معانی کا ترجمہ آیت 117 سورت توبہ - البانوی ترجمہ - مرکز رواد الترجمۃ - اس پر کام جاری ہے - قرآن کریم انسائیکلوپیڈیا

آیت: 117

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

Allahu e pranoi pendimin e Profetit dhe të muhaxhirëve e ensarëve, të cilët e ndoqën atë në çastin e vështirë, pasi zemrat e një grupi prej tyre gati sa rrëshqitën, pastaj ua pranoi pendimin, se, me të vërtetë, Ai është Përdëllimtar e i Mëshirshëm ndaj tyre.