భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ద్ అ-దారియాత్ - అరబీ అనువాదం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

ד'אריאת

వచనం: 1

وَٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

1 (שבועה) ברוחות המפזרות,

వచనం: 2

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

2 והנושאות את הנטל הכבד,

వచనం: 3

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

3 והמפליגות בנחת,

వచనం: 4

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

4 והמחלקות את הצווים,

వచనం: 5

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

5 כל מה שהוזהרתם בו הוא אכן אמת

వచనం: 6

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

6 ויום הדין אכן יתקיים.

వచనం: 7

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

7 (שבועה) והשמים המתוכננים היטב.

వచనం: 8

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

8 אכן אתם נחלקים בדבר,

వచనం: 9

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

9 אשר מהם יורחקו המורחקים.

వచనం: 10

قُتِلَ ٱلۡخَرَّٰصُونَ

10 הקללה על הכוזבים,

వచనం: 11

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

11 אלה הם אשר שקועים בתעתועים.

వచనం: 12

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

12 הם שואלים, “מתי יום הדין?”

వచనం: 13

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

13 זה היום בו הם ייענשו באש.

వచనం: 14

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

14,”טעמו את העונש אשר דרשתם להחיש”

వచనం: 15

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

15 אך היראים ישכנו בגני עדן עם מעיינות צלולים,

వచనం: 16

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

16 ויקבלו מה שריבונם העניק להם על היותם עושים מעשים טובים.

వచనం: 17

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

17 הם המעיטו מאוד לנום בלילות,

వచనం: 18

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

18 ועם שחר הם מבקשים סליחה,

వచనం: 19

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

19 ועל אשר הם נותנים זכות ברכושם למבקש חסד ולמחוסר כל.

వచనం: 20

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

20 ובארץ יש אותות לבטוחים באמונתם,

వచనం: 21

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

21 ובכם בעצמכם, האם לא תתבוננו?

వచనం: 22

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

22 בשמים מקור פרנסתכם וכל אשר הובטח לכם.

వచనం: 23

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

23 לכן, (נשבע) בריבון השמים והארץ! כי אכן אמת היא, כמו היכולת שלכם לדבר.

వచనం: 24

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

24 האם שמעת על הסיפור אודות האורחים הנכבדים של אברהם?

వచనం: 25

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

25 שבאו אליו ואמרו לו: “שלום!” והוא אמר לי שלום אנשים לא מוכרים”

వచనం: 26

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

26 אז הוא פנה במהירות אל אשתו והביא להם עגל מפוטם.

వచనం: 27

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

27 והגישו להם, ואמר: “האם לא תאכלו?”

వచనం: 28

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

28 הוא החל לפחד מפניהם, אך הם אמרו: “אל תפחד!” ובישרו לו על בן שיהיה בעל תבונה.

వచనం: 29

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

29 אז הגיעה אשתו בצעקה, סטרה על פניה ואמרה: “זקנה ועקרה אני!”

వచనం: 30

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

30 אמרו ״כה אמר ריבונך, כי הוא החכם והיודע.

వచనం: 31

۞ قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

31 ״ ואמר: ״ מה היא שליחותכם?”

వచనం: 32

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

32 אמרו: “נשלחנו אל עם של כופרים מכחשים,

వచనం: 33

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

33 כדי שנמטיר עליהם אבני חימר,

వచనం: 34

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

34 אשר יועדו על ידי ריבונך כעונש למפריזים בעוולות”

వచనం: 35

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

35 וחילצנו את כל המאמינים אשר היו בה,

వచనం: 36

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

36 ולא מצאנו בה אלא משפחה אחת של מוסלמים (מתמסרים),

వచనం: 37

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

37 הותרנו בה אות לאלה הפוחדים מפני העונש הכואב.

వచనం: 38

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

38 ויש עוד אות אל משה, כאשר שלחנו אותו אל פרעה עם הוכחות בהירות,

వచనం: 39

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

39 ואולם (פרעה) סובב גב עם צבאו, ואמר: הוא (משה) קוסם או משוגע”.

వచనం: 40

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ

40 אז ייסרנוהו ואת צבאו וזרקנו אותם לים, כשהוא אשם.

వచనం: 41

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

41 ועאד, כאשר שלחנו אליהם רוח נוראית,

వచనం: 42

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

42 אשר ריסקה את כל אשר עמד בדרכה.

వచనం: 43

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

43 וגם ת'מוד היה אות, כאשר נאמר להם: “התענגו עד עת מועד”.

వచనం: 44

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ

44 ואולם הם מרדו בצוו ריבונם, על כן הכתה בהם סופת אש בעודם בוהים.

వచనం: 45

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

45 ולא יכלו יותר לקום ולא היה להם כל חילוץ.

వచనం: 46

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

46 ולפניהם (הכחדנו) את בני עמו של נוח, כי אכן היו אנשים מושחתים.

వచనం: 47

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

47 ואת השמים בנינו בעוז, ואנו ממשיכים להרחיבם.

వచనం: 48

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

48 ואת הארץ פרשנו, ומה טובים אנו כסוללים.

వచనం: 49

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

49 ואת כל הדברים בראנו כזוגות, למען תזכרו.

వచనం: 50

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

50 לכן, נוסו אל אללה, כי אכן אני נשלחתי ממנו לתת לכם הזהרה בהירה

వచనం: 51

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

51 ואל תעשו לכם עם אללה אלילים אחרים, כי אכן נשלחתי ממנו כדי לתת לכם הזהרה בהירה.

వచనం: 52

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

52 ותמיד כך, לא בא כל שליח אל אלה אשר לפניהם אלא אמרו עליו: “זהו קוסם או משוגע”.

వచనం: 53

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

53 האם ציוו זה את זה על הדבר הזה? אכן הם אנשים משתלחים!

వచనం: 54

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

54 לכן פרוש מהם, ואין עליך שום אשמה.

వచనం: 55

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

55 אך הוסף להזכיר, כי ההזכרה אכן מועילה למאמינים.

వచనం: 56

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

56 ולא בראתי את השדים ואת האדם אלא למען יעבדו אותי.

వచనం: 57

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

57 אינני דורש כי יפרנסוני ואינני רוצה כי יאכילוני.

వచనం: 58

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

58 אכן אללה הוא המפרנס, בעל החוזק והאיתן.

వచనం: 59

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

59 על אלה אשר קיפחו רובצת אשמה כאשמת הכופרים שקדמו להם, אל להם לדחוק בי לזרז את עונשם.

వచనం: 60

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

60 אוי לכופרים מיום העונש שהוזהרו ממנו.