معانی کا ترجمہ آیت 6 سورت سورۂ تغابن - الترجمة البشتوية - سرفراز - قرآن کریم انسائیکلوپیڈیا

آیت: 6

ذٰلِكَ بِاَنَّهٗ كَانَتْ تَّاْتِیْهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنٰتِ فَقَالُوْۤا اَبَشَرٌ یَّهْدُوْنَنَا ؗ— فَكَفَرُوْا وَتَوَلَّوْا وَّاسْتَغْنَی اللّٰهُ ؕ— وَاللّٰهُ غَنِیٌّ حَمِیْدٌ ۟

ځکه چې کله به هم هغوی ته استازي د څرګند دلایلو سره راتلل نو ویل به یي:ایا یو انسان ته لارښوونه کوي؟نو پدې توګه منکر او مخ یې واړاوو.الله هم له هغوی نه بې پروا شو.او الله بې پروا او ستایلی شوی ذات دی.