معانی کا ترجمہ آیت 122 سورت توبہ - البانوی ترجمہ - مرکز رواد الترجمۃ - اس پر کام جاری ہے - قرآن کریم انسائیکلوپیڈیا

آیت: 122

۞ وَمَا كَانَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةٗۚ فَلَوۡلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرۡقَةٖ مِّنۡهُمۡ طَآئِفَةٞ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي ٱلدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوۡمَهُمۡ إِذَا رَجَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَحۡذَرُونَ

Nuk u takon besimtarëve të dalin në luftë të gjithë përnjëherësh. Por, prej çdo bashkësie të tyre, le të qëndrojë një grup për të mësuar fenë dhe për t'ua tërhequr vërejtjen popullit të tyre kur të kthehen tek ata, në mënyrë që të ruhen (nga gjynahet).