భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ అస్-సాఫ్ఫాత్ - అల్బేనియా అనువాదం - హస్సాన్ నాహీ - పేజీ నెంబరు 449 - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

వచనం: 77

وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

i lamë në jetë vetëm pasardhësit e tij

వచనం: 78

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

dhe e lamë atë kujtim te brezat e tjerë.

వచనం: 79

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

“Paqja qoftë me Nuhun ndërmjet gjithë krijesave!”

వచనం: 80

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Ne, kështu i shpërblejmë punëdrejtët.

వచనం: 81

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Ai është vërtet nga robërit Tanë besimtarë.

వచనం: 82

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

Pastaj i fundosëm të tjerët.

వచనం: 83

۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

Pa dyshim që një nga ithtarët e (besimit të) tij (Nuhut) ishte Ibrahimi.

వచనం: 84

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

Ai i erdhi Zotit të vet me zemër të pastër,

వచనం: 85

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

kur i tha babait dhe popullit të vet: “Çfarë adhuroni ju?

వచనం: 86

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

Vallë, a dëshironi hyjni të rreme në vend të Allahut?

వచనం: 87

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Çfarë mendoni ju për Zotin e gjithësisë?”

వచనం: 88

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

Pastaj u hodhi një shikim yjeve

వచనం: 89

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

e tha: “Unë jam i sëmurë”.^[274]

[274] Ibrahimi tha kështu që të mos merrte pjesë së bashku me banorët e tjerë në një festë pagane që zhvillohej jashtë qytetit.

వచనం: 90

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

Ata u larguan prej tij, duke e lënë pas.

వచనం: 91

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

Pastaj, ai u përvodh te hyjnitë e tyre dhe u tha: “A nuk po hani?

వచనం: 92

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

Ç’keni, përse nuk flisni?”

వచనం: 93

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

Iu afrua atyre kalimthi, duke i goditur me dorën e djathtë.

వచనం: 94

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

(Mbasi u kthyen dhe panë idhujt e thyer) njerëzit nxituan nga ai.

వచనం: 95

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

Ai u tha: “Vallë, ju adhuroni ato që i keni gdhendur vetë,

వచనం: 96

وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ

ndërkohë që Allahu është Ai që ju ka krijuar ju dhe gjithçka që bëni?!”

వచనం: 97

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

Ata thanë: “Përgatitni për të një furrë dhe hidheni në zjarrin flakërues!”

వచనం: 98

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

Dhe deshën t’i ngrinin një kurth, por Ne i bëmë ata më të poshtëruarit.

వచనం: 99

وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

Ai tha: “Unë po shkoj te Zoti im. Ai do të më udhëzojë.”

వచనం: 100

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

“O Zoti im, dhuromë një fëmijë prej të mirëve!”

వచనం: 101

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

Dhe Ne i dhamë lajmin e gëzuar për një djalë të mbarë!

వచనం: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

Kur fëmija u rrit aq sa ta ndihmonte në punë, Ibrahimi i tha: “O djali im, kam parë ëndërr se duhet të të flijoj. Çfarë mendon ti?” – I biri i tha: “O ati im, vepro ashtu siç je urdhëruar! Dashtë Allahu, unë do të jem i durueshëm!”