భావార్ధాల అనువాదం వచనం 117 సూరహ్ సూరహ్ అల్-అరాఫ్ - పెర్షియన్ అనువాదం - అల్ ఖుర్ఆన్ అల్ కరీమ్ యొక్క సంక్షిప్త తఫ్సీర్ వ్యాఖ్యానం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

వచనం: 117

وَاَوْحَیْنَاۤ اِلٰی مُوْسٰۤی اَنْ اَلْقِ عَصَاكَ ۚ— فَاِذَا هِیَ تَلْقَفُ مَا یَاْفِكُوْنَ ۟ۚ

و الله به پیامبر و کلیم خویش موسی علیه السلام چنین وحی کرد: - ای موسی- عصایت را بیفکن، پس موسی علیه السلام آن را افکند، ‌ناگهان به ماری زنده تبدیل شد که ریسمان‌ها و عصاهای‌شان را که در تبدیل حقایق و به اشتباه ‌انداختن مردم به کار می‌بردند و مردم آن‌ها را مارهایی جنبیده می‌دیدند، بلعید.

ఈ పేజీలోని వచనాల ద్వారా లభించే ప్రయోజనాలు:

• من حكمة الله ورحمته أن جعل آية كل نبي مما يدركه قومه، وقد تكون من جنس ما برعوا فيه.

از مظاهر حکمت و رحمت الله است که نشانۀ هر پیامبری را از مواردی قرار می‌دهد که قوم او آن را درک می‌کنند، و گاهی از جنس چیزی است که در آن مهارت دارند.

• أنّ فرعون كان عبدًا ذليلًا مهينًا عاجزًا، وإلا لما احتاج إلى الاستعانة بالسحرة في دفع موسى عليه السلام.

فرعون بنده‌ای خوار و پست و ناتوان بود، و گرنه برای دفع موسی علیه السلام به یاری‌گرفتن از ساحران نیازی نداشت.

• يدل على ضعف السحرة - مع اتصالهم بالشياطين التي تلبي مطالبهم - طلبهم الأجر والجاه عند فرعون.

طلب مزد و مقام نزد فرعون از سوی ساحران -درحالی‌که به شیاطین متصل هستند که خواسته‌های‌شان را پاسخ می‌دهند-، بر ضعف ساحران دلالت دارد.