భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అల్-అంకబూత్ - الترجمة البشتوية - سرفراز - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

العنكبوت

వచనం: 1

الٓمّٓ ۟ۚ

الم.

వచనం: 2

اَحَسِبَ النَّاسُ اَنْ یُّتْرَكُوْۤا اَنْ یَّقُوْلُوْۤا اٰمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُوْنَ ۟

ایا خلکو ګومان کړی چې په دې به پریښوول شي چې ووايې مونږ ایمان راوړی او ازمایل کیږي نه؟

వచనం: 3

وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللّٰهُ الَّذِیْنَ صَدَقُوْا وَلَیَعْلَمَنَّ الْكٰذِبِیْنَ ۟

په داسې حال کې چې مونږ له دوی نه وړاندې خلک ټول ازمایلي وو الله به هرو، مرو معلوموي چې رښتیني څوک دي؟ او درواغجن څوک؟

వచనం: 4

اَمْ حَسِبَ الَّذِیْنَ یَعْمَلُوْنَ السَّیِّاٰتِ اَنْ یَّسْبِقُوْنَا ؕ— سَآءَ مَا یَحْكُمُوْنَ ۟

او ایا بدچلنو خلکو ګومان کړی چې له مونږ نه به وړاندې شي؟ دا ډیره غلطه پریکړه ده چي دوی يې کوي.

వచనం: 5

مَنْ كَانَ یَرْجُوْا لِقَآءَ اللّٰهِ فَاِنَّ اَجَلَ اللّٰهِ لَاٰتٍ ؕ— وَهُوَ السَّمِیْعُ الْعَلِیْمُ ۟

څوک چې د الله د ملاقات هیله من وي نو باید باوريې وي چې د الله نیټه هرو، مرو راتلونکې ده. او هغه ښه اوریدونکی او په هر څه پوه دی.

వచనం: 6

وَمَنْ جٰهَدَ فَاِنَّمَا یُجَاهِدُ لِنَفْسِهٖ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعٰلَمِیْنَ ۟

او هر څوک چې هلې ځلې کوي ـ نو د خپل ځان لپاره يې کوي ځکه چې الله پاک له خلکو نه بې پروا دی.

వచనం: 7

وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّاٰتِهِمْ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ اَحْسَنَ الَّذِیْ كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

او کومو کسانو چې ایمان راوړی او نیکې کړنې يي کړي مونږ به خامخا بدۍ ترې لرې او د غوره کړنو مکافات به يې ورکړو.

వచనం: 8

وَوَصَّیْنَا الْاِنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ حُسْنًا ؕ— وَاِنْ جٰهَدٰكَ لِتُشْرِكَ بِیْ مَا لَیْسَ لَكَ بِهٖ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ؕ— اِلَیَّ مَرْجِعُكُمْ فَاُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟

او مونږ انسان ته امر کړی دی چې له مور او پلار سره ښیګڼه وکړي. او که هڅه يې کوله چې ته له ما سره هغه څه شریک کړې چې ته يې زما د شریک په توګه نه پيژنې نو خبره يي مه منه. تاسې ټول به ماته راځئ نو تاسې ټول به له خپلو کړنو نه خبر کړم.

వచనం: 9

وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصّٰلِحِیْنَ ۟

او کومو کسانو چې ایمان راوړی او نیکې کړنې يې خپلې کړي دي خامخا به يې په صالحانو کې داخل کړم.

వచనం: 10

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَّقُوْلُ اٰمَنَّا بِاللّٰهِ فَاِذَاۤ اُوْذِیَ فِی اللّٰهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللّٰهِ ؕ— وَلَىِٕنْ جَآءَ نَصْرٌ مِّنْ رَّبِّكَ لَیَقُوْلُنَّ اِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ ؕ— اَوَلَیْسَ اللّٰهُ بِاَعْلَمَ بِمَا فِیْ صُدُوْرِ الْعٰلَمِیْنَ ۟

او ځینې خلک وايې چې مونږ په الله ایمان راوړی خو چې د الله لپاره وربړول شي نو د خلکو سختي داسي ګڼي لکه د الله عذاب. او قسم دی که چیرې ستا د رب له لورې مرسته راشي خامخا به وایې چې مونږ خو له تاسو سره وو. ایا الله ته د خلکو د سینو د پټو رازونو معلومات نشته؟

వచనం: 11

وَلَیَعْلَمَنَّ اللّٰهُ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَلَیَعْلَمَنَّ الْمُنٰفِقِیْنَ ۟

او الله به هرو، مرو معلوموي چې مؤمنان څوک دي؟ او منافقان څوک؟

వచనం: 12

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لِلَّذِیْنَ اٰمَنُوا اتَّبِعُوْا سَبِیْلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطٰیٰكُمْ ؕ— وَمَا هُمْ بِحٰمِلِیْنَ مِنْ خَطٰیٰهُمْ مِّنْ شَیْءٍ ؕ— اِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ ۟

او کافران مؤمنانو ته وايې زمونږ لار ومنئ ستاسې ګناهونه به مونږ په سر واخلوـ په داسې حال کې چې د هغوی هیڅ ډول ګناه ترې نشي اخستی ـ بې له شکه هغوی درواغ وايې.

వచనం: 13

وَلَیَحْمِلُنَّ اَثْقَالَهُمْ وَاَثْقَالًا مَّعَ اَثْقَالِهِمْ ؗ— وَلَیُسْـَٔلُنَّ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ عَمَّا كَانُوْا یَفْتَرُوْنَ ۟۠

هو! هغوی به هرو، مرو خپل پیټي پورته کوي او له خپلو پیټو سره همغومره نور هم او د قیامت په ورځ به ترې خامخا د درواغو جوړولو پوښتنه کیږي.

వచనం: 14

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا نُوْحًا اِلٰی قَوْمِهٖ فَلَبِثَ فِیْهِمْ اَلْفَ سَنَةٍ اِلَّا خَمْسِیْنَ عَامًا ؕ— فَاَخَذَهُمُ الطُّوْفَانُ وَهُمْ ظٰلِمُوْنَ ۟

او مونږ نوح خپل قوم ته لیږلی و نوح(۹۵۰) کلونه د هغوی په مینځ کې و اوسید. خو قوم يي په طوفان کې غرق شو ځکه چې د ظلم لار يي نیولې وه.

వచనం: 15

فَاَنْجَیْنٰهُ وَاَصْحٰبَ السَّفِیْنَةِ وَجَعَلْنٰهَاۤ اٰیَةً لِّلْعٰلَمِیْنَ ۟

مونږ نوح او د کښتۍ سپرلۍ ته نجات ورکړ او هغه مو د نړیوالو لپاره یوه نښه وګرځوله.

వచనం: 16

وَاِبْرٰهِیْمَ اِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللّٰهَ وَاتَّقُوْهُ ؕ— ذٰلِكُمْ خَیْرٌ لَّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُوْنَ ۟

او ابراهیم مو هم ولیږه هغه خپل قوم ته وویل: د یو الله عبادت وکړئ. او یوازې له هغه نه وډار شئ نو همدا ستاسې لاره ډیره غوره ده که پوهیږئ.

వచనం: 17

اِنَّمَا تَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ اَوْثَانًا وَّتَخْلُقُوْنَ اِفْكًا ؕ— اِنَّ الَّذِیْنَ تَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ لَا یَمْلِكُوْنَ لَكُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوْا عِنْدَ اللّٰهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوْهُ وَاشْكُرُوْا لَهٗ ؕ— اِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ ۟

تاسې چې پرته له الله څخه د کوم څه عبادت کوئ هغه تش بوتان او ستاسې جوړ کړي درواغ دي. په دې کې هیڅ شک نشته چې د کومو څیزونو عبادت تاسې پرته له الله نه کوئ، هغوی ستاسې د روزۍ واک نه لري، روزي یوازې له یو الله نه غواړئ ، یوازې د هغه عبادت وکړئ، او د هغه شکر پر ځای کړئ. خاص هغه ته تاسې بیرته ګرځول کيږئ.

వచనం: 18

وَاِنْ تُكَذِّبُوْا فَقَدْ كَذَّبَ اُمَمٌ مِّنْ قَبْلِكُمْ ؕ— وَمَا عَلَی الرَّسُوْلِ اِلَّا الْبَلٰغُ الْمُبِیْنُ ۟

او که تاسې پیغمبر ته د درواغو نسبت کوئ نو له تاسې وړاندې هم ډیرو ملتونو پیغمبران درواغجن ګڼلي وو. د رسول پر غاړه پرته له ښکاره رسونې څخه بل څه نشته.

వచనం: 19

اَوَلَمْ یَرَوْا كَیْفَ یُبْدِئُ اللّٰهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیْدُهٗ ؕ— اِنَّ ذٰلِكَ عَلَی اللّٰهِ یَسِیْرٌ ۟

ایا هغوی نه دي لیدلي چې الله پاک څرنګه د هستوني پیل کوي؟ بیا يي بیرته راګرځوي؟ بیرته راګرځونه الله پاک ته لا زیاته اسانه ده.

వచనం: 20

قُلْ سِیْرُوْا فِی الْاَرْضِ فَانْظُرُوْا كَیْفَ بَدَاَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللّٰهُ یُنْشِئُ النَّشْاَةَ الْاٰخِرَةَ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ عَلٰى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟ۚ

ای محمده! ووایه چې په ځمکه کې وګرځي او وګوري چې الله پاک د هستوني پیل په څه ډول کړی دی؟ بیا دویم ځل پیدایښت ور په برخه کوي. بې شکه الله پاک پر هر څه پیاوړی دی.

వచనం: 21

یُعَذِّبُ مَنْ یَّشَآءُ وَیَرْحَمُ مَنْ یَّشَآءُ ۚ— وَاِلَیْهِ تُقْلَبُوْنَ ۟

چاته چې وغواړي عذاب ورکوي او چا ته يي چې خوښه شي رحم پرې کوي، او خاص د هغه لور ته تاسې ور تاوه ول کیږئ.

వచనం: 22

وَمَاۤ اَنْتُمْ بِمُعْجِزِیْنَ فِی الْاَرْضِ وَلَا فِی السَّمَآءِ ؗ— وَمَا لَكُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ مِنْ وَّلِیٍّ وَّلَا نَصِیْرٍ ۟۠

او تاسې نه په ځمکه او نه په اسمان کې بې وسې کوونکي يې. او د الله په مقابل کې تاسې نه کوم دوست لرئ او نه کومک کوونکی.

వచనం: 23

وَالَّذِیْنَ كَفَرُوْا بِاٰیٰتِ اللّٰهِ وَلِقَآىِٕهٖۤ اُولٰٓىِٕكَ یَىِٕسُوْا مِنْ رَّحْمَتِیْ وَاُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۟

او کوم کسان چې د الله له ایاتونو او ملاقات نه منکر شوي دي زما له رحمت نه مایوسه، او دردناک عذاب يې په برخه دی.

వచనం: 24

فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهٖۤ اِلَّاۤ اَنْ قَالُوا اقْتُلُوْهُ اَوْ حَرِّقُوْهُ فَاَنْجٰىهُ اللّٰهُ مِنَ النَّارِ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیٰتٍ لِّقَوْمٍ یُّؤْمِنُوْنَ ۟

د ابراهیم علیه السلام د قوم ځواب پرته له دې بل څه نه وو چې ویې ویل: ویې وژنئ یا يې وسوځوئ خو الله له اور نه وژغورلو. په رښتیا چې په دې کې د ایمان راوړونکي قوم لپاره ډیرې لوی نښې دي.

వచనం: 25

وَقَالَ اِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِّنْ دُوْنِ اللّٰهِ اَوْثَانًا ۙ— مَّوَدَّةَ بَیْنِكُمْ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ۚ— ثُمَّ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ یَكْفُرُ بَعْضُكُمْ بِبَعْضٍ وَّیَلْعَنُ بَعْضُكُمْ بَعْضًا ؗ— وَّمَاْوٰىكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِّنْ نّٰصِرِیْنَ ۟ۗۖ

او ابراهیم وویل: تاسې په دنیوي ژوند کې له الله پرته بوتان د خپل مینځي میني او محبت وسله ګرځولي دي خو د قیامت په ورځ به یو له بل نه منکر او یو پر بل به لعنت ووایې اور مو د ورتګ ځای او هیڅوک به مو ملاتړي نه وي.

వచనం: 26

فَاٰمَنَ لَهٗ لُوْطٌ ۘ— وَقَالَ اِنِّیْ مُهَاجِرٌ اِلٰی رَبِّیْ ؕ— اِنَّهٗ هُوَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟

یوازې لوط پرې ایمان راوړ. او ابراهیم وویل: زه د خپل رب لور ته هجرت کوم بې له شکه چې هغه په هر څه برلاسی او د حکمت والا دی.

వచనం: 27

وَوَهَبْنَا لَهٗۤ اِسْحٰقَ وَیَعْقُوْبَ وَجَعَلْنَا فِیْ ذُرِّیَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتٰبَ وَاٰتَیْنٰهُ اَجْرَهٗ فِی الدُّنْیَا ۚ— وَاِنَّهٗ فِی الْاٰخِرَةِ لَمِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

او مونږ هغه ته اسحق او یعقوب وروبښل او د هغه په اولاده کې مو پیغمبري او کتاب کیښود، په دنیا کې مو د هغه اجر پوره ورکړـ او په اخرت کې به په باوري توګه له صالحانو څخه وي.

వచనం: 28

وَلُوْطًا اِذْ قَالَ لِقَوْمِهٖۤ اِنَّكُمْ لَتَاْتُوْنَ الْفَاحِشَةَ ؗ— مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ اَحَدٍ مِّنَ الْعٰلَمِیْنَ ۟

او لوط را یاد کړه: هغه خپل قوم ته وویل: تاسې یوه داسې فاحش او وران کار ته ملاتړلې ده چې له تاسې څخه وړاندې هیچا نه دی کړی.

వచనం: 29

اَىِٕنَّكُمْ لَتَاْتُوْنَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُوْنَ السَّبِیْلَ ۙ۬— وَتَاْتُوْنَ فِیْ نَادِیْكُمُ الْمُنْكَرَ ؕ— فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهٖۤ اِلَّاۤ اَنْ قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللّٰهِ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِیْنَ ۟

ایا تاسې له نارینه وو سره یو ځای کیږئ؟ لارې شکوئ؟ او په خپلو غونډو کې په ډاګیزه ناروا کارونه کوئ؟ د هغه له قوم سره پرته له دې بل هیڅ ځواب نه ووچې ویې ویل: که ته رښتینی يې نو د الله عذاب راوله!.

వచనం: 30

قَالَ رَبِّ انْصُرْنِیْ عَلَی الْقَوْمِ الْمُفْسِدِیْنَ ۟۠

لوط وویل: ای زما ربه! ددې فاسد قوم په مقابل کې زما ملا وتړه.

వచనం: 31

وَلَمَّا جَآءَتْ رُسُلُنَاۤ اِبْرٰهِیْمَ بِالْبُشْرٰی ۙ— قَالُوْۤا اِنَّا مُهْلِكُوْۤا اَهْلِ هٰذِهِ الْقَرْیَةِ ۚ— اِنَّ اَهْلَهَا كَانُوْا ظٰلِمِیْنَ ۟ۚۖ

او کله چې زمونږ استازی له زیري[۷] سره ابراهیم ته راغلل نو ورته يي وویل مونږ ددې کلي خلک له مینځه وړو ځکه چې ظالمان دي.

[۷] د اسحق او یعقوب پیدایښت زیری يې ورکړ( فتح القدیر).

వచనం: 32

قَالَ اِنَّ فِیْهَا لُوْطًا ؕ— قَالُوْا نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَنْ فِیْهَا ؗ— لَنُنَجِّیَنَّهٗ وَاَهْلَهٗۤ اِلَّا امْرَاَتَهٗ ؗ— كَانَتْ مِنَ الْغٰبِرِیْنَ ۟

ابراهیم ورته وویل: په دې کلي کې خو لوط هم دی. هغوی ځواب ورکړ چې هو! مونږ ته د کلي ټول اوسیدوکي ښه معلوم دي. مونږ په لوط او د هغه کورنۍ له عذاب نه وژغورو خو یوازې ښځه به يې هلاکه شي ځکه چې هغه له بیرته پاتې کیدونکو څخه ده.

వచనం: 33

وَلَمَّاۤ اَنْ جَآءَتْ رُسُلُنَا لُوْطًا سِیْٓءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَّقَالُوْا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ ۫— اِنَّا مُنَجُّوْكَ وَاَهْلَكَ اِلَّا امْرَاَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغٰبِرِیْنَ ۟

او کله چې زمونږ استازي لوط ته ورغلل نو په ورتګ يې خورا سخت خفه او زړه تنګی شو، هغوی ورته وویل: مه ډاریږه او خفګان هم مه کوه مونږ به تا او ستا کورنۍ وژغورو، خو یوازې ستا ښځه به هلاکه شي ځکه چې هغه له بیرته پاتې کیدونکو څخه ده.

వచనం: 34

اِنَّا مُنْزِلُوْنَ عَلٰۤی اَهْلِ هٰذِهِ الْقَرْیَةِ رِجْزًا مِّنَ السَّمَآءِ بِمَا كَانُوْا یَفْسُقُوْنَ ۟

مونږ ددې کلي پر خلکو د هغوی د فسق له کبله له اسمان څخه عذاب نازلوو.

వచనం: 35

وَلَقَدْ تَّرَكْنَا مِنْهَاۤ اٰیَةً بَیِّنَةً لِّقَوْمٍ یَّعْقِلُوْنَ ۟

او مونږ د هغو خلکو لپاره چې له عقل نه کار اخلي د کلې یوه څرګنده نښه [۸] پریښې ده.

[۸] دا نښه د بحرمیت هغه برخه ده چې نن هم ورته بحر لوط ویل کیږي( فتح القدیر).

వచనం: 36

وَاِلٰی مَدْیَنَ اَخَاهُمْ شُعَیْبًا ۙ— فَقَالَ یٰقَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ وَارْجُوا الْیَوْمَ الْاٰخِرَ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْاَرْضِ مُفْسِدِیْنَ ۟

او مونږ مدین ته د هغوی ورور شعیب ولیږه. شعیب هغوی ته وویل: ای زما قومه! د یو الله عبادت وکړئ او د وروستۍ ورځې د نیکبختیو هیله من اوسئ او په ځمکه کې د فساد هڅې مه کوئ.

వచనం: 37

فَكَذَّبُوْهُ فَاَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَاَصْبَحُوْا فِیْ دَارِهِمْ جٰثِمِیْنَ ۟ؗ

خو هغوی درواغجن وګاڼه، نو هغه و چې سهار په خپلو کورونو کې پړمخ پراته وو.

వచనం: 38

وَعَادًا وَّثَمُوْدَاۡ وَقَدْ تَّبَیَّنَ لَكُمْ مِّنْ مَّسٰكِنِهِمْ ۫— وَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطٰنُ اَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیْلِ وَكَانُوْا مُسْتَبْصِرِیْنَ ۟ۙ

او مونږ عادیان او ثمودیان هم هلاک کړل، تاسې هغه ځایونه وینئ چې هغوی پکې اوسیدل شیطان د هغوی کړه وړه ښایسته او له سمې لارې نه يې واړول سره له دې چې هغوی ښه هوښیار او په خبره پوه خلک وو.

వచనం: 39

وَقَارُوْنَ وَفِرْعَوْنَ وَهَامٰنَ ۫— وَلَقَدْ جَآءَهُمْ مُّوْسٰی بِالْبَیِّنٰتِ فَاسْتَكْبَرُوْا فِی الْاَرْضِ وَمَا كَانُوْا سٰبِقِیْنَ ۟ۚ

او مونږ قارون، فرعون او هامان هم هلاک کړل موسی هغوی ته له څرګندو معجزو سره راغی، هغوی په ځمکه کې لويې وکړه خو له مونږ نه وړاندې کیدای نه شول.

వచనం: 40

فَكُلًّا اَخَذْنَا بِذَنْۢبِهٖ ۚ— فَمِنْهُمْ مَّنْ اَرْسَلْنَا عَلَیْهِ حَاصِبًا ۚ— وَمِنْهُمْ مَّنْ اَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ ۚ— وَمِنْهُمْ مَّنْ خَسَفْنَا بِهِ الْاَرْضَ ۚ— وَمِنْهُمْ مَّنْ اَغْرَقْنَا ۚ— وَمَا كَانَ اللّٰهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَلٰكِنْ كَانُوْۤا اَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُوْنَ ۟

مونږ هر یو په خپله ګناه ونیول، پر ځینو مو نیز کاڼي ویشتونکي[۹] باد راوالوزاوه ـ ځینې یوې چیغې[۱۰] او تندر ونیول، ځيني مو په ځمکه کې ننویستل[۱۱] او ځینې مو په اوبو کې غرق کړل[۱۲] الله پاک پر هغوی ظلم نه دی کړی بلکې هغوی په خپله په خپلو ځانو ظلم کاو.

[۹] په کاڼې وروونکي باد عادیان او د لوط قوم هلاک شوي وو.
[۱۰] ثمودیان پرې هلاک شوي وو.
[۱۱] قارون.
[۱۲] فرعون، هامان او د نوح قوم ( البحرالمحیط او فتح القدیر).

వచనం: 41

مَثَلُ الَّذِیْنَ اتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ اَوْلِیَآءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوْتِ ۚ— اِتَّخَذَتْ بَیْتًا ؕ— وَاِنَّ اَوْهَنَ الْبُیُوْتِ لَبَیْتُ الْعَنْكَبُوْتِ ۘ— لَوْ كَانُوْا یَعْلَمُوْنَ ۟

کومو کسانو چې پرته له الله نه دوستان نیولي د هغوی مثال د غڼې به شان دی. چې خپل ځان ته کور جوړوي او له ټولو کورونو څخه کمزوری کور د غڼي کور وي. کاشکې چې دغه خلک په دې خبره پوهیدای.

వచనం: 42

اِنَّ اللّٰهَ یَعْلَمُ مَا یَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِهٖ مِنْ شَیْءٍ ؕ— وَهُوَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟

الله ته هغه څیزونه ډیر ښه معلوم دي چې دوی يې پرته له هغه رابلي او هغه په هر څه برلاسی او حکمت والا دی.

వచనం: 43

وَتِلْكَ الْاَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ ۚ— وَمَا یَعْقِلُهَاۤ اِلَّا الْعٰلِمُوْنَ ۟

دا مثالونه مونږ د خلکو د پوهونې لپاره وړاندې کووـ خو یوازې د علم څښتان پرې پوهیږي.

వచనం: 44

خَلَقَ اللّٰهُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ بِالْحَقِّ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً لِّلْمُؤْمِنِیْنَ ۟۠

الله پاک اسمانونه او ځمکه په حقه پیدا کړي دي. او په همدې پیدایښت کې د منونکو خلکو لپاره لویه نښه ده.

వచనం: 45

اُتْلُ مَاۤ اُوْحِیَ اِلَیْكَ مِنَ الْكِتٰبِ وَاَقِمِ الصَّلٰوةَ ؕ— اِنَّ الصَّلٰوةَ تَنْهٰی عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنْكَرِ ؕ— وَلَذِكْرُ اللّٰهِ اَكْبَرُ ؕ— وَاللّٰهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُوْنَ ۟

ای محمده!هغه کتاب ولوله چې تاته وحې کیږي او لمونځ و دروه بې له شکه لمونځ د بې حیایې او ناروا کارونو مخه نیسي.او د الله یاد[۱]له هر څه نه ډیر لوی دی. او الله ته ستاسې کړنې ډیرې ښي معلومې دي.

[۱] ـ بله معنې یې ده چې الله خپل کوم بنده یاد کړي دا ډیر لوی نعمت دیږ(معارف القران).

వచనం: 46

وَلَا تُجَادِلُوْۤا اَهْلَ الْكِتٰبِ اِلَّا بِالَّتِیْ هِیَ اَحْسَنُ ؗ— اِلَّا الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا مِنْهُمْ وَقُوْلُوْۤا اٰمَنَّا بِالَّذِیْۤ اُنْزِلَ اِلَیْنَا وَاُنْزِلَ اِلَیْكُمْ وَاِلٰهُنَا وَاِلٰهُكُمْ وَاحِدٌ وَّنَحْنُ لَهٗ مُسْلِمُوْنَ ۟

او له اهل کتابو سره پرته له غوره اسلوب په بل ډول بحث مه کوئ مګر له هغو سره چې بې انصافي یې کړې(د انډول ځواب ورکولو حق لرئ ـ (غوره اسلوب دادی چې:)ووایئ:مونږ په هغه څه ایمان راوړی چې مونږ ته نازل شوی او په هغه مو هم ایمان راوړی چې تاسې ته نازل شوی او زمونږ او ستاسې معبود یو دی.او مونږ همغه ته پورته غاړه ایښې ده.

వచనం: 47

وَكَذٰلِكَ اَنْزَلْنَاۤ اِلَیْكَ الْكِتٰبَ ؕ— فَالَّذِیْنَ اٰتَیْنٰهُمُ الْكِتٰبَ یُؤْمِنُوْنَ بِهٖ ۚ— وَمِنْ هٰۤؤُلَآءِ مَنْ یُّؤْمِنُ بِهٖ ؕ— وَمَا یَجْحَدُ بِاٰیٰتِنَاۤ اِلَّا الْكٰفِرُوْنَ ۟

او ای پيغمبره!په همدې ډول مونږ تاته کتاب نازل کړ.کومو خلکو ته چې مونږ مخکې کتاب ورکړی هغوی اوس په دې کتاب هم ایمان راوړي ـ او د مشرکانو ځینې خلک هم پرې ایمان راوړي.او زمونږ له ایتونو یوازې کافران انکار کوي او بس.

వచనం: 48

وَمَا كُنْتَ تَتْلُوْا مِنْ قَبْلِهٖ مِنْ كِتٰبٍ وَّلَا تَخُطُّهٗ بِیَمِیْنِكَ اِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُوْنَ ۟

او ای محمده!له دې قران نه وړاندې تا نه څه لوستل او نه دې په خپل ښي لاس څه لیکلی شول که نه نو باطل منونکو به هر ډول شکونه کړي وای.

వచనం: 49

بَلْ هُوَ اٰیٰتٌۢ بَیِّنٰتٌ فِیْ صُدُوْرِ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْعِلْمَ ؕ— وَمَا یَجْحَدُ بِاٰیٰتِنَاۤ اِلَّا الظّٰلِمُوْنَ ۟

بلکې دا قران د هغو خلکو په سینو کې چې پوهه ور کړای شوې ده ښکاره نښې دي. او زمونږ له ایتونو پرته له ظالمانو څخه بل څوک انکار نه کوي.

వచనం: 50

وَقَالُوْا لَوْلَاۤ اُنْزِلَ عَلَیْهِ اٰیٰتٌ مِّنْ رَّبِّهٖ ؕ— قُلْ اِنَّمَا الْاٰیٰتُ عِنْدَ اللّٰهِ ؕ— وَاِنَّمَاۤ اَنَا نَذِیْرٌ مُّبِیْنٌ ۟

او ظالمان وایې چې پر محمد ولې د خپل رب له لورې معجزې نه راښکته کیږي؟ ووایه چې معجزې د الله له لورې وي.ا زه یوازې یو ډانګ پيلی ډاروونکی یم او بس.

వచనం: 51

اَوَلَمْ یَكْفِهِمْ اَنَّاۤ اَنْزَلْنَا عَلَیْكَ الْكِتٰبَ یُتْلٰی عَلَیْهِمْ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَرَحْمَةً وَّذِكْرٰی لِقَوْمٍ یُّؤْمِنُوْنَ ۟۠

ایا همدا معجزه یي بس نه ده چې مونږ پر تا کتاب نازل کړی چې هر وخت پر هغوی لوستلی شي؟بې له شکه چې په دې کتاب کې د هغه قوم لپاره چې ایمان راوړي رحمت او پند دی.

వచనం: 52

قُلْ كَفٰی بِاللّٰهِ بَیْنِیْ وَبَیْنَكُمْ شَهِیْدًا ۚ— یَعْلَمُ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ ؕ— وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوْا بِاللّٰهِ ۙ— اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْخٰسِرُوْنَ ۟

ای محمده!ووایه چې الله زما او ستاسې په مینځ کې د شاهدۍ لپاره بس دی.هغه د اسمانونو او ځمکې په هر څه ښه پوهیږي. او کوم کسان چې باطل مني او له الله نه انکار کوي نو همدوی زیانمن دي.

వచనం: 53

وَیَسْتَعْجِلُوْنَكَ بِالْعَذَابِ ؕ— وَلَوْلَاۤ اَجَلٌ مُّسَمًّی لَّجَآءَهُمُ الْعَذَابُ ؕ— وَلَیَاْتِیَنَّهُمْ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟

او دغه خلک له تانه د ژر عذاب راوستلو غوښتنه کوي که نیټه ټاکل شوې نه وای نو خامخا به عذاب ورته راغلی و.او یو وخت به ناببره چې د دوی خیال هم نه وي عذاب پرې راشي.

వచనం: 54

یَسْتَعْجِلُوْنَكَ بِالْعَذَابِ ؕ— وَاِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیْطَةٌ بِالْكٰفِرِیْنَ ۟ۙ

دوی له تانه د ژر عذاب راوستلو غوښتنه کوي.په داسې حال کې چې جهنم په باوري توګه پر کافرانو راتاوشوی دی.

వచనం: 55

یَوْمَ یَغْشٰىهُمُ الْعَذَابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ اَرْجُلِهِمْ وَیَقُوْلُ ذُوْقُوْا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟

هغه ورځ به یې دوي وویني چې له پاسه او د پښو له لورې یې عذاب راپټ او الله ورته ووايي چې:اوس د خپلو کړنو خوند وڅکئ!

వచనం: 56

یٰعِبَادِیَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اِنَّ اَرْضِیْ وَاسِعَةٌ فَاِیَّایَ فَاعْبُدُوْنِ ۟

ای زما مؤمنو بنده ګانو! زما ځمکه پراخه ده یوازې زما بندګې وکړئ.

వచనం: 57

كُلُّ نَفْسٍ ذَآىِٕقَةُ الْمَوْتِ ۫— ثُمَّ اِلَیْنَا تُرْجَعُوْنَ ۟

هر ساکښ د مرګ څکونکی دی. بیا به ماته تاسې ټول راګرځول کیږئ.

వచనం: 58

وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِّنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهٰرُ خٰلِدِیْنَ فِیْهَا ؕ— نِعْمَ اَجْرُ الْعٰمِلِیْنَ ۟ۗۖ

او هغو کسانو ته چې ایمان ئې راوړی او نیکې کړنې یې کړي هرو،مرو د جنت په هغو لوړو ماڼیو کې د استوګنې ځای ورکوم چې لاندې به ترې ویالې بهیږي.او تل تر تله به هملته وي.هو!د عمل کوونکو اجر غوره دی.

వచనం: 59

الَّذِیْنَ صَبَرُوْا وَعَلٰی رَبِّهِمْ یَتَوَكَّلُوْنَ ۟

دا همغه کسان دي چې زغم یې کړی.او پر خپل رب توکل کوي.

వచనం: 60

وَكَاَیِّنْ مِّنْ دَآبَّةٍ لَّا تَحْمِلُ رِزْقَهَا ۖۗؗ— اَللّٰهُ یَرْزُقُهَا وَاِیَّاكُمْ ۖؗ— وَهُوَ السَّمِیْعُ الْعَلِیْمُ ۟

او ډیر ژوندي څیزونه دي چې یو هم خپله روزي شاه کړی نه ګرځي الله پاک هغوی او هم تاسې ته روزي درکوي.او هغه ښه اوریدونکی او په هر څه پوه دی.

వచనం: 61

وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَیَقُوْلُنَّ اللّٰهُ ۚ— فَاَنّٰی یُؤْفَكُوْنَ ۟

او قسم دی که ته له دې خلکو نه پوښتنه وکړې چې اسمانونه او ځمکه چا پيدا کړي دي؟او چا لمر او سپوږمۍ تابع کړي دي؟ نو هرو،مرو به ووایې چې:الله:نو بیا ولې غولول کیږي؟

వచనం: 62

اَللّٰهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَّشَآءُ مِنْ عِبَادِهٖ وَیَقْدِرُ لَهٗ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیْمٌ ۟

الله دی چې په خپلو بنده ګانو کې یې چاته خوښه شې روزي پرې پراخوي او یا یې پرې تنګوي.الله پاک په هر څه ښه پوه دی.

వచనం: 63

وَلَىِٕنْ سَاَلْتَهُمْ مَّنْ نَّزَّلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً فَاَحْیَا بِهِ الْاَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهَا لَیَقُوْلُنَّ اللّٰهُ ؕ— قُلِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ ؕ— بَلْ اَكْثَرُهُمْ لَا یَعْقِلُوْنَ ۟۠

او قسم دی که ته له دوی نه پوښتنه وکړې چې:چا له بره نه اوبه راښکته کړي چې بیا یې پرې مړه او وچه ځمکه را ژوندۍ کړې؟ خامخا به ووايي:الله.ورته ووایه:ټولې ستاینې یوازې الله ته دي.خو د دوی ډیر خلک عقل نه کاروي.

వచనం: 64

وَمَا هٰذِهِ الْحَیٰوةُ الدُّنْیَاۤ اِلَّا لَهْوٌ وَّلَعِبٌ ؕ— وَاِنَّ الدَّارَ الْاٰخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ ۘ— لَوْ كَانُوْا یَعْلَمُوْنَ ۟

د دنیا ژوند پرته له ساعت تیرۍ او لوبو بل څه نه دی.اصلي ژوند د اخرت کور دی دریغه چې دوی پوهیدای.

వచనం: 65

فَاِذَا رَكِبُوْا فِی الْفُلْكِ دَعَوُا اللّٰهَ مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ ۚ۬— فَلَمَّا نَجّٰىهُمْ اِلَی الْبَرِّ اِذَا هُمْ یُشْرِكُوْنَ ۟ۙ

او کله چې مشرکان په کښتۍ کې سپاره شي نو له الله نه په داسې توګه غوښتنې کوي چې د هغه سوچه دین یي خپل کړی وي.خو چې الله یې وچې ته وباسي.بیا نو شریکان نیسي.

వచనం: 66

لِیَكْفُرُوْا بِمَاۤ اٰتَیْنٰهُمْ ۙۚ— وَلِیَتَمَتَّعُوْا ۥ— فَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ ۟

تر څو زمونږ له ورکړو نعمتونو څخه منکر او څه لنډه ګټه ترلاسه کړي.نو ژر به پوه شي.

వచనం: 67

اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا اٰمِنًا وَّیُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ ؕ— اَفَبِالْبَاطِلِ یُؤْمِنُوْنَ وَبِنِعْمَةِ اللّٰهِ یَكْفُرُوْنَ ۟

ایا نه ګوري چې مونږ حرم د ډاډ ځای ګرځولی دی؟ په داسې حال کې چې په چاپيریال کې یې خلک اختطاف کیږي.ایا باطل مني، او د الله له نعمت نه انکار کوي؟

వచనం: 68

وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰی عَلَی اللّٰهِ كَذِبًا اَوْ كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَآءَهٗ ؕ— اَلَیْسَ فِیْ جَهَنَّمَ مَثْوًی لِّلْكٰفِرِیْنَ ۟

له هغه چا به لوی ظالم څوک وي چې پر الله يي درواغ تړلي؟ او یایي راغلی حق درواغ ګڼلی وي؟ ایا د دغسې کافرانو استوګن ځای دوزخ نه دی؟

వచనం: 69

وَالَّذِیْنَ جٰهَدُوْا فِیْنَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا ؕ— وَاِنَّ اللّٰهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِیْنَ ۟۠

او چا چې زمونږ په لار کې هلې ځلی کړي دي،مونږ به خامخا خپلې لارې وروښیو.الله پاک د نیکو کارو مل دی.