكم الشرعي.

Соннинг кўплигидан фахрланиш тўғри эмас. Зеро, нарсанинг кўплиги унинг ҳалоллиги ва яхшилигини кўрсатмайди. Далил шаръий ҳукм ичида яшириндир.

• من أدب المُسْتفتي: تقييد السؤال بحدود معينة، فلا يسوغ السؤال عما لا حاجة للمرء ولا غرض له فيه.

Савол ёки фатво сўрашнинг одоби шуки, саволни аниқ қилиб бериш лозим. Кераксиз ва мақсадсиз савол бериш жоиз эмас.

• ذم مسالك المشركين فيما اخترعوه وزعموه من محرمات الأنعام ك: البَحِيرة، والسائبة، والوصِيلة، والحامي.

Мушрикларнинг ўзларича баҳийра, соиба, васила ва ҳомий каби номларни тўқиб-бичиб, айрим ҳайвонларни ҳаром қилиб олишлари қораланяпти.