భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అల్-హిజ్ర్ - الترجمة الكرواتية - رواد - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

EL-HIDŽR

వచనం: 1

الٓرۚ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ وَقُرۡءَانٖ مُّبِينٖ

Elif Lām Rā. Ovo su ajeti knjige, Kurana jasnog!

వచనం: 2

رُّبَمَا يَوَدُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ كَانُواْ مُسۡلِمِينَ

Zažalit će nevjernici često što nisu postali muslimani.

వచనం: 3

ذَرۡهُمۡ يَأۡكُلُواْ وَيَتَمَتَّعُواْ وَيُلۡهِهِمُ ٱلۡأَمَلُۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

Pusti ih neka jedu i naslađuju se, i neka ih zavara nada – znat će oni!

వచనం: 4

وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٞ مَّعۡلُومٞ

A nijedno naselje nismo uništili a da mu nije propisan određeni rok.

వచనం: 5

مَّا تَسۡبِقُ مِنۡ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسۡتَـٔۡخِرُونَ

Nijedan narod ne može ni ubrzati ni usporiti kraj svoj.

వచనం: 6

وَقَالُواْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِي نُزِّلَ عَلَيۡهِ ٱلذِّكۡرُ إِنَّكَ لَمَجۡنُونٞ

Oni govore: “Hej ti kome se Kuran objavljuje, ti si uistinu lud!

వచనం: 7

لَّوۡمَا تَأۡتِينَا بِٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

Zašto nam anđele ne dovedeš, ako je istina što govoriš!”

వచనం: 8

مَا نُنَزِّلُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَمَا كَانُوٓاْ إِذٗا مُّنظَرِينَ

Mi anđele šaljemo samo s Istinom, a da ih pošaljemo, tada se njima ne bi vremena dalo.

వచనం: 9

إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّكۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ

Mi, uistinu, Kuran objavljujemo i zaista ćemo Mi nad njim bdjeti!

వచనం: 10

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ فِي شِيَعِ ٱلۡأَوَّلِينَ

I prije tebe smo poslanike prijašnjim narodima slali

వచనం: 11

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

i nijedan im poslanik nije došao, a da se nisu njime ismijavali.

వచనం: 12

كَذَٰلِكَ نَسۡلُكُهُۥ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

Eto, tako dajemo da to uđe u srca prestupnika.

వచనం: 13

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ وَقَدۡ خَلَتۡ سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِينَ

Oni u njega neće vjerovati, a zna se što je bilo s narodima davnašnjim.

వచనం: 14

وَلَوۡ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِم بَابٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فَظَلُّواْ فِيهِ يَعۡرُجُونَ

Kad bismo radi njih kapiju na nebu otvorili i oni se kroz nju uspinjali

వచనం: 15

لَقَالُوٓاْ إِنَّمَا سُكِّرَتۡ أَبۡصَٰرُنَا بَلۡ نَحۡنُ قَوۡمٞ مَّسۡحُورُونَ

opet bi oni, sigurno, rekli: “Samo nam se pričinjava, mi smo ljudi opčinjeni!”

వచనం: 16

وَلَقَدۡ جَعَلۡنَا فِي ٱلسَّمَآءِ بُرُوجٗا وَزَيَّنَّٰهَا لِلنَّٰظِرِينَ

Mi smo na nebu sazviježđa stvorili i za one koji ih posmatraju ukrasili.

వచనం: 17

وَحَفِظۡنَٰهَا مِن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٍ

I čuvamo ih od svakog đavolja prokletog.

వచనం: 18

إِلَّا مَنِ ٱسۡتَرَقَ ٱلسَّمۡعَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ مُّبِينٞ

A onog koji kradom prisluškuje stiže svjetlica vidljiva.

వచనం: 19

وَٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَأَلۡقَيۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ وَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيۡءٖ مَّوۡزُونٖ

A Zemlju smo prostrli i po njoj nepomične planine postavili i učinili da na njoj sve s mjerom raste.

వచనం: 20

وَجَعَلۡنَا لَكُمۡ فِيهَا مَعَٰيِشَ وَمَن لَّسۡتُمۡ لَهُۥ بِرَٰزِقِينَ

I dajemo vam iz nje hranu, a i onima koje vi ne hranite.

వచనం: 21

وَإِن مِّن شَيۡءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَآئِنُهُۥ وَمَا نُنَزِّلُهُۥٓ إِلَّا بِقَدَرٖ مَّعۡلُومٖ

I ne postoji ništa čije riznice ne posjedujemo, a od toga Mi dajemo samo onoliko koliko je potrebno.

వచనం: 22

وَأَرۡسَلۡنَا ٱلرِّيَٰحَ لَوَٰقِحَ فَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَسۡقَيۡنَٰكُمُوهُ وَمَآ أَنتُمۡ لَهُۥ بِخَٰزِنِينَ

Mi šaljemo vjetrove da oplođuju, a iz neba spuštamo kišu da imate što piti – vi time ne možete raspolagati.

వచనం: 23

وَإِنَّا لَنَحۡنُ نُحۡيِۦ وَنُمِيتُ وَنَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثُونَ

I samo Mi dajemo život i smrt, i samo Mi sve nasljeđujemo.

వచనం: 24

وَلَقَدۡ عَلِمۡنَا ٱلۡمُسۡتَقۡدِمِينَ مِنكُمۡ وَلَقَدۡ عَلِمۡنَا ٱلۡمُسۡتَـٔۡخِرِينَ

I samo Mi znamo one koji su vam prethodili, i samo Mi znamo one koji će poslije doći.

వచనం: 25

وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحۡشُرُهُمۡۚ إِنَّهُۥ حَكِيمٌ عَلِيمٞ

A On, Gospodar tvoj, zaista će ih sabrati. On je mudar i sve zna.

వచనం: 26

وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ

Mi smo stvorili Adama od ilovače, od blata ustajalog,

వచనం: 27

وَٱلۡجَآنَّ خَلَقۡنَٰهُ مِن قَبۡلُ مِن نَّارِ ٱلسَّمُومِ

a još prije smo stvorili džine od vatre užarene.

వచనం: 28

وَإِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِنِّي خَٰلِقُۢ بَشَرٗا مِّن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ

I kad Gospodar tvoj reče anđelima: "Ja ću stvoriti čovjeka od ilovače, od blata ustajalog,

వచనం: 29

فَإِذَا سَوَّيۡتُهُۥ وَنَفَخۡتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُۥ سَٰجِدِينَ

i kad mu dam lik i u njega udahnem dušu, vi mu se poklonite!”

వచనం: 30

فَسَجَدَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ كُلُّهُمۡ أَجۡمَعُونَ

Svi su se anđeli, zajedno, poklonili,

వచనం: 31

إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰٓ أَن يَكُونَ مَعَ ٱلسَّٰجِدِينَ

osim Iblisa; on se nije htio s njima pokloniti.

వచనం: 32

قَالَ يَٰٓإِبۡلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ ٱلسَّٰجِدِينَ

“O Iblise”, reče On, “zašto se ti ne htjede pokloniti?”

వచనం: 33

قَالَ لَمۡ أَكُن لِّأَسۡجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقۡتَهُۥ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ

“Nije moje”, reče, “da se poklonim čovjeku koga si stvorio od ilovače, od blata ustajalog.”

వచనం: 34

قَالَ فَٱخۡرُجۡ مِنۡهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٞ

“Onda izlazi iz Raja”, reče On, “neka si proklet."

వచనం: 35

وَإِنَّ عَلَيۡكَ ٱللَّعۡنَةَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلدِّينِ

I neka se prokletstvo zadrži na tebi do Dana sudnjeg!”

వచనం: 36

قَالَ رَبِّ فَأَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

“Gospodaru moj”, reče on, “daj mi vremena do dana kad će oni biti oživljeni!”

వచనం: 37

قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ

“Daje ti se rok”, reče On,

వచనం: 38

إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ

“do Dana već određenog.”

వచనం: 39

قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَأُغۡوِيَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ

“Gospodaru moj”, reče, “zato što si me u zabludu odveo, ja ću njima na Zemlji poroke lijepim predstaviti i potrudit ću se da ih sve zavedem,

వచనం: 40

إِلَّا عِبَادَكَ مِنۡهُمُ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

osim Tvojih iskrenih robova među njima.”

వచనం: 41

قَالَ هَٰذَا صِرَٰطٌ عَلَيَّ مُسۡتَقِيمٌ

"Ovo je Pravi put k Meni", reče On.

వచనం: 42

إِنَّ عِبَادِي لَيۡسَ لَكَ عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٌ إِلَّا مَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ

“Ti nećeš imati nikakve vlasti nad robovima Mojim, osim nad onima koji te budu slijedili, od onih zalutalih.”

వచనం: 43

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوۡعِدُهُمۡ أَجۡمَعِينَ

Za sve njih mjesto sastanka Pakao će biti.

వచనం: 44

لَهَا سَبۡعَةُ أَبۡوَٰبٖ لِّكُلِّ بَابٖ مِّنۡهُمۡ جُزۡءٞ مَّقۡسُومٌ

On sedam kapija ima i kroz svaku će određen broj njih proći.

వచనం: 45

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

Oni koji su se Allaha bojali bit će u rajskim vrtovima pored izvorā.

వచనం: 46

ٱدۡخُلُوهَا بِسَلَٰمٍ ءَامِنِينَ

“Uđite u njih sigurni, straha oslobođeni!”

వచనం: 47

وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلٍّ إِخۡوَٰنًا عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

I Mi ćemo zlobu iz grudi njihovih istisnuti, oni će kao braća na divanima jedni prema drugima sjediti.

వచనం: 48

لَا يَمَسُّهُمۡ فِيهَا نَصَبٞ وَمَا هُم مِّنۡهَا بِمُخۡرَجِينَ

Tu ih umor neće doticati, oni odatle nikad neće izvedeni biti.

వచనం: 49

۞ نَبِّئۡ عِبَادِيٓ أَنِّيٓ أَنَا ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ

Kaži robovima Mojim da sam Ja, zaista, Onaj Koji prašta i da sam milostiv,

వచనం: 50

وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ ٱلۡعَذَابُ ٱلۡأَلِيمُ

ali da je i kazna Moja, doista, bolna kazna!

వచనం: 51

وَنَبِّئۡهُمۡ عَن ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ

I obavijesti ih o gostima Abrahamovim,

వచనం: 52

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗا قَالَ إِنَّا مِنكُمۡ وَجِلُونَ

kada su mu ušli i rekli: “Mir!”, on je rekao: “Mi smo se vas uplašili.”

వచనం: 53

قَالُواْ لَا تَوۡجَلۡ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

“Ne plaši se!”, rekoše, “donosimo ti radosnu vijest, učena ćeš sina imati.”

వచనం: 54

قَالَ أَبَشَّرۡتُمُونِي عَلَىٰٓ أَن مَّسَّنِيَ ٱلۡكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ

“Zar mi donosite radosnu vijest sad kad me je starost ophrvala?”, reče on, “čime ćete me obradovati?”

వచనం: 55

قَالُواْ بَشَّرۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ فَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡقَٰنِطِينَ

“Donosimo ti radosnu vijest koja će se doista obistiniti”, rekoše oni, “zato nadu ne gubi!”

వచనం: 56

قَالَ وَمَن يَقۡنَطُ مِن رَّحۡمَةِ رَبِّهِۦٓ إِلَّا ٱلضَّآلُّونَ

“Nadu u milost Gospodara svog mogu gubiti samo oni koji su zabludjeli”, reče on.

వచనం: 57

قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

I upita: "A koji je točno razlog vašeg dolaska, o izaslanici?"

వచనం: 58

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

“Mi smo”, rekoše, “zaista bili poslani i narodu koji je prestupe činio,

వచనం: 59

إِلَّآ ءَالَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمۡ أَجۡمَعِينَ

“izuzev Lotove porodice, njih ćemo, zaista, sve spasiti,

వచనం: 60

إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ قَدَّرۡنَآ إِنَّهَا لَمِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ

osim žene njegove, ona će, odlučili smo, s ostalima kaznu iskusiti.”

వచనం: 61

فَلَمَّا جَآءَ ءَالَ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلُونَ

I kad izaslanici dođoše do Lotove porodice,

వచనం: 62

قَالَ إِنَّكُمۡ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

on reče: “Vi ste, doista, ljudi neznani!”

వచనం: 63

قَالُواْ بَلۡ جِئۡنَٰكَ بِمَا كَانُواْ فِيهِ يَمۡتَرُونَ

“Ne!”, rekoše oni, “donosimo ti ono u što ovi stalno sumnjaju.

వచనం: 64

وَأَتَيۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ

donosimo ti ono što će se, sigurno, dogoditi, a mi zaista istinu govorimo.

వచనం: 65

فَأَسۡرِ بِأَهۡلِكَ بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ وَٱتَّبِعۡ أَدۡبَٰرَهُمۡ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنكُمۡ أَحَدٞ وَٱمۡضُواْ حَيۡثُ تُؤۡمَرُونَ

Izvedi čeljad svoju u gluho doba noći, a ti budi na začelju njihovu, i neka se nitko od vas ne osvrće, već produžite u pravcu kuda vam se naređuje!”

వచనం: 66

وَقَضَيۡنَآ إِلَيۡهِ ذَٰلِكَ ٱلۡأَمۡرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰٓؤُلَآءِ مَقۡطُوعٞ مُّصۡبِحِينَ

I Mi smo mu objavili ono što će se zbiti: da će oni, svi do posljednjeg, u svitanje uništeni biti.

వచనం: 67

وَجَآءَ أَهۡلُ ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡتَبۡشِرُونَ

I dođoše stanovnici grada, veseli.

వచనం: 68

قَالَ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ ضَيۡفِي فَلَا تَفۡضَحُونِ

“Ovo su gosti moji”, reče on, “pa me ne sramotite.

వచనం: 69

وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُخۡزُونِ

I bojte se Allaha, i mene ne ponižavajte!”

వచనం: 70

قَالُوٓاْ أَوَلَمۡ نَنۡهَكَ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ

“A zar ti nismo zabranili da ikoga primaš?”, povikaše oni.

వచనం: 71

قَالَ هَٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِيٓ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ

On reče: “Evo vam za brak kćeri mojih, ako to hoćete učiniti!”

వచనం: 72

لَعَمۡرُكَ إِنَّهُمۡ لَفِي سَكۡرَتِهِمۡ يَعۡمَهُونَ

Tako mi života tvog, oni su u pijanstvu svom lutali.

వచనం: 73

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ مُشۡرِقِينَ

I njih je zadesio strašan glas kad je Sunce izlazilo.

వచనం: 74

فَجَعَلۡنَا عَٰلِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن سِجِّيلٍ

I Mi smo učinili da ono što je gore bude dolje, i na njih smo kao kišu grumenje od skamenjene gline sručili.

వచనం: 75

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّلۡمُتَوَسِّمِينَ

U tome su, zaista, znaci za one koji o tome pronicljivo razmišljaju.

వచనం: 76

وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٖ مُّقِيمٍ

A naselje je baš uz postojeći put.

Naselja u kojima je živio Lotov narod nalaze se pored puta, vide ih putnici koji njime prolaze.

వచనం: 77

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ

U tome su, zaista, znaci za one koji vjeruju.

వచనం: 78

وَإِن كَانَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ لَظَٰلِمِينَ

A i stanovnici Ejke bili su, uistinu, narod nepravedni,

వచనం: 79

فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٖ مُّبِينٖ

pa smo ih kaznili, i oba naselja su uz put koji se vidi.

వచనం: 80

وَلَقَدۡ كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡحِجۡرِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

I stanovnici su Hidžra poslanike lažnim smatrali.

వచనం: 81

وَءَاتَيۡنَٰهُمۡ ءَايَٰتِنَا فَكَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِينَ

A Mi smo im dokaze Naše bili dali, ali su oni od njih glave okrenuli.

వచనం: 82

وَكَانُواْ يَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتًا ءَامِنِينَ

Oni su kuće u brdima klesali, vjerujući da su sigurni,

వచనం: 83

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ مُصۡبِحِينَ

pa i njih u svitanje strašan glas zadesi,

వచనం: 84

فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

i ne bijaše im ni od kakve koristi ono što su bili stekli.

వచనం: 85

وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۗ وَإِنَّ ٱلسَّاعَةَ لَأٓتِيَةٞۖ فَٱصۡفَحِ ٱلصَّفۡحَ ٱلۡجَمِيلَ

Mi smo nebesa i Zemlju i ono između njih s Istinom stvorili. Čas oživljenja će, zacijelo, doći, zato ti velikodušno oprosti.

వచనం: 86

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ ٱلۡخَلَّٰقُ ٱلۡعَلِيمُ

Gospodar tvoj sve stvara i On je Sveznajući.

వచనం: 87

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَٰكَ سَبۡعٗا مِّنَ ٱلۡمَثَانِي وَٱلۡقُرۡءَانَ ٱلۡعَظِيمَ

Mi smo ti objavili sedam ajeta, koji se ponavljaju, i Kuran ti veličanstveni objavljujemo.

వచనం: 88

لَا تَمُدَّنَّ عَيۡنَيۡكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ

Ne pružaj poglede svoje ka onome što Mi dajemo na uživanje nekim od njih i ne budi tužan zbog njih, a prema vjernicima blag budi,

వచనం: 89

وَقُلۡ إِنِّيٓ أَنَا ٱلنَّذِيرُ ٱلۡمُبِينُ

i reci: "Ja sam samo upozoritelj jasni."

వచనం: 90

كَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَى ٱلۡمُقۡتَسِمِينَ

Kao što smo sljedbenike Knjige opomenuli,

Opominjem vas kako vas ne bi zadesilo ono što je zadesilo one koji su podijelili Allahovu knjigu, pa u jedan dio povjerovali, a drugi dio porekli.

వచనం: 91

ٱلَّذِينَ جَعَلُواْ ٱلۡقُرۡءَانَ عِضِينَ

one koji Kuran na dijelove podijeliše.

వచనం: 92

فَوَرَبِّكَ لَنَسۡـَٔلَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ

I tako Mi Gospodara tvog, njih ćemo sve na odgovornost pozvati,

వచనం: 93

عَمَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

za ono što su radili!

వచనం: 94

فَٱصۡدَعۡ بِمَا تُؤۡمَرُ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

Ti javno ispovijedaj ono što ti se naređuje i mnogobožaca se okani.

వచనం: 95

إِنَّا كَفَيۡنَٰكَ ٱلۡمُسۡتَهۡزِءِينَ

Mi ćemo te sačuvati onih koji se rugaju,

వచనం: 96

ٱلَّذِينَ يَجۡعَلُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۚ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

koji pored Allaha drugog boga uzimaju; i znat će oni!

వచనం: 97

وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدۡرُكَ بِمَا يَقُولُونَ

Mi dobro znamo da ti je teško u duši zbog onog što oni govore,

వచనం: 98

فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ ٱلسَّٰجِدِينَ

zato, veličaj Gospodara svoga i hvali Ga, i budi od onih što ničice padaju,

వచనం: 99

وَٱعۡبُدۡ رَبَّكَ حَتَّىٰ يَأۡتِيَكَ ٱلۡيَقِينُ

i Gospodara svoga obožavaj sve do svoje smrti.