Salin ng mga Kahulugan Surah An-Naml - Salin sa Wikang Bosniyano ng Al-Mukhtasar fī Tafsīr Al-Qur’an Al-Karīm - Numero ng Pahina 378 - Ensayklopedia ng Marangal na Qur-an

Ayah: 14

وَجَحَدُواْ بِهَا وَٱسۡتَيۡقَنَتۡهَآ أَنفُسُهُمۡ ظُلۡمٗا وَعُلُوّٗاۚ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

Oni, međutim, porekoše nadnaravna djela koja im Musa, alejhis-selam, donese, ali su ih u sebi istinitim držali. Povod takvom njihovom ponašanju bili su činjenje nepravde i oholost kad je riječ o prihvatanju istine. Pa ti, Poslaniče, vidi kakva ih kob zadesi zbog toga što su bili nevjernici grešnici – Allah ih je sve uništio!

Ayah: 15

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ عِلۡمٗاۖ وَقَالَا ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٖ مِّنۡ عِبَادِهِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Plemeniti Allah podario je znanje vjerovjesnicima Davudu i njegovu sinu Sulejmanu. Vid tog znanja jeste što su razumjeli jezik ptica. Njih su dvojica kazali, zahvaljujući se Allahu, džellešanuhu: “Hvala Gospodaru, Koji nas je u odnosu na ostale Svoje robove vjernike odlikovao time što nam je dao znanje i vjerovjesništvo!”

Ayah: 16

وَوَرِثَ سُلَيۡمَٰنُ دَاوُۥدَۖ وَقَالَ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ عُلِّمۡنَا مَنطِقَ ٱلطَّيۡرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيۡءٍۖ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡمُبِينُ

I vjerovjesnik Sulejman naslijedi svog oca Davuda, alejhis-selam, u vjerovjesništvu, korisnom znanju i vlasti. Spominjući Allahove blagodati koje je Allah dao njemu i njegovu ocu Davudu, Sulejman se obratio svijetu: “O ljudi, Allah nas je poučio da razumijemo ptičije glasove i dao nam je svega onog što je dao prijašnjim vjerovjesnicima i vladarima! Sve te blagodati izraz su goleme Allahove dobrote spram nas.”

Ayah: 17

وَحُشِرَ لِسُلَيۡمَٰنَ جُنُودُهُۥ مِنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ وَٱلطَّيۡرِ فَهُمۡ يُوزَعُونَ

Onda se sakupiše Sulejmanove vojske koje sačinjavahu razna stvorenja: džini, ljudi, ptice; bijahu poredani precizno.

Ayah: 18

حَتَّىٰٓ إِذَآ أَتَوۡاْ عَلَىٰ وَادِ ٱلنَّمۡلِ قَالَتۡ نَمۡلَةٞ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّمۡلُ ٱدۡخُلُواْ مَسَٰكِنَكُمۡ لَا يَحۡطِمَنَّكُمۡ سُلَيۡمَٰنُ وَجُنُودُهُۥ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

Pa kad vjerovjesnik Sulejman, alejhis-selam, stiže sa svojom vojskom do Mravlje doline (mjesto u Šamu), jedan mrav reče: “O mravi, ulazite u svoje nastambe da vas ne pogaze Sulejman i njegove vojske, a da to ne predosjete; oni ne bi vaša staništa gazili kada bi za vas znali!”

Ayah: 19

فَتَبَسَّمَ ضَاحِكٗا مِّن قَوۡلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوۡزِعۡنِيٓ أَنۡ أَشۡكُرَ نِعۡمَتَكَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَيَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَدۡخِلۡنِي بِرَحۡمَتِكَ فِي عِبَادِكَ ٱلصَّٰلِحِينَ

I Sulejman, alejhis-selam, nasmiješi se tome mravu te zamoli Uzvišenog Allaha da ga potakne na zahvalnost na blagodatima: vjerovanju, slijeđenju Pravog puta i mudrosti, koje je njemu, Sulejmanu, i njegovim roditeljima ukazao Znalac svih tajni. K tome, Sulejman se, alejhis-selam, obratio Svemogućem Allahu da ga potakne na činjenje dobrih djela na zadovoljstvo Njegovo te da ga uvede u okrilje Svoje milosti i u džennet, s dobrim ljudima.

Ayah: 20

وَتَفَقَّدَ ٱلطَّيۡرَ فَقَالَ مَالِيَ لَآ أَرَى ٱلۡهُدۡهُدَ أَمۡ كَانَ مِنَ ٱلۡغَآئِبِينَ

I Sulejman, alejhis-selam, izvrši smotru potčinjenih mu ptica, da vidi koje su prisutne a koje nisu, pa primijeti da pupavac nije na mjestu koje mu je dodijeljeno te, osuđujući njegovo odsustvo, reče: “Zašto ne vidim pupavca? Odsutan li je, ili se skriva?”

Ayah: 21

لَأُعَذِّبَنَّهُۥ عَذَابٗا شَدِيدًا أَوۡ لَأَاْذۡبَحَنَّهُۥٓ أَوۡ لَيَأۡتِيَنِّي بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

Uvjerivši se da je pupavac stvarno odsutan, vjerovjesnik Sulejman zaprijeti mu žestokom kazneno-popravnom mjerom ili će ga, rekao je, zaklati zbog odsustva i zapostavljanja dužnosti; ako pak donese valjano opravdanje, on će mu oprostiti.

Ayah: 22

فَمَكَثَ غَيۡرَ بَعِيدٖ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمۡ تُحِطۡ بِهِۦ وَجِئۡتُكَ مِن سَبَإِۭ بِنَبَإٖ يَقِينٍ

Nedugo zatim pupavac dođe. Obrati se Sulejmanu: “Doznao sam i shvatio nešto što tebi nije poznato! Evo o čemu se radi: dolazim ti iz Sabe, nosim ti golemu vijest, siguran da je pouzdana istina ovo što ti prenosim.”

Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:

• التبسم ضحك أهل الوقار.

Staloženi ljudi samo se osmjehuju, a ne smiju se glasno.

• شكر النعم أدب الأنبياء والصالحين مع ربهم.

Vjerovjesnici i dobri ljudi zahvalni su Gospodaru na blagodatima.

• الاعتذار عن أهل الصلاح بظهر الغيب.

Ovi ajeti na sadržajan način govore o tome da se dobrim ljudima i u njihovu odsustvu treba naći opravdanje.

• سياسة الرعية بإيقاع العقاب على من يستحقه، وقبول عذر أصحاب الأعذار.

Vladar se prema podanicima treba odnositi tako što će kazniti onog ko kaznu zaslužuje, a oprostiti onom ko opravdanje ima.

• قد يوجد من العلم عند الأصاغر ما لا يوجد عند الأكابر.

Može se dogoditi da manje učen posjeduje informacije koje ne posjeduje onaj ko je od njega učeniji.