భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ అల్-హాఖ్ఖహ్ - పెర్షియన్ అనువాదం - అల్ ఖుర్ఆన్ అల్ కరీమ్ యొక్క సంక్షిప్త తఫ్సీర్ వ్యాఖ్యానం - పేజీ నెంబరు 567 - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

వచనం: 9

وَجَآءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهٗ وَالْمُؤْتَفِكٰتُ بِالْخَاطِئَةِ ۟ۚ

و فرعون و امت‌های پیش از او، و شهرهایی که با زیر و رو شدن، عذاب شدند، یعنی قوم لوط، خطاهایی از شرک و گناهان مرتکب شدند.

వచనం: 10

فَعَصَوْا رَسُوْلَ رَبِّهِمْ فَاَخَذَهُمْ اَخْذَةً رَّابِیَةً ۟

و تمامی آنها از فرمان رسول‌شان که به‌سوی آنها فرستاده شد سرپیچی نمودند و او را تکذیب کردند، و الله آنها را به گرفتنی افزون بر آنچه نابودی‌شان با آن کامل می‌شود فرو گرفت.

వచనం: 11

اِنَّا لَمَّا طَغَا الْمَآءُ حَمَلْنٰكُمْ فِی الْجَارِیَةِ ۟ۙ

به‌راستی‌که ما وقتی آب از حد خود در ارتفاع فراتر رفت کسانی را که شما از پشت آنها هستید در کشتی جاری‌ای که نوح علیه السلام آن را به فرمان ما ساخت سوار کردیم، پس شما سوار آن بودید.

వచనం: 12

لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَّتَعِیَهَاۤ اُذُنٌ وَّاعِیَةٌ ۟

تا این کشتی و قصه‌اش را اندرزی قرار دهیم که بر نابودی کافران، و نجات‌یافتن مؤمنان به آن استدلال می‌شود، و گوش‌هایی که آنچه را می‌شنوند حفظ می‌کنند آن را نگاه دارند.

వచనం: 13

فَاِذَا نُفِخَ فِی الصُّوْرِ نَفْخَةٌ وَّاحِدَةٌ ۟ۙ

پس آن‌گاه که فرشتۀ مأمور دمیدن در صور یک بار (یعنی برای بار دوم) بدمد.

వచనం: 14

وَّحُمِلَتِ الْاَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَّاحِدَةً ۟ۙ

و زمین و کوه‌ها بالا برده شوند، آن‌گاه یکباره و به شدت کوبیده شوند و اجزای زمین و اجزای کوه‌هایش از هم پاشیده شود.

వచనం: 15

فَیَوْمَىِٕذٍ وَّقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ۟ۙ

روزی‌که تمام این موارد رخ می‌دهد قیامت برپا می‌گردد.

వచనం: 16

وَانْشَقَّتِ السَّمَآءُ فَهِیَ یَوْمَىِٕذٍ وَّاهِیَةٌ ۟ۙ

و در آن روز آسمان برای نزول فرشتگان از آن می‌شکافد، و بعد از اینکه محکم و منسجم بود در آن روز سست و ضعیف می‌شود.

వచనం: 17

وَّالْمَلَكُ عَلٰۤی اَرْجَآىِٕهَا ؕ— وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ یَوْمَىِٕذٍ ثَمٰنِیَةٌ ۟ؕ

و فرشتگان در اطراف و کناره‌های آسمان هستند، و در آن روز بزرگ هشت فرشتۀ مقرب، عرش پروردگارت را برمی‌دارند.

వచనం: 18

یَوْمَىِٕذٍ تُعْرَضُوْنَ لَا تَخْفٰی مِنْكُمْ خَافِیَةٌ ۟

- ای مردم- در آن روز بر الله عرضه می‌شوید، از شما هیچ امر پنهانی، هرچه که باشد، بر الله پوشیده نمی‌ماند، بلکه الله از آن آگاه و مطلع است.

వచనం: 19

فَاَمَّا مَنْ اُوْتِیَ كِتٰبَهٗ بِیَمِیْنِهٖ فَیَقُوْلُ هَآؤُمُ اقْرَءُوْا كِتٰبِیَهْ ۟ۚ

اما هرکس نامۀ اعمالش به دست راست او داده شود از شادی و سرور می‌گوید: نامۀ اعمالم را بگیرید و بخوانید.

వచనం: 20

اِنِّیْ ظَنَنْتُ اَنِّیْ مُلٰقٍ حِسَابِیَهْ ۟ۚ

به‌راستی‌که من در دنیا دانستم و یقین کردم که برانگیخته می‌شوم، و به جزایم می‌رسم.

వచనం: 21

فَهُوَ فِیْ عِیْشَةٍ رَّاضِیَةٍ ۟ۙ

پس او به‌سبب نعمت‌های جاویدانی که می‌بیند در زندگی خوشی قرار دارد.

వచనం: 22

فِیْ جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ۟ۙ

در بهشتی که مکان و جایگاه والایی دارد.

వచనం: 23

قُطُوْفُهَا دَانِیَةٌ ۟

میوه‌هایش برای کسی‌که آنها را می‌خورد نزدیک و قابل دسترس است.

వచనం: 24

كُلُوْا وَاشْرَبُوْا هَنِیْٓـًٔا بِمَاۤ اَسْلَفْتُمْ فِی الْاَیَّامِ الْخَالِیَةِ ۟

برای گرامی‌ داشتن آنها گفته می‌شود: به‌سبب اعمال صالحی که در روزهای گذشته در دنیا از پیش فرستاده‌اید بدون هیچ آزاری در خوردن و نوشیدن بخورید و بنوشید.

వచనం: 25

وَاَمَّا مَنْ اُوْتِیَ كِتٰبَهٗ بِشِمَالِهٖ ۙ۬— فَیَقُوْلُ یٰلَیْتَنِیْ لَمْ اُوْتَ كِتٰبِیَهْ ۟ۚ

و اما کسی‌که نامۀ اعمالش به دست چپ او داده شود، از پشیمانی زیاد می‌گوید: کاش نامۀ اعمالم را به‌سبب اعمال بدی که در آن است و مستوجب عذابم هستند دریافت نکرده بودم.

వచనం: 26

وَلَمْ اَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ۟ۚ

و ای کاش نمی‌دانستم که چه حسابی دارم.

వచనం: 27

یٰلَیْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِیَةَ ۟ۚ

ای کاش پس از مرگم هرگز برانگیخته نمی‌شدم.

వచనం: 28

مَاۤ اَغْنٰی عَنِّیْ مَالِیَهْ ۟ۚ

مالم ذره‌ای از عذاب الله از من دفع نکرد.

వచనం: 29

هَلَكَ عَنِّیْ سُلْطٰنِیَهْ ۟ۚ

حجت و توان و مقامی که بر آن تکیه می‌کردم از دستم رفت.

వచనం: 30

خُذُوْهُ فَغُلُّوْهُ ۟ۙ

و گفته می‌شود: - ای فرشتگان- او را بگیرید و دستش را به گردنش ببندید.

వచనం: 31

ثُمَّ الْجَحِیْمَ صَلُّوْهُ ۟ۙ

سپس او را در جهنم افکنید تا از حرارتش رنج بَرَد.

వచనం: 32

ثُمَّ فِیْ سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُوْنَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوْهُ ۟ؕ

سپس او را در زنجیری که طولش هفتاد ذراع است درآورید.

వచనం: 33

اِنَّهٗ كَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ الْعَظِیْمِ ۟ۙ

زیرا او به الله عظیم ایمان نمی‌آورد.

వచనం: 34

وَلَا یَحُضُّ عَلٰی طَعَامِ الْمِسْكِیْنِ ۟ؕ

و دیگران را بر اِطعام مسکین تشویق نمی‌کرد.

వచనం: 35

فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هٰهُنَا حَمِیْمٌ ۟ۙ

پس در روز قیامت خویشاوندی ندارد که عذاب را از او دفع کند.

ఈ పేజీలోని వచనాల ద్వారా లభించే ప్రయోజనాలు:

• المِنَّة التي على الوالد مِنَّة على الولد تستوجب الشكر.

نعمت‌بخشی بر پدر، نعمت‌بخشی بر فرزند به شمار می‌رود و سپاسگزاری را واجب می‌گرداند.

• إطعام الفقير والحض عليه من أسباب الوقاية من عذاب النار.

اِطعام فقیر و تشویق بر آن، از اسباب نجات از عذاب جهنم است.

• شدة عذاب يوم القيامة تستوجب التوقي منه بالإيمان والعمل الصالح.

دشواری عذاب روز قیامت، پیشگیری از آن را با ایمان و عمل صالح ایجاب می‌کند.