భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ అల్-అరాఫ్ - ఫ్రెంచ్ అనువాదం - నూర్ ఇంటర్నేషనల్ సెంటర్ - పేజీ నెంబరు 165 - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

వచనం: 121

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

121. s’écrièrent : « Nous croyons au Seigneur de l’Univers,

వచనం: 122

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

122. au Seigneur de Moïse et d’Aaron. »

వచనం: 123

قَالَ فِرۡعَوۡنُ ءَامَنتُم بِهِۦ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكۡرٞ مَّكَرۡتُمُوهُ فِي ٱلۡمَدِينَةِ لِتُخۡرِجُواْ مِنۡهَآ أَهۡلَهَاۖ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ

123. Pharaon dit alors : « Osez-vous y croire avant que je ne vous le permette ? C’est bien une ruse que celle-ci par laquelle vous voulez chasser de la cité ses habitants. Vous allez bientôt savoir !

వచనం: 124

لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

124. Je vous ferai couper les mains et les jambes opposées puis vous ferai tous crucifier. »

వచనం: 125

قَالُوٓاْ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

125. Ils dirent : « C’est vers notre Seigneur que nous ferons retour. 

వచనం: 126

وَمَا تَنقِمُ مِنَّآ إِلَّآ أَنۡ ءَامَنَّا بِـَٔايَٰتِ رَبِّنَا لَمَّا جَآءَتۡنَاۚ رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَيۡنَا صَبۡرٗا وَتَوَفَّنَا مُسۡلِمِينَ

126. Tu te venges de nous seulement parce que nous avons cru aux Signes de notre Seigneur quand ils nous sont venus. Seigneur ! Emplis-nous de patience et fais-nous mourir en parfaits Soumis. »

వచనం: 127

وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوۡمَهُۥ لِيُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَيَذَرَكَ وَءَالِهَتَكَۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبۡنَآءَهُمۡ وَنَسۡتَحۡيِۦ نِسَآءَهُمۡ وَإِنَّا فَوۡقَهُمۡ قَٰهِرُونَ

127. L’assemblée des notables du peuple de Pharaon dirent : « Vas-tu laisser Moïse et son peuple semer le désordre sur terre alors que lui t’a abandonné, toi et tes divinités ? » Il dit : « Nous exterminerons leurs hommes et épargnerons leurs femmes ; nous prendrons le dessus sur eux et serons dominateurs. »

వచనం: 128

قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱسۡتَعِينُواْ بِٱللَّهِ وَٱصۡبِرُوٓاْۖ إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِينَ

128. Moïse dit à son peuple : « Demandez l’assistance d’Allah et prenez patience, car la terre appartient à Allah. Il en fait hériter qui Il veut de Ses serviteurs. Ce qui est à venir reviendra à ceux qui sont pieux. »

వచనం: 129

قَالُوٓاْ أُوذِينَا مِن قَبۡلِ أَن تَأۡتِيَنَا وَمِنۢ بَعۡدِ مَا جِئۡتَنَاۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يُهۡلِكَ عَدُوَّكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرَ كَيۡفَ تَعۡمَلُونَ

129. Ils dirent : « Nous avons été opprimés aussi bien avant qu’après ton arrivée. » Et Moïse dit : « Peut-être que votre Seigneur fera périr votre ennemi et vous donnera la terre en héritage, pour voir plus tard comment vous agirez. »

వచనం: 130

وَلَقَدۡ أَخَذۡنَآ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ بِٱلسِّنِينَ وَنَقۡصٖ مِّنَ ٱلثَّمَرَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ

130. Nous éprouvâmes le peuple de Pharaon par une succession d’années maigres et une pénurie de fruits afin qu’ils se rappellent.