معانی کا ترجمہ آیت 51 سورت سورۂ شوریٰ - الترجمة الكردية الكرمانجية - قرآن کریم انسائیکلوپیڈیا

آیت: 51

۞ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ ٱللَّهُ إِلَّا وَحۡيًا أَوۡ مِن وَرَآيِٕ حِجَابٍ أَوۡ يُرۡسِلَ رَسُولٗا فَيُوحِيَ بِإِذۡنِهِۦ مَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ عَلِيٌّ حَكِيمٞ

51. و نینە مرۆڤەك خودێ د گەل باخڤیت، ب ڕێكا وەحییێ [ئیلهامێ] نەبیت [هەروەكی خودێ ئیلهام دایییە دەیكا مووسایی، و كرییە د دلێ وێدا كوڕێ خۆ بدانیتە د سندۆقەكێدا، و باڤێژیتە د دەریایێدا]، یان ژی ل پشت پەردەیەكێ [هەروەكی خودێ د گەل مووسایی ئاخڤتی و گوه ل ئاخڤتنا خودێ بوویی، بێی خودێ ببینیت] یان ژی قاسدەكی [ژ ملیاكەتان] بۆ بهنێریت، ڤێجا [ئەو ملیاكەت] ب ئەمرێ خودێ چ یا خودێ بڤێت بۆ وی مرۆڤی ب وەحی بینیت، ب ڕاستی خودێ یێ بلند و كاربنەجهە.